VII. Περὶ τομῆς καὶ χειρουργίας. Νῦν δʼ ἄγε μοι κατάλεξον, ἐύθρονε πότνια Μοῦσα, πῶς κεν ἄνευ λοιγοῖο τομεὺς ἐπὶ φωτὶ σίδηρος 265 λύσιν Lgk et Dorvill. p. 666, χύσιν f. — 266 αι . . τῶσαι (post αι duae litterae erasae) L, ἀιστῶσαι corr. l, ἀϊστῶσαι v. — 267 ὁμοδρομέη L, ὁμοδρομέῃ v, ὁμοδρομέοι corr. Witting. p. 49 ‘versus 589 auctoritate nisus’. — κοροέσση L. — 268 Tzetzes in Exeges. in Il. p. 28, 25 Herm. (762, 9 Bachm.) καὶ οἱ ἐν Διὸς ἀστέρος μοίρᾳ τεχθέντες βασιλικὰς ἢ ἡγεμονικὰς κληροῦνται γενέσεις, εἰ μὴ κακοποιὸς ἀστὴρ μαρτυρεῖ ‘ἢ Φαίνων δύστλητος ἢ Ἄρης ἐγρεκυδοιμος’. hunc versum Orphei esse coniecit Lobeckius Aglaoph. p. 424. non accedo. — ἐγρεκύδοιμος Lgk, εἰρεκύδοιμος f, quod corr. Dorvill. p. 674 — 269 τελέει ex L restitui coll. vs. 265, τελέσει v. — 271 in θειαντίνη litterae τι in ras. L, θειαντίνη corr. l. — 273 ἀμβλώσεισ, sed α in ras. L. — 274 συ μοι L, σύ μοι corr. l, σὺ μὴ fg, σύ μοι kd. 276 καταλέξον L. — 277 ανεὐ λοιγοιο L, ἂνεὐ λοίγοιο corr. l, ἂν ἐν λοίγοιο f, ἂν ἐν λοιγοῖσι Dorvill. p. 674 (κεν ἂν Hermannus quoque probabat, v. eum ad Orph. Lith vs. 247), ἄνευ λοιγοῖο gk. — ἐπὶ ανδρα L, ἐπὶ ἄνδρα lfg, ἐπὶ ἀνδρὶ Dorvill. l. l., ἐπὶ φωτὶ k ex em. Hermanni Orph. p. 749. cfr. 299 et 379. — ἀρτεμίην τεύξειεν, ὑπʼ ἰητῆρος ἀγαυοῦ σώματι δυσπαθέοντι λύσιν καμάτοιο τιτύσκων. εἰ μὲν ἀπʼ Ὡκεανοῖο νέον προφάῃσιν ἀγαυὴ Πληιὰς εἰαρόεσσ᾿, ἢ καὶ πανδῖα Σελήνη Ταύρῳ ἐνιδρομέουσα κατʼ οὐρανὸν ἰνδάλληται, ἠὲ καὶ ὑγροφόροιο κατʼ Αἰγοκερῆος ὁδεύοι, φείδεό μοι χάλυβος, μηδʼ ἐς χέρα τῆμος ἵκοιτο ἀκμὴ παμφαίνοντος ἐυσμήκτοιο σιδήρου, μηδὲ τάμοι χρόα φωτός, ἐπεὶ μογεροῖσιν ἰάψει ὦκα πόνοις, μηδʼ αὖτις ἀναβλήδην γε τάμοιο. 278 ἰητῆροσ L, sed ἰ in ras. scripsit l. — 281 πληϊασ αιοερωση L, πληϊασ αἰόερωσ ἠ corr. l, Πληϊὰς αἰοερωσ᾿ ἢ fg, Πληϊὰς ἠερόεσσ᾿ ἢ vel ἀερόεσσ᾿ ἢ Dorvill. p. 674 (coll. Quint. Sm. VII 300 αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠερόεντι), Πληϊὰς αἰθερόεσσ᾿ ἤ coni. g, ‘sed patet hic potius Lunum subiectum esse, et Pleiades pluramali numero commemorandas fuisse. non dubito quin Πληιά- σιν κερόεσσʼ ἢ scripserit: cf. 82 sqq.ʼ κ. non accedo, nam ab Oceano feruntur Astraea virgo (290) et Venus cum love (316), non Luna. praeterea ex metaphrasi ὁ ὡροσκόπος(?) ἢ ἡ Σελήνη... βλάπτουσι certe hoc sequitur non Lunam solam subiectum esse. dubitanter proposui Πληιὰς εἰαρόεσσʼ ἢ coll. Maneth. lV 275 Κριοῦ τʼ εἰαρόεντος. fortasse praestat Πληιὰς ἀστερόεσσʼ ἢ (cfr. Arat. 358 βαιὸν ὑπὲρ Ποταμοῦ βεβλημένον ἀστερόεντος, Nonn. Dio- nys. XII 94 et XLI 335 Παρθένος ἀστερόεσσα, XXXVIII 356 σύνδρομος ἀστερόεντι Δράκων ἐπεσύρισε Ταύρῳ, XL 288 ναίων ἀστερόεντος ὑπὸ σφυρὰ δύσνιφα Ταύρου, VI 244 Ἰχθύας ἀστε- ρόεντας. et vide quae de Nonno Maximi imitatore disserui in libello ‘Beitraege zur Κritik des Nonnosʼ p. 111 sq.). — 282 ἑνιδρομέουσα (sed ι in ras. scripsit l) fg, ἐπιδρομέουσα k, vulgatam retinui ob vs. 570 et 95. — καὶ οὐρανὸν f (quod corr. Dorvill p. 674). — 283 ὁδεύῃ g, sed cfr. 82 sqq. εἰ δὲ . . . ἀνύῃσι . . . ἰνδάλληται . . . ἀρτύνοιο et Koechlyi praefat. in Ma- xim. p. LXII. — 284 φείδεο μοι Lgk, φείδεο μὴ f. — χάλυ- βος: in margine σιδήρου l. — 285 Incipit fol. 4 L. — 286 μὴ δὲ τέμοι L, μηδέ τε μοι f, μηδὲ τέμοι gk cum Hermanno Orph. p.715, ‘epico sermoni potius responderet τάμοιʼ g, quod recepi coll. 287 296 469 508. — ἐπὶ Lf, ἐπεὶ gk ex em. Hermanni l. l. — 287 καὶ δʼ Lfg, μὴ δʼ k. cfr. 295 sq.