γ΄. Vatic. Τ ὸ αἰόλον οὐκ οἱδ’ ὅθεν τῶν γραμματικῶν τινεϲ ἐπὶ τοῦ ποικίλου παρ’ Ὁμήρῳ ἀκούειν ἀξιοῦϲιν· οὕτω γοῦν τὸ αἰολόπωλον ( Γ 185 ) ἀποδιδόαϲι καὶ τὸ αἰόλοϲ ἵπποϲ (Τ 404) καὶ αἰόλον ὄφιν (M 208). οὐκ ἔϲτι δὲ ἀλλὰ ϲημαίνει τὸν τα *Β f. 89 ad κορυθαιόλοϲ Z 359 (id. L. f. 137 ibid ., Π). Οὐκ οἶδ’ ὅθεν τῶν γραμματικῶν τινεϲ τὸ αἰόλον ἐπὶ τοῦ ποικίλου παρ’ Ὁμήρῳ ἀκούειν ἀξιοῦϲιν· οὕτω γοῦν τὸ αἰολόπω) ἀποδιδόαϲι καὶ πόδαϲ αἰόλοϲ ἵπ ποϲ καὶ τὸ αἰόλον ὄφιν. οὐκ ἔϲτι δὲ οὕτωϲ ἀλλὰ ϲημαίνει τὸν ταχύν, γενόμε. 4. 5 λέγοντοϲ ex ἐλε (?) corr. V1 6 ὑμῖν correxi ἡμῖν V 9 ἐκείρετε ex ἐκείρετο corr. V 2 13 καταναλώϲταϲ V, corr. Lasc. (Vat.) 22 αἰολοπῶλον (B et L) 22 αἰολο, supra extr litt. πλ scrpt., B⟩ ; αἰολοπόλουϲ L. 3 —13 Exscripserunt schol. H Q R (p. 11 0, 13 —23 D.) et in formam redacta breviorem schol. min. 8 sqq. Transposuit †E Q R (p 108, 25 D.): ἔμπορος] ἀντὶ ναυκλ ήρου δ ὑμᾶς ἐπιβά της ἐσόμενος τοὺς κ ατηναλωκότας μου τὸν πλοῦτον. διὰ τὰ ἄνω. ἢ οὐ χ ἅ ι ς ὡς τὸ πάροι θ ε ν ἐ κ ε ί ρ ε τ ε π ο λ λ ά. 19 sqq. P lurimis et scholiorum et lexicorum locis (v. ap Εbeling , lex. Ηomer.) verba αἰόλος, αἰολόπωλος sim. verbo ποικίλος sim. explicantur, plerumque altera illa notione Ρorphyrio probata apposita quae h. l. afferre longum. et supervacaneum est, praesertim cum quinam illi grammatici fuerint quos Porphyrianis phyrius significat ignotum sit. Quicunque autem fuerunt, praeentem habue- runt Platonem , Cratyl. p. 409 A , ad explicandum v. ἥλιον (ἅλιον) inter alia afferentem : ὅτι ποικίλλει ἰὼν τὰ γιγνόμενα ἐκ τῆς γῆς . τὸ δὲ ποι κί λλ ει ν κ κὶ αἰολ εῖν ταὐτό ν. χύν, γενόμενον ἀπὸ τῆϲ ἀέλληϲ, ἥτιϲ ἀπὸ τοῦ ἄειν καὶ εἱλεῖν πε ποίηται, ὡϲ αὐτὸϲ ἐξηγήϲατο εἰπ ών· ὅ ν π ε π ἄελλαι χειμεριαιεἱλέω ( 293. 94 ), ἤτοι εἱλῶϲιν. ὡϲ καὶ ἐπὶ τοῦ βορρᾶ ἔφη· εἵλει γὰρ βορέηϲ ἄνεμοϲ (τ 200). ἡ μὲν οὖν ἄελλα ἀπὸ τοῦ ἄειν καὶ εἱλεῖν, ἡ δὲ θύελλα ἀπὸ τοῦ θύειν καὶ εἱλεῖν, θύειν δὲ τὸ ϲφοδρῶϲ ὁρμᾶν δίκην ἦ γὰρ ὅ γ’ ὀ λ ο ῇϲι φρεϲὶ θύει ( Α 342). ὅθεν καὶ Θυάδεϲ αἱ Βάκχαι. ὡϲ οὖν ἀελ λόπουϲ ἡ Ἴριϲ λέγεται (Θ 402), ἣν μεταλαβὼν ποδήνεμον προϲη ( Β 786 ), οὕτω τὸν ποδώκη ἵππον μεταλαμβάνων πὸδαϲ αἰ ἵπ ποϲ εἶπε· καὶ ὡϲ εἰπὼν ἀργίποδαϲ κύναϲ (Ω 211 ) κατὰ ἀλλαχοῦ ἔφη καὶ κύναϲ ἀργούϲ (Α 50), οὕτω τοὺϲ πόδαϲ αἰόλουϲ ἵππουϲ κατὰ τὴν περίληψιν αἰολοπ ώλουϲ ἔφη. καὶ αἰόλαι οὖν εὐλαί (X 509) ἀπὸ τοῦ εἱλεῖ ϲθαι ταχέωϲ λέγονται, καὶ ϲφῆκεϲ αἰόλοι ( MA 167 ) οἱ κατὰ τὸ μέϲον ϲυνεχῶϲ κινούμενοι καὶ καὶ κορυθαιόλοϲ οὖν νον ἀπὸ τῆϲ ἀέλληϲ, ἥτιϲ ἀπὸ τοῦ ἄειν καὶ τοῦ εἰλεῖν πεποίηται, ὡϲ αὐτὸϲ ἐξηγήϲατο εἰπών ὅ ν περ ἄελλαι χειμέριαι εἰλἐωϲι, τουτϲιν ἐϲτιν εἰλῶϲιν. ὡϲ καὶ ἐπὶ τοῦ βορέου ἔφη· εἴλει γὰρ βορέηϲ ἄνεμοϲ. ἡ μὲν οὖν ἄελλα ἀπὸ τοῦ ἄειν καὶ εἰλεῖν πεποίηται, ἡ δὲ θύελλα ἀπὸ τοῦ θύειν καὶ εἰλεῖν, θύειν δὲ τὸ ϲφοδρῶϲ καὶ ἀκαθέμαινομένων· κτωϲ ὁρμᾶν δίκην μαινομένων· ἦ γὰρ ὅγ’ ὁλοῇϲι φρεϲὶ θύει καὶ θῦνε διὰ προμάχ ων (ε 250). ὅθεν καὶ Θυάδεϲ αἱ Βάκχαι. ὡϲ οὖν ἀελλό π oc Ἶριϲ λέγεται, ἣν μεταγόρευκεν λαβὼν ποδήνεμον προϲηγόρευϲεν, οὕτωϲ τὸν ποδώκη ἵππον μεταλαμλοϲ βάνων πόδα ϲ αἰόλοϲ ἵπ ποϲἔφη · καὶ ὥϲπερ εἰπ ὼν ἀργίποδαϲ κύ περίληψιν ναϲ κατὰ περίληψιν ἀλλαχοῦ ἔφη καὶ κύναϲ ἀργο ύϲ, οὕτω τοὺϲ τοὸϲ πόδαϲ αἰόλουϲ ἵππουϲ κατὰ περίληψιν αίολοπώλουϲ εἶπε. καὶ αἰόλαι οὖν εὐλαί ἀπὸ τοῦ ταχέωϲ εἰλεῖϲθαι εἴρηνται καὶ ϲ φἠκεϲ μέ μέϲον ϲον αἰόλαι αἱ κατὰ μέϲον ϲυνεχῶϲ κινούμεναι καὶ εἰλούμεναι. καὶ κο εἱλούμενοι. ρυθαιόλοϲ οὖν ὁ ϲυνεχῶϲ κινῶν (Vat.) 3 αὐτὸ. V, ϲ add. V2 14 ἴριϲ 19 ἀγρίποδαϲ 22 παράληψιν 26 αἰόλαι; mutavi propter ea. quae sequuntur (B et L.) 4 ἀειλλέωϲι L. 6 εἵλει L. 1 5 μεταβαλὼν L. 16 post προϲηγόρευϲεν BL. male inserunt: καὶ τὰϲ ἀέλλαϲ εἰϲ τοὺϲ ἀνέμουϲ μεταλαμβάνει, quae sustuli; Κammer, p. 46, haec tentavit: ὡϲ οὖν ἀελλ. ἡ Ἶρ. λέγεται, ἣν ποδ προϲηγ. τὰϲ ἀέλλαϲ εἰϲ τοὺϲ ἀνέμουϲ μεταλαμβάνων, οὕτωϲ κτλ. παράληψιν Β, παράλειψιν L. 21. 