V. Περὶ γάμου. Εἰ δὲ γάμου λελίησαι ἐπαυρέμεν ἱμερόεντος, 46 φέροιο Lf, φέροις Iacobs. ad AG. VII 504, 12, em. Dorvill. p. 663 et Spitzner de vers. her. p. 45. — 48 ταχυνῇσι f. — 49 σὲ L. — ἐσαθρήσας f. — 50 ο habebat L, ὁι corr. l, οἳ v, scripsi ἢν. — 51 δέρκονται Lv, coll. vs. 52 sq. coniunctivum restitui. — 52 ϋἠὲ τρίπλευρον L, μὴ τρίπ l in marg, μὴ τρί- πλευρον v, ἠὲ τρίπλευρον probant dk*. cfr. 447. — ἔχωσι Lv, η supra ω scripsit l. — 53 φέρωσιν Lv, ‘Paraphrastes fortasse legit ἔχουσι . . . φέρουσιʼ d. non credo, sed ἔχουσι . . . φέρουσιν rectissime a d emendatum esse iudicabat k*. — ‘Μήνῃ nos. nam propter verbum φέρωσιν stellarum debent esse αγλαὰ φάεα, non Lunae’ k. nihil novavi. certe non μήνῃ, sed μήνησ exstat in (errat d). — 55 ὁρόωσι Lfg, ὁρόων σὺ k coll. 498. vide etiam 389. — 56 εὐσταθέων L. — 58 ἄν τοι L, ἀυτος f, αὐ- τὸς hg. ‘scripsit αὖτις, sed addiderat certe unum versum, ac- curatius de reditu locuturus, ut 10 20 sqq. 32 sqq. 39 sqq. hinc, quod alii in mentem venire possit αὖ τοι consulto posthabui’ k. attamen ἄν τοι codox ‘recte, nec quicquam omissum. etiam paraphrasis indicat non loqui poetam de reditu’ d assentiente k*. — Post hunc versum lacunae signa posuit k reprobante k*. ἐς θαλάμους δʼ ἀγαγέσθαι ἐνηέα βούλεαι εὖνιν, σκέπτεσθαι κεραὴν ἑλικόδρομον. ἢν μὲν ἔῃσι Τοξευτῆρα κατʼ αὐτὸν ἢ Ἰχθύας ὑγροκελεύθους, ἠὲ καὶ Ὑδροχόου περὶ τείρεσιν αὐγάζηται, ὄλβιον ἐκτελέσεις γάμον ἠνεκές, οὔτινα λώβην οὐδέ τʼ ἐπεσβολίην δυερὴν οἴκοισι φέροντα, οὐ μὴν νείκεα λυγρά, τὰ καὶ πινυτήν περ ἐοῦσαν ἀνέρι καὶ ποθέοντι θοῶς ἤχθρηνεν ἄκοιτιν· ἔσται δʼ ἠπιόμυθος, ἐχέφρων. ἀγλαοεργός, ἥντε κεν ἤμασι τοῖσδε πορών περικαλλέα ἕδνα κουριδίην οἰκοισιν ἑοῖς ἐσάγηται ἄνασσαν 60 εὐνιν L, εὖνιν v, εὐνὶν anon. Ien. p. 252 et anon. Hal. p. 827, sed v. Lentzii Herodian. I p. 95, 9 et II p. 701, 3. — 61 ἑλικόδρόμον L. — κʼ ἠν L, κᾒν f, ἢν em. Dorvill. p. 657. — ἔησιν L, ἔῃσι fg, ἔῃσιν k. — 62 Ad hunc versum referen- dum esse quod Tzetzes ad Hesiodi OD. 568 memorat τοῦ αὐ- τοῦ Διὸς ἐν Ἰχθύσιν ὄντος καλὸν γάμους ποιεῖν affirmat Giseke l. l. p. 100 et 105. perperam. vide quae supra ad tertium caput adnotavi. — 63 ἠ L, ἢ f, ἠὲ em. Gerhard. Lect. Apoll. p. 159 (improbante anon. Ιen. p. 252 sq.). — 65 οὐδʼ ἔτ᾿ f. — δύερην L. — 67 ἤχθηρεν Lg, ἤχθῃρεν f, ‘scr. ἤχθρηνεν ab ἐχθραίνω. vid. Coray. ad Heliodor. t. II p. 292’ Iacobs. ad AG. VIl 648, 10. ‘καὶ γὰρ καὶ παρὰ Πλουτάρχῳ (Νουμ. § 5) καὶ Αἰλιανῷ (Ζώων Ἰδ. Ε, β) καὶ ἄλλοις τὸ ἐχθραίνω καὶ τὸ ἐχθαίρω συνέχεαν οἱ ἀντιγραφεῖς, ὑπὸ τῆς κοινῆς ὡς ἔοικε συνηθείας παραχθέντες’ Coraïs l. l.; hinc ἤχθρηνεν k improbante O. Schnei- dero Callimach. I p. 242. — 68 ἡπιόμυθοσ L, quod vitium re- currit 125 188 201 207 219. — 69 οῡνεκεν L, litterae ο im- posuit η l (fortasse voluit ἀγλαοεργὸς ἠνεκές· coll. 64), οὕνεκεν fg, τοὔνεκεν k ‘quoniam ex antecedentibus derivat praece- ptum’, sed ‘emendari rite possit’ ἦ τέ κεν k* monens ‘ubi, ne quis ἦ νύ κʼ ἐν vel ἦ τέ κʼ ἐν proponat, id ἦ τʼ ἂν ἐν scri- psisset: sed vulgatam praefer.’ scripsi ἥντε κεν, sed fortasse praestat ἥν κεν ἐν coll. 210. — πόρῶν L, πόρων f. — περι- καλλέʼ ἔεδνα coni. Spitzner de vers. her. p. 155 et Iacobs. ad AG. IX 621, 4. vide ad vs. 355. — 70 εἰσηται L sine accentu (quo ‘dubitationem librarii de integritate scripturae’ indicari opinabatur d, sed vide ad vs. 8), εἰσῆται fg, εἰσῆκται Dorvill. ἀνήρ, εἰ μονίην στυγέοι καὶ ἐλεύθερον ἦμαρ. ἢν δʼ ἄρα νυκτιφαὴς ἐπέχῃ κλυτοῦ Ἀρνειοῖο ἀστέρας, ἢ Ταύροιο κατʼ εὐκεράοιο πολεύῃ, μὴ σύγε μοι μνώοιο πολυκτεάνων ὑμεναίων· τεύξει γὰρ φαέθουσα Σεληναίη κλυτόπωλος τῆμος καὶ φιλίην μινυανθέα καὶ ταχύβουλον ἀστασίην, μίσει δʼ ἐρατῆς καὶ ἀκηράτου εὐνῆς κουρίδιόν τε λέχος προλιπεῖν πόσιός τε λαθέσθαι τεύξει ὁμοφροσύνην· τῷ σε φράζεσθαι ἄνωγα, ὁππότʼ ἐνὶ Κριοῖο παλιστρέπτοιο