ἅς δʼ ἐπιδημήσας Ἰταλίᾳ τε καὶ Σικελίᾳ κατέλαβε
πόλεις δεδουλωμένας ὑπʼ ἀλλήλων, τὰς μὲν πολλῶν
ἐτῶν τὰς δὲ νεωστί, φρονήματος ἐλευθερίου πλήσας
διὰ τῶν ἐφʼ ἑκάστης ἀκουστῶν αὐτοῦ ἠλευθέρωσε, 
Κρότωνα καὶ Σύβαριν καὶ Κατάνην καὶ Ῥήγιον καὶ
Ἱμέραν καὶ Ἀκράγαντα καὶ Ταυρομένιον καὶ ἄλλας
τινάς, αἷς καὶ νόμους ἔθετο διὰ Χαρώνδα τε τοῦ
Καταναίου καὶ Ζαλεύκου τοῦ Δοκροῦ, διʼ ὧν ἀξιο-
ζήλωτοι τοῖς περιοίκοις ἄχρι πολλοῦ γεγόνασι. Σίμι- 
χος δʼ ὁ Κεντορίπων τύραννος ἀκούσας αὐτοῦ τήν
τʼ ἀρχὴν ἀπέθετο καὶ τῶν χρημάτων τὰ μὲν τῇ
 ἀδελφῇ τὰ δὲ τοῖς πολίταις ἔδωκε. προσῆλθον δʼαὐτῷ, ὡς φησὶν Ἀριστόξενος, καὶ Δευκανοὶ καὶ Μεσ-
σάπιοι καὶ Πευκέτιοι καὶ Ῥωμαῖοι. ἀνεῖλε δʼ ἄρδην 
στάσιν οὐ μόνον ἀπὸ τῶν γνωρίμων, ἀλλὰ καὶ τῶν
ἀπογόνων αὐτῶν ἄχρι πολλῶν γενεῶν καὶ καθόλου
ἀπὸ τῶν ἐν Ἰταλίᾳ τε καὶ Σικελίᾳ πόλεων πασῶν
πρός τε ἑαυτὰς καὶ πρὸς ἀλλήλας. πυκνὸν γὰρ ἦν
πρὸς ἅπαντας αὐτῷ πολλοὺς καὶ ὀλίγους τόδε τὸ 
ἀπόφθεγμα· φυγαδευτέον πάσῃ μηχανῇ καὶ περι-
κοπτέον πυρὶ καὶ σιδήρῳ καὶ μηχαναῖς παντοίαις
ἀπὸ μὲν σώματος νόσον, ἀπὸ δὲ ψυχῆς ἀμαθίαν, κοι-
λίας δὲ πολυτέλειαν, πόλεως δὲ στάσιν, οἴκου δὲ
 διχοφροσύνην, ὁμοῦ δὲ πάντων ἀμετρίαν. εἰ δὲ δεῖ πιστεύειν τοῖς ἱστορήσασι περὶ αὐτοῦ παλαιοῖς τε
οὖσι καὶ ἀξιολόγοις, μέχρι καὶ τῶν ἀλόγων ζῴων

 
διικνεῖτο αὐτοῦ ἡ νουθέτησις. τὴν μὲν γὰρ Δαυνίαν
ἄρκτον λυμαινομένην τοὺς ἐνοίκους κατασχών, ὡς
φασί, καὶ ἐπαφησάμενος χρόνον συχνὸν ψωμίσας τε
μάζῃ καὶ ἀκροδρύοις ὁρκώσας τε μηκέτι ἐμψύχου
 ἐφάπτεσθαι ἀπέλυσεν. ἡ δʼ εὐθὺς εἰς τὰ ὄρη καὶ
τοὺς δρυμοὺς ἀπαλλαγεῖσα οὐκέτʼ ὤφθη παράπαν-
ἐπιοῦσα οὐδʼ ἀλόγῳ ζῴῳ. βοῦν δʼ ἐν Τάραντι ἰδὼν 
ἐν παμμιγεῖ νομῇ κυάμων χλωρῶν ἐφαπτόμενον, τῷ
βουκόλῳ παραστὰς συνεβούλευσεν εἰπεῖν τῷ βοΐ τῶν
 κυάμων ἀποσχέσθαι· προσπαίξαντος δʼ αὐτῷ τοῦ
βουκόλου καὶ φήσαντος οὐκ εἰδέναι βοϊστὶ λαλεῖν,
προσελθόντα καὶ εἰς τὸ οὖς προσψιθυρίσαντα τῷ
ταύρῳ οὐ μόνον τότʼ ἀποστῆσαι τοῦ κυαμῶνος, ἀλλὰ
καὶ αὖθις μηδέποτε κυάμων θιγεῖν, μακροχρονιώτα-
 τον δʼ ἐν Τάραντι κατὰ τὸ τῆς Ἥρας ἱερὸν γηρῶντα
διαμεμενηκέναι τὸν ἱερὸν καλούμενον βοῦν, τροφὰς
σιτούμενον ἅς οἱ ἀπαντῶντες ὤρεγον. ἀετὸν δʼ ὑπερ- 
ιπτάμενον Ὀλυμπίασι προσομιλοῦντος αὐτοῦ τοῖς
γνωρίμοις ἀπὸ τύχης περί τʼ οἰωνῶν καὶ συμβόλων
 καὶ διοσημιῶν, ὅτι παρὰ θεῶν εἰσὶν ἀγγελίαι τινὲς
καὶ αὐταὶ τοῖς ὡς ἀληθῶς θεοφιλέσι τῶν ἀνθρώπων,
καταγαγεῖν λέγεται καὶ καταψήσαντα πάλιν ἀφεῖναι.
δικτυουλκοῖς τʼ ἐπιστάντα ἐπὶ τῆς σαγήνης ἐκ βυθοῦ
πολὺν φόρτον ἐπισυρομένοις, όσον πλῆθος ἐπισπῶν-
 ται προειπεῖν τῶν ἰχθύων ὁρίσαντα τὸν ἀριθμόν,
καὶ τῶν ἀνδρῶν ὑπομεινάντων ὅ τι ἂν κελεύσῃ πρά-
ξειν, εἰ τοῦθʼ οὕτως ἀποβαίη, ζῶντας ἀφεῖναι πάλιν
κελεῦσαι τοὺς ἰχθύας πρότερόν γε ἀκριβῶς διαριθμή-
σαντας· καὶ τὸ θαυμασιώτερον ὅτι οὐδεὶς ἐν τοσού-
 τῳ τῆς ἀριθμήσεως χρόνῳ τῶν ἰχθύων ἐκτὸς ὕδατος
μεινάντων ἀπέπνευσεν ἐφεστῶτος αὐτοῦ.