22 alter. τοὺϲ om L. 22. 23 μετὰ παράληψιν B, μετὰ παράλειψιν L. μετὰ in κατὰ mut. Vill 26 αἰόλαι e corr. L 27 εἰλούμεναι L. κορυθαίολοϲ (? ) L 2 Cf. Et M. 19, 44: ἄελλα . . . . ἀπὸ το ἄειν καὶ εἰλεῖν . . . ., Eust. B, p. 223, 13: τὸ δὲ ἄ ελλ αι ε ἰλ ἐωσι τρόπος ἐστὶν ἐτυμολογίας. παρὰ τὸ εἰλεῖν γὰρ ἐτυμολογεῖται ἡ ἄελλα. 16 sqq. † B H Q u 27, cuius initium ad versum cui adscriptum est conformatum est. 28 Cf. Apollon. v. κορυθαίολος : ὁ τὴν κόρυθα εὐκίνητον ἔχων. αἰόλλειν γὰρ τὸ κι νεῖν. ὁ ϲυνεχῶϲ κινῶν τὴν κόρυθα, ὃ μεταποιῶν ἐπὶ τοῦ Ἄρεοϲ ἔφη· ἐνυαλί ῳ κορυθάικι ( Χ 132 ). λύϲειϲ ἐντεῦθεν καὶ ὅτε γαϲτέρ’ ἀνὴρ πολέοϲ αἰθομένοιο ἐμπλείην κνίϲϲηϲ τε καὶ αἵματοϲ καὶ ἔνθα αἰόλλῃ (υ 25 - 2 7) δηλοῖ οὖν τὸ εἱλεῖν καὶ ϲυνεχῶϲ ἐκ δὲ τοῦ κορυθάικι λύϲειϲ τὸ Δ ωριέεϲ τε τριχἁικεϲ ( τ 177 ), οἱ ϲυνεχῶϲ τὰϲ τρίχαϲ τὸ δραϲτικὸν κινοῦντεϲ· καρηκο μόωντεϲ εἴρηνται. τὴν κόρυθα, ὃ μεταποιῶν ἐπὶ τοῦ Ἄρεωϲ ἔφη· ἶϲοϲ ἐνυαλί ῳ κο ἴϲοϲ ρυθάικι. λύϲειϲ δ’ ἐντεῦθεν καὶ τὸ ὡϲ τὸ ὡϲ δ’ ὅτε γαϲτέρ’ ἀνὴρ πο δ᾿ λέοϲ πυρὸϲ αἰθομένοιο ἐμπυρὸϲ πλείην κνίϲηϲ τε καὶ αἵμα τοϲ ἔνθα ἔνθα καὶ ἔν θα αἰόλλ ῃ· δηλοῖ τὸ εἰλεῖν καὶ ϲυνεχῶϲ ϲτρέφειν. ἐκ δὲ τοῦ κορυθάικι λύϲειϲ τὸ Δ ω ϲτρέφειν. ριέεϲ τε τριχάικεϲ, οἱ ϲυνεχῶϲ τὰϲ τρίχαϲ διὰ τὸ δραϲτικὸν κινοῦνοἱ τεϲ· καρηκομό ωντεϲ γὰρ εἴρηνδιὰ ται οἱ Ἀλχαιοί. η΄. ἐντὸϲ τοῖϲ Φιλήμονοϲ ϲυμμίκτοιϲ περὶ Ἡροδοτείου διορθώματοϲ ὁ γραμματικὸϲ διαλεγόμενοϲ πειρᾶται καὶ Ὁμηρικά τινα ϲαφηνίζειν. οὐδὲν δὲ χεῖρον καὶ τὸν Ἡρόδοτον φιλοῦντί ϲοι τὴν πᾶϲαν τοῦ ἀνδρὸϲ ἀναγράψαι ζήτηϲιν. φηϲὶ γὰρ ὅτι ἐντὸϲ τῇ πρώτῃ Ἡρόδοτοϲ τῶν ἱϲτοριῶν περὶ Κροίϲου τοῦ Λυδοῦ πολλὰ τε ἄλλα διείλεκται, καὶ μὴν ὅτι θεοϲεβέϲτατοϲ γένοιτο καὶ διαπρεπῶϲ τιμήϲαι τὰ ἑλληνικὰ μαντεῖα, τὰ ἐντὸϲ Δελφοῖϲ, τὰ ἐντὸϲ Θήβαιϲ, τὸ τοῦ Ἄλμμωνοϲ, τὸ τοῦ Ἀλμφιαράου· τοῦτο μὲν δὴ ἄλλοιϲ ἄλλα πέμ ψαι δῶρα , ἀνέθηκε δέ τινα καὶ ἐντὸϲ ραγχίδῃϲι τῇϲι Μιληϲίων. καὶ γέγραπται ἤδη κατὰ πάντα ἁπλῶϲ (Vat.) 2 μεταποιῶν videtur esse 3 ἐνυαλίῳ, ι a V2 add. 5.6 γαϲτέρ αἰθο humid. deleta in textu rescrps. V2 6 ἐμπλείων 8. 9 αἰόλλῃϲυνεχ humid. deleta. in text. rescrps. V 2 11 .ωριέεϲ (B et L.) 2 ἐνιαλύω L 5 πολέοϲ L ἀμπλείην B, ἀνπλείην L. 7 alter. ἔνθα om. L αἰόλη B⟩ L 7. 8 δηλοῖ οὖν τὸ εἰλεῖν L 12 κάρη γὰρ κομόωντεϲ L 21. 22 fort. ἀναγράψω legendum 24 τιμἡϲοι V; corr Kamm., p. 105 26 πέμψε V, αι supr ε scrps. V2 27 βραγχῖϲι 10 P Paullo aliter Et. M. 768, 25: τρ ιχ ά ι κ ες οἱ συνεχῶς κινοῦντες ἐντὸϲ τοῖς πολέμοις τὰς κατὰ λόφον τρίχας. τοιοῦτο καὶ τὸ κορυθαίλος Ἕκτωρ . . . . , cf. Apoll. h. v, Eust. τ, p. 1861, 15. 25 —27 Confundi videtur locus Herodoteus l, 46 cum l, 92, ubi haec leguntur: τα ῦτα μὲν καὶ ἔτι ἐς ἐμὲ ἦν περιεόντα, τὰ δ’ ἐξαπόλ ωλε τῶν ἀναθημάτων, τὰ ἐντὸϲ Βραγχίδ ῃσι τοῖσι (ut nunc editur) M ιλ ησίων ἀνα θήματα Κροίσῳ. τὰ ἀντίγραφα τὸ τῆϲ ἄρθρον ϲὺν τῷ ἰῶτα ἰϲοδυναμοῦν τῷ ταῖϲ. οὐδένα γε μὴν ἑλλήνων ὑπομεῖναι θηλυκῶϲ τὰϲ Βραγχίδαϲ ἂν εἰπεῖν, Ἡρόδοτον δὲ μᾶλλον ἂν ἑτέρων φυλάξαϲθαι, ἀκριβῆ τε ὄντα περὶ τὰ ὀνόματα καὶ πάνυ ἐπιεικῶϲ φροντιϲτικὸν. τοῦτο δὴ θεραπεύων τιϲ οὐχ Ἡροδότου, φηϲὶν, ἁμάρτημα γεγονέναι, μᾶλλον