VI. καὶ ἐγένετο περὶ ὥραν ἑβδόμην τῆς νυκτὸς, ἐξυπνισθεὶς ὁ Ἰσαὰκ ἦλθεν εἰς τὴν θύραν τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ κράζων καὶ λέγων· Πάτερ, ἄνοιξον, ἵνα σε ἀπολαύσω πρίν σε ἀροῦσιν ἀπʼ ἐμοῦ. ἀνέστη δὲ Ἁβραὰμ καὶ ἤνοιξεν, καὶ εἰσῆλθεν Ἀσαάκ καὶ ἐκρεμάσθη ἐπὶ τοῦ εἶνσι κ. δίκαιον ανον κ. ξενοδόχον ἐμπερεχαρῆ κ.άονείδηστον B 1 ἐμφα· νισθῆαι] ἐκφάναι λόγον C 4 καρδίαν] +τοῦ υἱοῦ B 5, μεγάληἔξελθε] μεγάλως γὰρ λυπηθήσεται ἐὰν ἄφνω ἀκούση ἀπʼ ἐμοῦ ὅτι μέλλει ἀπὸ τοῦ κόσμου ἐξέρχεσθαι B; μεγάλη γὰρ συντομὴ αὐτοῦ ἐστὶν τὸ εἰπεῖν- ἐξέρχει μάλιστα κ. ἐκ τοῦ σώματος C 18, 19 καὶ θές- λυχνίαν] καὶ τὴν λυχείαν κ. τὸν λ A; κ. ἅψον λύχνον B 21 ἔρχομαι] om A ἔρχομαι—κοιμηθῆναι] ἄς κοιμηθῶ μετά σου B 24, 25 μὴ θέλων- πρόσταγμα] om A 30 ἀπολαύσω] +κ. καταφαλήσω κ. χορτάσω τὴν σὴν ραιότητα C ABC τραχήλου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ κλαίον, καὶ θρηνῶν κατεφίλει αὐτόν· ἔκλαυσεν δὲ Ἁβραὰμ σὺν τῷ υἱῷ αὐτοῦ· εἶδεν δὲ αὐτοὺς ὁ Μιχαὴλ κλαίοντας καὶ ἔκλαυσεν καὶ αὐτός. καὶ ἀκούσασα ἡ Σάρρα τὸν κλαυθμὸν ἐκ τοῦ κοιτῶνος αὐτῆς ἔκραξε λέγουσι· Κύριέ μου Ἁβραὰμ, τί ἐστιν ὁ κλαυθμός; μή σοι εἶπεν ὁ ξένος περὶ τοῦ ἀδελφιδοῦ σου Λὼτ ὅτι ἀπέθανεν; ἄλλο τι συνέβη εἰς ἡμᾶς; ἀποκριθεὶς δὲ Μιχαὴλ εἶπε πρὸς τὴν Σάρραν· Οὐχὶ, Σάρρα, οὐκ ἤνεγκα φάσιν περὶ Λώτ· ἀλλὰ περὶ πάσης φιλανθρωπίας ὑμῶν ἔγνων ὅτι διαφέρετε πάντων ἀνθρώπων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἐμνήσθη ὑμῶν ὁ θεός. τότε λέγει Σάρρα τῷ Ἁβραάμ· Πῶς ἐτόλμησας κλαῦσαι εἰσελθόντος τοῦ ἀνθρώπου τοῦ θεοῦ ἐν σοί; καὶ πῶς ἐδάκρυσάν σου οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν ζευμάτον τοῦ φωτός; ὅτι σήμερον εὐφροσύνη γίνεται. λέγει οὖν πρὸς αὐτὴν Ἁβραάμ· Πόθεν γινώσκεις ὅτι ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ἐστίν; ἀποκριθεὶς δὲ ἡ Σάρρα εἶπεν· Ὅτι παραφέρω καὶ λέγω ὅτι οὗτός ἐστιν τῶν τριῶν ἀνδρῶν εἶς, τῶν ἐν τῇ δρυῒ τῇ Μαμβρῇ ἐπιξενισθέντων