Ι. Ἐκένετο ἡνίκα ἤγγισαν αἱ ἡμέραι τοῦ θανάτου AΒC τοῦ Ἁβραὰμ, εἶπεν κύριος πρὸς Μιχαήλ· Ἀνάστηθι καὶ πορεύθητι πρὸς Ἁβραὰμ τὸν δοῦλόν μου, καὶ εἰπὲ αὐτῷ ὅπως ἐξελεύσῃ τοῦ βίου, ὅτι ἰδοὺ ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι τῆς προσκαίρου ζωῆς σου· ὅπως διοικήσῃ τὰ τοῦ οἴκου αὐτοῦ πρὶν ἀποθανεῖν. ΙΙ. καὶ ἐπορεύθη Μιχαὴλ καὶ ἦλθεν πρὸς Ἁβραὰμ, καὶ εὖρεν αὐτὸν καθιζόμενον ἔμπροσθεν τῶν βοῶν αὐτοῦ εἰς ἀροτριασμόνʼ ὑπῆρχεν δὲ γηραλέος πάνυ τῇ ἰδέᾳ· εἶχεν δὲ ἐνηγκαλισμένον τὸν υἱὸν αὐτοῦ. ἰδὼν οὖν Ἁβραὰμ τὸν ρχώγγελον Μιχαὴλ, ἀναστὰς ἐκ τῆς γῆς ἠσπάσατο αὐτὸν, A=Par. Gr. 1613. B=Par. Suppl. Grec 162. C=Cod. Vind. Theol. Gr. oxxvi. Tit. Διήγησις περὶ τῆς διαθήκης καὶ πεμὶ τοῦ θανάτου τοῦ ἐν ἀγίοις πρς ἡμῶ Ἁ. τοί πριάρχου καὶ δικαίου καὶ φιαξένου. Δέσπ. εὐλ. B; Λόγος περὶ τῆς θανῆς τοῦ Ἁ. ὅτε ἀπέστειλεν κς ὁ θς τὸν ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἦρεν αὐτὸν σωματικῶς εἰς τὰ ἐπουράνια C 1, 2 ἐγένετο— Μιχαήλ] Ἡνίκα ἐπληροῦντο αἱ ἡμ. τῆς ὅλης βιωτῆς τοῦ παντευλογήτου κ. δικαίου π ἡμῶν Ἁ. τοῦ πατμιέρχου, εἷπεν κς πρὸς τὸν μέγαν ἀρχιστράτηγα Μιχ. B; ἐγένετο ἡνίκα ἐφθησεν ἡ θανὴ τοῦ Ἁ., ἀπέστειλεν κς θς Μιχ. τὸν ἀρχιστράτηγον κ. εἷπεν αὐτῶ C 8, 9 ἔμπροσθεν—ἀροτρ.] ἐμτρ. τῶν ἀροτμιωτῶν ἐν τῶ ἀγρῶ αὐτοῦ C 9, 10 εἶχεν—αὐτοῦ] om A 11 ἀναστάς— γῆς] om AB ABC μὴ εἰδὼς τίς ἐστιν, καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν· Σῶσόν σε ὁ θεός· ἄναστα καλῶς πορευόμενος τὴν ὁδόν σου. καὶ ἀπεκρίθη αὐτῷ Μιχαήλ· Φιλάνθρωπος εἶ σὺ, καλὲ πάτερ. καὶ ἀπεκρίθη Ἀβραὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἐλθέ, ἔγγισόν μοι, ἀδελφὲ, καὶ καθέζου ὀλίγην ὥραν ἵνα προστάξω ἐνεχθῆναι ζῶον, ἵνα ἀπέλθωμεν ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ ἀναπαύῃς μετʼ ἐμοῦ, ὅτι πρὸς ἑσπέρᾳ ἐστὶν, καὶ τῷ πρωῒ ἀναστὰς πορεύου ὅπου ἂν βούλῃ, μήπως