δὲ τὸν ϲυγγραφέα φηϲὶ διαμαρτεῖν παρεμβαλόντα τὸ ϲῑ. πολλὰ δὲ φέρεϲθαι μἔχρι νῦν ἁμαρτήματα κατὰ τὴν Ἡροδότου ϲυγγραφὴν καὶ ἔτι τὴν Θουκυδίδου καὶ Φιλίϲτου καὶ τῶν ἄλλων ἀξιολόγων ϲυγγραφέων. τί δ’ οὐχὶ καὶ τὰ ποιήματα ϲχεδὸν ἀνάπλεω πάντα τυγχάνει ἁμαρηημάτων γραφικῶν καὶ τῶν ἄλλων παραδιορθωμάτων πάνυ ἀγροίκων καὶ ἵνα μὴ περαιτέρω τιϲ προβαίνων ἐνοχλῇ διερευνώμενοϲ τὰϲ ἐντὸϲ τοῖϲ ἀντιγράφοιϲ ἐμμεμενηκυίαϲ ἡμαρτημέναϲ γραφάϲ, ἔξεϲτί ϲοι ϲκοπεῖν καὶ τῶν Ὁμηρικῶν ταδί· ὅc τ’ ἐ πεὶ ἐκ πολέων πίϲυρα ϲ ϲυναγείρεται ἵπ πουϲ λαοφ όρον κα θ’ ὁδόν (0 680). 82). ἐνταῦθα γὰρ πρὸϲ οὐδὲν ἀναγκαῖον ἐγράφη διὰ τοῦ γ. νωθρὸν οὖν τὸ ϲημαινόμενον καὶ ϲφόδρα ὑπόκωφον προϲπίπτειν ἔοικε. τὸ δὲ χωρὶϲ. τοῦ γ γράφειν Ὁμηρικὸν παρὰ τῇ χρήϲει καὶ τῷ λόγῳ πάντη ϲυνᾷδον ἐπιεικῶϲ. τὸ γὰρ ϲυναείρεται μάλλον προϲεχῶϲ ϲημαίνει τὸ ϲυνάγειν καὶ ϲυναρμόζειν. καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ (Κ 499) ϲ ὺν δ’ ἤειρεν ἱμᾶ ϲι, ϲυνήγαγε τοὺϲ ἵππουϲ. ὁ δὲ βέλτιϲτοϲ Ἀριϲτο φάνηϲ κάκεῖνο τὸ ἐντὸϲ τοῖϲ Παραποταμίοιϲ λεγόμενον· θρώϲκων τιϲ κα τὰ κῦμα μέλαιναν φρῖχ ’ ὑπαλύξει ἰχ θύϲ, ὅϲ κε φάγῃϲι Λυκάονοϲ ἀργέτα δημόν (Φ 126 27 ), δείκνυϲιν ὡϲ ἡμαρτημένον ὑπολείποιτο ἐκ τῆϲ παλαιᾶϲ γραμματικῆϲ. οὐ 2 ὑπομῆναι V (ὑπομεῖναι sec. Ηercher., Ηerm. V, p. 293) 5 ϲυγγραφέα vix sanum ; γραφέα ? 18 loco corrupto lacuna statuenda mederi conatus sum, cuius loco fuisse dicas: παρα[τίθηϲιν εῖναι καὶ] τῇ χρήϲει κτλ. 21 ἱμάϲι V 22 ταῖϲ παραποταμίαιϲ V 22 — 24 λεγόμενον κατὰ et φάγῃϲι δημὸν humiditate del. in text V2 rescrps. 23 μέλαινα φρίχ’ V 24 ἀργῆτα δημὸν V (a V 1 λαιμὸν scrpt. fuisse videtur) 10) p 288, 7 Verbis καὶ ἵνα μὴ — ἐπιπλεῖν εἴωθεν Porphyrius ea quae apud F Philemonem legit redacta sine dubio in formam breviorem ita affert, ut illius persona abiecta non solum ipse loquatur, ita ut illa ἔξεστί σοι σκοπεῖν ad Anatolium referenda sint, sed etiam suam ipsius de utroque loco Homerico sententiam promere videri possit. ld tamen ita se non habere, sed ea quae affert Philemonis reddere sententiam, ex iis quae p. 288, 23 sqq. leguntur apparet. 16 † L. f. 336 ad 0 680 (e loco iam tum corrupto excerptum): τὸ συναγ είρ ε τ α ι κατ’ οὐδὲν ἀναγκαῖον ἐγράφη διὰ τοῦ , ἀμαρτημάτων ὂν γραφικῶν 〈ω ex o corr.⟩. ἐπιεικῶς τε γὰρ συναείρ ετ αι μᾶλλον σημ αίνει προσεχῶς τὸ συνάγει καὶ συναρμόζει. καὶ ἐ ἄλλοις. σὺν δ' ἤει ρ εν ἱμᾶσι, συνήγαγε τοὺς ἵππους. ἄλ λως κτλ . (v. infra ad p. 288, 27). Brevius B⟩ f. 211 ad συναγείρεται ibid (id. Lp f. 248a): . . . . οἱ δὲ συ ναείρεται ἀντὶ τοῦ συζεύξει, ὡς τὸ σὺν δ' ἤειοεν ἱμᾶ σιν (initium schol. v. ad p. 288, 27 ), cf. Eust. Ο, p.103, 54. γὰρ χρὴ τὸ ὅϲ κε φάγῃϲιν ἀκούειν ὡϲ ἄρθρον ὑποτακτικόν, μᾶλλον δὲ ἀντ’ ἐπιρρήματοϲ παρειλῆφθαι τοῦ ὧϲ, ἡ μᾶλλον ϲύνδεϲμον αἰτιώδη. δηλοῦται γάρ· ἵνα φάγῃ (ϲκοπῶμεν δὴ ὡϲ τὸ ϲύμπαν προϲεχῶϲ ϲυντέτακται κατὰ τὴν τούτου γνώμην), ἀκολούθωϲ ὑποδύϲεται τὸν ἀφρὸν ὁ ἰχθύϲ· καὶ τοῦτο ἀναγκαϲθήϲεται πρᾶξαι καὶ ἐπιπολαίωϲ ὑπονήξεται τοῦ ὕδατοϲ ὑποδεδυκώϲ, ἐπεὶ καὶ τῶν ἀποθανόντων τὰ ϲώματα , ἕωϲ ἂν ᾖ πρόϲφατα καὶ διῳδηκότα, ἄνωθεν ἐπιπλεῖν εἴωθεν. ὅτι μὲν οὖν τῶν παλαιῶν βιβλίων ἐπὶ τὸ χεῖρον κινεῖται ἡ γραφή, φηϲὶν αὖθιϲ διὰ πλειόνων ἐπιδείξειν. ἐπανάγωμεν δὲ ἐπὶ τὸν Ἡρόδοτον καὶ τὸν διορθωτὴν τὸν Κοτυαέα Ἀλέξανδρον. ἠξίου γὰρ ὁ ἀνὴρ γράφειν τὸ τῇϲι Μιληϲίων χωρὶϲ τοῦ ἰῶτα τῆϲ Μιληϲίων, ὑποκειμένηϲ ἔξωθεν χώρηϲ ἢ γῆϲ. καὶ ἐγὼ δὲ, φηϲὶν , ἐπειθόμην οὕτωϲ ἔχειν τὰ τῆϲ γραφῆϲ, τὸν δὲ ἄνδρα τῆϲ ἀκριβοῦϲ ϲυνέϲεωϲ ἐτεθαυμάκειν. ἐντυχὼν