κελεύθῳ αἴγλῃ ἐρευθομένην ἐσίδῃς χρυσάμπυκα Μήνην. εἰ δὲ κόραις Ἄτλαντος ὁμὴν ἀνύῃσι κέλευθον, ἢ καὶ μαινομένῃσιν ἐφʼ Τάσιν ἰνδάλληται, αἵτε κατʼ εὐκραίρητος ἐρυγμήλοιο φέρονται Σιδονίου Ταύροιο, καὶ ἐς δόμον ἀρτύνοιο ἕδνοις βρίθουσαν χλιδανὴν ἑλικώπιδα νύμφην, ἦ τʼ ἂν γείτοσι χάρμα δυσηλεγέεσσιν ἄγοιο p. 657, εἰσήγαγʼ Iacobs. ad AG. IX 621, 4 (‘quia illis diebus, splendidis datis muneribus, dominam domum duxit’), εἰσῆχθαι k coll. 149 (εἰσβήσαι k*), ἐσάγηται ego. — 75 τεύχει habet Dorvill. p. 657. — κλυτοπῶλος Lf. — 76 μινυανθέα L. — 77 λήσει Lfg, quod defendit anon. Hal. p. 827, λήστει k auctore Dorvillio p. 657, scripsi μίσει (metaphr. ἄστοργος). — 80 παλιν- στρέπτοιο Lfg, corr. k. cfr. 594. — κελεύθου Lf, em. g. — 82 Incipit fol. 2r L. — κόρης Lf, κόρῃς g cum Dorvillio p. 656 κόραις k. — ἀτάλαντος Lf, quod corr. Dorvill. l. l. — ομην L, ὁ μὴν f. — 83 μαιονίησιν L, μαιονίῃσιν fg, μαινολίῃσιν Iacobs. ad AG. IX 524, 13, μαινομένῃσιν em. Dorvill. p. 656 addens ‘possis alia, sed longe abeuntia comminisci epitheta, ut μυδα- λέῃσι’. — ἐφυάσιν ac similiter οὔτεπέεσσιν 106, μεταρτιπό- δεσσι 196, δεσεπίφρονα 260, δέτι 313, ἄραλεύηται 339, ἐφεστί- οισιν 348, εἴκενι 356, πέντήμασιν 368, μεσφοτ᾿ 421, κατιθὺν 448, πολληντευεστω 534, ἠδάλιον 537, al. — 85 Ταύρου Dor- vill. p. 655. — 86 ἕδνοισιν Lf, em. Iacobs. ad AG. IX 402. — χλιδάνην Lf. — 87 ἠτ L, ἤτ᾿ i. e. ἤτοι Dorvill. p 678, Υ τʼ v. — ξυνὴν ὀθνείοισιν ἔχων δυσπέμφελον εὐνήν· οὐ γάρ κεν στέρξειεν ἑνὸς λέχος ἤμασι τοῖσδε γημαμένη, οὐδʼ εἰ νόον αἰνετὸν Ἰκαριώνης ἠὲ καὶ Εὐάδνης Καπανηίδος ἐντύναιτο ἠὲ καὶ Ἀρσίππης ἐρικυδέος, ἠὲ καὶ αὐτῆς Λαοδάμης, ἥτʼ αἰὲν ἐπʼ ἀνέρι πορσύνουσα * * * * * * * * πάντα γὰρ ἤθεα καλὰ διασκίδνησι γυναικῶν 91 εὐαδνῆς L. — 92 ἀρσίππησ sic L, ἀρσινόης f cum nota ‘ms. ἀρσέππης’, quam quidem nominis formam recepit g. ‘Gratianus de S. Bavone (h. e. Ιo. Alberti) in Miscell. obss. vol. VIII tom. II p. 287 sqq. scripsit in hunc Maximi locum animad- versionem et pro Ἀρσινόης legendum coniicit Ἀρσίπτης, quod ad msti lectionem proxime accedat, atque ap. Hesychium Ἀρ- σίπτη· ἡ Ἄλκηστις. Alcestin igitur Admeti coniugem, quae hic Ἀρσίπτη audit, optime coniungi cum Icarii flia Penelope et cum Laodamia Protesilai ut et cum Evadne Capanei uxore. Wesselingius in Probabil. cap. VII p. 65 Ἀρχίππης verum esse existimabat eoque nomine Iunonis pellicem, Eurysthei matrem fuisse Tzetzes Chiliad. II 36 vs. 172 monuit’ h. ἢ καὶ Μαρπήσ- σης coni. A. F. Naeke Opusc. I p. 50. ‘comparatis Hesychii et Maximi lectionibus, non dubitavi Ἀρσίππης scribere, quae bona est nominis forma’ k probante d. — ἐρικῦδέος L ac similiter χρῦσοέθηρα 95, νεμῖήτᾶο 102, μῦθωι 108, ἀτηρὰσ 112, θεὰ et ὑπερῖνοὶσ 113, ἐρικῦδέϊ 138, ὀδυνᾶων ὀξειᾶων 152, ἄτην 161, ἀνέρι 164, ὀδυνάων 218, χρῦσοέθειραν 220, κλῖνοπετὴσ 222, ἀνὴς 377, al. (ex ϊήσαιτο 206 manus secunda fecit ϊήσαιτο, ut saepius). — 93 κοράνουσα L, super priun ο posuit η l, κη- ραίνουσα v, κῆρ ἤμυσσεν vel potius ἤνυσσεν (‘consumebat’) Nacke l. l. his additis ‘aliquando conieceram in verbo κηραί- νουσα inesse vocem κηρόν, memor eorum quae de Cerea Pro- tesilai imagine narrantur. Wesselingium hic ne commemoran- dum quidem putavi. erit f. cui placeat κῆρ ἀνίησεν’. restitui πορσύνουσα coll. 164 (et 259 516 524. cfr. de hexametris poet. Gr. spondiacis p. 128). — ‘Post hunc excidisse unum versum verbi finiti defectus indicat’ k, quod iam viderat anon. Ien. p. 252. (de ‘ὅς et sim. cum participio sine temp. finito v. me ad Soph. Oed. R. 1511. ibi adscriptis nunc addo Hom. II. VIII 306’ Naeke l. l.) — Ταύρῳ ἐπεμβεβαυῖα Θεαντὶς χρυσοέθειρα. εἰ δὲ Θεραπναίοισιν ἐπορνυμένη Διδύμοισι δεύτερον ἦμαρ ἄγῃσι, γάμου μεμνημένος εἶναι· οἰκοσόον γὰρ ἄκοιτιν ἐνὶ μεγάροισι κομίζοις. μὴ μὲν ἔοι φλογερῷ ἐνὶ Καρκίνῳ· ἡ γὰρ ἂν ὦκα ἐκπροφύγοι μεγάρων