συναντήσῃ σοι θηρίον πονηρὸν καὶ καταικίσῃ σε. ἠρώτησεν δὲ Μιχαὴλ τὸν Ἀβραὰμ λέγων· Εἰπέ μοι τὸ ὄνομά σου, πρὶν εἰσελθεῖν ἐν τῷ οἴκῳ σου, μὴ ἐπιβαρὴς γένωμαί σοι. καὶ ἀπεκρίθη Αβραὰμ καὶ εἶπεν· Οἱ γονεῖς μου ὠνόμασάν με Ἁβρὰμ, καὶ ὁ κύριος ἐπωνόμασέν με Ἀβραὰμ, λέγων· Ἀνάστηθι καὶ πορεύου ἐκ τοῦ οἴκου σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου, καὶ δεῦρο εἰς γῆν ἣν ἄν σοι δείξω· καὶ ἀπελθόντος μου εἰς τὴν γῆν ἣν ὑπέδειξέ μοι ὁ κύριος, εἴρηκέν μοι· Οὐκέτι κληθήσεται τὸ ὄνομά σου Ἁβρὰμ, ἀλλʼ ἔσται τὸ ὄνομά σου Ἀβραάμ. ἀπεκρίθη Μιχαὴλ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Συγχώρησόν μοι, πάτερ μου, ἄνθρωπε τοῦ θεοῦ μεμελετημένε, ὅτι ξένος εἰμὶ, καὶ ἤκουσα περί σου ὅτε ἀπῆλθες σταδίους τεσσαράκοντα καὶ ἤνεγκας μόσχον, καὶ ἔθυσας αὐτὸν, ξενιζόμενος ἀγγέλους ἐν τῷ οἴκῳ σου, ἵνα ἀναπαυθῶσιν. ταῦτα ἀμφότεροι λαλήσαντες, ἀναστάντες ἐν τῷ οἴκῳ ἐπορεύοντο. ἐκάλεσεν δὲ Ἁβραὰμ ἕνα τῶν παίδων αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Πορεύθητι, ἄγαγέ μοι κτῆνος ὅπως καθίσῃ ἐπʼ 4, 5 κ.εἶπεν- καθέζου] εἷπεν· εὐλογημένος εἶ· καὶ σὺ καλὲ περ κ. Ἁ. αὔθης πρὸς αὐτὸν φιλάνθρωπος ἐλθὲ ἀδελφὲ ἔγγιστα μου κ. κάθησα B 4—11 κ. εἶπε— ἀπεκρίθη] κ. καθίσαντες ὁμοῦ ἠρώτησεν Ἁ. τὸν ἄγγελον λέγων· ἄνθρωοπε πορειόμενος τὴν ὁδὸν πόθεν ἔρχει κ. ποῦ ἀπέρχει· ἀπεκρίθη αὐτῶ Μ. στρατιώτης εἰμὶ κ. πορευομ. τ. ὁδ. ἔμαθαν πεμὶ τῆς φιλανθρωπίας σου κ. ἦλθον πρὸς σὲ τοῦ ίδεῖν τίς εἶ σύ· κ. εἷπεν C 5, ἵνα— ξῶον] ὅπως φθάση ἄλογον ζῶον Α; ὅπωος παρακελεύσομαι τοῦ ἀχθῆναι ζῶα C 7—9 ὄτι- καταικ. σε] νῦ δὲ ἐὰν πορευει πρὸς ἑσπέραν ἐστὶν κ. ἴσος πορευόμεος τῆ νυκτὶ ταραχθῆς διὰ τηνὸς νυκτε- ρινοῦ φαντάσματος B 9 καταικίσῃ] κατηχήσῃ A; ταραχθεὶς C 12, 13 οἱ γονσῖς— λέγι] Ἁβρὰμ μὲν ἤκουον τὸ πρότερον δὲ κς ἐκάλεσέν με τὸ δεύτερον κ. εἷπεν μοι B 18, 19 Σνγχώρι.