Ἐπείδ’ ἀκούσας εὐσεβῶς ποιημάτων ποιητικῶς νῦν εὐσεβῆ κλύειν θέλεις, πρόφρων ἄκουε· νῦν τε κατ’ Εὐριπίδην Titulum edo ex Μ, ubi rubris literis scriptus est. — Post
Στίχοι eadem manus atramento superscripsit τοῦ αὐτοῦ. —
δολίω codex. Sic per totum Μ ι nusquam subscriptum est. —
In C a manu secunda: Γρηγορίου τοῦ θεολόγου τραγῳδία εἰς
τὸ σωτήριον πάθος τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ε priore
eius titulo eraso Duebnerus eruit: Στι . . . εἰς τὸν μιαρὸν ἰούδαν
π. φιλήματι δολίῳ παρ.δ.τεπον (?) κύριον. — Α Β Matritensis
Schwarzianus sic: Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν (ἡμῶν
om. Schwarz.) Γρηγορίου τοῦ θεολόγου ὑπόθεσις δραματικὴ
κατ’ Εὐριπίδην περιέχουσα τὴν δι’ ἡμᾶς γενομένην σάρκωσιν
(pro σάρκωσιν Matr. ἄρρητον γέννησιν) τοῦ σωτῆρος
ἡμῶν (om. Schwarz.) Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ ἐν αὐτῷ κοσμοσωτήριον
(Matr. αὐτῇ κοινοσωτ.) πάθος. — Ita etiam cod. Paris.
994. De hoc et de V vide pag. 5 — 6. D sic: Τὸ κοσμοσωτηρίου
πάθος τοῦ ἐναγίοις πατρός ἡμῶν Γρηγορίου Ἀρχιἐπισκόπου
Κῶνσταντινουπόλεως τοῦ Θεολόγου ὑπόθεσις δράματη (cum μ
super μ) κατ’ Εὐριπίδην. — Bladus: Τοῦ ἁγίου Γρηγορίου
Ναζιανζηνοῦ τοῦ θεολόγου τραγῳδία Χριστὸς πάσχων. Prologus et tragoediae versus 1 — 108 desunt in CM. 1
Ἐπείδ’ ΑΒ, cf. ν. 1206, ἐπεὶ δ’ V et Matrit. et b, ἐπειδ’ sine
acc. D. 3 ἄκοῦ D, sed rubicator ε superscripsit. τε om.
V. κατ’ εὐριπίδη D. τὸ κοσμοσωτήριον ἐξερῶ πάθος, ὅθεν μαθήσῃ πλεῖστα μυστικῶν λόγων, ὡς ἐκ στόματος μητροπαρθένου κόρης μύστου πεφιλμένου τε τῷ Διδασκάλῳ. Πρώτην γὰρ αὐτὴν νῦν παραστήσει λόγος μητροπρεπῶς θρηνοῦσαν ἐν καιρῷ πάθους πότμου τε τὴν πρόφασιν ἀρχῆς ἀπ’ ἄκρης στένουσαν, ὡς φανεῖσαν ὄντως αἰτίαν τοῦ μητέρ’ αὐτὴν τοῦ Λόγου χρηματίσαι καὶ νῦν ἰδεῖν πάσχοντα τοῦτον ἀδίκως· εἰ μὴ γὰρ ἐσφάλημεν ἀπροσεξίᾳ, οὐκ ἂν κατεκρίθημεν ἀρχῆθεν μόρον· κἂν μὴ διεφθάρημεν ἑρπετοῦ δόλῳ, μηδ’ ἡ φθορά τ’ εἰσῆλθε θηρὸς ἀπάτῃ, καὶ πότμον ὑπέστημεν ἐνδίκῳ κρίσει, ὡς μὴ τὸ κακὸν ἀδιάφθορον μένῃ, οὐκ ἦν βροτωθῆναί τε καὶ τλῆσαι μόρον τὸν ζωοποιὸν Δεσπότην, Θεὸν Λόγον, ἀφθαρτίσοντα τὸ φθαρὲν φιλαγάθως καὶ ζωοποιήσοντα τὸ βροτῶν γένος· 4, 13 Act. Pilati Β 10, 4. 10 Cassandrae 2. 15 Rom.
5, 16. 17 Genes. 3, 13, Sapient. Salom. 2, 24. 21 Ioann.
1, 1. 21, 23 Ι Corinth. 15, 22. 22 Sap. 83,1. 2, 2,23. μαθήσει V, μαθήσῃ D. In VD iota nusquam fere subscriptum
est. 7 πεφυλμένου D. τὲ V. 9 καὶ ῥῶ D.
10 πότμον D. τὲ V. Sic in VD persaepe falsi accentus et
spiritus occurrunt, quos non iam notabo, nisi quid momentihabent.
10 στίνουσαν D. 13 πάσχοντος τούτων D. 15
μῶρον D. 17 ἀπάτει D. 19 κακῶν D. 20 βροωθύνε
τε D. τλῆσαι VA et m. sec. Β, τλῆσε D, τλῆναι Β. 21
λόγων D. 22 ἀφθαρτίσοτα D, ἀφθαρτίσαντα Α. φιλανθρώπως
Α et marg. Β. 23 ζωοποιήσαντα AD. ἅπαν
VBD b, πάντες Paulus, γένος Α et γρ. Β. μένοντος αὐτοῦ δ’ ἀκενώτου τοῦ Λόγου ἥδ’ οὐκ ἂν ἐκπέφηνε μήτηρ Δεσπότου καὶ τόνδε νῦν ὁρῶσα πάσχοντ’ ἀδίκως θρηνοῦσ’ ἀνηλάλαζε τετρυχωμένη. Πρόσωπα γοῦν δράματός εἰσί μοι τάδε· μήτηρ πάναγνος, παρθένος μύστης, κόραι αἱ συμπαροῦσαι μητρὶ τῇ τοῦ Δεσπότου.