ἡμῖν, ὅτε ἀπῆλθεν ἓδ τῶν παιδίων καὶ ἤνεγκε μόσχον καὶ ἔθυσας· καὶ εἶπες μοι, Ἄναστα, ποίησον ἵνα φάγωμεν μετὰ τῶν ἀνθρώπον τούτων εἰς τὸν οἶκον ἡμῶν. καὶ ἀπεκρίθη Ἁβραὰμ καὶ εἶπεν· Καλῶς ἐνόησας, ὦ γύναι· ὅτι κἀγὼ ὅτε τοὺς πόδας αὐτοῦ ἔπλυνα, ἔγνων ἐν τῇ καρδίᾳ μου ὅτι οὗτοί εἰσιν οἱ πόδες οὓς ἔπλυνα ἐν τῇ δρυῒ τῇ Μαμβρῇ, καὶ καθὼς ἠρξάμην ἐρωτᾷν τὴν πορείαν, εἶπέ 1 κλαίων] om B 1, 2 κ. θρηνῶν κατεφίλει αὐτὸν] κ. λέγων καταφιλῶν αὐτ. A; κ. καταφιλῶ αὐτ. κ. τοῖς δάκρυσι πλύνων τὸ στῆθος αὐτοῦ C 4 ἐκ τοδ κοιτ. αὐτῆς] ἐκ τῆς κλίνης αὐτ. A; ἔσω οὖσα ἐν τῆ σκηνῆ C 5, 6 τί ἐστιν— ἀδελφιδοῦ] τὶ ἔχετε ὅτι οὕτως κλέετε ὀψὲ κ ἄρτι· μὴ φθέγξω ὦ ανε τῶ κω μου Ἁ. μὴ περὶ τοῦ ἀδελφοῦ A; τί ἐστὶν ... — ἀνεψιοῦ B; τὶ ἔχετε— κλαίετε. ὅρα μή τινα φάσιν ἥνεγκεν ὁ ξ. τῶ κυρίω μου Ἁ.— ἀδελφιδοῦ C 7 συνέῃ] + λυπηρὸν B 8, 9 οὐκ— περὶ] οὐκ ἐλάλησά τι διὰ Λὼτ B 9—11 ἀλλὰ— θεός] ἀλλὰ πάσας φιλανιας ἡμῶν ἔγνω— θεὸς A; ἀλλ᾿ ἔγνων ὅτι ἐμνήσθη— θεός, κ. γέγιεν σωτημία πάσοις φύλοις των ἐπὶ γῆς B 13 ἐν σοί] ἐφ᾿ ἡμᾶς B; πρὸς ἡμᾶς C 13— 16 καὶ πῶς— θεοῦ ἐστίν] om A 14 ζευμάτων] κοιμάτων B 17 ὅτι παραφέρω] πιστεῦσον παρα ρω A; προσφέρω B 19 ἀπῆλθεν ἓν τῶν παιδία] ἀπ. ἓν τ. παίδω A; σὺ ἐνεγκὼν ἐν τῶ παιδίω B; ἀνῆλθες εἰς τὸ πεδίον C ἤνεγκεν] ἤνεγκας BC 22 ἐνόησας ὦ γύναι] om B; ἀδελφὴ, ἐνόησας C 22 p. 111, 4 καλῶς— ὦδε] καλλως εἶπας ὅτι κ. τὸν Λὼτ ἐρρυσώμεθα ἀπὸ Σοδόμων ὅτε ἐγνωομίσαμεν τὸ μυστήριον B 25—p. 111, 2 καὶ καθὼς—μυστ.] οἱ κ. ἀπεθόντες κ. ῥυσάμεοι τὸν ἀδ. τὸν ἡμέτερον ἀπὸ τῶν Σ., τὸν Λὼτ A μοι ὅτι ὑπάγω τηρῆσαι τὸν ἀδελφὸν Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων. ABC καὶ τότε ἐγνώρισα τὸ μυστήριον. VΙΙ. ὁ δὲ Ἁβραὰμ εἶπεν πρὸς Μιχαήλ· Εἰπέ μοι, ἄνθρωπε τοῦ θεοῦ, καὶ φανέρωσόν μοι τί ἦλθες ὦδε. καὶ εἶπεν Μιχαήλ· Ὁ υἱός σου Ἰσαὰκ δηλώσει σοι. καὶ λέγει Ἁβραὰμ τῷ υίῷ αὐτοῦ· Υἱέ μου ἐγαπητὲ, εἰπέ μοι τί εἶδες κατʼ ὄναρ σήμερον καὶ ἐθροήθης· ἀνάςγγειλόν μοι. καὶ ἀπεκρίθη