δὲ τοῖϲ Ἡροδοτείοιϲ αὐτοῖϲ ἔπεϲι, καὶ γενόμενοϲ ἐπὶ τέλει τῆϲ Αἰγυπτιακῆϲ βίβλου, ἥτιϲ ἐϲτὶ δευτέρα τῇ τάξει, εὑρίϲκω πάλιν κατὰ τὴν αἰτιατικὴν πτῶϲιν εἰπόντα τὸν Ἡρόδοτον· ἀν έθηκεν εἰϲ Βρα γχίδαϲ τὰϲ Μιληϲίων (11 159). οὐκέτι οὖν ᾤμην ἁμάρτημα εἶναι γραφικόν, Ἰωνικὸν δὲ μᾶλλον ἰδίωμα. πολλὰ γὰρ οὗτοι τῶν ὀνομάτων χαίρουϲι θηλυκῶϲ ἐκφέροντεϲ, οἷον τήν τε λίθον καὶ τὴν κίονα καὶ ἔτι τὴν Μαραθῶνα· Κρατῖνοϲ (l , p. 113 Κ.) εὐι π ποτάτη Μαρα θών, Nίκαν θών, δροϲ (fr. X XV) εὐκτιμἐνην Μαρα θῶνα. ταῦτα μὲν οὖν ἃ ἡμεῖϲ εὕρομεν καὶ ἐκρίναμεν ὑγιῶϲ ἔχειν . τοιαῦτα δὴ τοῦ Φιλήμονοϲ λέγοντοϲ, ἃ μὲν . πρὸϲ Ἀλέξανδρον περὶ τοῦ Ἡροδοτείου διορθώματοϲ εἴρηκεν, οὐκ οἰκεῖον κρίνω τῇ παρούϲῃ ὑποθέϲει ἐξετάζειν. τὸ δὲ ϲυναγείρεται πῶϲ ὑπὸκωφόν φηϲιν εἶναι οὐκ ἐϲτι γνῶναι. τίϲ γὰρ οὐκ οἶδε τοὺϲ ἱππογνώμοναϲ ἐκ πολλῶν ἵππων τοὺϲ ἐπιτηδειοτάτουϲ ἀθροίζονταϲ; ὃ ἐκ τοῦ ϲυναγείρε ται δηλοῦται· ἀγείρειν γὰρ καὶ ϲυν ἀγείρειν ἐπὶ τοῦ ϲυνάγειν λέγεται. τῷ δ’ Ἀριϲτοφάνει ὅπωϲ τὰ κατὰ Λυκἁονα καταβαλεῖν *Β f. 282 ad ὅϲ κε φάγη Φ 127 (id. L. f. 439a) ὁ μὲν οὖν Ἀριϲτοφάνηϲ βούϲυντέθειται λεται τὸν ἰχθύν, ὥϲτε καταφαγεῖν 2 ϲύνδε. .ον V, δεϲμον V2 in marg. 3 ϲκοπῶμεν δὴ conieci ϲκο . ῶν δὴ V, π in marg. V ; Κamm , p 106, servato verbo ϲκοπῶν post ἀκολούθωϲ verb. εὑρήϲειϲ ins.; idem haec verba usque ad εἴωθεν (lin. 7 ) ab h. l. aliena e p. 289, 4 buc illata esse existimat 4 τὴν τού . . γν. V 5 ἐπι. . .αίωϲ V. ἐπιπολαίωϲ V 2 in marg 9 πλειόν. . V, ων in text. rescrpt. V2 10 τὸ om. V 13 δὲ post ἐντυχὼν om. V 22 ἔχειν V om. (B et L.) 31 οὖν om. B⟩ 32 ἰχθῦν hic et infra B⟩ 9 —22 Rursus (vel a lin. 10 certe) ipsa Philemonis verba (cf. ad p. 287,10). 27 † L. f 336ᵇ ad 0 680 (v. ad p. 281,16): . . . ἄλλως. ἀντὶ τοῦ ἐκ πολλὼν τοὺς ἐπιτηδείους οἶον ἀρίστους καὶ ἰσοταχεῖς συναγάγῃ ἐκλεξάμενος. BLp ibid.: μάθωμεν. βούλεται τὸν ἰχθὺν ὡϲ καταφάγῃ τὸν τοῦ Λὐυκάονοϲ δημὸν Θρώϲκειν κατὰ κῶμα καὶ ὑπαΐϲϲειν τὴν φρίκην· καί φηϲιν· ἐπιπολαίωϲ ἐπινήξεται, τ ῷ ἀφρ ῷ τοῦ ὕδατοϲ ποδεδυκ ώϲ, ἐπεὶ τῶν ἀποθανόντων τ ὰ ϲ ώ τα , ἕωϲ ἂν ᾖ πρ ό ϲ φ α τ α, ἄνωθεν ἐπι πλεῖν εἴωθε. πρῶ μὲν οὖν οὐκ ἔϲτιν ἐπινοῆϲαι νηχόμενον ἰχθὺν ὑπεράνω μὲν ὕδα ὑποκάτω δὲ ἀφροῦ τοῦ ὕδατοϲ, οὐδὲ τούτων μεταξὺ νεκρὸν ἄνδρα φερόμενον. ἀλλ’ οὐδὲ τὴν φρίκην δύναμαι τὸν ἀφρόν, Ὁμή ρου μὲν μέλαιναν φρῖκα λέγοντοϲ· τούτου δὲ ἀξιοῦντοϲ λευκότητα ἀκούειν, ἐπί τε τοῦ Πρωτέωϲ λέγει πάλιν Ὅμηροϲ μελαίνῃ φρικὶ καλυφθείϲ (δ 402 ), καὶ ἀλλαχοῦ ά λλεται ἰχ θ ὺϲ θινὶ ἐ πὶ φυκό εντι μέλαν τέ ἑ κῦμ’ ἐκάλυ ψε τῆϲ φρικὸϲ μνημονεύϲαϲ ἐπάγει ( Ψ 692. 93 ), καὶ ἀλλαχοῦ τῆϲ φρι με λάνει δέ τε πὸντοϲ ὑ π’ α ὐ κὸϲ μνημονεύϲαϲ ἐπάγει· μελανε τῆϲ (Η 64). καὶ ἔϲτιν ἡ φρὶξ κι δέ τε πόντοϲ ὑπ’ αὐτῆϲ. καὶ. νουμένου τοῦ πνεύματοϲ ἀρχή. ἔϲτιν ἡ φρὶξ κινουμένου τοῦ πνεύϹιμωνίδηϲ δὲ αὐτὴν καὶ δεῖξαι πειρώ τὸν Λυκάονοϲ δημόν ἢ διαφαγόντα , θρώϲκειν κατὰ κῦμα καὶ ὑπαΐϲϲειν τὴν φρῖκα· καί φηϲιν· ἐπιπολ ῆϲ ἐπινήξεται, τ ῷ ἀ φρ ῷ το ῦ ὕδα τοϲ τοϲ ὑποδεδυκώϲ, ἐ πειθὴ καὶ τῶν ἀ πο θανόντων τὰ ϲυ μα καὶ τα, ἕωϲ ἂν εἴη πρ ϲφατα, ἄνω μα θεν ἐ πι π λεῖν εἴωθε. πρῶτον μὲν οὖν οὐκ ἔϲτιν ἐπινοῆϲαι νηχότον μενον ἰχθὺν ὑπεράνω μὲν ὕδατοϲ, ὑποκάτω δὲ ἀφροῦ τοῦ ὕδατοϲ, οὐτοϲ, δὲ τούτων μεταξὺ νεκρὸν ἄνδρα φερύμενον. ἀλλ’ οὐδὲ τὴν φρῖκα ἀκούειν δύναμαι τὸν ἀφρὸν, Ὁμήἀκούειν ρου μὲν μέλαιναν φρῖκα λέγοντοϲ . τούτου δὲ ἀξιοῦντοϲ λευκότατον ἀκούειν, ἐπί τε τοῦ Πρωτέωϲ λέγει πάλιν Ὅμηροϲ με λαίν ῃ φρικὶ καλυφθείϲ, καὶ ἀλλαχοῦ· ὡϲ δ ᾿ ὅθ’ ὑπὸ φρικὸϲ B⟩ ορέω ἀναπ ματοϲ ἀρχή. Ϲιμωνίδηϲ δὲ αὐτὴν (Vat.) 2 λαιμὸν V, cui δῆμον (sic) superscrps. V2 16 μέλαινα φρίκα (B et L) 1 τὸν τοῦ Λ. δ. L ἢ διαφαγόντα, quod BL praebent, seclusit Kamm., p. 106; huc non pertinere vel e p. 288, 3 efficitur 3 φρίκα L ἐπιπολλῆϲ πολὺ L 5 ἐπεὶ δὲ καὶ L 13 φρίκην L 15 φρίκα L 16 17 λευκότητα ἀκούειν L (?) 