—τμεμελετημ.] ξενίζμαί σε ἄνθρωπε τοῦ θῦ ὑπερεπεούμεαι B; συγχωρ. μοι πάτερ ὅτι ἐπιξεοῦμαι ἄνθρωπε τοῦ θῦ καὶ μέμνημαι C 21 ἔθυσας αὐτὸν] ἔθηκας αὐτῶ μόσχους A; om B 21, 22 ξενιζομ. ἀγγ.] ξεζομένους A; om B 22, 23 ταῦτα- λαλήσ.] om A 23 p.31, ἐν τῷ οἴκῳ—οἴκῳ σου] ἐπορεύθησαν· ἐκάλεσεν— εἶπεν· πορεύθητι ἀγαγεῖν αὐτὸν ὁ ξένος, ὅτι ἐκοπιάθη ἐκ τῆς ὁδοιπορίας. καὶ εἶπεν ABC Μιχαήλ· Μὴ σκύλλε τὸ παιδάριον, ἀλλὰ ἀπέλθωμεν μετεωριζόμενοι ἕως οὗ φθάσωμεν ἐν τῷ οἴκῳ σου, διότι ἠγάπησά σου τὴν ὁμιλίαν. ΙΙΙ. καὶ ἀναστάντες ἐπορεύοντο· καὶ ὡς ἤγγισαν τῇ πόλει, ὡς ἀπὸ σταδίων τριῶν, εὗρον δένδρον μέγα ἔχον κλάδους τριακοσίους, ὅμοιον ἐρηκινοῦ· καὶ ἤκουον φονὴν ἐκ τῶν κλάδων αὐτοῦ δομένην· Ἅγιος ὅτι τὴν πρόφασιν ἤνεγκας περὶ ὧν ἀπεστάλης· καὶ ἤκουσεν Ἁβραὰμ τῆς φωνῆς, καὶ ἔκρυψεν τὸ μυστήριον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, λέγων ἐν ἑαυτῷ· Ἄρα τί ἐστιν τὸ μυστήριον ὅπερ ἀκήκοα; ὡς δὲ ἦλθεν ἐν τῷ οἴκῳ, λέγει Ἁβραὰμ τοῖς παισὶν αὐτοῦ· Ἀναστάντες ἐξέλθατε εἰς τὰ πρόβατα, καὶ ἐνέγκατε τρία θρέμματα καὶ σφάξατε ταχέως καὶ ὑπηρετήσατε ἵνα φάγωμεν καὶ πίωμεν· ὅτι εὐφρασία ἐστὶν ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη. καὶ ἤνεγκαν οἱ παῖδες τὰ θρέμματα, καὶ ἐκάλεσεν Ἁβραάμ τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν Ἰσαὰκ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Τέκνον Ἰσαὰκ, ἀνάστηθι καὶ βάλε ὕδωρ ἐπὶ τῆς λεκάνης, ἵνα νίψωμεν τοὺς πόδας τοῦ ξένου τούτου. καὶ ἤνεγκεν ὡς προσετάχθη· καὶ εἶπεν Ἁβραάμ. Κατανόησιν ἔχω ὅπερ καὶ γενήσεται, ὅτι ἐν τῷ τρυβλίῳ τούτῳ οὐ μὴ νίψω ἔτι τοὺς πόδας —μὴ σύλε τὸ π. ἀλλὰ περιπατήσωμεν—σου A; ἐν— ἐπορείοντο—ἕνα ἐκ τῶ παιδαρίων— κτῆνος καὶ γενέσθασαν ἐδέσματα ὅπως συεσθιασθῶμεν μετὰ τοῦ ξένου ὅτι ἐκτὸς ὁδοπορίας ἐστίν· ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχάγγ. Μ. εἷπεν πρὸς αὐτὸν· μισκιλε τὸ π. —οἵκω σου B; ἐπορ. καθήμενοι τοῖς ἵπποις· ὅτε δὲ ἦλθον ἐν τῶ οἶκω ἐκάλ. Ἁ. ἔνα τῶν οἰκοπαίδων αὐτοῦ κ. εἶπ. αὐτῶ· πορεύου κ.