Ἰσαὰκ τῷ πατρὶ αὐτοῦ· Εἶδον κατʼ ὄναρ ἐμαυτὸν τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην· καὶ στέφανος ἐπὶ τῆς κεφαλῆς μου ἐγένετο· καὶ ἦν ἀνήρ παμμεγεθὴς λίαν λάμπων ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ὡς φῶς καλούμενον πατὴρ τοῦ φωτός· καὶ ἔλαβεν τὸν ἥλιον ἐκ τῆς κεφαλῆς μου· καὶ λοιπὸν ἀφῆκεν τάς ἀκτῖνας ἐν μέσῳ μου. καὶ ἔκλαυσα ὠγὼ καὶ εἶπον· Παρακαλῶ σε, κύριέ μου, μή ἐπάρῃς τὴν δόξαν τῆς κφαλῆς μου καὶ τὸ φῶς τοῦ οἴκου μου καὶ πᾶσαν τὴν δόξαν τὴν ἐμήν. ἐπένθησε δὲ ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη καὶ οἱ ἀστέρες λέγοντες· Μὴ ἐπάρῃς τὴν δόξαν τῆς δυνάμεως ἡμῶν. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ φωτεινὸς ἐκεῖνος ἀνήρ εἶπέ μοι. Μ κλαύσῃς ὅτι ἔλαβον τὸ φῶς τοῦ οἴκου σου· ἀνελήφθη γὰρ ἀπὸ καμάτων εἰς ἀνάπαυσιν, καὶ ἀπὸ ταπεινώσεως εἰς ὕψος, αἴρουσιν αὐτὸν ἀπὸ στενοχαρίας εἰς ερυχαρίαν, αἴρουσιν αὐτὸν ἀπὸ σκότους εἰς φῶς. ἐγὼ δὲ εἶπον αὐτῷ· Παρακαλῶ σε, κύριε, λάβε καὶ τὰς ἀκτῖνας μετʼ αὐτοῦ. ὁ δὲ εἶπέν μοιʼ Δώδεκα ὧραι τῆς ἡμέρας εἰσὶν, καὶ τότε ὅλας τάς ἀκτῖνας λαμβάνω. ταῦτα λέγοντος τοῦ φωτεινοῦ ἀνδρὸς, εἶδον τὸν ἥλιον τοῦ οἴκου μου ἀναβαίνοντα εἰς τὸν οὐρανὸν, τὸ δὲ στέφος ἐκεῖνον πλεῖον οὐκ εἶδον· ἦν δὲ ὁ ἥλιος ἐκεῖνος ὅμοιός σου τοῦ πατρός μου. καὶ εἶπεν Μιχαὴλ τῷ Ἁβραάμ· Ἀλήθειαν εἴρηκεν ὁ υίός σου Ἰσαάκ· 7 κ. ἐθροήθης· ἀνάγγ. μοι] om A 9 ἐμαυτὸν] ἑαυτὸν μου B; +ὡς C 10 ἐγέετο] + κ. ἀφῆκεν τὰς ἀκτῖνας A 11 καλούμ.] om B; καὶ καλουμ.  C τοῦ] om C 12, 13 κ. λοιπὸν- μέσῳ μου] om A 12—15 κ. λοιπά— κεφ. μου] om B by homœot. 18 φωτ. ἐκ. ἀνὴρ] φωτὴρ. ἐκ. ὁ πακμεγεθεὶς C 19 ἔλαβον] ἄβλαβον C 2 καμάτων] καύματος AC ἀνάπαυσιν] ἀπόλαυσιν B 21, 22 ἀπὸ στενοχ.—αἴρ. αὐτὸν] om B; ἀπὸ στεν. εἰς εύρήχωρον δοξαν· αἴρ.