Τὰς τῶν ἱερῶν ἀποστόλων διαδοχὰς σὺν καὶ 
τοῖς ἀπὸ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν καὶ εἰς ἡμᾶς διηνυσμέηνοις
χρόνοις, ὅσα τε καὶ πηλίκα πραγματευθῆναι κατὰ
τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν λέγεται, καὶ ὅσοι ταύτης
διαπρεπῶς ἐν ταῖς μάλιστα ἐπισημοτάταις παροικίαις
ἡγήσαντό τε καὶ προέστησαν, ὅσοι τε κατὰ γενεὰν 
ἑκάστην ἀγράφως ἢ καὶ διὰ συγγραμμάτων τὸν θεῖον
ἐπρέσβευσαν λόγον , τίνες τε καὶ ὅσοι καὶ ὁπηνίκα
νεωτεροποιίας ἱμέρῳ πλάνης εἰς ἔσχατον ἐλάσαντες
ψευδωνύμου γνώσεως εἰσηγητὰς ἑαυτοὺς ἀνακεκηρύχασιν,
ἀφειδῶς οἷα λύκοι βαρεῖς τὴν Χριστοῦ ποίμνην 
ἐπεντρίβοντες, πρὸς ἐπὶ τούτοις καὶ τὰ παραυτίκα
τῆς κατὰ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἐπιβουλῆς τὸ πᾶν
τουδαίων ἔθνος περιελθόντα , ὅσα τε αὖ καὶ ὁποῖα
καὶ καθ’ οὓς χρόνους πρὸς τῶν ἐθνῶν ὁ θεῖος πεπολέμηται
λόγος, καὶ πηλίκοι κατὰ καιροὺς τὸν δι’ 
αἵματος καὶ βασάνων ὑπὲρ αὐτοῦ διεξῆλθον ἀγῶνα,
τά τ’ ἐπὶ τούτοις καὶ καθ’ ἡμὰς αὐτοὺς μαρτύρια,

 
καὶ τὴν ἐπὶ πᾶσιν ἵλεω καὶ εὐμενῆ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
ἀντίληψιν γραφῇ παραδοῦναι προῃρημένος οὐκ ἄλλοθεν
ἢ ἀπὸ πρώτης ἄρξομαι τῆς κατὰ τὸν σωτῆρα
καὶ κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ οἰκονομίας.
 ἀλλά μοι συγγνώμην ἤδη εὐγνωμόνων
ἐντεῦθεν ὁ λόγος αἰτεῖ, μεῖζον ἢ καθ’ ἡμετέραν δύναμιν
ὁμολογῶν εἶναι τὴν ἐπαγγελίαν ἐντελῆ καὶ
ἀπαράλειπτον ὑποσχεῖν , ἐπεὶ καὶ πρῶτοι νῦν τῆς
ὑποθέσεως ἐπιβάντες οἷά τινα ἐρήμην καὶ ἀτριβῆ ἰέναι
 ὁδὸν ἐγχειροῦμεν , θεὸν μὲν ὁδηγὸν καὶ τὴν τοῦ κυρίου
συνεργὸν σχήσειν εὐχόμενοι δύναμιν, ἀνθρώπων
γε μὴν οὐδαμῶς εὑρεῖν οἶοί τε ὄντες ἴχνη γυμνὰ τὴν
αὐτὴν ἡμῖν προωδευκότων, μὴ ὅτι σμικρὰς αὐτὸ μόνον
προφάσεις, δι’ ὧν ἄλλος ἄλλως ὧν διηνύκασι χρόνων
 μερικὰς ἡμῖν καταλελοίπασι διηγήσεις, πόρρωθεν
ὡσπερεὶ πυρσοὺς τὰς ἑαυτῶν προανατείνοντες φωνὰς,
καὶ ἄνωθέν ποθεν ὥσπερ ἐξ ἀπόπτου καὶ ἀπὸ σκοπιᾶς
βοῶντες καὶ διακελευόμενοι, ᾗ χρὴ βαδίζειν καὶ
τὴν τοῦ λόγου πορείαν ἀπλανῶς καὶ ἀκινδύνως εὐθύνειν.
 ὅσα τοίνυν εἰς τὴν προκειμένην λυσιτελήσειν
ὑπόθεσιν ἡγούμεθα, τόν αὐτοῖς ἐκείνοις σποράδην
μνημονευθέντων ἀναλεξάμενοι, καὶ ὡσὰν ἐκ λογικῶν
λειμώνων τὰς ἐπιτηδείους αὐτῶν τῶν πάλαι συγγρα-
φέων ἀπανθισάμενοι φωνὰς , δι’ ὑφηγήσεως ἱστορικῆς
 πειρασόμεθα σωματοποιῆσαι, ἀγαπῶντες, εἰ καὶ
μὴ ἁπάντων, τῶν γοῦν μάλιστα διαφανεστάτων τοῦ
σωτῆρος ἡμῶν ἀποστόλων τὰς διαδοχὰς κατὰ τὰς διαπρεπούσας
καὶ ἔτι καὶ νῦν μνημονευομένας ἐκκλησίας
ἀνασωσαίμεθα. ἀναγκαιότατα δέ μοι πονεῖσθαι
 τὴν ὑπόθεσιν ἡγοῦμαι, ὅτι μηδένα πω εἰς δεῦρο τῶν
ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων διέγνων περὶ τοῦτο τῆς
γραφῆς σπουδὴν πεποιημένον τὸ μέρος· ἐλπίζω δ’ ὅτι

 
καὶ ὠφελιμωτάτη τοῖς φιλοτίμως περὶ τὸ χρηστομαθὲς
τῆς ἱστορίας ἔχουσιν ἀναφανήσεται.