ἄλοχος πόσιν ἐχθήρασα, ἄσπετʼ ἐπεσβολέουσα καὶ ἄκριτα ποιφύσσουσα. εἰ δὲ τύχοι γλήνεσσι Νεμειήταο Λέοντος Θειαντὶς κούρη φορέουσʼ ἐριλαμπέτιν αἴγλην, ἦ τʼ ἂν ὑπερφίαλόν τε δυσόργητόν τε γυναῖκα τέτμοι ἀνήρ, ἀτενεῖ δὲ νόῳ κεχαρημένη εἴη. οὐδέ κεν εὐπειθῆ μιν ἔχοι πόσις, οὔτʼ ἐπέεσσιν οὔτʼ ἔργοις, ἀλλʼ ἄν κε πανήμερον ὀρσολοπεύοι μύθῳ ὀνειδείῳ καί τε πληγῇσιν ἰάπτοι· 95 θοαντὶσ L, Θεαντὶς v. χρῦσοέθηρα Lf, corr. Wesseling. p.280, Dorvill. p. 656 et h. — 96 θεραπαίοισιν f (corr. Wesseling. p. 204). — διδύμοισιν L v. — 98 ἐνὶμμεγάροισι atque item 321 et 351 (sed ἐνιλέκτροισι 185), ἐνιμμεγάροισι f. — κομίζοις Ldk*, κομίζεις v. — 100 ἐχθήρασα L, sed χ in rasura scripsit l, ἐχθήρασα f. — 101 ποιφάσσουσα L, παυφάσσουσα f, παιφάσσουσα hg (et Dor- vill. p. 533, qui addit ‘nisi malis παφλάζουσα’), ‘sed ποιφύσσουσα ex Nicand. Ther. 180 ἄκριτα ποιφύσσοντος reponendum erat, de quo verbo cf. Meinek. Anull. Alexandr. p. 127’ k. — 102 νεμῖήτᾶο L, — 103 ἐριλαμπέτην L. — 104 ἤ L. — 105 κεχα- ριμένη L, κεχαρημένη corr. l. — 106 εὐπειθη L, οι super η posuit l. — οὐδ᾿ ἐπέεσσιν, οὐδʼ ἔργοις habet Iacobs. ad AG. X 55, 5. — 107 ἀλλʼ ἀεὶ καὶ πανήμερον L, ἀλλ᾿ ἀεί κε πανή- μερον fg, αἰεί κε πανήμερον Dorvill. p. 668, οὐδʼ εἴ κε πανήμε- ρον Meineke Quaestionum Menandrearum specim. p. 22 (quae coniectura refutatur metaphrastae testimonio), αἰεὶ δὲ πανήμερον Iacobs. l. l., ‘versum ἀλλὰ non erat attrectandum, hinc ἀλλʼ αἰνὰ scripsi’ k. praetuli quod anon. Hal. p. 827 invenit ἀλλ᾿ ἄν κε πανήμερον coll. 38 46 303 366 521. κε cum vocabulo καὶ se- quentis versus locum mutavit (cfr. ad vs. 43). — ὄρσολοπεύοι sic L, ὀρσοπολεύοι fg, corr. Meineke l. l. et k. — 108 ὀνειδίωι L, ὀνειδίωΐ f, ὀνειδίωί h, corr. Dorvill. p. 668 et Iacobs. ad AG. IX 573, 2 et Meineke l. l. — κε τε Lh, κέτε f, ἢ καὶ Dor- μαφίδιοι μῦθοι, κενὰ δʼ ἔργματα τῇδε πέλοιντο. πολλάκι καὶ χείρεσσιν ἑὸν λωβήσετʼ ἀκοίτην δρασσομένη χαίτης, ἢ καὶ ῥεθέεσσιν ἐφεῖσα ἀτηρὰς παλάμας, ἢ ἐπιρρήσσουσα χιτῶνας. ἢν δέ γε δῖα θεὰ Ὑπεριονὶς ἐν σταχύεσσιν Ἀστραίης κούρης εὐώπιδος αὐγάζηται, χήρην μοι τῆμόσδε συνάορον ἐντύναιο, παρθενικὴν δʼ ἀλέασθαι, ἐπεὶ μογεροῦ βιότοιο αὐτή τʼ ἠδὲ πόσις κεχολώσεται ἤματα πάντα. ἢν δέ νυ Χηλάων ἐνὶ τείρεσιν αὐγάζηται, κουριδίην μὲν ἀεικὲς ἑὸν ποτὶ δῶμʼ ἀγαγέσθαι, ὠνητὴ δʼ ἂν ἔοι πολὺ φιλτέρη, εὖτε πέληται παλλακίς· ὧδε γὰρ ἄστρον ἀναγκαίῃ ὑπὸ λυγρῇ λέκτρον ἀεικέλιον γαμίων πάρος ἤγαγε θεσμῶν. εἰ δὲ πέλοι πανδῖα χαλαζήεντα κατʼ αὐτὸν Σκορπίον ἀλγινόεντα, τότʼ ἐν πρώτῃ γαμέοιο ἠοῖ παρθενικήν, καί κεν φρένας ἠπίη εἴη, vill. p. 668, καί τοι Iacobs. l. l. et ad X 55, 5, καίτε g, καί τε Meineke l. l. et k. cf. 159 226 306 308 434 447 457 486. — 109 πέλοντο L, πέλοιντο v. — 110 λωβήσατ᾿ Lf, λωβήσαι Ia- cobs. ad AG. III 7, 4, λωβήσετʼ gk (‘de λωβήσατ’ adhuc incer- tus sum’ k*) — ἄκοιτιν f. — 112 ἐπιρρήσουσα Lf, ἐπιῤῥή- σουσσα h, corr. g. — 117 κεκορήσεται Lv, scripsi κεχολώσε- ται, quamvis propius ad vulgatam lectionem accedat κεκαδή- σεται. — πήματα Lf, corr. Wesseling. p. 337 et Toup. Emend. in Suid (Oxon. 1790) t. IV p. 210 — 118 ἢν δέ νυ solitarium apud nostrum. haud scio an scripserit ἢν δέ γε ut 113. cfr. 332 591 et εἰ δέ γε 231 341. — 119 μὲν ἀεικὲς: cfr. Wesse- ling. p. 337. — πρὸς Lv, scripsi ποτὶ coll. 329 et 374. — ἀγαγ᾿ ἑσθαι (prius γ im ras.) L. — 120 φερτέρη habet Wesseling. l. l. et coni. Dorvill. p. 646. — εὔτε L, item 251 275 451. — 121 πολλάκις Lfg, παλλακίς k. — λυγρὴ L. — 122 πάρος ἤγαγε Lf, παρεσήγαγε g cum Dorvillio p. 646, πάρος ἤραρε k. nihil mutavi propter ἐπιφέρει metaphrastae. — θεσμόν L, θεσμῶν v. — 123 Incipit fol. 2v L. — ἀρτίφρων, ἀγανῇσι πεποιθυῖα πραπίδεσσιν· εἰ δʼ ἐς δεύτερον ἦμαρ ἢ ἐς τρίτον ἰθύσειεν, ἦ τʼ ἂν καὶ δμώεσσι δυηπαθέεσσι μιγείη. ἢν δὲ πελάζηται Μήνη κλυτῷ Αἰγοκερῆι, πρωτογάμῳ μὲν ἄγει λύπας καὶ πήματα λυγρά· εἰ δʼ ἄρα δεύτερον ἴσχοι ἀνὴρ λέχος, ἔσσετʼ ἄμεινον, χήρην ὀπάσει παντερπέα τῷδε δάμαρτα. μὴ μὲν δὴ συνόδοισι Σεληναίης ἀγάγοιο εὐνέτιν ἐν μεγάροισιν, ἢ ἐν διχομήνιδι πλείῃ· οὐ γάρ κεν γάμος εἴη ὀφέλλιμος ἤμασι τούτοις. σκέπτεο δʼ εἴ κ᾿ ἐσθλοῖσι οὺν ἄστρασι δινεύηται, ἢ Φαέθοντι κλυτῷ ἢ Ἑωσφόρῳ αἰγλήεντι ἠὲ καὶ εὐπέπλου Μαίης ἐρικυδέι παιδί τεύξει γὰρ βιότῳ τε μέγα κλέος εὐφροσύνην τε ἤθεσι, μειλιχίην τε χάριν τʼ εὐεργέα δώσει. 