αὐτ 24, 25 δώδεκα- λαμβάνω] οὐ λαμβάνω ταῦτας ἕως ἂν πληρωθῶσιν αἱ δωθ. ὦρ. τ. ἡμ. κ. τότε ὁρᾶς τὰς ἀκτίνας λάμπει C 27 στέφος- εῖδον] σῶμα σὐιοῦ μένατα ἐπὶ τῆς γῆς B; σῶμα αὐτου μένει ἐπὶ τ. γῆς ἕως (p. 112, 2) Α 29—p. 112, 1 ἀλήθειαν— αὐρανοὺς] νῦν κουσας τὸ ἄηθες κ. τάξον περὶ τοῦ οἴκου σου· ἰδοὺ γὰρ ἀπέταλμαι παρὰ κυ τοῦ θῦ λαβεῖν τὴν φυχη σου C ABC σὺ γὰρ εἶ· καὶ ἀναλαμβανέσαι εἰς τοὺς οὐρανοὺς, τὸ δὲ σῶμά σου μένει ἐπὶ τῆς γῆς ἕως ἂν πληροθῶσιν ἑπτακισχέλιοι αἰῶνες· τότε γὰρ ἐγερθήσεται πᾶσα σάρξ. νῦν οὖν, Ἁβραὰμ, διάθες τὰ τοῦ οἴκου σου, καὶ περὶ τῶν τέκνον σου, τελείος γὰρ ἤκουσας τὴν οἰκονομίαν σου. καὶ ἀποκριθεὶς Ἁβραὰμ εἶπεν πρὸς Μιχαήλ· Παρακαλῶ σε, κύριε, ἐάν ἐξέρχωμαι ἐκ τοῦ σάματός μου, σωματικῶς ἤθελον ἀναληφθῆναι, ἵνα θεάσομαι τὰ κτίσματα ἃ ἐκτίσατο κύριος ὁ θεός μου ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. καὶ ἀπεκρίθη Μιχαὴλ καὶ εἶπεν· Τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐμὸν ποίημα. ἀλλὰ ἀπελθὼν ἐγὼ ἀπαγγελῶ τῷ κυρίῳ περὶ τούτου, καὶ ἐὰν κελεύωμαι, ὑποδείξω σοι ταῦτα πάντα. VIII. καὶ ἀνῆλθεν Μιχαὴλ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ ἐλάλησεν ἐνώπιον κυρίου περὶ Ἁβραάμ· καὶ ἀπεκρίθη κύριος πρὸς Μιχαήλ· Ἄπελθε καὶ ἀναλαβοῦ ἐν σώματι τὸν Ἁβραὰμ καὶ ὑποδεῖξον αὐτῷ πάντα, καὶ ὃ ἐὰν εἴπῃ σοι ποίησον ὡς αὐτῷ ὄντι φίλῳ μου. ἐξελθὼν οὖν ὁ Μιχαὴλ ἀνέλαβεν τὸν Ἀβραὰμ ἐπὶ νεφέλης ἐν σώματι, καὶ ἀνήνεοκεν ατὸν ἐπὶ τὸν Ὠκεανὸν ποταμόν. καὶ ἀτενίσας Ἁβραὰμ εἶδεν δύο πύλας, μίαν μὲν μικρὰν, τὴν δὲ ἑτέραν μεγάλην. καὶ ἀνάμεσον τῶν δύο πυλῶν ἐκάθητο ἀνὴρ ἐπὶ θρόνου δόξης μεγάλης. καὶ πλῆθος ἀγγέλων κύκλῳ αὐτοῦ. καὶ ἦν κλαίων, καὶ πάλιν γελῶν, καὶ ὁ κλαυθμὸς ὑπερέβαινεν τὸ γέλος αὐτοῦ ἑπταπ λασίονα. καὶ εἶπεν Ἁβραὰμ πρὸς τὸν Μιχαήλ· Τίς ἐστιν οὖτος ὁ καθήμενος ἀνάμεσον τῶν δύο πυλῶν μετὰ δόξης πολλῆς· ποτὲ μὲν γελᾷ, ποτὲ μὲν κλαίει, καὶ ὁ κλαυθμὸς ὑπερβαίνει τὸ γέλος ἑπταπλασίως; καὶ εἶπεν Μιχαὴλ πρὸς Ἀβραάμ. Οὐκ ἔγνως αὐτὸν τίς ἐστιν; καὶ εἶπεν· Οὐχὶ, κύριε. καὶ εἶπεν Μιχαὴλ πρὸς Ἁβραάμ· Θωρεῖς τὰς δύο 2, 3 ἑπτακ. αἰῶνες] τὰ ἔτη C 5 τελείως—οἰκοομ. σου] πεπληροφορήσαι γὰρ τὴν κεφαλ ήν σου B 7 ἐὰν—σώματός μου] ἐπειδὴ παρέρχωμαι τοῦδε τοῦ κοσμου Β; ναὶ, ἐξέρχομαι ἐκ τοῦ σώμ. ἀλλὰ C σωοματικῶς] ἐν σώματι B 8 ἤθελον] θέλω B; ἤλπιξον C 10 κ. εἶπεν] + πάτερ μου B 11 κυρίῳ] πατρὶ A; πατρὶ τῶ ἐν τοῖς οὐρανοῖς C 15 ἀναλ. ἐν σώμ.] λαβὲ σωματικῶς A; ἀνάλαβε σωματικῶς C 19 ώκεανὸν] αἰκιανὸν AC; ὀκεανὸν B 20, 21 μίαν— μεγάλην] μι. μικρ. κ. ἐτ. μεγ. A; ἀφʼ ὧ μία στενὴ κ. ἡ ἑτέρα εύρήχορος B 23 κύκλῳ] + τοῦ θράνου C 24 ἐπταπλασ.] om BC 26 πολλῆς] + κ. πλῆθος ἀγγέλων κύκλω αὐτοῦ C πύλας ταύτας, τὴν μικρὰν καὶ τὴν μεγάλην; αὗταί εἰσιν ABC αἱ ἀπάγουσαι εἰς τὴν ζωὴν καὶ εἰς τὴν ἀπώλειαν. ὁ ἀνὴρ δὲ οὗτος ὁ καθήμενος ἐν μέσῳ αὐτῶν, οὖτός ἐστιν ὁ Ἀδὰμ, ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ὃν ἔπλασεν ὁ κύριοςʼ καὶ ἔθηκεν αὐτὸν εἰς τὸν τόπον τοῦτον θεωρῆσαι πᾶσαν ψυχὴν ἐξερχομένην ἐκ τοῦ σώματος, ἐπειδὴ ἐξ αὐτοῦ εἰσὶν πάντες. ὅταν οὖν θεωρῇς αὐ τὸν κλαίοντα, γνῶθι ὅτι ἐθεάσατο ψυχὰς πολλὰς ἀπαγομένας εἰς τὴν ἀπώλειαν· ὅταν δὲ ἴδῃς αὐτὸν γελῶντα, ἐθεάσατο ψυχὰς ὀλίγας ἀπαγομένας εἰς τὴν ζωήν. θεωρεῖς αὐτὸν πῶς ὑπερβαίνει ὁ κλαυθμὸς τὸ γέλος; ἐπεὶ θεωρεῖ τὸ περισσότερον τοῦ κόσμου ἀπαγομένους διὰ τῆς πλατείας εἰς τὴν ἀπώλειαν, διὰ τοῦτο ὑπερβαίνει ὁ κλαυθμός τὸ γέλος ἑπταπλασίως. ΙΧ. καὶ εἶπεν Ἁβραάμ· Καὶ ὁ μὴ δυνάμενος εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν; τότε ἔκλαυσεν Ἁβραὰμ, λέγων· Οὐαί μοι, τί ποιήσω ἐγὼ; ὅτι εἰμὶ ἄνθρωπος εὐρὺς τῷ σώματι, καὶ πῶς δυνήσομαι εἰσελθεῖν εἰς τὴν στενήν πύλην, εἰς ἣν οὐ δύναται ἐλθεῖν παιδίον πέντε καὶ δέκα ἐτῶν; καὶ ἀποκριθεὶς Μιχαὴλ εἶπεν πρὸς Ἁβραάμ· Σὺ μή φοβοῦ, πάτερ, μηδὲ λυποῦ, ἀκωλύτως γὰρ εἰσερχέσαι διʼ αὐτῆς, καὶ πάντες οἱ συνόμοιοί σου. καὶ ἑστῶτος τοῦ Ἁβραὰμ καὶ θαυμάζοντος, ἰδοὺ ἄγγελος κυρίου ἐλαύνων ἓξ μυριάδας ψυχὰς ἁμαρτωλῶν εἰς τὴν ἀπώλειαν· καὶ λέγει Ἁβραὰμ πρὸς Μιχαήλ. Οὖτοι πάντες εἰς τὴν ἀπώλειαν ἀπέρχονται; καὶ λέγει αὐτῷ Μιχαήλ· Ναὶ, ἀλλὰ ἀπέλθωμεν καὶ ἀναζητήσωμεν