κε'. ΕΞΟΧΗ. Ἐξοχή ἐστιν ὀνόματος διαστολὴ κατὰ διαφορὰν πρὸς τὰ σημαινόμενα, οἷον
 Ζεὺς δ᾽ ἐπεὶ οὖν Τρῶάς τε καὶ Ἕκτορα νηυσὶ πέλασσεν·
 ὥσπερ τοῦ Ἕκτορος οὐχὶ ἑνὸς τῶν Τρώων, ἐπὶ τοῦτον ἤνεγκε· κατ᾽ ἐξοχὴν γὰρ
 αὐτὸν ἐδήλωσε. καὶ ὁμοίως οὐ γὰρ ἔτ᾽ Οἰνῆος μεγαλήτορος
 υἱέες ἦσαν, οὐδ᾽ ἄρ᾽ ἔτ᾽ αὐτὸς ἔην· θάνε δὲ ξανθὸς Μελέαγρος.
 κϚ'. ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΑ. Ὑστερολογία ἐστὶ μέρος λόγου, ὅταν ὃ δεῖ πρῶτον λέγειν ὕστερόν τις
 ἐπιφέρῃ, οἷον ἅμα τράφεν ἠδ’ ἐγένοντο· 
 ἀντὶ τοῦ ὁμοῦ ἐγένοντο καὶ ἐτράφησαν, καὶ δούπησε δὲ πεσὼν
 ἀντὶ τοῦ πεσὼν ἐδούπησε. καὶ 
 ἀλλ᾽ ἄγε μοι τὸν ὄνειρον ὑπόκριναι καὶ ἄκουσον·
 ἀντὶ τοῦ ἄκουσον καὶ ὑπόκριναι. καὶ εἵματα
 δ᾽ ἀμφιέσασα θυώδεα λούσασα. καὶ λαοὶ δ᾽
 ἠρήσαντο, θεοῖσι δὲ χεῖρας ἀνέσχον. κζ'. ΣΧΗΜΑ. Σχῆμά ἐστι σολοικισμὸς ἀπολογίαν ἔχων, ὡς ὅταν εἴπωμεν, ὁ Φίλιππος, ὃν
 πάντες μισοῦσιν, ἀγαθός ἐστι. διαφέρει δὲ σχῆμα σολοικισμοῦ, ἐπειδὴ σχῆμα μέν ἐστι
 ποιητοῦ ἢ συγγραφέως ἁμάρτημα ἑκούσιον διὰ τέχνην ἢ ξενοφωνίαν ἢ καλλωπισμόν,
 σολοικισμὸς δὲ ἁμάρτημα ἀκούσιον οὐ διὰ τέχνην, ἀλλὰ δι᾽ ἀμαθίαν γινόμενον.