17 ἕπει τε L (?) 19. 20 ὡϲ δέ θ’ ὑπ ὸ L 21 ἰχθῦϲ hic et infra B⟩ 21. 22 φικόεντι B⟩ , φρικόεντι L recte nunc θίν’ ἐντὸϲ vel ἐπὶ φυκιόεντι legitur 26. 2 κινουμένου ὑπὸ πν. πόντου ἀρχή coni. Κamm ., p. 107 27 ϲιμονίδηϲ L ἀντὶ τοῦ ἐκ πολλ ῶν τοὺς ἐπιτηδείους καὶ ⟨om. Lp⟩ οἶον ἀρίστους καὶ ἰσοταχεῖς συναγαγὼ ⟨συναγάγῃ Β ⟩ ἐκλεξάμ ενο . κ ίνδυνος γὰρ ἐκπεσεῖν μεθαλλομένῳ ἀπὸ ἄλλου εἰς ἄλλον. ο δὲ κτλ. (v. ad p 281,16). Simil. Vict. f. 292a (l. (πίσυρας συναγείρεται ), nisi quod primum quidem συζεύξει , σὺ ν δ᾿ ἤει ρεν ἱμ ᾶ σι ν, tum οἱ δὲ συναγείρεται, ἀντὶ τοῦ ἐκ πολλῶν ἀπ ὸ ἄλλου εἰς ἄλλον habet. ln quibus, ut etiam in schol. Lp, Porphyriana cum rebus aliunde petitis (cf. Eust. p. 1037, 53 ) mixta sunt. 27 sqq. Cf. Ariston. Φ 126: . . . . καὶ τὸν ἄνεμον τὸν οἱονεὶ ἐπιστίζοντα τὴν θάλασσαν . . . μενοϲ οὕτωϲ ἔφη· ἐϲ ἅλα ϲτί ζουϲα πνοιά. τὸ δὲ λέγειν ὅτι τὰ πρόϲφατα ϲώματα φέρεται τῶν κυμάτων ἐπιπολαίωϲ, ψεῦδοϲ. τοὐ γὰρ ἐντὸϲ ἀρχῇ μὲν διὰ ϲτερ ρότητα καὶ πυκνότητα τοῦ ϲώματοϲ ἰϲχυρότεροϲ ὤν τοῦ ϲτηρίζοντοϲ ὁ νεκρὸϲ διιϲταμένου καταβαλεῖν ϲχήματι καταβαίνων καὶ βά ρει· πληρούμενοϲ δὲ τῆϲ ὑγρότητοϲ, τόπον ἐπιλαμβάνων τῷ ϲχή τητοϲ, ματι μετέωροϲ αἴρεται, βάρει τοῦ φέροντοϲ ἐλαττούμενοϲ. τίϲ οὖν ὁ νοῦϲ τῶν ἐπῶν διττὴ γὰρ ἡ γραφή· ἐντὸϲ οἷϲ μὲν γὰρ μέλαιναν φρῖχ’ ὑπαΐξει, ἐντὸϲ οἷϲ δὲ γράφει μέλαιναν φρῖχ’ ὑπ αλύξει. κἂν μὲν κατὰ τὴν παΐξει φηϲίν ὁ μὲν λέαὐτόν τῶν πηδώντων τιϲ κατὰ τὸ κῦμα ἰχθύων ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξει, τουτέϲτιν ἐκ τοῦ ἄνω θρώϲκειν παυϲάμενοϲ ὑπὸ τὴν φρῖκα ὑπο. καὶ ὁρμήϲει κάτω, ϲυγκατα τῷ νεκρῷ, ὡϲ φάγῃ το Λυκάονοϲ τὸν δημόν. τοῦτο μὲν καὶ δεῖξαι πειρώμενοϲ οὕτωϲ ἔφη· ἐϲ ἄλα ϲτίζουϲα πνοιά. τὸ δὲ λέγειν ὅτι τὰ πρόϲφατα ϲώματα φέρεται τῶν κυματων ἐπιπολῆϲ, ψεῦναντίον δοϲ· τοὐναντίον ἐντὸϲ ἀρχῇ μὲν γὰρ διὰ ϲτερρότητα καὶ πυκνότητα τοῦ ϲώματοϲ ἰϲχυρύτεροϲ ὢν τοῦ ϲτηρίὕδατοϲ ζοντοϲ ὕδατοϲ ὁ νεκρὸϲ διιϲταμέδύεται, νου καταδύεται, ϲχήματι καταβαίνων καὶ βάρει· πληρούμενοϲ δὲ τῆϲ ὑγρόπλείω πλείω τόπον ἐπιλαμβάνων τῷ ϲχήματι μετέωροϲ αἴρεται, βάρει τὸῦ φεροντοϲ ἐλαττούμενοϲ. τίϲ οὖν ὁ νοῦϲ τῶν ἐπῶν; διττὴ γὰρ ἡ γραφή· ἐντὸϲ οἷϲ μὲν γὰρ γράγράφει φεται μέλαιναν φρῖχ’ ὑπ αΐξει, ἐν οἷϲ δὲ γράφεται μέλαιναν φρῖχ ’ ὑπαλύξει. κἂν κρατήϲῃ τὸ ὑ παΐ ὑ ξει, φηϲὶν ὁ μὲν λέγειν αὐγειν τόν· τῶν πηδώντων τιϲ κατὰ τὸ κῦμα ἰχθύων ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξει, τουτέϲτιν ἐκ τοῦ ἄνωθεν θρώϲκειν παυϲάμενοϲ ὑπὸ τὴν φρῖκα ὑποδύεδύϲεται ται καὶ ὁρμήϲει κάτω, ϲυγκαταφερόφερόμενοϲ μενοϲ τῷ νεκρῷ, ὡϲ φάγοι ἂν τοῦ Λυκάονοϲ τὸν δημόν. τοῦτο μὲν (Vat,) 2 —5 πνοιά - ὅτι τὰ et αίωϲ (in ἐπιπολαίωϲ) ἐντὸϲ ἀρχῇ μὲν humid. del. in textu rescrps. V2 7.8 τῆϲ (?) ϲτηρ. ὕδ. 8 . .ιϲταμένου V, ἐξι V in marg διϊ ibid. tertia manus 12 αἴ . .ται V, ρεται V2 in marg. 15. 16 μὲν . . . γράφει V, γὰρ V2 in marg.; pro γράφει et h. l. et liu. 1 γράφεται exspectes 16. 17 φρίχ’ 18 κ . . μ. . κ. . α τῆ V; in marg. V2: καὶ μὲν κατ’ (sec. Hercher. l. c. κἂν μὲν κατὰ) 19 φήϲομεν V, quod in φηϲὶν ὁ μὲν mutavi lacunae quam statui loco nomen τοῦ λυτικοῦ excidisse videtur, v. infra ad h. l. 20 τιϲ om. 21 φρίκα (B et L) 4. 