126 ἀγάνῆσι L, ἀγάνῃσι f. — πεπυιθοῖα f (non h. corr. iam Dorvill. p. 674). — 127 εἰ δέ τε . . . ἠ ἐκ L, εἰ δέ τε . . . ἠὲ v, sed correptio prioris syllabae in vocabulo ἠὲ (cfr. O. Schneideri Nicandrea p. 98) Maximo videtur displicuisse. itaque scripsi εἰ δʼ ἐς . . . ἢ ἐς (codicis lectionem ἢ ἐς anon. Hal. p. 827 coniectura inve- nit). — ϊθύσειεν cum rasura post primam litteram L. cete- rum verbum non recte vertunt ‘dirigat’, quasi ab ἰθύνω, non ab ἰθύω sit derivandum. — 130 πρώτωι γάμωι L, πρώτα γάμῳ f, corr. g. — 132 εἰ pro ἢ g. an καὶ? — 135 εἴη οφελλιμοσ L, ἠι ὠφ~ l (voluit ᾖ ὠφέλλιμος). Eustathius ad Od. γ 367 p. 1472, 32 τοῦ δὲ ὀφέλλειν ἔστι καὶ ὄνομα παρὰ τῷ Ὀππιανῷ (Hal. III 429) τὸ ὀφέλλειν, ὅ τινες ὀφέλσιμος ἔγραψαν Αἰολικώτερον. apud Callimachum h. Apoll. 94 codices msti consentiunt in forma ὀφέλσιμα, non item isto Oppiani loco; certe codex Laurentianus XXXII 16 habet σιγὴ γὰρ πάσησιν ω φέλλιμος et Laurentianus XXXII 3 σιγὴ γὰρ πᾶσι μὲν ὠφέλι- μος. cfr. Hermann. Orph. p. 816. — 136 ἀστράσι gk. — δινεύη- ται, sed prius ι ex ει correctum L, δινεύηται v, δινεύοιτο Witting. l. l. p. 49. sed cfr. 476. — 137 αἴγληεντι L. — 140 ἤθεα Lfg, ἡδέα Iacobs. ad AG. V 108, 4, ἤθεσι k cum Dor- VI. Περὶ νόσων. Νῦν δʼ ἄγε μοι, κούρη Λιβηθριάς, ἔννεπε Μοῦσα, ὅσσα φέρει νούσοισιν ἀκήματα δῖα Σελήνη, ὅσσα τε λυγρὰ πέλονται ἐν εἰδώλοισι θεούσης δώδεκα, τοῖς ἔνι τέρμα πολυτλήτου βιότοιο. εἰ μέν γʼ εἰαρινοῖσιν ἐν ἄστρασιν Ἀρνειοῖο πασιφαὴς εἱλοῖτο βροτοῖς πανδῖα Σελήνη, ὁππότε τις νούσῳ ἀρημένος ἀλγινοέσσῃ ἀργαλέην ἴσχῃσι μεληδόνα, μή νύ τι πῆμα vill. p. 677, quem dubitanter secutus sum. an ἠθάδα? — τʼ εὐεργέα Lfg, ‘quam particulae positionem corrupto Mane- thonis loco excusavit Dorvillius l. c. scripsi κεὐεργέα, crasi ex vs. 234 deprompta’ k. quidni μειλιχίη nomen substantivum esse potest? 141 λιβηθριὰσ L, quod revocavi, πιμπληϊὰς l in marg. et v (πιμπλήϊας f). Tzetzes Chil. VI vs. 945 seqq. ὄρος καὶ τὸ Λει- βήθριόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ πόλις, τῆς γῆς Θρᾳκῶν τῶν Ὀδρυσ- σῶν, ὧν ὁ Ὀρφεύς ὑπῆρχεν. γράφει γὰρ οὕτως ὁ ἀνὴρ ἐν τοῖς αὐτοῦ βιβλίοις | ‘νῦν δ᾿ ἄγε μοι κούρη Λειβηθριῒς (sic) ἔν- νεπε Μοῦσα’. idem in scholl. ad Lycophr, vs. 275 Πίμπλεια δὲ πόλις καὶ κρήνη καὶ ὄρος Μακεδονίας, ὡς μέμνηται Καλλί- μαχος . . . καὶ Ὀρφεὺς ‘νύν δ᾿ ἄγε μοι κούρη Πιμπληιὰς ἔν- νεπε Μοῦσα’. et sd vs. 410 Λείβηθρα καὶ Λειβηθρία πόλις Μακεδονίας, ὅθεν ἦν Ὀρφεύς, ὥς φησιν αὐτὸς νῦν δʼ ἄγε μοι κούρη Λειβηθριὰς ἔννεπε Μοῦσα’. et in Exeges. Il. p. 30 10 Herm. (763, 5 Bachm.) τοῦτο δὲ Ὀρφεύς σαφέστερον παρα- δείκνυσι· Λειβήθριος γὰρ ὤν φησι νύν δʼ ἄγε μοι κούρη Λει- βηθριὰς ἔννεπε Μοῦσα’, τὴν ἰδίαν γνῶσιν πάντως σημαίνων. et p. 50, 14 (775, 38 Bachm.) φησὶ γὰρ ἐκεῖνος (sc. Orpheus) Λειβήθριος ὢν ‘νῦν δʼ ἄγε μοι κούρη Κωνσταντιὰς ἔννεπε Μοῦσα’. cfr. Wesseling. p. 137. Hermann. Orph. p. 499. Lo- beck. Aglaoph. p. 422 (qui Λειβηθριὰ reponendum iudicabat pro Κωνσταντιάς, ‘quod e Maximi carmine [?] huc transfluxit; nam tantus certe Tzetzae stupor non fait, ut Orpheum pro constantinopolitano haberet’). Mullach. Fragm. philos. Gr. I p. 185. — 144 δωδεκάτοῖσ sic L, δωδεκάτοις f. — ἐνὶ Lf. — ‘Fuit qui coniiceret πολυκλαύτου’ g, sed πολυτλήτου βιότοιο in exitu versus legitur etiam apud Quintum XIII 477. — 145 ἀστράσιν gk. — 147 ἀρήμενος Lu. — δειδέχθαι· Παιών γὰρ ἐναίσιμος ἀνθρώποισιν, εἴ κεν ἔοις, ἢν τοῦδε κατʼ εἰδώλοιο φέρηται εὐδερκὴς κερόεσσα Σεληναίη κλυτόπωλος, ἔμπλην ἀργαλέων ὀδυνάων ὀξειάων, αἵτε κάρηνον ἔχουσιν ὀιζυροῖο βροτοῖο· αἵδε γὰρ οὔτι ταχεῖαν ἐπαυρίσκονται ἀρωγήν. εἰ δὲ γυνὴ βαρύθῃσιν ἐπʼ ὠδίνεσσι μογεῦσα, ἡμιτελῆ γυίων ἀποσείσεται ἀκλέα παῖδα, πρὶν φάος ἠελίοιο φίλοις ὤπεσσιν ἀθρῆσαι. ἤματι μὲν πρώτῳ μάλʼ ἀεικελίῃ ὑπὸ νούσῳ 149 δειδέχθαι· παιών Lf, δειδέχθαι· Παιών (Παίων g, cfr. ad 306) gk e coniectura Dorvillii p. 677 improbante Lobeckio ad Buttmanni Gramm. Gr. II p.143. tentaveram aliquando δείδιθι· Παιήων (coll. 55 et 220) vel δειδιέναι· Παιών (coll. Hom. Il. Ι 229 ἀλλὰ λίην μέγα πῆμα, διοτρεφές, εἰσορόωντες | δείδιμεν), nunc vero retinui vulgatam scripturam propter Arati vs. 795 907 928. — αἰνέσιμοσ L, ἀκέσσιμος f, corr. Dorvill. p. 665 et 677. — ἀνθρώποισι fg. — 150 εἰ δέ τε οἷς κεν L (sed accen- tus spiritusque addidit l) f, ἐν δέ τε οἷς κεν Dorvill. p. 677 verba ab ἔμπλην usque ad ἥδε γυνὴ vs. 155 per parenthesin legenda esse statuens, ἒν δέ θʼ ὅσοις κεν Hermann. Orph. p. 749 εἰ δὲ θέρους κεν Gerhard. Lect. Apollon. p. 181, εἰ δέτ ἔοις, ἢν g probante anon. Hal. p. 827. ‘patet, ἔμπλην 152 hic ut apud Nicandr. Ther. 322, ubi cf. schol., idem esse atque χωρίς, non, ut apud Homer. Il. B 526, Hesiod. Scot. Herc. 372, idem quod πλησίον. iam non difficile est, quale scripserit poeta as- sequi: reposui εἴθε δʼ ἔοις, ἢν, sed haud scio an dederit μοῦ- νον ἔοις, ut 193 212’ k assentiente d, sed εἴθε δʼ ἔοις mihi quidem non ex more poetae nostri dictum videtur, quare εἴ κεν ἔοις, ἢν scribere ausus sum coll. 520 μήλοισιν σύμπασιν ἐναίσιμος ἠδὲ φερίστη, εἴ κεν ἄγοις κτἑ. (cfr. 360 et 375). — 151 κλυτοπῶλος Lf. — 153 αἵται L. — 154 αἷδε L, αἱ δὲ f. — ἐπαυρίσκονται L, sed ο paenultimae litterae superimposuit l. — 155 ἦδὲ L, ἡ δὲ f, ἥδε Dorvill. p 677 (contra p. 646 ‘lege ἠδὲ, ut 240’), εἰ δὲ gk, ‘nunc ἢν δὲ praefero’ k*, sed εἰ μέν γʼ vs. 145 requirit εἰ δὲ (ut 183 267 349 393 584), sicuti ἢν δὲ legitur 72 332 370 praecedente ἢν μὲν. — ὠδείνεσσι L, idem vitium 198 et 217. — 156 ἀκλεὰ L. — 158 ἀεικαιλίηι L, quod μοχθήσει, καί τʼ ἐγγὺς ἀδευκέος ἔσσετʼ ὀλέθρου· εἰ δὲ φάος κεν ἔχοι Κριῷ ἔπι δεύτερον ἤδη, σώζεται ἐκ καμάτοιο φυγοῦσʼ ἐριώδυνον ἄτην. ἢν δὲ κατʼ εὐκεράοιο Βοὸς μετανισσομένη που ἰνδαλθῇ κερόεσσα, τότʼ αὖ μέγα θαρσαλέος τοι αὐδήσω πτοιητὸν ἐπʼ ἀνέρι πορσύνουσαν ἦτορ καὶ πραπίδων ἑτερήρεα δύσφορον ὁρμὴν πλαζομένοιο νόοιο, πότμον γε μὲν οὔτι φέρουσαν νοῦσον, ἔχειν δʼ ὠκεῖαν ἀκεσφορίην ἐρατεινήν. εἰ δέ τι δειρῆς ἐντὸς ἔχοις ὀλοφώιον ἄλγος, ᾗχί τε σύριγγες σφάγιαι βροτὸν ἀμφὶς ἔχουσι, φράζεσθαί σʼ ἐπέοικε συνάγχης λοίγιον ἄχθος. μὴ μὲν δὴ πρώτῳ ἐνὶ ἤματι τῷδε λεχωὶς ἀμβλώοι, ῥιγηλὸν ὀπαζομένη κακὸν οἶτον· suprascripto ε corr. l. — 160 μὲν Lv, quod post δὲ (et post μὲν vs. 158) ferri non potest, quare scripsi κεν. — 161 φυγών Lfg, φυγοῦσʼ k ex em. Wesselingii p. 338. — 162 μέτʼ ἀνεισο- μένησ L (in quo subsequitur rasura unius litterae) f, μετανισ- σομένης Iacobs. ad AG. IX 384, 13, μετανεισσομένη I. G. Schnei- der ad Nicand. Alexiph. p. 150, μετανισσομένη gk ex em. Wes- selingii l. l. — που L, σοι suprascr. l. — 163 Incipit fol. 3r L. — μάλα θαρσαλέως σοι Wesseling. l. l. — 164 αὐδήσω πτοίητον L, γ super δ et spiritum lenem super ω scripsit l, αὐγῆς ὠπτοίητον f cum nota ‘leg. αὐδῆς ἀπτοίητον’, αὐδήσω τοιοῦ- τον Wesseling. l. l., αὐδήσω πτοιητὸν gk cum Dorvillio p. 662 et I. G. Schneidero l. l. — 165 ετερηρεα L, ex quo ἑτέρηῥέα fecit l, ἑτέρη ῥέα f, quod in nota ipse emendavit ex Hesychio, ἑταρείᾳ Dorvill. p. 662. — 166 γέ μεν (et I. G. Schneider l. l), γέ μιν f, em. Dorvill. l. l. — 167 ἔχει L (idem habet Dorvill. l. l.), ν addidit l, ἔχειν v. cfr. 586. — δωκειαν L, δωκεῖαν f, corr, Wesseling. p. 338. — 168 ἔχοι Lf, corr. g. — 169 ἧχι τε L, ἦχι τε