ὁππόταν ἔλθῃ,
πῦρ ἔσται σκοτόεντι μέσῃ ἐνὶ νυκτὶ μελαίνῃ. εός> Ἡ γοῦν Ἐρυθραία πρὸς τὸν θεόν· τί δή μοι, φησίν, ὦ δέσποτα, τὴν
τῆς μαντείας ἐπισκήπτεις ἀνάγκην, καὶ οὐχὶ μᾶλλον ἀπὸ τῆς γῆς μετέωρον
ἀρθεῖσαν διαφυλάττεις, ἄχρι τῆς μακαριωτάτης σῆς ἐλεύσεως
ημερας; 2 vgl. ΙΙΙ 27. αὐτὸς στήριξε(ν) Prolog Φ und III 27 A αὐτὸς ὂς ἐστήριξε
III 27 d. and. HSS. — τύπον μορφὴν III 27 Ψ μορφὴν τύπον Φ μορφῆς τε τύπον
im Prol. Φ. — Nach V. 2 Hess Lactant. den Vers, den wir III 28 haben, aus:
Brandt | 3 αὐτὸς ἔμιξε: αὐγὰς μῖξε Prolog Φ. — γενέτης Stadtmüller
Lactant. Prolog. Fragm. 6 bei Lactant. div. inst. IVll 19, 2 tum aperietur caelum medium
intempesta et tenebrosa nocte, ut in orbe tote lumen descendeotis dei tamquam
fulgur appareat; quod Sibylla his versibus elocuta est : ὁππόταν .... 2 σκοτόεντι: ψολόεν τι Stadtmüller Brandt, völlig unmögligch,
Worte: intempesta et tenebrosa nocte (auch Fr. 1, 26) 2) die nicht
seltene Verbindung der Masculinform des Adjektivs mit einem weiblichen Substantiv:
III 634. 673. 739. 777. 322 (I 229). Fragm. 7 bei Lactant. div. inst. I 7, 13 (sehr fraglich) ideoque ab Apolline
<deus> αὐτοφυής, a Sibylla Sibylla et ἀγένητος (vgl. Fr. 1, 17) et
nominatur. Fragm. 8 bei Eusebius: Constantini orat. ad sanctor. coet. 21 (sehr fraglich,
vgl. III 295 ff. 55 f. VII 162).