XVIII. schol. in Lycophr. 86 λεύσσω θέοντα γρυνόν] ... γρυνὸν δὲ εἶπε τὸν Ἀλέξανδρον κατὰ μετωνυμίαν καλέσας· γρυνὸς γάρ ἐστιν ὁ κορμός· καὶ Ὅμηρος 
 γρυνοὶ μὲν δαίοντο μέγας δʼ Ἥφαιστος ἀνέστη eundem versum Etym. magn. 241. 45 sed γρουνοί . XIX. Ammonius περὶ διαφορᾶς ὀνομάτων in v. οὗτος οὗτος τοι Διομήδης. XX. id. in v. λῃτουργεῖν λήιτον ἀμφεπένοντο. XXI. Galenus in Hippocr. περὶ ἀγμῶν ii. 70 καὶ μέσον μὲν γὰρ ὁ ποιητὴς ἑνικῶς εἶπεν αὐτό· 
 περὶ ζώνην βάλλεται ἰξύην ἑκατὸν θυσάνοις ἀραρυῖαν. cf. Ξ 181. corrupta fortasse varia lectio versuum ε 231 κ 544 sc. περὶ δὲ ζώνην βάλετʼ ἰξυῖ καλὴν χρυσείην ἑκατὸν θυσάνοις ἀραρυῖαν. XXII. Ammonius in Porph. isag. prooem. 4 r. 30 (ed. Busse, p. 9) καὶ ὁ ποιητὴς 
 ἐπεὶ σοφὸς ἤραρε τέκτων. Clem. Alex. strom. i. 4. 1 Ὅμηρος δὲ καὶ τέκτονα σοφὸν καλεῖ. eadem Nicomach. isag. init. Elias proleg. philosoph. c. 9 David id. c. 15, Eust. 1023. 14. cf. Ψ 712 τούς τε κλυτὸς ἤραρε τέκτων . Bywater J. Ph. vii. 66.