f, ἦχι τε h, ᾗχι τε g. — βροτῶν L, βρο- τὸν v. — ἔχουσιν Lv. — 170 συνάγχης Lfgdk*, ‘συνάγχη et κυνάγχη permixta’ Dorvill. p. 662, κυνάγχης k. — 172 ὀπαζο- μένη Lfg, ἐπαζομένη h, ‘substitueram ἐπαξομένη’ g, sed quo modo mulier subiectum manere possit, non perspicio. scriben- Maximus et Ammon δευτέρῃ εἰν ἠοῖ δὲ πέλει ἐλαφρώτερον ἄλγος, εἰ τόκος ἐκ μελέων ἀνεμώλιος ἀίξῃσι. μὴ μὲν δὴ Διδύμοισιν ἐπιθρώσκουσα Σελήνη ἰξύος ἄλγος ἄγοι, μηδʼ ὤμοισιν κακότητα ἢ πάρεσιν μελέεσσι φέροι· δύστλητα γὰρ ἔσται κήδεα, καὶ δʼ ἂν ἀκεσφορίην ἀνεμώλιον ἔλποι. ἢν δέ τις ἄλλη νοῦσος ἐπιρρέπῃ, εἰ μὲν ἐν ἠοῖ πρώτῃ κλινοπετῆ τεύχοι βροτόν, ἐς χρόνον ἄξει ἴησιν, δηρὸν δʼ ἂν ἐνὶ λεχέεσσι κλιθείη, τηκόμενος δυερῇσι πανημαδὸν ἐλπωρῇσιν· εἰ δʼ ἀρχὴ καμάτοιο πέλοι ἐνὶ δευτέρῃ ἠοῖ, ἦ τʼ ἂν ὅγʼ ὠκείῃσιν ὑπʼ ἀρτεμίῃσιν ἔχοιτο, ἤματʼ ἐπὶ τρία μοῦνον ἐνὶ λέκτροισι μογήσας. ἢν δὲ γυνὴ τῆμόσδε φέρουσ᾿ ὑπομήτριον υἷα ἀμβλώσῃ, ξυνήν κεν ἐς Ἄιδα παιδὶ κέλευθον στέλλοιτʼ, εἰ μή τίς μιν ἐρύσσεται ἤπιος ἀστὴρ ἀγλαοφεγγέα δῖαν ἐσαθρήσας κερόεσσαν. πρηΰτατος δὲ πέλει κάματος βροτῷ αὐδήεντι, εἴ κεν συμφορέηται ἀγαυὴ Θειαντίνη dum erat ὀπαζομένῳ, referendum ad diem fatalem’ k. consulto nihil mutavi coll. 242 et 245. — 173 πέλει L, ‘quod non est cur mutetur’ d probante k*, πέλοι v. — 174 ἀΐξῃσιν Lv. — 176 μὴ δʼ atque item 284. cfr. ad vs. 195. — 179 ἐπιβρέμπει μὲν Lf, ἐπιβρίθει μὲν vel ἐπιχρίμπτει μὲν Dorvill. p. 662, ἐπι- βρέμῃ εἰ μὲν gk, fortasse ἐπιδράμῃ εἰ μὲν. cf. 195’ k. emendavi ἐπιρρέπῃ εἰ μὲν coll. Oppian. Hal. II 520, al. — 180 κλεινοπετῆ L. — 184 ὅγ᾿ om. h. — ὠκοιησιν L, ὠκοίῃσιν (‘domibus’) f, corr. Wesseling. p. 338 et Iacobs ad AG. IX 644, 10. — ὑπο L, apostrophum addidit l. — ἀρτεμίῃσι f. — 186 υἱὰ L, υἱέα f, υἱέα g (v. Lobeck. Patholog. elem. II p. 86 et 165), υἷα k. — 187 ἅϊδα L, ἀΐδα f. — 191 συμφορέοιτο Witting. l. l. p. 49. male. — ἀγαυη _(ἀγαυῆι corr. l) θειαντίνι L, ἀγαυῇ Θειαντῖνι f, sed em. in nota. — Καρκίνῳ αἰγλήεντι, θοὴν δὲ φέρει ἐπαρωγήν. μοῦνον μὴ στέρνοισιν ἔχοι ὀλοφώιον ἄλγος· δυσπονέως γάρ μιν Παιήονος ἔργα σαώσοι. μηδὲ ποδὸς πληγή μιν ἐπισπέρχοι ὀδύνῃσι τῆμος, δὴ γὰρ ἂν οὔτι μετʼ ἀρτιπόδεσσι λέγοιτο. ἀμβλώσει δʼ οὔ πέρ τι φέρει κακόν, οὐδέ τι λοιγόν. κούφως δʼ αἱμορύτοισιν ἐπʼ ὠδίνεσσι πονοῖτο ἡμιτελὲς ῥίψασα γυνὴ ἀνεμώλιον ἄχθος. ναὶ μὴν ἠυγένειον ἐπιστείχουσα Λέοντα εἴη τοι πρηεῖα καὶ ἤπιος· οὔτι γὰρ ἐσθλὸν ἄρξασθαι τῆμόσδε δυσηλεγέος καμάτοιο· οὐ γάρ κεν προφύγοισθα κακὸν φλογερῶν ὀδυνάων, εἰ μὴ γαστέρος ὦκα βάλοις ἄπο λύματα πάντα. οὐ μὲν δὴ κυέουσαν, ὅτʼ ἀμβλώσειε, γυναῖκα ῥεῖά κεν οὐδʼ αὐτὴ Παιηονὶς ἰήσαιτο Ἠπιόνη χείρεσσιν ἀκεσφορίην ἐπάγουσα. 192 θωὴν L. — ἐπʼ ἀρωγήν Lf. — 193 μὴ Lgk, μοι f, sed em. in nota. — ὁλοφώιον L, idem vitium 222 320 426. — 194 παιηῶνοσ L, παιηόνος f. — 195 μὴ δὲ L, item 214 215 221 238 286 511. cfr. ad vs. 176. — ἐπισπέρχοι Ldk*, ἐπεισέρχοι f, ἐπεισέρχοιτ᾿ gk cum Dorvillio p. 662. — ὀδύνῃσιν Lv. — 196 non post τῆμος, sed post ὀδύνῃσιν interpungunt gk, sed cfr. 361 et ad 216. — 197 ‘lege ἀμβλώσσοι δʼ, οὔ περ τι φέροι κακὸν, οὐδέ τι λοιγόν, ubi οὔτι pro οὐ accipiendum; nam λοιγὸν est substantivum’ Dorvill. p. 662, ‘ἄμβλωσις nos, quoniam nuimis longe abest ἀγαυὴ Θειαντίνη’ k. ego nihil mutavi. — οὔ πέρ τι L, οὔπερ τι v. — Post hunc versum lacunam esse suspicatur anon. Hal. p. 828. — 198 κούφως lv, paenultimae litterae οι superscr. l. — αιμορευτοισιν cum rasura unius litterae post ρ L, ex quo fecit αἱμορεύτοισιν l, αἱμορεύτοισιν f, corr. Dorvill. p. 643. — 201 πρηεία L, ὡρήεια f, corr. Dorvill. p. 659. — οὔτι L, sed ι in ras. scripsit l. — 204 Incipit fol. 3v L. — ἀπο L, ἀπὸ f. — 206 αὐτὴ Lgk, ἀυτῃ f, αὐτῇ h, quod corr. Iacobs. ad AG. VI 244, 4. — 207 ἡπιόνη L, sed ι in ras. scripsit l. — ἀκεσφορίην γ᾿ Lf, γʼ del. gk auctore Iacobsio l. l. — εἰ δʼ ἄρα συμφορέοιτο Δίκῃ πανδῖα