— αὔτως δʼ ἢν φορέηται ἐπʼ ἄστρασιν Ἰκαριώνης παρθένου, ἡσυχίην ἀγέμεν, καὶ λώιον εἴη. μὴ μὲν δὴ κελάδοντος ἀπʼ Ὠκεανοῖο φέροιτο Ἀστραίη κούρη σταχυηφόρος· ἦ γὰρ ἀνίας τεύξει τεμνομένοισι καὶ ἄλγεα δακρυόεντα. ὥς δʼ αὕτως τροπικοῖσιν ἐν εἰδώλοις ἀλέασθαι πανδῖον στείχουσαν, ἐπεὶ πολὺ βέλτερον ἔσται ἀτρεμίην ἐχέμεν, μηδʼ ἐν συνόδοισιν ἐούσης θηγαλέῳ γε τάμοιο δέμας μορόεντι σιδήρῳ. αὕτως δʼ οὖ διχόμηνον ἀλεύεσθαι ἐπέοικε. φράζεσθαι δʼ, εἴ κεν στυγερῷ Πυρόεντι συνείη, μὴ θαμάκις χρειώ σε τομῆς ἐπὶ φωτὶ λάβῃσιν. ὣς δʼ αὕτως τοῖς ἐστιν Ἄρης ἐνὶ δεικήλοισιν ὡρονομῶν, πολλῇ μὲν ἐφημερίους κακότητι βλάψει, εἴ κεν ἀκμὴν χαλυβηίδα σώματος ἄγχι δέξωνται, καὶ δʼ ἄν κε καὶ αἵματος ἄσχετον ὁρμὴν 288 ἀστράσιν κ. — 289 καὶ Lfg, πολύ vel simile quid volebat anon. Hal. p. 828. ‘particula insolenti loco posita. scripsi πολὺ ex 120 294 et 447, haud veritus ne quis male acutus commate post ἀγέμεν fixo, eum infintivum pro imperativo habeat, cui per copulam καί novum addatur membrumʼ k. lenius esset τοι (cfr. 58 201 441 597), attamen praeferendum quod k reiecit. vide ad vs. 471. καὶ non insolentius dictum quam 447 et 486. — 290 κελαδόντοσ L. — 291 ἀνειασ L, ί suprascr. l. — 294 στείχουσαν, sed ει ex ι corr. L. — ἐπὶ Lf, ἐπεὶ gk ex em. Dorvillii p. 659 et Spitzneri de vers. her. p. 45. — 296 γε Lfg. σὺ κ, sed cfr. 287. — πυρόεντι Lfg, ‘set candente ferro, quemadmodum voluit interpres, ubi tandem secantur venae? hinc μορόεντι dedi, vocem Nicandream. corruptio orta ex vs. 298ʼ k. — 297 δʼ ἄν f. — ἐπέοικεν Lυ. — 298 εἴκεν L, spiri- tum lenem add. l, εἶκεν f, corr. Dorvill. p. 669. — 299 μήθ’ αμάκισ L, μήθʼ ἁμάκις f (ἀμ. h), corr. Dorvill. l. l. — 301 πολλοὺς μὲν Lfg, πολλούς κεν anon. Hal. p. 828, πολλῇ μὲν k. — 302 βλάψει’ anon. Hal. l. l. — 303 δέξονται h (non f). — τεύξειεν βλύζοντος ἄδην στυγερῇ ὑπʼ ἀκωκῇ. εἰ δὲ Κρόνῳ συνίῃσι φαεσφόρος ἀργέτα Μήνη, καί τε τομὴν ἐπάγῃσιν ἀνὴρ Παιῶνι μεμηλώς, δηρὸν μοχθήσειε, τέλος δʼ ἀναδέξεται αἰνόν, καί τε δυσαχθέα νοῦσον ἐπʼ ἀνέρι τῷδʼ ὀπάσειεν. εἰ δέ τʼ ἄνευ καμάτοιο καὶ αἰνοτλήτου ἀνίης βούλεαι ἐντύνασθαι ἀοσσητῆρα σίδηρον, Μήνην αὐγάζοιο σὺν αἰγιόχῳ Κρονίωνι ἠὲ Διωναίῃ, καί τʼ εἰ φάος ἐλλιπὲς εἴη λῆγον ἀπὸ διχομήνου ἐπʼ εἰκάδι καὶ δʼ ἔτι πρόσσω πλὴν συνόδου· λῷον γὰρ ἀκεσφορίην ἀνύσαιο, ἢν ἀλέῃ συνόδοισι μεμηλότα φάεα Μήνης. ὣς δʼ αὔτως συνιόντες ἀπʼ Ὠκεανοῖο ῥοάων Φωσφόρος ἢ Φαέθων τελέουσʼ εὐήρεα τμῆσιν. αὕτως δʼ, εἰ φλέβα κεῖραι ὑφʼ αἵματι πεπληθυῖαν ἱμείρεις, ταύτῃσιν ἐφημοσύναις πεπίθοιο. VIII. Περὶ δραπετῶν. Εἰ δʼ ἄρα καὶ δμώων ὀλοφώια ἔργα πύθοιο, 304 ἅδην L. — ἐπʼ Lfg, ὑπʼ k ex Gerhardii coniectura — 306 καίγε Lf, corr. g. — παίωνι