- κτῆνος· κ. καθήσας ἐν αὐτῶ πορεύθητι ἐπὶ τὰ πρόβατα κ. κόμισόν μαι τρία θρέμματα· ὅπως θύσαντες εὐφρανθῶμεν μετὰ τοῦ ξένου ὅτι ἐκάμαμε ἐκ τῆς ὁδοιπ ἀπεκρ. δὲ Μ. μηκέτι τὸ π. ἀλλὰ περιπατήσωμεν ἀμφτεροι μετεωρ. ἕως φθ. εἰς τὸ ποίμνιον κ. πάλιν στραφῶμεν C 3, 4 διότι— ὁμιλίαν] om AB 5, καὶ ὡς— τριῶν] κ. πορεβόμενοι ὡς ἀπὸ σταδ δύο ἑγγίσαντες τῆ πόλει B; καὶ ὡς ἤγγ.ἀπὸ σταδ. δύο τῆς ποίμνης C 6, 7 ἔχον— ἐρηκιοῦ] τριακ. κλαδ. ἔχοντα B; ὅμοιον τρεκίνου C 7 ἐρηκιοῦ] ἐρηκιόν A 8 ᾁδομέην] λέγουσαν AC; ἀδωμένην B 8, 9 ἄγιος—ἀπεστ.] ὅτι προφανῆ— ἀπέστειλας A; ἁγία ἡ πρόφασις περὶ οὗ ἀπεστάλης B 10 φω- νῆς] + ἧς ἤχησε ἐν αὐτῶ C 11 ἀκήκοα] + ἦλθον δὲ κ. παῖδες δύο κ. ἐκόμισαν ἐκ τοῦ οιμνίου θρέμματα τρία κ. ἔσφαξαν ταχέως κ.υπηρέτησαν τῆ τραπέζῃ C 13, 14 ἀναστάντες— ταχέως καὶ] om C 15 εὐφρασία— αὔτη] εὐφρ. σήμερον γίνεται A(C); εὐφρόσυνος ἐστὶν ὡσὶ ἡμ. αὕτη B 16 καὶ— θρέμμ.] om C 19, 20 καὶ ἤνεγκε—Ἁβρ.] κ. ἤν. Ἁ. ἐν τῆ καρδία αὐτοῦ λέγων A; κ. ποίησας ὡς προσετ.κ.εἶπεν Ἁ. B; κ. ἤν. κ. εἴπεν Ἁ. νίψον τέκνον τοὺς πόδας τοῦ ξένου· ὅτι C 2 κατανόησιν— γεήσεται] γενήσεται A; ὑπολαμβάνω ἐν τῆ ψυχῆ μου C ΑBC ἀνθρώπου ξενιζομένου πρὸς ἡμᾶς. ἀκούσας δὲ Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ λαλοῦντος ταῦτα, ἐδάκρυσεν, καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· Πάτερ μου, τί ἐστιν τοῦτο ὅτι εἶπας Ἔσχατόν μου ἐστὶν νίψαι πόδας ἀνθρώπου ξένου; καὶ ἰδὼδν Ἁβραὰμ τὸν υἱὸν αὐτοῦ κλαίοντα, ἔκλαυσεν καὶ αὐτὸς σφόδρα· καὶ Μιχαὴλ ἰδών αὐτοὺς κλαίοντας, ἔκλαυσεν καὶ αὐτός· καὶ ἔπεσαν τὰ δάκρυα Μιχαὴλ ἐπὶ τῆς λεκάνης, καὶ ἐγένετο λίθος πολύτιμος. IV. ὡς δὲ ἤκουσεν ἡ Σάρρα τοῦ κλαυθμοῦ αὐτῶν ἔσω οὖσα ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτῆς, ἐξελθοῦσα