Σελήνη, δηρὸν ἀμυδρὴ νοῦσος ἐφημερίοις κε πέλοιτο ἀνθρώποις· πότμον δʼ ὑπαλεύεται, ὅς κεν ἐν ἠοῖ ἄρξηται κείνῃ μογέειν εὐήρεα γυῖα. μοῦνον μὴ στομάχοιο κακηπελίῃ βαρύθοιτο ἢ πλευρῆς· οὐ γάρ τι φέρει λαιψήρʼ ὑγίειαν. μηδέ τις αἵματος ἀνδρὶ ῥοὴ τῆμόσδε πέλοιτο, μηδέ τε θηλυτέρῃσιν ἐφανδάνοι ἀμβλώεσθαι τηνίκα, λοιγὸν ἄγει γὰρ ἀνάρσιον· εἰ δὲ τύχῃσιν ὠδῖνα ζωοῖσιν ἐπὶ βρεφέεσσι λύεσθαι, ἦ τʼ ἂν ἐλαφρίσσαιτο πόνον στυγερῶν ὀδυνάων Ἀστραίη κούρη σταχυηφόρος ἠπιόδωρος. δείδιθι Χηλάων ἐνὶ τείρεσι χρυσοέθειραν Μήνην, μηδέ τε νούσῳ ὑπʼ ἀργαλέῃ μεμογηκώς κλινοπετὴς γίνοιο· φέρει δʼ ὀλοφώιον ἄστρον δοιῶν μοιράων ἑτέρην βροτῷ ἀλγινόεντι, λαιψηρὴν ὑγίειαν ἢ αἰνότλητον ἀνίην, 209 καὶ L, κε v. — 211 μογέειν L, μογέων v. — γυϊα (ϊ in ras.) L, circumflexum add. l. — 212 στοχοιο L, μά suprascr. l, στομαχοῖο f. — κακηπελίη L, prior η accentum gravem super- imposuit l, κακὴ πελίη f, quod corr. Dorvill. p. 674 et Toup. Emend. in Suid. t. II p. 525 not. — 213 φέρει Lf, φέροι gk. — λαιψηρὰν ὑγείην Lfg, λαιψήρʼ ἂν ὑγείην nos, quamquam forma displicet: haud scio an λαιψήρ᾿ ὑγίειαν scripserit. cf. v. 224’ k, posterius probavit d. neque hoc loco metrum fert ὑγείην neque altero 224 ὑγίην. — 215 μὴ δέ τι L, μηδέ τι v, scripsi μηδέ τε coll. 221 238 et 65 571 576 et 551. — Post ἀμβλώεσθαι interpungunt hgk (cf. Hermann. Orph. p 826), sed potius post τηνίκα distinctionem esse ponendam iam vidit anon. Hal. p. 828. — 217 ζώιοισιν L, ζώοισιν fg, ζωοῖσιν k. — 218 ἤτʼ Lf. — ἐλαφρίσαιτο Lf. — 219 ἀστραίη L, supra postre- mam litteram scripsit ου l. — κούρησ L. — 221 νούσω L, ι adscr. l. — ἀργαλέϊ L. — 222 γεινοιο L, ί suprascr. l. — 224 ὑγίην ἠ L, ἡγίην ἢ fg, ὑγείην ἢ h, ὑγίειαν ἢ k. — εἴ κεν δηθύνῃσι πόνος, καὶ ἀδευκέα πότμον, καί τε γυναιξὶν ὄλεθρον, ὅτʼ ἂν βρέφος ἐκπροθόρῃσι ψυχολιπὲς μελέων· τὰ δέ σε φρεσὶ πευκαλίμῃσι φράζεσθαι ἐπέοικεν, ἵνʼ ἄλγεα δεινὰ φύγῃσθα. ὀκταπόδην δʼ ἐπὶ θῆρα φανεῖσʼ εὐῶπις ἄνασσα Σκορπίον, ἐν πρώτῃ μὲν ἐναίσιμος ἠριγενείῃ· εἰ δέ γε δεύτερον ἦμαρ ἄγοι, κίνδυνον ἰάψει. Τοξευτῆρι δʼ ἐλαφρῷ ὁμοδρομέουσα Σελήνη μειότερον θήσει κάματον βροτῷ, ὦκα δὲ καλὴν ἀρτεμίην ὀπάσειε φίλην εὐήρεσι γυίοις. αὕτως δʼ Αἰγοκερῆα διαστείχουσα φερίστη, ὠκείην γυίοισιν ἄγουσ᾿ ἐπιτάρροθον ἀλκήν. μὴ μὲν ἔοι τῆμόσδε περὶ πλευρῇσι μογῆσαι ἀνέρι, μηδέ τε λῦμαρ ἐν ἰσχίῳ ἐμπελάσειε· δηρὸν γὰρ βροτὸν ἄνδρα κακηπελίη δαμάσειεν. εἰ δὲ γυνὴ μογερῶν γυίων βρέφος ἠλιτόμηνον ἔνδοθεν ἐκπροβάλῃσιν ὑφʼ αἱματόεντι μιασμῷ, ἤματι μὲν προτέρῳ παῦρον πόνον ἐγγυαλίξει, ἔμπης δʼ ἠελίου κεχαρήσεται ἀκτίνεσσι, δηρὸν ὁρῶσα φάος τερψιμβρότου ἠελίοιο· δευτέρῃ εἰν ἠοῖ δὲ κακώτερον ἄλγος ὀπάσσει. 225 δηδυνηισι L, ex quo δηδῦνηισι fecit l. — 226 ἐκπροθό- ρῃσιν Lv. — 227 μολέον f (quod verum putabat Iacobs. ad AG. II 128). — πευκαλίμῃσιν k. — 229 εὔωπις Lv. — 232 ὁμο- δρομέουσα L, ὁμοδρεύουσα f, quod corr. Dorvill. p. 674. — 234 καὶ εὐήρεα γυῖα Lfg, κεὐήρεα γυῖα k cum Iacobsio ad AG. IX 644, 10. scripsi εὐήρεσι γυίοις. — 237 ἐπὶ Lfg, περὶ k ex em. Hermanni Orph. p. 749. — 238 μὴ δέ τε L, μηδέ τε fg, μηδέ τι k, sed cfr. vs. 221. — ἐμπελάσειεν Lv. — 239 κακὴ πελιὴ L, κακὴ πελίη f, corr. Dorvill. p. 674. — δαμάσειε Lfg. — 240 εἰ δὲ: cfr. Dorvill. ad vs 155. — γυΐων L. — ἡλιτό- μηνον L. — 241 ἐκπροβαλῆισιν L, ἐκ προβαλῇσιν f, ἐκπροβα- λῇσιν h. — 243 ἀκτίνεσσιν Lv. — 215 Incipit fol. 4r L. — Ὑδροχόον δʼ ἐφέπουσα φαεσφόρος αἰγλήεσσα ἄλλας μὲν νούσους ἰήσεται· εἰ δέ κε κρείσσων χρειὼ ἀναγκαίη σε βιήσεται αἰνὰ παθόντα ἀργαλέου ὑδέροιο, τότʼ αὖ κακότητα φράσασθαι δύστλητον· τοίην γὰρ ἐπὶ στυγερὴν ἄγει ἄτην. ἠοῖ δὲ πρώτῃ χαλεπὴ πέλει, εὖτε γυναικὶ ἄμβλωσις γίνηται ὀιζυροῖο τόκοιο· εἰ δʼ ἄρα δεύτερον ἦμαρ ἄγοι φαεσίμβροτος αἴγλη, μειότερον τελέσειε πόνον λῆξίν τʼ ὀδυνάων. Ἰχθύσι δʼ εἰαρινοῖσι παλίγκοτα πήματα φεύγει ῥηιδίως, εἴ πέρ τε νόσῳ δέμας ἀλγυνθείη· εἰ δέ τε