L, Παιῶνι υ. vide Lentzii Herod. l p. 21, 13 not. — 307 μοχθήσειεν Lf. — 312 καὶ εἰ Lfg, εἰ καὶ coni. Gerhard. Lect. Apoll. p.160, ‘sed scribendum fuisse καὶ δʼ εἰ membrorum cohaerentia docere poteratʼ k, καί τʼ εἰ ego. — ἐλλειπὲς L. — 313 ἀπὸ διχομήνου: cfr. Hermann. Orph.p.715. — 314 λῶιον L, λώιον υ. — ἀκεστορίην Lυ, scripsi ἀκεσφορίην coll. 167 178 207. — 315 συνόδοιο Lfg, συνόδοισι k. — μεμυκότα Lυ (‘silentia lumina lunaeʼ Dorvill. p. 652), correxi μεμηλότα. cfr. vs. 429 et 306 (48 381). Κoechly. ad Quint. Sm. IV 500 et Nauck. in Mélanges Gréco-Romains lV 1 p. 162 sq. — 318 πεπληθεῖαν (quod corr. Dorvill. p. 342). — 319 ἐφημοσύνησ Lf, ἐφημοσύνῃς g, ἐφημοσύναις k ex coni. Fabricii. 320 Post ὁλοφώια ras. L. — οἵτε γʼ ἑοὺς λείποντες ἐνὶ μεγάροισιν ἄνακτας γαῖαν ἐς ὀθνείην ποσὶ καρπαλίμοις ἀλάληνται, δρῆσται ἀταρτηροί, φιλίην λείποντες ἐδητύν, οὔτε τραπέζης μνῆστιν ἐφεστίου, οὐ Κρονίωνος Ἑρκείου σέβας ἁγνὸν ἐνὶ πραπίδεσσι σέβοντες· ἀλλὰ σὺ καὶ τοίων μερόπων ἐπιφράζεο μοῖραν. ἢν μὲν ἔῃ πανδῖα μετʼ εὐπόκου Ἀρνειοῖο, ὦκά μιν εἰσανάγοιο· τάχʼ ἂν δὲ καὶ αὐτὸς ἵκοιτο δεσπόσυνον ποτὶ δῶμʼ ὑποδείελος, ἠύτε τις φώρ, παλλόμενος κραδίην ὑπὸ δείματι, καὶ δέ κεν ὦπας ταρβαλέοις δακρύοισι πεφυρμένος ἰνδάλλοιτο. ἢν δέ γε Ταῦρον ἔχῃσι παλίμφοιτος κερόεσσα, ἀνέρος ἀφνειοῦ ἐνὶ δώμασιν ἠλασκάζων δμὼς ὀλοὸς κρύπτοιτο· μόλις δὲ καὶ εἰς ἑὸν οἶκον σπουδῇ ἀναγκαίῃ μιν ἄναξ ὑποδέξεται αὖτις, ὀτλήσας μάλα πολλὰ καὶ ἐν πραπίδεσσι μογήσας. ἢν δʼ ἐν Ἀμυκλαίοισιν ἴδῃς κεραῶπα Σελήνην ἠιθέοις, ταχέως μιν ἑὸν δόμον εἰσανάγοιο· ἢ δʼ ἄρʼ ἀλεύηται πέντʼ ἤματα κρυπταδίῃ τε 321 οίτε L, spiritum asperum add. l, οἵτε fg, οἵ ῥά θʼ k ex coni. Hermanni Orph. p. 749, scripsi οἵτε γʼ coll. 416. — ἐνιμ- μεγάροισιν Lf (cfr. Dorvill p. 649). — 323 δρησταὶ Lυ. — λείποντες, sed ει ex ι corr L. — 324 ἐφέστιον Lfg, ἐφεστίου k ex em. Dorvillii p. 657. — 325 Incipit fol. 5 L. — ἑρκείου· οὐ Lf, ἑρκίου, οὐ g, Ἑρκείου k ex em. Dorvillii l. l. (idem in- venit g). — 326 τοιῶν L. — 327 εὐσκόπου Lfg, εὐπόκου k ex em. Lobeckii Paralip. gr. Gr. p. 330 not. — ἀρνιοῖο L. — 328 ἐξανάγοιο Lf, corr. g coll. 338. — ἂν δέ κεν (coll. vs. 303) reponendum censebat Hermann ad Orph. Lith. vs. 247, sed cfr. 384. — 329 ὑπὸ δείλεοο Lf, corr. Dorvill. p. 662. — φώρ, sed post φ ras. L. — 330 κενπασ L, ω et circumflexum su- prascr. l. — 332 παλέμφοιτος f. — 334 δμῶσ Lf. — δέ κεν Lfg, δὲ καὶ k. — 336 πραπήδεσσι L. — 337 ἴδοισ Lf, corr. g (improbante anon. Ien. p. 252). — κεράωπα Lυ. — 339 κρυπτὰ λανθάνῃ, ἦ τʼ ἄν μιν τρίτατον μετὰ μῆνα δέχοιο. εἰ δέ γε Καρκίνον οἶκον ἑὸν βασίλεια Σελήνη οἰχνεύοι, τέτμοις κεν ἐν ἱερῷ ἄίσει δμῶα, ἠὲ καὶ ἐν τεμένει κρυφίην ποιεύμενον αὖλιν, δευτέρῃ εἰν ἠοῖ· θεόθεν δʼ ἱκέτην ἀνάγοιο ὀρθῇσιν χαίτῃσι πεφρικότα βαμβαίνοντα. ἤν δὲ Νεμειήταο πέλῃ κατὰ μέτρα Λέοντος, εἰ μὲν ἐπὶ πρώτῃ ἠοῖ δρόμον ἐντύνειε, λήσεται, οὐδέ μιν αὖτις ἐφʼ ἑστίῃ οἷο ἄνακτος ἀθρήσαις θεράποντα φυγόπτολιν· εἰ δέ γʼ ἐν ἠοῖ δευτατίῃ αἴροιτο φυγήν, οὐ πάντα τελέσσει δρησμοσύνης· εὕροις δʼ ἂν ἐνὶ μεγάροισί μιν ἀνδρὸς