Τῶν δὲ ἱερῶν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ἀποστόλων τε καὶ μαθητῶν ἐφʼ ἅπασαν
 διασπαρέντων τὴν οἰκουμένην, Θωμᾶς μὲν, ὡς ἡ παράδοσις περιέχει, τὴν Παρθίαν
 εἴληχεν, Ἀνδρέας δὲ τὴν Σκυθίαν· Ἰωάννης τὴν Ἀσίαν· πρὸς οὓς καὶ διατρίψας
 ἐν Ἐφέσῳ τελευτᾷ· Πέτρος δʼ ἐν Πόντῳ καὶ Γαλατίᾳ, καὶ Βιθυνίᾳ, Καππαδοκίᾳ τε
 καὶ Ἀσίᾳ κεκηρυχέναι τοῖς ἐκ διασπορᾶς Ἰουδαίοις ἔοικεν· ὅς, καὶ ἐπὶ τέλει
 ἐν Ῥώμῃ γενόμενος, ἀνεσκολοπίσθη κατὰ κεφαλῆς, οὕτως αὐτὸς ἀξιώσας παθεῖν.
 Τί δεῖ περὶ Παύλου λέγειν, ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκότος
 τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, καὶ ὕσπτερον ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπὶ Νέρωνος
 μεμαρτυρηκότος; in Notis ad locum ait merito dubitai posse ande incipiant
 Origenis verba, an vocibus illis Θωμᾶς μὲν, etc., an potius ab istis Πέτρος
 δὲ ἐν Πόντῳ, etc.