5 ἐπιπολῆϲ ψευδέϲ L 15. 16 γράφεται L, γράφει B⟩ 17 γράφει L, abbreviat. γρ B⟩ 17.18 φρίκα ὑπαλλάξει L. 18 κἂν μὲν κρατοίη B⟩ 19 φήϲομεν B⟩ L, v. ad Vat. lin. 19 25 ὃϲ φάγ (γ spr.α scrpt.) ἂν τὸν Λ υκ. δημόν B⟩ 19 sqq. Non suam ipsius h. l. sententiam , quoe p. 291 , 26 sqq. comparet, Porphyrium proferre cum manifestum sit, sequitur, φήσομε quod codd. praebent corruptum esse. Nisi plura exciderunt, quibus grammaticus aliquis ita. allatus fuerit, ut ipsius verba inde a φήσομεν inducerentur, locus ea quam posui coniectura sanatus esse videtur. Τ οῖς παλ αιοῖς eandem interpretandi rationem tribuit Eust. p. 1227, 1 - 8. 26 sqq. Verba τοῦτο μὲν οὖν φέροιτο, quae ipsius Ρorphyrii sententiam (p. 291, 26 sqq.) reddunt, huc temere illata esse, vel inde efficitur, quod ipsum οὖν, εἰ ἐπιπολῆϲ τοῦ κύματοϲ θρώϲκειν ὑπακούοιμεν· εἰ δ’ ἐκ βάθουϲ ἀναπηδῶντα ἐπὶ τὸ κῦμα, ἔϲται, ὡϲ ἐπὶ τοῦ λίθου εἶπεν ὕ ψι τ’ ἀναθρώϲκων πέτεται (Μ 140), ἵνα τὸ ἐκ τοῦ βυθοῦ κάτωθεν κατὰ τοῦ κύματοϲ θορεῖν, μὴ μέν τοι ὑπερθορεῖν τὴν φρῖκα, ἀλλ’ ὑπ’ αὐτὴν ὄντα ἅπτεϲθαι τοῦ νεκροῦ εἰ ἐπιπολαίωϲ φέροιτο. εἰ δ᾿ ὑπαλύζει γράφοιτο, φηϲὶ Πολύκλει. τοϲ τὸν νοῦν τοιοῦτον ἔϲεϲθαι· καταδύϲεται μὲν εἰϲ τὸ βάθοϲ τοῦ κύματοϲ ὁ ἰχθὺϲ φεύγων τῆϲ φρίκηϲ τὴν ψυχρήτητα· καὶ γὰρ αὐτῷ πολεμιώτατον· τοῦ γοῦν χειμῶνοϲ ἐκ τοῦ πελάγουϲ εἰϲ τὴν γῆν καταίρουϲι· πολλοὺϲ δὲ αὐτῶν καὶ φωλεύειν κατὰ βάθουϲ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν ἱϲτορεῖ καὶ Ἀριϲτοτέληϲ ἐντὸϲ τῷ ζ΄ περὶ ζώων φύϲεωϲ (fr. 333)· δ’ ἡ φρίκη, καὶ ϲεωϲ. μάλιϲτα ἂν βόρειοϲ ᾖ γενόμενοϲ δ’ ἐντὸϲ τῷ βάθει τοῦ Λυκάονοϲ ἔδεται τὸ λίποϲ. οὐ δοκεῖ δέ μοι οὗτοϲ ὀρθῶϲ τὸν νοῦν τῶν ἐπῶν ἀποδοῦναι. οὐ γὰρ εὐθὺϲ αὐτόν φηϲιν Ὅμηροϲ καὶ ῥιφέντα τοῦτο παθεῖν, ἵν’ ἐκδεχώμεθα ὅτι κάτω ἐνεχθέν τοϲ ὁ ἱχθὺϲ κάτω χωρεῖν λέγεται οὖν, εἰ ἐπιπολῆϲ τοῦ ὕδατοϲ θρώϲκειν ϲκειν ὑπακούομεν· εἰ δ’ ἐκ βάθουϲ ἀναπηδῶντα ἐπὶ τὸ κῦμα, ἔϲται, ὡϲ ἐπὶ τοῦ λίθου εἴρηκεν ὕψι τ’ ἀναθρώϲκων θρ πέτεται, ἐπὶ τοῦ ἰχϲημαίνῃ θύοϲ τὸ ὑψοῦ τὸ ἐκ βυθοῦ κάτωθεν κατὰ κύματοϲ θορεῖν, μὴ μέντοι ὑπερθορεῖν τὴν φρῖκα, ἀλλ’ ὑπ’ αὐτὴν ὄντα ἅπτεϲθαι τοῦ νεκροῦ, εἰ δ’ ὑπαλύξει εἰ ἐπιπολῆϲ φέροιτο. εἰ δ’ ὑπαλύξει γράφοιτο, φηϲὶ Πολύκλειτοϲ τὸν νοῦν ἔϲεϲθαι· καταδύϲεται μὲν εἰϲ τὸ βάθοϲ τοῦ κύματοϲ ὁ ἰχθύϲ, φεύγων τῆϲ φρικὸϲ τὴν ψυχρότητα. καὶ γὰρ αὐτῷ πολεμιωτάτη· τοῦ γοῦν χειμῶνοϲ ἐκ τοῦ πελάγουϲ εἰϲ τὴν γῆν καταίρουϲιν οἱ ἰχθύεϲ· πολλούϲ δὲ αὐτῶν καὶ φωλεύειν κατὰ τοῦ βάθουϲ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν· ἱϲτορεῖ γὰρ καὶ ὁ Ἀλριϲτοτέληϲ ἐν τῷ ἑβδόμῳ περὶ ζώων φῦψυχροτάτη ψυχροτάτη δ’ ἡ φρίκη, καὶ μάλιϲτα ἂν βόρειοϲ ᾖ. γενόμενοϲ δὲ ἐν τῷ βάθει ἔδεται τὸ λίποϲ τοῦ Λυκάονοϲ. οὐδέ τιϲ δέ μοι τούτων δοκεῖ ὀρθῶϲ ἀποδεδωκέναι τὸν νοῦν τῶν ἐπῶν. οὐ γὰρ εὐθύϲ φηϲιν Ὅμηϲφαγέντα αὐτὸν ϲφαγέντα καὶ ῥιφθέντα τοῦτο παθεῖν, ἵνα ἐκδεχώμεθα ὅτι κάτω ἐνεχθέντοϲ ὁ ἰχθύϲ κάτω χωρεῖν ( Vat.) 8 φρίκα 14 ἰχθῦϲ 15 ψυχότητα 18 πολλὰ 31 ἰχθῦϲ (B et. L) 3 ἔϲτω L 4 ὅτι pro ὕψι L 10. 11 verbis εἰ δ’ ὑπαλύξει L nov. schol. incipit, cui suprascrpt. ἑτέρα λύϲιϲ 11 πολύκλυτ’ B; πολύκλητοϲ L 18 πολλοὺϲ δὲ αὐτοὺϲ L 19 μετὰ τοῦ βάθουϲ L 24 λῖποϲ B; τοῦ Λυκ. ἔθετο τὸ λίποϲ L 26 in οὐδέ τιϲ, quod I exhibet, οὐδέτεροϲ latere videtur L: οὐ δοκεῖ μοί τινα τούτων ὀρθῶϲ, ab his verbis nov. schol. incipiens, cui praemissum Πορφυρίου (idem cod. Ηarl. ap. Dindorf, lV, ad p. 259, 12, nisi quod τινα om.) 28. 