ἀφνειοῦ, γαίοντος ἀγηνορίῃσι νόοιο· δίητε L, κρυπταδίητε f. — 340 λανθάνοι Lf, corr. g (impro- bante anon. len. p. 252). — 341 καρκίνον Ld, quod e con- iectura dedit k (‘ipse Cancer enim est Lunae domus, ut Leo Solisʼ), καρκίνου fg. — ‘Scripserat fortasse εἰ δέ γε (subaud. ἀλεύηται), καρκίνου οἶκον ἐὰν β. Σ. ἰχνεύῃʼ g. — 342 οἰχνεύηι L, οἰχνεύῃ fgdk*, ἰχνεύῃ k e coni. Gerhardii, ἰχνεύοι Witting. p. 49, οἰχνεύοι ego. cfr. 231 et 349. — 344 δʼ ἱκέτην δʼ f. — 345 χαίτηισιν Lf. — 346 καταάστρα L, κατὰ ἄστρα l (in marg. νεμειήτης l) et fg. ‘hunc versum accessione interpretationis corruptum puto, poetam autem κατὰ δῶμα vel οἴκοισι vel aliud simile nomen posuisseʼ Hermnann. Orph. p. 749. κατὰ μέτρα k. cfr. 56. — 347 η L, ἡ corr. l, ἡ f, ‘εί pro ἢ legendum viderat Fr. Spitznerus de product. sylla b. p. 39 et de versu heroico p. 46ʼ g. idem G. Hermannus invenerat Opusc. l p. 283 et IV p. 362). — ἐντύνειεν Lυ. — 348 ἐφεστίοισιν Lf, ἐφέστιον οἷο ex versu 363 corr. Hermannus et Spitzner ll. ll., ἐφʼ ἑστίῃσιν g, ἐφ’ ἑστίῃ οἷο k cum Dorvillio p. 657 coll. Theocr. ld. XXII 205 οὐ μὰν οὐδὲ τὸν ἄλλον ἐφ’ εστίῃ εἶδε πατρῴῃ. — 349 ἀρθρήσαισ L, ἄρθρήσας f, ἀρθρήσας h, ἀθρήσαις gk ex em. Dorvillii l. l. et Spitzneri l. l.; ‘fortasse scribendum erat ἀθρήσειςʼ g. idem iam Hermann. ll. ll. proposuerat. — εἰ δέ κʼ Hermann. Opusc. lV p. 362. — ἐπʼ ἠοῖ idem Opusc. l p. 283. — 351 δρησμοσύνην sic id. ib. — ἐνὶμμεγάροισι L, sed accentum gravem pinxit l. — 352 ναίοντος fg, vertitur, quasi ναίοντα legeretur, forte recteʼ Dorvill. l. l., γαίοντος [sic L] δίζεο δʼ ἐν χώρῃ μιν ἢ εἰν ἐριθηλέι κήπῳ. εἰ δὲ Σεληναίης ἐνὶ Παρθένῳ οἰχνευούσης λείποι οἶκον ἄνακτος, ἕλοις κέ μιν ἐν πολέεσσιν ἤμασι· δηθύνει γὰρ ἀπόκρυφος, εἴ κʼ ἐνὶ τῷδε δεικήλῳ Μήνης εὐφεγγέος αἰθροπολεύσης φύξιμον ἦμαρ ἕλῃσι, καὶ ἐν θαλεροῖσι πετήλοις πεπτηὼς ἀλέηται ἑὸν δηναιὸν ἄνακτα. Χηλῇσιν δʼ εἴ κεν σὺ Σεληναίην ἐσαθρήσαις, θαρσαλέος δρήστην προτιόσσεο· δὴ γὰρ ἄνεισιν αὐτόματος, σκήψει δὲ καὶ αἱμυλίοισι λόγοισι πρηυνέει θυμὸν δυσπέμφελον οἷο ἄνακτος. ἢν δὲ Σκορπιόεν δέμας ἴσχῃ δῖα Σελήνη, ἦ τʼ ἂν ἔοι θεράπων ἐν ἀνακτόρῳ ἢ τεμένεσσι κρυπτόμενος· καὶ δʼ ἄν κεν ἑκών οἶκόνδε νέοιτο. scripsi, quamquam propter genitivum dubitanterʼ k. — 353 χωορηϊ (ϊ im ras. ) L. — 354 οἰχνευούσης Ldk*, ἰχνευούσης υ. — 355 λειπει L, λείπει corr. l, λείποι υ (et k*). hiatus in λείποι οἶκον ab Homero excusationem habet ut in ἐπὶ ἤθεα 57, περικαλλέα ἕδνα 69, ὀλοφώια ἔργα 320, ὄμπνια ἔργα 528 ἐρικυδέα ἔργα 536, ἐναίσιμα ἔργα 539, ἐπὶ ἔργοις 543, Διωνύ- σοιο ἕκητι 493, οἷο ἄνακτος 363. — ἔλοισ L. — 357 ἐϋφεγγεοσ L, εὐφεγγέος f, εὐφεγγέος gk, quod praetuli, cum Maximus εὐ- semper scripsisse videatur, ἐυ- tantum metro postulante (56 276 285 529 541). — αἰθροπολεύσης Lfgdk*, αἰθροπολούσης k. cfr. 497 598 et μογεῦσα 155, ποιεύμενον 343. Lobeck. Rhemat. p. 200 et Patholog. elem. ll p. 132. — 358 ἔληισι L. — θαλε- ροῖσι, sed ρ ex o corr. L. — 359 δηναιον L, δήναῖον sic corr. l, δηναιὸν fg, δηναιὸς k ex coniectura Spitzneri de