ποίας δὲ
καὶ ἀξιωθήσεσθαι συγγνώμης τοὺς ἐξ αἰῶνος μὲν
παρὰ πᾶσιν Ἓλλγσι καὶ βαρβάροις κατά τε πόλεις καὶ 
ἀγροὺς παντοίοις ἱεροῖς καὶ τελεταῖς καὶ μυστηρίοις
 πρὸς ἁπάντων ὁμοῦ βασιλέων τε καὶ νομοθετῶν καὶ
φιλοσόφων θεολογουμένους· ἀποστραφέντας, ἐλομένους
δὲ τὰ ἀσεβῆ καὶ ἄθεα τῶν ἐν ἀνθρώποις; ποίαις
δ’ οὐκ ἂν ἐνδίκως ὑποβληθεῖεν τιμωρίαις οἶ τῶν
μὲν πατρίων φυγάδες, τῶν δ’ ὀθνείων καὶ παρὰ πᾶσι
 διαβεβλημένων Ἰουδαïκῶν μνθολογημάτων γενόμενοι 
ζηλωταί; πῶς δ’ οὐ μοχθηρίας εἶναι καὶ εὐχερείας
ἐσχάτης τὸ μεταθέσθαι μὲν εὐκόλως τὰ τῶν οἰκείων,
ἴ’ ἀλόγῳ δὲ καὶ ἀνεξετάστῳ πίστει τὰ τῶν δυσσεβῶν
καὶ πᾶσιν ἔθνεσι πολεμίων ἑλέσθαι, καὶ μηδ’ αὐτῷ
 τῷ παρὰ Ἰουδαίοις τιμωμένῳ θεῷ κατὰ τὰ παρ’ αὐἀνοδίαν
τοῖς προσανέχειν νόμιμα, καινὴν δέ τινα καὶ ἐρήμην
ἑαυτοῖς συντεμεῖν, μήτε τὰ Ἑλλήνων μήτε
τὰ Ἰουδαίων φυλάττουσαν ; Ταῦτα μὲν οὗν εἰκότως ἄν τις Ἑλλήνων, μηδὲν 
 ἀληθὲς μήτε τῶν οἰκείων μήτε τῶν καθ’ ἡμᾶς ἐπαί·ων,
πρὸς ἡμᾶς ἀπορήσειεν. ἐπιμέμψαιντο δ’ ἂν ἡμῖν καὶ
Εβραίων παῖδες, εἰ δὴ ἀλλόφυλοι ὄντες καὶ ἀλλογενεῖς

 
ταῖς αὐτῶν βίβλοις ἀποχρώμεθα μηδὲν ἡμῖν προσῇ
κούσαις, ὅτι τε ἀναιδῶς, ὡς ἂν αὐτοὶ φαῖεν, καὶ ἀναισχύντως
ἑαυτοὺς μὲν εἰσωθοῦμεν, τοὺς δὲ οἰκείους
καὶ ἐγγενεῖς τῶν αὐτοῖς πατρίων ἐξωθεῖν παραβιαζόμεθα.
 εἴτε γάρ τις εἰη Χριστὸς θεσπιζόμενος, ἀλλὰ 
Ἰουδαίων ἦσαν προφῆται οἱ τούτου τὴν ἄφιξιν προκηρύξαντες,
οἱ καὶ λυτρωτὴν καὶ βασιλέα Ἰουδαίων
ἥξειν αὐτὸν, οὐχὶ δὲ τόν ἀλλοφύλων ἐθνῶν κατήγγειλαν·
εἴτε τινὰ ἄλλα φαιδρότερα περιέχουσιν αἱ
γραφαὶ, καὶ ταῦτα Ἰουδαίοις ἀναφωνεῖσθαι, ὧν οὐκ 
 εὑ πράττοντας παρακούειν ἡμὰς. καὶ σφόδρα
ἀτόπως τοὺς μὲν κατὰ τοῦ ἔθνους ἐφ’ οἷς ἡμάρτανον
ἐλέγχους εὑ μάλα ἁρπαλέως ἀποδέχεσθαι, τὰς δὲ τῶν
ἀγαθῶν πάλιν αὐτοῖς θεσπιζομένας ἐπαγγελίας ἀποσιωπᾶν,
μᾶλλον δὲ ἐκβιάζεσθαι καὶ ἑαυτοὺς μεταφέρειν, 
ἄντικρυς πλεονεκτοῦντας καὶ οὐδὲν πλέον ἢ
ἑαυτοὺς ἐξαπατῶντας.