ἐν ταῖς ψυχαῖς ταύταις, εἰ ἐστὶν ἐξ αὐτῶν κἂν μία δικαία. ἀπελθόντων δὲ αὐτῶν, εὗρον ἄγγελον κατέχοντα ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ μίαν ψυχὴν γυναικὸς ἐξ αὐτῶν τῶν ἓξ μυριάὅτι 5 ἐξρχομένην] ἐξελουμένην A 14, 15 εἰσελθεῖν— οὐ δύναται] om B 16 τότε ἔκλ. Ἁ. λέγων] om B 16—19 οὐαί μοι— ἐτῶν] οἴμοι οἴμοι τὶ λοιπὸν ποιήσω κάγὼ· πῶς δινηθῶ ἐν σώματι εἰσελθεῖν ἐν τῆ τοιαυτῆ στενῆ πύλη ἢν οὐδὲ δεκάπεντε ἐνιαυτοῦ παιδίων δύναται εἰσελθῆναι B 17 εὐρὺς τῷ σώμ.] βαρὺς τῷ σώμ. μέγας C δυήσομαι] δυνάμενος A 18, 19 εἰς ἢν- ἐτῶν] εἰ μὴ παιδία δυετῶν C 2 σὺ- λυποῦ] om AC 21 ἀκωλύτως γὰρ εἰσερχέσαι] ὁ ἀκατάλυτος εἰσέρχεται A; σὺ ὁλοστὸς εἰσέρχει C 23 ἓξ] om B ἁμαρτωλῶν] + κ. ἀπήγαγεν C 24, 25 καὶ λέγει Ἀ. - ἀπέρχονται] om C 28, 29 ἄγ- γελον—χειμὶ αὐτοῦ] om B 29—p. 114, μίαν ψυχὴνἁπώλειαν] ἁπώλειαν] μίανἰσοζυγούσας μετὰ τῆς ἁμαρτίας αὐτῆς πασας· κ. οὐκ ἦσαν ἐν αύχθω οὐδὲ ἀνάδων, ABC εὖρεν τὰς ἁμαρτίας ἰσοζυγούσας μετὰ τὰ ἔργα αὐτῆς ἅπαντα, καὶ οὐκ ἦσαν ἐν μόγθῳ οὐδὲ ἐν ἀναπαύσει, ἀλλʼ ἐν τόπῳ μεσότητος. τὰς δὲ ψυχὰς ἐκείνας ἦρεν εἰς τὴν ἀπώλειαν. καὶ εἶπεν Ἁβραάμ πρὸς Μιχαὴλ· Κύριε, οὖτός ἐστιν ὁ ἄγγελος ὁ ἐκφέρων τὰς ψυχὰς ἐκ τοῦ σώματος, ἢ οὐ; ἀπεκρίθη Μιχαὴλ καὶ εἶπεν· Οὖτός ἐστιν ὁ θάνατος, καὶ ἀπάγει αὐτάς εἰς τὸν τόπον τοῦ κριτηρίου, ἵνα ὁ κριτὴς κρίνῃ αὐτάς. Χ. καὶ λέγει Ἀβραάμ· Κύριέ μου, παρακαλῶ σε ἵνα ἀναγάγῃς με εἰς τὸν τόπον τοῦ κριτηρίου ὅπως κἀγὼ θεάσωμαι αὐτὰς πῶς κρίνονται. τότε Μιχαὴλ ἔλαβεν τὸν Ἁβραὰμ ἐπὶ νεφέλης, καὶ ἤγαγεν αὐτὸν εἰς τὸν παράδεισον· καὶ ὡς ἔφθασεν εἰς τὸν τόπον ὅπου ἦν ὁ κριτής, ἦλθεν ὁ ἄγγελος καὶ ἔδωκεν τὴν ψυχὴν ἐκείνην εἰς τὸν κριτήν· ἔλεγεν δὲ ἡ ψυχή· Ἐλέησόν με, κύριε. καὶ εἶπεν ὁ κριτής· Πῶς ἐλεήσω σε, ὅτι σὺ οὐκ ἠλέησας τὴν θυγατέρα σου ἥνπερ εἶχες, τὸν καρπὸν τῆς κοιλίας σου; διὰ τί ἐφόνευσας αὐτήν; καὶ ἀπεκρίθη· Οὐχὶ, κύριε· φόνος ἐξ ἐμοῦ οὐ γέγονεν, ἀλλʼ αὐτὴ ἡ θυγάτηρ μου κατεψεύσατό μου. ὁ δὲ κριτὴς