vers. her. p.46. — 360 χηλαῖσιν Lυ, sed cfr. 589. — 361 θαρσαλέοσ L, θαρσα- λέως υ, sed θαρσαλέος rescribendum esse ex 163 et 585 patet k*. — 362 σκέψει Lυ (‘studebit’), ‘malim σκήψειʼ Dorvill. p. 662, recte, opinor, modo intellegatur τῇ σκήψει i. e. προ- φάσει. — λόγοισιν k. — 363 πρηϋνέει Lf, πρηύνειν Dorvill. l.l., πρηϋνέειν gk ex coniectura Wesselingii p. 339. — 365 τεμέ- νεσσι (supra τε ras.) L, τεμένεσσιν k. — 366 Incipit fol. 5 L. — οἶκον δὲ Lf. — εἰ δʼ ἄρα Τοξευτῆρα διοιχνεύοι κερόεσσα, ἢν μὲν ἐνὶ πρώτοις πέντʼ ἤμασιν αἰσυλοεργὸν δμῶ᾿ ἀνάγῃ, δοίη κε δίκην δρησμοῖο ταχεῖαν· ἢν δʼ ἄρ᾿ ὑπερβάλλῃ πέντʼ ἤματα, δηρὸν ἂν αὔτως πλάζοιτʼ, οὐδέ μιν ὦκα κιχήσεαι, ἀλλὰ χρόνοιο πολλοῦ μεσσάτιον τελέει δρόμον ἠλασκάζων. ἢν δʼ ἄρʼ ἐν Αἰγόκερῳ φεύγῃ δμώς, οἷο ἄνακτος ἐν ξείνῃ ληφθεὶς ἄγεται ποτὶ δώματα θᾶσσον. Ὑδροχόῳ δʼ εἴ κεν κεραὴν εὐῶπιν ἀθρήσαις νισσομένην, ὅτε δρῆστιν ἐπεντύνῃσι κέλευθον λαιδρὸς ἀνήρ, τότʼ ἄνακτος ἑοῦ πάτρην ἀπολείπων ἐν πόλει ὀθνείῃ βίον ἄρνυται, οὐδʼ ἐπὶ δηρὸν λήσεται, ἀλλά μιν ὦκα τέτμοις ἐπὶ φωτὶ κυροῦντα, ὃς δήμου θεράπων κοινὸς πέλει, ἠὲ φερόπλῳ 367 διϊχνεύοι, sed post δι una littera (certe ο) erasa L, διϊχνεύοι v, διοιχνεύοι dk*. — 369 δμῶαναγη L, δμῶἀνάγη corr. l, δμῶ ἂν ἄγῃ f, ‘forte δμῶʼ ἀνάγῃ᾿ Dorvill. p. 662, δμῶ ἀνάγῃς gk, sufficit δμῶʼ ἀνάγῃ. cfr. vs. 581. — τε Lf, κε gk. — 370 ἠν δ᾿ ἂν L, εἰν δʼ ἂν f, εἰ δʼ ἂν hgk cum Dorvillio p. 669, qui addit ubi potes etiam ἢν δʼ ἂνʼ. at neque εἰ ἂν neque ἢν ἂν nostro placuit. itaque scripsi ἢν δʼ ἄρʼ cum k (cfr. 72 339 373), sed nescio an propter ὑπερβάλλοι praeferendum sit εἰ δʼ ἄρʼ coll. 25 131 208 253 320 367 509 544. — ὑπερβάλλοι Lv, ὑπερβάλλῃ k*. — αὕτως Lv. — 371 κιχήσεται L, κιχήσεαι v. — 372 χρόνον Lfg. ‘Dorvill. p. 657 interpunctione post πολλοῦ po- sita, uL χρόνοιο πολλοῦ oppositio esset adverbii ὦκα, locum sanari putabat assentiente anon. Hal. p. 828]. frustra’ k, qui μέτρον scripsit. restitui δρόμον. cfr vs. 30 et 347. — 373 φυγη L, φύγηι corr. l, φυγῇ f, φεύγῃ gk cum Dorvillio p. 663. ‘poterat etiam scribi αἰγοκερῆι’ g. — 374 ληφεὶς f. — 375 ὑδροχόωι δʼ, sed prius ο in ras. L, Ὑδροχόῳ (sine δ᾿) fg, desideratur δʼ post ὑδροχόῳ᾿ g, Ὑδροχόῳ δ k. — 376 νεισομένην Lf, νισσο- μένην gk. — δρήστησ L, δρῆστις f, δρῆστιν gk cum Ruhnkenio Epist. crit. I (Lips. 1827) p. 143 et Dorvillio p. 662. — ἐπ᾿ ἐν- τυνῃσι habet Ruhnken. l. l. et coni. Dorvill. l. l. — 378 οὔτ᾿ Lf, οὐδʼ gk. — 379 τέτμοι Lf, corr. Dorvill. l. l. — ἀνέρι, τῷ στρατιαί τε βοηδρομίαι τε μέλονται. εἰ δʼ ἄρʼ ἐν εἰαρινοῖσι φαεινομένη φορέηται Ἰχθύσιν, ἠοῖ μὲν προτέρῃ κίνδυνον ἰάψει δρήστῃ ἀταρτηρῷ, τάχα δʼ ἂν καὶ ὀλέθριον ἦμαρ, αἶψα δʼ ἄρα φίφεϊ τμηθεὶς ἀμφήκεϊ δειρὴν * * * * * * * * δευτέρῃ εἰν ἠοῖ δὲ φυγὼν σῶός κε πέλοιτο, καί κεν ἄνακτος ἵκοιτο δόμον περίαλλα πεπονθώς. χρή δὲ περίφρονα μῆτιν ἐνὶ φρεσὶν αἶψα τίθεσθαι· εἰ μὲν γὰρ μούνην σὺ Σεληναίην ὁρόῳο, οὔτι φέρει δρησμὸν βροτῷ ἀνέρι, μαψιδίην δὲ οἴσει ἄλην τῇ καὶ τῇ ἀλυσκάζοντι κέλευθον ἀγχόθι δεσποσύνων μεγάρων καὶ ὁμήθεος οἴκου. εἰ δὲ τύχοι πανδῖα