29 φηϲὶν αὐτὸν Ὅμ. L illud, in quo cardo eorum versatur (ἐκ βάθους ἀναπηδῶντα, cf. p.292,1; 23), alteri quae praecedit loci interpretandi rationi, cui opponitur, non deest (p. 290, 22: ἐκ τοῦ ἄνω θρώσκειν παυσάμενος). Eodem ducit οὐδέτερος illud (lin. 26), quod pro οὐδέ τις quod B⟩ exhibet restituendum videtur. εἰϲ τὰ βάθη τοῦ κύματοϲ ἐπὶ τὴν ἀλλ’ ἐξενεχθῆναι ὑπὸ τοῦ Ϲκαμάνδρου ἐπὶ τὴν θάλαϲϲαν, ὥϲτε αὐτὸν ὑποβρύχιον, ἄνω δ’ ἐπιπλεῖν ἀνάγκη. ἔχει γὰρ οὕτω τὰ ἔπη· ἐνταυθοῖ νῦν κεῖϲο μετ’ ἰχ θύϲιν, οἵ ϲ’ ὠτειλῆϲ αἷμ’ ἀ πολιχμάϲονται ἀκηδέεϲ· οὐ δέ ϲε μήτηρ ἐνθεμένη λεχέεϲϲι γοήϲεται, ἀλλὰ Ϲκάμανδροϲ μένη οἴϲει δινήειϲ εἴϲω ἁλὸϲ εὐ ρέα κόλπον ,, οἷϲ ἐπάγει· θρώϲκων τιϲ κατὰ κῦμα μέλαιναν φρῖχ’ ὑπ αΐξει ἰχ θύϲ, ὅϲ κε φάγῃϲι Λυκάονοϲ ἀργέτα δη μόν (Φ 122 - 27 ). νεοϲφαγῆ μὲν οὖν ὄντα φηϲὶ κεῖϲο μετ’ ἰχθύὡϲ ἂν κάτω ἀπενεχθέντα, ὅπου φηϲὶ τῆϲ ὠτειλῆϲ αὐτοῦ τὸ αἷμα ἀπολιχμάϲεϲθαι τοὺϲ ἰχθῦϲ· χρονί ζοντα δὲ ἄταφον ἐκβληθῆναι εἰϲ τὴν θάλαϲϲαν ὑπὸ τῶν ποταμῶν, καὶ ἀναπλεῦϲαι ἀνάγκη, καὶ θρώϲκοντα οὐχ ὑπὲρ τὸ κῦμα ἰχθὺν ἀλλὰ κατὰ τὸ κῦμα (κατὰ κῦμα γὰρ ἔφη, οὐχ ὑπὲρ κῦμα) ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξαι. τὸ γὰρ μέτρον τῆϲ εἰϲ τὰ ἄνω ὁρμῆϲ τοῦ ἰχθύοϲ δη ἀφορίζει ἄχρι τῆϲ φρικόϲ. οὐ γὰρ ἂν ἐπέθρωϲκε κατὰ κῦμα, ἀλλ’ ὑπὲρ κῦμα, εἰ καὶ τὴν φρῖκα ὑπερ ἐπήδα. ἐκφερομένου οὖν ὑπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ ποταμοῦ πηδῆϲαι κατὰ τὸ κῦμὰ φηϲι τὸν ἰχθὺν καὶ γενέ λέγοιτο εἰϲ τὰ βάθη τοῦ κύμαβρῶϲιν, τοϲ ἐπὶ τὴν βρῶϲιν, ἀλλ’ ἐξενεχθέντα ὑπὸ τοῦ Ϲκαμάνδρου ἐπὶ τὴν θάοὐκέτι λαϲϲαν , ὥϲτε οὐκέτι ὑποβρύχιον, ἄνωθεν δὲ αὐτὸν ἐπιπλεῖν ἀνάγκη. ἔχει γὰρ οὕτω τὰ ἔπη· ἐνταυθοῖ νῦν κεῖϲο μετ’ ἰχθύϲιν, οἵ ϲ ’ ὠτειλῆ ϲ αἷμ’ ἀπολιχμήϲονται ἀκηδἐεϲ, οὐδέ ϲε μήτηρ ἔνθε λεχέεϲϲι γοήϲεται, ἀλ λὰ Ϲκάμανδροϲ οἴϲει δινήειϲεἴϲω ἁλὸϲ εὐρέο κόλ πον· θρ ώ ϲκων τιϲ κα τὰ κῦμα μέλαινα ν φρῖχ ὑπαΐξει ἰχ θύϲ, ὅϲ κε φάγῃϲι Λυκάονοϲ ἀργέτα δημόν. νεο ϲφαγῆ μὲν οὖν ὄντα φηϲὶ κεῖϲθαι μετ’ ἰχθύϲιν, ὡϲ ἂν κάτω ἀπενεϲιν, χθέντα, ὅπου φηϲὶ τῆϲ ὠτειλῆϲ αὐτὸν αἷμα ἀπολιχμήϲεϲθαι τοὺϲ ἰχθύαϲ· χρονίζοντα δὲ ἄταφον ἐκ βληθῆναι εἰϲ θάλαϲϲαν ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ, ὅτε καὶ ἀναπλεῦϲαι ἀνάγὅτε κη, καὶ θρώϲκοντα οὐχ ὑπὲρ τὸ κῦμα ἰχθὺν ἀλλὰ κατὰ κῦμα (κατ ὰ κῦμα γὰρ ἔφη, οὐχ πὲρ κῦμα) ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξαι· τὸ γὰρ μέτρον τῆϲ εἰϲ τὰ ἄνω ὁρμῆϲ τοῦ ἰχθύοϲ δηλῶν ἀφορίζει· ἀλλ’ ἄχρι τῆϲ φριλῶν κόϲ· οὐ γὰρ ἂν ἐπέθρωϲκε κατὰ κυμα, ἀλλ’ ὑπὲρ τὸ κῦμα , εἰ καὶ τὴν φρῖκα ὑπερεπήδα. ἐκφερομένου οὖν ὑπὸ τῶν ἐκβολῶν τοῦ ποταμοῦ πηδῆϲαι κατὰ τὸ κῦμά φηϲι τὸν ἰχθύν, καὶ γενέϲθαι ἄνω ὑπὸ τὴν (Vat.) 14 φρίχ’ ὑπαλύξει ἰχθῦϲ ὅϲ (ex ὡϲ mut. V 1) 15 ἀργῆτα 20 ἰχθύϲ 27. 31 φρίκα 32 sq 1. φερομένου ἐκβολῶν et γενέϲθαι —ἔν(θα) humiditate del. in text. rescrps. V2 (B et L.) 1 εἰϲ τὰ βάθη λέγεται L. 6 ἐνταῦθα L 13 μετὰ κῦμα L. 19 αὐτοῦ L 19. 20 τοὺϲ ἰχθύϲ L 24 ἀλλὰ κατὰ τὸ κῦμα L 27 εἰϲ ἄνω L 32 τῆϲ ἐκβολῆϲ L; ἐπιπολῆϲ coni. Kamm., p. 108 34 ἰχθῦν L 16 sqq. Cum Aristarchi rationibus se congruere ipse Porphyrius statim addit; cf. Ariston. φ 126, id. Ζ 459. De fonte eorum, quae h. l. leguntur, v. ad p. 293, 2.