ἐκέλευσεν ἐλθεῖν τὸν τὰ ὑπομνήματα γράφοντα. καὶ ἰδοὺ χερουβὶμ βαστάζοντα βιβλία δύο, καὶ ἦν μετʼ αὐτῶν ἀνήρ παμμεγέθὴς σφόδρα· καὶ εἶχεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ τρεῖς στεφάνους, καὶ ὁ εἶς στέφανος ὑψηλότερος ὑπῆρχεν τῶν ἑτέρων δύο στεφάνων· οἱ δὲ στέφανοι ἐκαλοῦντο στέφανοι μαρτυρίας. καὶ εἶχεν ὁ ἀνὴρ ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ κάλαμον χρυσοῦν. καὶ λέγει ὁ κριτὴς πρὸς αὐτόν· Σύστησον τὴν ἁμαρτίαν τῆς ψυχῆς ταύτης. παυσιν ἠλέστω κατὰ σώματος· τας- ἐκείνας εἴρηνται εἰς τὴν ἀπόλειαν A; ἀπʼ αὐτὰς τὰς μυριάδας μίαν ψ. γυναικὸς συέχου τὴν διαγιγὴν· ἐπαὶ ται τῶ καλῶν αὐτοῖς ἔργων κ. τῶν ἐναντίων κ. οὕτη ἐπʼ ἀπολεία οὐχ ὑτῆρχεν οὔτε μὴν ἐπʼ ἀναπαύσεως ἀλλʼ ἐν μέσω τούτων Β; μίαν ψ. δικαίαν ἐξ—μυριάδων γυναικὸς σῶμα εὗρεν γὰρ —ἰσοζυγ. μετὰ τὰ ἔργα αὐτῆς ἄπαντα· καὶ οὐκ ἦσαν ἐν μόχθω οὐδὲ ἐν ἀναπαύσει ἀλλʼ— ἀπώλειαν C 6 οὐ] σὺ A 7 κριτηρίου] +μου A 11, 12 ἔλαβεν — νεφέλης] λαβὼν— νεφ. B; ἐποίησεν τὴν νεφέλην ἀναλαβεῖν τὸν Ἀ. C 12, 13 εἰς τ. παράδ. — τόπον] om C 15 κύριε] + ὅτι οὐχ ἤμαρτον 18 αὐτὴν] om AC 18—21 φόνος— κατεψεύσ. μου] φευδέται ἡ θυγάτηρ μου B 21 βαστάζοντα] om A; κατάξοντα C 23 τρεῖς στεφάνους] τρία A 24 ἑτέρων δόο] τεσσάρων A; ἑτέρων C 25 στέφ. μαρτυρίας] στέφ. μαρτύρον Α; μαρτυρία C καὶ ἀναπτύξας ὁ ἀνήρ ἐκεῖνος μίαν τῶν βιβλίων τῶν ABC ὄντων ἐκ τῶν χερουβὶμ ἀνεζήτησεν τὴν ἁμαρτίαν τῆς ψυχῆς τῆς γυναικὸς, καὶ εὖρεν. καὶ εἶπεν ὁ κριτής· Ὦ ταλαίπωρε ψυχὴ, πῶς λέγεις ὅτι φόνον οὐκ ἐποίησας; οὐχὶ σὺ ἀπελθοῦσα μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ ἀνδρός σου, ἐμοίχευσας τὸν ἄνδρα τῆς θυγατρός σου, καὶ ἀπέκτεινας αὐτήν; ἤλεγχε δὲ καὶ τὰς ἄλλας ἁμαρτίας αὐτῆς, καὶ εἴ τι ἔπραξεν ἐκ νεότητος αὐτῆς. ταῦτα ἀκούσασα ἡ γυνὴ ἐβόησεν λέγουσα· Οἴμοι, οἴμοι, ὅτι πάσας τὰς ἁμαρτίας μου ἂς ἐποίησα ἐν τῷ κόσμῳ ἐληθάργησα· ἐνταῦθα δὲ οὐκ ἐληθαροήθησαν. τότε ᾖραν καὶ αὐτὴν καὶ παρέδωκαν τοῖς βασανισταῖς.