σὺν ἀστέρι δινεύουσα, ὅντε πλάνητα λέγουσιν ἐπὶ χθονὶ φῦλʼ ἀνθρώπων, ἦ τʼ ἂν προσσοτέρω θεράπων ὁδὸν ἐντύνοιτο, φεύγων νείκεʼ ἄνακτος ὁμοκλήν τʼ ἀλγινόεσσαν. ἀλλʼ ἢν μὲν Φαίνοντι συνῇ κερόεσσα Σελήνη φλογερῷ Πυρόεντι, φυγὴν ἀνεμώλιον ἴσχει δοῦλος ἀνὴρ κενεῇσιν ἐπʼ ἐλπωρῇσι γεγηθώς· ἦ γὰρ ἂν ἐς δόμον αἶψα λυγρῇ πεπεδημένος ἄτῃ 381 στρατίαι Lv. — 382 fort. φορέοιτο coll. 208 544 al.; an ἢν δʼ ἄρ᾿? — 385 ξίφει Lf, corr. Dorvill l. l. — ἀμφηκέϊ Lf. — ‘vellem aut εἰσανίδοι scripsisset vel simile qud, aut addi- disset versum’ g, ante hunc versum quaedam excidisse vide- bantur anonymo Hal. p 828, ‘post hunc versum lacunae signa posui’ k. in codice prima manus ad versum 387 signum. ?? pinxit. — 386 τὸ δὲ σῷος ἔλεγεν ὁ Δίδυμος σὺν τῷ ῑ γράφεσθαι . . . δεῖ δὲ γινώσκειν, ὅτι τὸ σῶος ἄνευ τοῦ ῑ ἡ παράδοσις οἶδε. Et. M. p. 741, 43. cf. Lentzii Herodian. II p. 420, 23. — 389 οροςο L, ὁρόωο lf, ὁροῷο gk. — 391 αλην L, ἀλὴν lf. — 393 δΠνεύουσα δῖνεύουσα L, sed ῖ e corr. l. — 395 προσσοτέρωι L. — 397 In margine signa Lunae Saturni Martis pinxit l. — βαίη ἀναγκαίῃ βεβιημένος ἀλγινοέσσῃ. εἰ δὲ Ζηνὸς ἄνακτος ἢ ἁγνῆς Ἀφρογενείης ἴχνια βαίνῃσιν Θειαντιὰς ἀγλαόφοιτος, ἦ τʼ ἂν κρυπταδίην εὐήρεα φύξιν ἕλοιτο ὀτρηρὸς θεράπων ποσὶ καρπαλίμοισι πιθήσας. μὴ μὲν ἀταρτηρῇσιν ἐνὶ φρεσὶ μητίσαιτο δεσπότεω φερέμεν κειμήλιον· ἦ γὰρ ἂν εἴη διχθαδίη ἄτη καὶ κτήματος οἰχομένοιο καὶ δμωὸς προφυγόντος ἀμειλίχου. ἀλλά σʼ ἄνωγα μιμνέμεν εἰν οἴκοισι φέρειν τʼ εὐήρεϊ θυμῷ φωρίδιον βλάβος αἰνόν, ἐπεὶ μετὰ ποσσὶ διώκων οὔ κε κίχοις, οὐδʼ εἰ μὲν ἔχοις πόδας Εὐφήμοιο Εὐρωπηιάδαο, τὸν ἐν πολυηχέι πόντῳ ὦκα θέειν ἐνέπουσιν ὁδῷ πεφορημένον ὑγρῇ, — οὐδ᾿ εἴ σοι πτερύγεσσιν ἐπήρεα νῶτα γένοιτο, οἷά γʼ ἐνὶ μελέεσσι Βορήιοι υἷες ἔχεσκον, οὓς ὑποκυσαμένη ῥαδινὴ τέκεν Ὠρείθυια, ὁππότε μιν χορὸν ἁγνὸν ἐπʼ Ἰλισσοἱο ῥοῇσιν ἱσταμένην Βορέης ἀνερείψατο, τῆλε δὲ γαίης 401 βαίη L, βαιῇ f, quod corr. Dorvill. p. 659. — In mar- gine signa Lunae Iois Veneris pinxit l. — 404 ἔλοιτο L. — 406 ἀταρτηρῃισιν L, sed ηι in ras. scripsit l. — 407 Incipit fol. 6r L. — 409 ὠροφυγόντος f. — 410 εὐήρεα L, εὐήρεϊ v. — 412 οὔ κε κιχηισ L, οὐκ ἐκίχης fg; vellem scripsisset οὔτι κίχοιςʼ g; sed sufficiebat οὔ κε κίχοιςʼ k, quod iam G. H. Schaefer Meletem. crit. specim. I (Lips. 1806) p. 127 pro- posuerat. cfr. 426. — 413 εὐρωπηϊάδα L, ο adscr. l, Εὖρω- πηϊάδα f, quod corr. Schaefer l. l. et Spitzner de vers. her. p. 46. — 415 σοι Lfg, τοι k. — 416 ἐνὶμμελέεσσι L, sed prio- rem accentum add. l, ἐνιμμελέεσσι f. — 417 ὑποκυσαμένη L, ι supra υσ scripsit l, ὑποκυσσαμένη habet Ruhnkenius Epist. crit. p. 235 (194). — ὠρειθυϊα L, -υῖα corr. l, ὠρειθυῖα f. — 418 χόρον f. — ἐπιλλίσσοιο L, ἐπʼ Ἰλλίσσοιο f, corr. Wesseling. p. 139 et Iacobs. ad AG. XVI 51, 14. — 419 ἀνεράψατο Lf, corr. Wesseling. l. l., Ruhnken. l. l., Toup. Emend. in Suid. Ἀτθίδος ἐν νεφέεσσι μεταχρονίην φορέεσκε, μέσφʼ ὅτʼ ἐπὶ Θρῄκης χιονώδεας ἷξεν ἐναύλους, — οὐδ’ εἴ κʼ Ἰφίκλοιο θοώτερος αὐγάζοιο, ὅστε καὶ ἀνθερίκοισιν ἐπέτρεχεν, οὐδέ τι καρπὸν σίνετʼ ἀήσυρα