Schol. Basilii 25 [ed. Pasquali Gött. N. 1910 p. 201, 2]. Zu ἐὰν ὑποθῆις ἑαυτῶι ὕδωρ εἶναι τὸ ὑποβεβλημένον τῆς γῆς] Π. ὲν τῆι στιχοποιίαι ὑδατόριζον εἶπεν τῆν γῆν. [145—148 K., 149—152 St.] Arist. Metaph. Γ 5. 1009b 21 vgl. Α 46 ὡς γὰρ ἑκάστοτ’ ἔχει κρᾶσιν μελέων πολυπλάγκτων, 
 τὼς νόος ἀνθρώποισι παρίσταται· τὸ γὰρ αὐτό
 ἔστιν ὅπερ φρονέει μελέων φύσις ἀνθρώποισιν
 καὶ πᾶσιν καὶ παντί· τὸ γὰρ πλέον ἐστὶ νόημα. [149 K., 142 St.] Galen. in Epid. VI 48 (XVII Α 1002 K.) τὸ μέντοι ἄρρεν ἐν τῶι δεξιῶι μέρει τῆς μήτρας κυΐσκεσθαι καὶ ἄλλοι τῶν παλαιοτάτων ἀνδρῶν εἰρήκασιν. ὁ μὲν γὰρ Π. οὕτως ἔφη·
 δεξιτεροῖσιν μὲν κούρους, λαιοῖσι δὲ κούρας 
 [150—155 K., 143—148 St.] 1—6 Cael. Aurelianus Morb. chron. IV 9 p. 116 Sichard. (Bas. 1529): Parmenides libris quos de ’natura scripsit, eventu inquit conceptionis molles aliquando seu subactos homines generari. cuius quia accum est epigramma, et hoc versibus intimabo. latinos enim ut potui simili modo composui, ne linguarum ratio misceretur. femina . . . sexum . vult enim seminum praeter materias esse virtutes, quas si se ita miscuerint, et ciusdem corpori faciant unam, congruam sexui generent voluntatem si autem permixto semine corporeo virtutes separatae permanserint, utriusque veneris natos adpetentia sequatur.
 femina virque simul Veneris cum germina miscent,
 venis informans diverso ex sanguine virtus
 temperiem servans bene condita corpora fingit.
 nam si virtutes permixto semine pugnent
 
 nec faciant unam permixto in corpore, dirae
 nascente gemino vexabunt semine sexum. 
 [157—159 K., 153—155 St.] Simpl. cael. 558, 8 παραδοὺς δὲ τὴν τῶν αἰσθητῶν διακόσμησιν ἑπήγαγε πάλιν·
 οὕτω τοι κατὰ δόξαν ἔφυ τάδε καί νυν ἔασι
 καὶ μετέπειτ’ ἀπὸ τοῦδε τελευτήσουσι τραφέντα
 τοῖς δ’ ὄνομ’ ἄνθρωποι κατέθεντ’ ἐπίσημον ἑκάστωι.