εἶπεν τῷ Ἁβραάμ. Κύριε, τί ἐστιν ὅτι οὕτως κλαίετε; καὶ ἀπεκρίθη Ἁβραὰμ καὶ εἶπεν αὐτῇ· Οὐδὲν κακόν ἐστιν· εἴσελθε ἐν τῇ οἰκίᾳ σου, καὶ ἐργάζου τὰ ἴδιά σου, μὴ ἐπιβαρεῖς γενώμεθα τῷ ἀνθρώπῳ. καὶ ἀνεχώρησεν ἡ Σάρρα, ὅτι ἔμελλεν ἑτοιμάζειν τὸν δεῖπνον. καὶ ἤγγισεν ὁ ἥλιος τοῦ δῦναι· καὶ ἐξῆλθεν Μιχαὴλ ἔξω τοῦ οἴκου, καὶ ἀνελήφθη εἰς τοὺς οὐρανοὺς προσκυνῆσαι ἐνώπιον τοὺ θεοῦ· τοῦ γάρ ἡλίου δύνοντος πάντες προσκυνοῦσιν ἄγγελοι τὸν θεόν· πρῶτος δέ ἐστιν ὁ αὐτὸς Μιχαὴλ τῶν ἀγγέλων. καὶ προσεκύνησαν πάντες καὶ ἀπῆλθον, ἕκαστος εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ. ἀποκριθεὶς δὲ Μιχαὴλ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ εἶπεν· Κύριε, κέλευσόν με ἐρωτηθῆναι ἐνώπιον τῆς ἁγίας δόξης σου. καὶ λέγει κύριος πρός Μιχαὴλ· Ἀνάγγειλον ὅπερ βούλῃ. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχάγγελος εἶπε· Κύριε, σύ με ἀπέστειλας πρὸς Ἁβραὰμ, εἰπεῖν αὐτῷ· Ὑποχώρησον ἐκ τοῦ σώματός σου, καὶ ἔξελθε ἐκ τοῦ κόσμου. καλεῖ σε ὁ κύριος. κἀγὼ 2 ταῦτα— καὶ λέγει] τὰ δάκρυα ταῦτα εἰσήνεγκεν λέγω A; ταῦτα δάκρυα εἰσήνεγκεν C 10—12 εἷπεν τῷ Ἁ.— αὐτῇ] om B 11 κύριε] om C τί — κλαίετε] τίς οὕτως οὖ κλέετε A 13, 14 ἐπιβαρεῖς— ἀνθρώπῳ] πραξενισθῶμεν τὸ παρόντι ξένω λύπην B; ἐπίβ. γένη. τῶ ξένω ἀνθ. τούτω 14—16 ἀνεχώρ. -ἐξῆλθεν] ἀνεχώρ.- ὅτε δὲ ἕμελλον- δεῖπνον, ἥγγισεν- εἱς τὸ δύνει κ. ἐξῆλθεν C; ἀναχωρήσασα ἡ Σ. μέλοντος τοῦ δ. ἐτοίμάζεσθαι τοῦ ἡλίου δύνοντος ἐξελθῶν B 16, 17 τοὺς οὐρ.] τὸν οὐρανόν B 18—20 προσκυνῆσαι—τόπον αὐτοῦ] καὶ προσεκύνησεν τὸν θ κ. οὔτωος οἱ λιπαὶ ἄγγελοι· τύπος γὰρ ἦ προσκυνεῖν δύνατος τοῦ ἡλ. πάντας τοὺς ἀγγ. ἐνωπ. τ. θῦ πρῶτον ὁ ἀρχάγγ. Μ. κ. οὕτως οἱ λιποὶ ἄγγ. ὑτοχωρησάντω δὲ τῶν ἀγγ. εἰς τ. ἰδίους τόπους κ. τοῦ Μ. ἡκταμένου ἐνόπιον τοῦ θεοῦ B 22 ἐρωτηθῆναι] ἐρωτῶ σε A; λαλῆσαι C τῆς ὰγ. δοξ. σου] σου, κύριε