γυῖα φέρων ἐπὶ λήιον ἄκρον. t. IV p. 212, Iacobs. l. l. — 420 μετὰχρόνιον L, μεταχρόνιον v, μεταχθόνιον Iacobs. l. l., μεταχρονίην est apud Ruhnken. Epist. crit. p. 246 (207). — φορέεσκεν Lv. — 421 μεσφοτ᾿ L, μεσφότ᾿ f. — χιονωδέας Lf. — ϊξεν L, ἵξεν corr. l. — 422—424 affert Tzetzes in Chil. II 610—612 (Ὀρφεύς που λέγων) et in Exeg. in Il. p. 26, 24 Herm. (760, 38 Bachm.). quo auctore inter Or- phica receperunt Hermann. p. 512, Lobeck. Agl. p. 422, Mul- lach. Frgm. philos. Gr. I p. 189. cf. Wesseling. p. 136. — 422 οὐδʼ ἢν Lv, οὐδ᾿ ἦν est in Kiesslingii ed. Chil., οὐδʼ ἂν apud Mullachium. perperam. vulgatam lectionem οὐδʼ ἢν αὐ- γάζοιο sanam esse equidem mihi persuadere non potui (vide vs. 11 εἰ δέ κʼ . . . αὐγάζοιτο et 412 et 415), quamvis cognita habeam quae de particula ἢν cum optativo iuncta disseruerunt Thomas M. p. 267 sq., Schaefer Melotem. p. 87, Hermannus Opusc. I p. 282 sqq., alii. Maximus nunquam ἤν, haud raro εἴ κεν optativo iunxit (11 21 298 360 520), in hoc certe secu- tus Homerum (E 273 50 Θ 196 Ι 141 283 K 381 al.). eun- dem Homerum nostro loco imitatus esse mihi videtur cum scriberet οὐδʼ εἴ κ᾿ . . . αὐγάζοιο (cfr. Hom. I 445 οὐδʼ εἴ κέν μοι ὑποσταίη θεὸς αὐτός. T 322 οὐδ᾿ εἴ κεν τοῦ πατρὸς ἀπο- φθιμένοιο πυθοίμην. X 220 351 Ψ 346). — αὐδάζοιο Tzetzes et in Chil. et in Exeg.; ‘videtur legendum esse αἰζηοῖο, nisi versus initium est depravatum’ Kiessling. ‘cum neque αὐδάζοιο nequd αὐγάζοιο ferri queat, vs. 10 probabiliter emendasse videor scribendo αἷψα γένηται᾿ Mullach. — In margine ῒφικλος l. — 423 ἀνθερικοῖσιν L, ἀνθερίκεσσιν v (ἀθερ. h) cum Tzetza. — οὐδʼ ἔτι Tzetzes in Chil. (ubi vero cod. B οὐδέ τι). — 424 ἀήσυρα: in margine κοῦφα, ἐκ τοῦ ἀείρω L. post ἀήσυρα in- sertum legitur ἐλαφρὰ in Tzetzae Exeg., sed in Chil. ‘adiectivo ἀήσυρα superscriptum ἐλαφρὰ in cod. B’ teste Kiesslingio. cfr. Hesych. et Et. M. s. v. ἀήσυρον et Suid. I 1 p. 129 Bernh. — 424 αὐον L, αὖον v cum Tzetza, ἄκρον em. Wakefield in Silva crit. III p. 141. cf. Hom. Υ 227 ἄκρον ἐπ᾿ ἀνθερίκων καρ- πὸν θέον, οὐδὲ κατέκλων. Hesiod. ap. Eustath. ad Il. p. 245 26 (323, 47) ἄκρον ἐπʼ ἀνθερίκων καρπὸν θέεν, οὐδὲ κατέκλα, | εἰ δέ τʼ ἔοι κερόεσσα σὺν εὐσκόπῳ Ἑρμάωνι, οὔ κε φύγοι θεράπων ὀλοφώιος, ἀλλὰ τάχιστα εὕροις, εἰ καὶ γοῦνα θοώτερα καὶ πόδας ἴσχοι κουφοτέρους Λᾴδαο καὶ ὠκυδρόμοιο Φαΰλλου. μὴ μὲν δὴ συνόδοισιν ἐπιστείχουσα Σελήνη ἢ καὶ πλησιφαὴς εἴη δρησμοῖο τυχόντος· ἦ γὰρ ἂν ἠλασκάζοι ἐπὶ ξείνης τότε γαίης, ἢ δεσμοῖσιν ἔχοιτο παρʼ ὀθνείοισι βροτοῖσιν. εἰ δὲ Κρόνῳ κρυόεντι συνείη δῖα Σελήνη, καί τε δμὼς προφύγῃσιν ἔχων κλωπήιον ἄχθος, ἄλλοις φώρεσι κέρδος ἀποίσεται· οὐ γὰρ ὄνησιν ἁρπακτοῖς κτεάτεσσι φέρει τηλεσκόπος ἀστήρ, ἀλλʼ ἐπὶ πυραμίνων ἀθέρων δρομάασκε πόδεσσι (ὅς ῥʼ ἐπὶ πυρα- μίνους ἀθέρας φοίτασκε πόδεσσιν schol. B ad Hom. l. l.) | ; . ; καὶ οὐ σινέσκετο καρπόν. Apollon. Rhod. II 1101 τυτθὸν ἐπʼ ἀκροτάτοισιν ἀήσυρος ἀκρεμόνεσσιν. Lucian. Quom. hist. conscr. c. 8 κἂν ἵππων ὑποπτέρων ἅρμα ζεύξασθαι ἐθέλῃ, κἂν ἐφʼ ὕδατος ἄλλους ἢ ἐπʼ ἀνθερίκων