— Ε Porphyrio hausisse videtur Εust. p. 1227, 14 sqq. ϲθαι ἄνω ὑπὸ τὴν φρῖκα, ἔνθα ἐντὸϲ τεύξεται τῷ νεκρῷ. οὕτωϲ ἐξηγή καὶ οἱ Ἀριϲτᾶρχειοι λέ γοντεϲ· ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξει τιϲ τῶν ἰχθύων κατὰ τὸ κῦμα κολυμ ὃϲ φάγοι ἂν τὸν τοῦ Λυκάο νοϲ δημόν. πάντωϲ γὰρ ἔδει τὸν μέλλοντα τοῦ ὑπερφερομένου νε κροῦ ἅπτεϲθαι ἰχθὺν ἄνω μετέωρον ὑπὸ τὴν φρῖκα ἐλθεῖν. Φιλητᾶϲ τῇ ὑπαλύξει γραφῇ ϲυντιθέ φηϲιν, ὅτι ὁ φαγὼν ἰχθὺϲ τοῦ Λυκάονοϲ τὸν δημὸν πιμελώδηϲ γενόμενοϲ τὸ κρύοϲ φεύξεται. ἀγνοεῖ φρῖκα , ἔνθα ἐντεύξεται τῷ νεκρῷ. οὕτωϲ ἐξηγήϲαντο καὶ οἱ Ἀριϲτάρ ϲαντο χειοι, λέγοντεϲ· ὑπὸ τὴν φρῖκα ἀίξει τιϲ τῶν ἰχθύων κατὰ τὸ κῦμα κολυμβῶν, ὃϲ φάγοι ἂν τὸν Λυκάοβῶν, νοϲ δημόν· πάντωϲ γὰρ ἔδει τὸν μέλλοντα τοῦ ὑπερφερομένου νεκροῦ ἅπτεϲθαι ἰχθὺν ἄνω μετέωρον ὑπὸ τὴν φρῖκα ἐλθεῖν. Φιλητᾶ ϲ δὲ τῇ ὑπαλύξει γραφῇ ϲυντιθέμενόϲ φηδὲ ϲιν, ὅτι ὁ φαγών ἰχθὺϲ τὸν Λυκάομενόϲ νοϲ δημόν, πιμελώδηϲ γενόμενοϲ, τὸ κρύοϲ ἐκφεύξεται. ἀγνοεῖ δὲ καὶ τοῦτο, ὅτι τὸ διανεϲτηκὸϲ τῆϲ θαδὲ ( Vat.) 5 ἰχ . . ων 8 ὑπερ ερομένου V, φ V2 in marg. 10 φρίκα 11 ὑ. .λύξει V, πα V2 in marg. 14 κρ. . . .εύξεται V, ύοϲ φεύ V 2 in marg. (B et L) 2. 3 ἀριϲταρχ′, χ spr. ρ scrpt., L. 9 φιλήταϲ B⟩ 10 ϲυντιθέμενον L 13. 14 εὐκρινεῖ δὲ καὶ τοῦτο L 2 -10 Didymum affert, ad quem schol. A φ 126 recte Hoffmann, ll. Φ et Χ, p. 148, retulit: μέλ αιναν φρῖχ᾿ ὑπαίξει ] οὕτως ἑπαΐξει Ἀρίσταρχος. τὸ χὰρ λεγόμ ενον εἶναι βούλ εται τοιοῦτο τῶν ἰχθύων τις κατὰ τὸ κῦμ α θρώσκων, τουτ έστι κολυμβῶν ὑπὸ τὴν φρῖκ α ἀΐξει, ὃς φάγοι ἂν τοῦ Λυκάονος τὸ λίπος δεῖ γὰρ τὸν μέλ λοντα ἰχθὺν φερομένου τινὸς γεύεσθαι ἄνω μετέωρον ὑπὸ τὴν φρῖ α τ ῆς θαλ άσσης ἐλθεῖν. παρὰ δὲ Ἀ ριστοφά νε ι ἐχέγρκπτο διὰ τοῦ ῶ ὥς κε φάγῃσι Schol. B⟩ (f. 282a a ὑπ αΐξει Φ 126, id. L f. 440a) et Vict. (f. 390a) eadem verbo tenus fere afferentia in ea re quod Aristarchum ἐπ ταΐξει scripsisse volunt errare, idem Hoffm , p. 267 , docuit. Quibus in scholiis quae sequuntur verba: τὸ δὲ πᾶν ο ὕτως νεοσφαγὴς μὲν ὢν κκταδύσῃ πρὸς τὸ βάθος τοῦ ποταμοῦ, ἔνθα σὺν τοῖς ἰχθύσιν ⟨ἰχθῦσιν B⟩ ⟩ ὢν ἀπολιχμηθήσῃ —σει L⟩ τοῦ αἵματος. ἐπὶ πλέον δέ σε ἄταφον ὄντα καὶ μετεωρισθέντα ἐκβαλεῖ πκρὰ ⟨περὶ L.⟩ τὴν θάλασσαν ὁ ποταμός, ἔνθα τις τῶν ἰχθύων σε κατέδεται ἐπὶ ⟨debebat esse ὑπὸ ⟩ φρῖκ α φερόμενος. Φ ι λ η τ ᾶ ς ⟨φιλίτ ας BL⟩ δὲ ἀρεσκόμ ενος τῇ ὑ π α λ ύ ξ ε ι ⟨ὑπαλήξει L⟩ γραφῇ φησιν, ὡς ἐκεῖνος ὁ λιπανθεὶς ἰχθὺς ὑπὸ το δήμου τὴν ψυχρασίαν ὑπαλ ύξει, ex eodem Didymo petita esse possunt, ita ut non solum Philetae item memoriam (lin. 10sq ].), sed etiam quae antea. (p. 292, 16 -293, 2) attulerat e Didymo Porphyrius hausisse videri possit. Neque enim ratione contraria procedenti totum hoc scholium (BL Vict.) e P orphyrio derivare licet vetant enim prima eius verba de lectionum varietate (ἐπαΐξ ει quidem illo, si dis placet, Aristarcheo, cui ut Chiae editionis ὑπαΐξει opponit Vict.), quae e Porphyrio petita esse non possunt, agentia. Negari tamen nequit scholii verba inde a τὸ δὲ πᾶν οὕτως e Porphyrio petita esse et cum Didymeis potuisse coalescere, ut in ipso cod. B⟩ scholiis B⟩ 36, Π 50 e Didymo derivatis res aliunde petitae adhaeserunt. 10 sqq. ln refutando Phileta, quem Callistratus secutus est, Aristarchum sequitur, v. Ariston. Φ 126 et Ζ 459. Ε Porph. sua hausisse videtur Eust. p. 1227, 9 sqq. SCHRADER, Porphyr. Qu. Hom . δὲ καὶ οὗτοϲ, ὅτι τὸ διανεϲτηκὸϲ θαλάϲϲηϲ ἐπιπολῆϲ, οὐ τὸ κρύοϲ φηϲὶν Ὅμηροϲ φρῖκα· ὡϲ δ’ ὅθ’ ὑ πὸ φρικὸϲ Βορέω ἀναπά λλε ται ἰχθύϲ ( Ψ 692), τῆϲ ἐπιτρε χούϲηϲ κατὰ τὴν θάλαϲϲαν πρὸ τῆϲ ἀνέμου ἐμβολῆϲ. καὶ ἐπὶ τοῦ ϲυὸϲ κατὰ μεταφοράν· φρίξαϲ εὖ λοφιήν (τ 446). καὶ ἔφριξε δὲ μάχη φθιϲίμβροτοϲ (Ν 339 ). λάϲϲηϲ ἐπιπολῆϲ, οὐ τὸ κρύοϲ φητῆϲ ϲὶν Ὁμηροϲ φρῖκα· ὡϲ δ’ ὅθ᾿ ὑπὸ φρικὸϲ Boρέου ἀνα π άλλεται θάλαϲϲαν πρὸ τῆϲ τοῦ ἀνέμου ἐμ. βολῆϲ· καὶ ἐπὶ τοῦ ϲυὸϲ κατὰ μετατοῦ φοράν· φρίξαϲ εὖ λοφιήν· καὶ ἔφριξε δὲ μά χη φθιϲίμβροτοϲ ἐγχείῃϲιν.