A 22—24 καὶ λέγει—ἀρχάγγ. εἷπε] om A; κ. λέγει ὁ κς λέγε, Μ., ὃ βούλει C 26—p. 109, 2 κἀγὼ— ὑποδεχόμενος] κ. ἀπελθὼν οὐδʼ ἐν λόγω ἔρρηξα αὐτὸν, διὰ τὸ γινώσκει αὐτὸν φίλον σου καθαρὸν κ. ἀψευδέστατον οὐ τολμῶ, κύριε, ἐμφανισθῆναι αὐτῷ, ὅτι φίλος σου ἐστὶν ABC καὶ δίκαιος ἄνθρωπος, ξένους ὑποδεχόμενος· ἀλλὰ παρακαλώ σε, κύριε, κέλευσον τὴν μνήμην τοῦ θανάτου τοῦ Ἁβραὰμ εἰς τήν καρδίαν αὐτοῦ εἰσελθεῖν, καὶ μὴ αὐτῷ ἑγὼ εἴπω. μεγάλη γὰρ συντομία τοῦτό ἐστιν, εἰπεῖν ὅτι Τὸν κόσμον ἔξελθε, μάλιστα δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ ἰδίου σώματος σὺ γάρ ἐξ ἀρχῆς ἐποίησας αὐτὸν ἐλεεῖν ψυχὰς πάντων ἀνθρώπων. τότε κύριος πρὸς Μιχαὴλ εἶπεν· Ἀνάστηθι καὶ πορεύου πρὸς Ἁβραὰμ, καὶ ξενίζου πρὸς αὐτόν καὶ ὅτι ἂν ἴδῃς ἐσθίοντα, φάγε καὶ σὺ, καὶ ὅπου ἂν κοιμηθῇ, κοίμησαι καὶ σὺ ἐκεῖ· ἐγὼ γὰρ ῥίψω τὴν μνήμην τοῦ θανάτου τοῦ Ἁβραὰμ εἰς τὴν καρδίαν Ἰσαὰκ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ κατʼ ὄναρ. V. τότε Μιχαὴλ ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ἀβραὰμ ἐν τῇ ἑσπέρᾳ ἐκείνῃ, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἑτοιμάζοντας τὸν δεῖπνονʼ καὶ ἔφαγον καὶ ἔπιον καὶ εὐφράνθησαν. καὶ εἶπεν Ἁβραὰμ τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ἰσαάκ· Ἀνάστηθι, τέκνον, στρῶσον τὴν κλίνην τοῦ ἀνθρώπου ἵνα ἀναπαύῃ, καὶ θὲς τὸν λύχνον ἐπὶ τήν λυχνίαν. καὶ ἐποίησεν Ἰσαάκ καθά συνέταξεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ. καὶ εἶπεν Ἰσαὰκ τῷ πατρὶ αὐτοῦ· Πάτερ, ἔρχομαι κἀγὼ ἔγηιστα ὑμῶν κοιμηθῆναι. καὶ ἀπεκρίθη Ἁβραὰμ πρὸς αὐτόν· Οὐχὶ, τέκνον μου, μήποτε ἐπιβαρεῖς γενώμεθα τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ, ἀλλὰ ἄπελθε ἐν τῷ ταμείῳ σου καὶ ἀναπαύου. μὴ θέλων δὲ Ἰσαὰκ παρακοῦσαι τὸ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ πρόσταγμα, ἀπελθὼν ἀνεπαύσατο ἐν τῷ ταμείῳ αὐτοῦ.