ἄκρων θευσομένους ἀνα- βιβάσηται. Nonn. Dion. XXVIII 284 εἰς δρόμον Ἰφίκλῳ πανο- μοίιος, ὅστις ἐπείγων | ταρσὰ ποδῶν ἀβάτοιο κατέγραφεν ἄκρα γαλήνης, | καὶ σταχύων ἐφύπερθε μετάρσιον εἶχε πορείην, | ἀν- θερίκων στατὸν (βάτον?) ἄκρον ἀκαμπέα ποσσὶν ὁδεύων. Ver- gil. Aen. VII 808 illa vel intactae(?) segetis per summa volaret | gramina, nec teneras cursu laesisset aristas. Georg. III 195 ac per aperta volans ceu liber habenis | aequora vix summa vestigia po- nat harena. Ovid. Met. X 653 summam celeri pede libat harenam. — 425 εἰδετεοι L, εἰδέτεοἱ corr. l. — ln marginne signa Lunae et Mercuri pinxit l. — 426 οὔ κε φύγοι Lgk, οὐκ ἐκφύγοι f, quod corr. Dorvill. p. 663 et Schaefer Melotem. p. 127, οὐ προφύγοι Wesseling. p. 138. — 428 λάδᾱο L, Λάδαο v, scripsi Λάδαο ob- secutus Lobeckio Paralipom. gr. Gr. p. 229 et Meinekio Delect. poetar. Anth. Gr. p. 114. — φαάλλου Lf, corr. Wesseling. p. 138 et Schaefer Meletem p. 127. — 431 ἠ (ut 430 et 432. cfr. ad vs. 8), ἢ v, scripsi ἦ coll. 99 400 407 (37 291 557). — τόγε L, τότε v. — 432 βροτοῖσι Lfg. — 433 In margine signa Lunae et Saturni pinxit l. — 434 προφύγησιν L, προφύσῃσιν f, quod corr. Spitzner de vers. her. p. 46. — 436 ἀρπακτοῖσ L. — ἀλλʼ ἐπάγει θεράποντι δολόφρονι πολλάκις ἄνδρα λαιδρότερον Φαίνων, καὶ φὼρ ἐπὶ φωρὶ κυρήσει. IX. Περὶ παίδων διδασκαλίας. Εἰ δὲ τέχνης ἐθέλεις δεδαηκότας ἐντύνασθαι ἢ σοφίης υἱῆας ἢ ὀτρηροὺς θεράποντας, χρυσοφαὴς εἴη τοι ἐπʼ Ἀρνειοῖο Σελήνη, ἠὲ καὶ ὠκυπόροισιν ἐπʼ Ἰχθύσι καλὰ φαείνοι, ἢ κούρης ἐπέχοι φιαρὸν δέμας Ἰκαριώνης, ἠὲ καὶ αἰπυτάτῳ ἐνὶ Καρκίνῳ ἰνδάλλοιτό, Ζηνὸς μητιέταο κεχαρμένη ἀκτίνεσσιν, ἢ Παφίης αἴγλῃσιν ἐρευθομένη τετραγώνοις ἠὲ τριπλεύροισιν — καί τʼ ἂν πολὺ λώιον εἴη — ἠὲ κατʼ ἰθὺν ἴῃσιν ἐφʼ ἑβδομάτοιο βεβῶσα δεικήλου, καὶ γὰρ τὸ πέλει τέχνῃσιν ὄνειαρ. μὴ μὲν δὴ σύνοδον τούτοις ἐνὶ τείρεσι θείη, ἢ διχόμηνον ἄγοι σέλας ἔκφατον, εὖτέ σε χρειὼ τέχνην ἢ σοφίην δεδαήμεναι ὀτρύνῃσιν· 438 φῶρʼ ἐπὶ φώρεϊ κύρσει Lf, φὼρ ἐπὶ φωρέϊ (φώρεϊ Dor- vill) κύρσει g cum Dorvillio p. 662 (qui addit ut Charito III 3 p. 64, 11 τοὺς συλλῃστὰς ἐλῄστευεν. φώρευς pro φὼρ nescio an alias exstet’). ‘φώρεσι substituant, quibus forma φωρεὺς improba videtur. cf. v. 599’ g; verum etiam subita subiecti mutatio perquam inelegans est. hinc scripsi, quod multo signa- tius, φῶρ᾿ ἐπὶ φωρὶ κορύσσει᾿ k, praetuli φὼρ ἐπὶ φωρὶ κυρή- σει, de subiecti mutatione securus coll. 105 106 sq. 124 sq. 131 sq. 571 sq., al. 443 ἱκαριώνησ L. — 446 ἐρευθομένη L, sed ἐ in ras. scripsit l. — τετραγώνοισ L, τετραγώνοι f, quod corr. Dorvill. p. 646. — 447 Incipit fol. 6v L. — 448 ηϊσιν L, ἤϊσιν corr. l, ἴησιν fg. — ἐπἐβδομάτοιο L, ἐπ᾿ ἑβδομάτοιο corr. l, ἐπʼ ἐκδο- μάτοιο fg, ὑπὲκ δόμα τοῖο Dorvill. p. 678 (‘i. e. ὑπεκβεβῶσα δόμα δικήλου τοῖο’) et k, correo ἐφʼ ἑβδομάτοιο. — 450 Supra hunc versum novus titulus περὶ συνόδου L. — θεν L, θείη corr. l. — 451 εὔτέ L. — οὐ γὰρ ἂν ἐκτελέσειας, ἃ βούλεαι, οὐδέ τινʼ ἐσθλὴν παιδὶ δαημοσύνην διχομηνιὰς ἐντύνειεν, οὐδέ τι λειψιφαής· ἀνεμώλια δʼ ἔργα τίθησιν.