νειαίρης γαστρὸς λύσις ἀντήσειεν ἢ νεύρων, τάτε φωτὶ ποδῶν ὑποέκλασεν ἄρθρα, οὐκ ἂν ῥηιδίως μιν ἀπήμονα πορσύνειας. χρὴ δέ σʼ ἐπίφρονα μῆτιν ἐνὶ στέρνοισιν ἔχοντα ἴδμεναι, οὕνεκα δῖα Σεληναίη κλυτόπωλος, εἰ μὲν συμφορέηται ἐνηέσιν ἄστρασι καλοῖς, εὐδερκεῖ Φαέθοντι ἢ εὐσκόπῳ Ἑρμάωνι ἠὲ Πάφου μεδεούσῃ ἀγαυῇ Κυπρογενείῃ, 246 φαεσφόροσ L, signum ὑφέν infra pinxit l. — 250 τοίην Lkd, τοιὴ f, τοίη g cum nota ‘malim τοίηνʼ, τοίῳ Hermann. Orph. p. 715. — στυγερὴν revocavi ex L, μ supra τ scripsit l, μογερὴν fg, σμυγερὴν k ex coniectura Hermanni l l.; ‘utrum στυγερὴν an σμυγερὴν poetae sit, vix decernere audeam. στυ- γερῇ ἐναλίγκιοι Ἄτῃ in epigrammate Homerico ad nautas legi- tur; sed alterum est vocabulum Apollonianum’ k*. certe σμυ- γερὴν est mera coniectura. — 255 παλίνκοτα Lf, corr. h. — 256 ῥηδίως f. — εἴ πέρ τε L, εἴπερ τε v. — 258 ‘Insolens forma ὑποέκλασεν, pro qua toties apud alios ὑπέκλασεν legitur. sed mutandi impetum refrenat ὑποέτρεσαν Nicand. Ther. 86’ k. cfr Hom. Il. Ψ 602 ὑποείξομαι, al. — 261 κλυτοπόλοσ L, κλυ- τοπῶλος f. — 262 ἄστρασιν L, ἀστράσι v. — 264 In margine σημείωσαι δὴ τί λέγεται ἡ Ἀφροδίτη (hanc vocem siglo astro- logico expressit) Παφείη sic l. — κουφότερον τελέει πόνον ἀνέρι, καὶ λύσιν ἄλγους ὦκα φέρει, πρὶν ἀιστῶσαι εὐήρεα γυῖα· εἰ δέ τε λοίγιον ἄστρον ὁμοδρομέοι κεροέσσῃ, ἢ Φαίνων δύστλητος ἢ Ἄρης ἐγρεκύδοιμος, πλειότερον κάματον τελέει καὶ ἀεικέα νοῦσον. θηλυτέρῃσι δὲ πάντα κακώτερα φαίνεται ἄστρα, ὅσσα διαστείχῃσιν ἀγαυὴ Θειαντίνη· καὶ γὰρ Ζηνὶ συνοῦσα καὶ αὐτῇ Κυπρογενείῃ ἀμβλώσεις χαλεπάς τε δυσηλεγέας τε τίθησιν. ἀλλὰ σύ μοι μούνην πανδερκέα βούλεο Μήνην ἔμμεναι, εὖτε γυναικὶ πέλει ἀμβλώσιμον ἦμαρ. VII. Περὶ τομῆς καὶ χειρουργίας. Νῦν δʼ ἄγε μοι κατάλεξον, ἐύθρονε πότνια Μοῦσα, πῶς κεν ἄνευ λοιγοῖο τομεὺς ἐπὶ φωτὶ σίδηρος 265 λύσιν Lgk et Dorvill. p. 666, χύσιν f. — 266 αι . . τῶσαι (post αι duae litterae erasae) L, ἀιστῶσαι corr. l, ἀϊστῶσαι v. — 267 ὁμοδρομέη L, ὁμοδρομέῃ v, ὁμοδρομέοι corr. Witting. p. 49 ‘versus 589 auctoritate nisus’. — κοροέσση L. — 268 Tzetzes in Exeges. in Il. p. 28, 25 Herm. (762, 9 Bachm.) καὶ οἱ ἐν Διὸς ἀστέρος μοίρᾳ τεχθέντες βασιλικὰς ἢ ἡγεμονικὰς κληροῦνται γενέσεις, εἰ μὴ κακοποιὸς ἀστὴρ μαρτυρεῖ ‘ἢ Φαίνων δύστλητος ἢ Ἄρης ἐγρεκυδοιμος’. hunc versum Orphei esse coniecit Lobeckius Aglaoph. p. 424. non accedo. — ἐγρεκύδοιμος Lgk, εἰρεκύδοιμος f, quod corr. Dorvill. p. 674 — 269 τελέει ex L restitui coll. vs. 265, τελέσει v. — 271 in θειαντίνη litterae τι in ras. L, θειαντίνη corr. l. — 273 ἀμβλώσεισ, sed α in ras. L. — 274 συ μοι L, σύ μοι corr. l, σὺ μὴ fg, σύ μοι kd. 276 καταλέξον L. — 277 ανεὐ λοιγοιο L, ἂνεὐ λοίγοιο corr. l, ἂν ἐν λοίγοιο f, ἂν ἐν λοιγοῖσι Dorvill. p. 674 (κεν ἂν Hermannus quoque probabat, v. eum ad Orph. Lith vs. 247), ἄνευ λοιγοῖο gk. — ἐπὶ ανδρα L, ἐπὶ ἄνδρα lfg, ἐπὶ ἀνδρὶ Dorvill. l. l., ἐπὶ φωτὶ k ex em. Hermanni Orph. p. 749. cfr. 299 et 379. — ἀρτεμίην τεύξειεν, ὑπʼ ἰητῆρος ἀγαυοῦ σώματι δυσπαθέοντι λύσιν καμάτοιο τιτύσκων. εἰ μὲν ἀπʼ Ὡκεανοῖο νέον προφάῃσιν ἀγαυὴ Πληιὰς εἰαρόεσσ᾿, ἢ καὶ πανδῖα Σελήνη Ταύρῳ ἐνιδρομέουσα κατʼ οὐρανὸν ἰνδάλληται, ἠὲ καὶ ὑγροφόροιο κατʼ Αἰγοκερῆος ὁδεύοι, φείδεό μοι χάλυβος, μηδʼ ἐς χέρα τῆμος ἵκοιτο ἀκμὴ παμφαίνοντος ἐυσμήκτοιο σιδήρου, μηδὲ τάμοι χρόα φωτός, ἐπεὶ μογεροῖσιν ἰάψει ὦκα πόνοις, μηδʼ αὖτις ἀναβλήδην γε τάμοιο. 278 ἰητῆροσ L, sed ἰ in ras. scripsit l. — 281 πληϊασ αιοερωση L, πληϊασ αἰόερωσ ἠ corr. l, Πληϊὰς αἰοερωσ᾿ ἢ fg, Πληϊὰς ἠερόεσσ᾿ ἢ vel ἀερόεσσ᾿ ἢ Dorvill. p. 674 (coll. Quint. Sm. VII 300 αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠερόεντι), Πληϊὰς αἰθερόεσσ᾿ ἤ coni. g, ‘sed patet hic potius Lunum subiectum esse, et Pleiades pluramali numero commemorandas fuisse. non dubito quin Πληιά- σιν κερόεσσʼ ἢ scripserit: cf. 82 sqq.ʼ κ. non accedo, nam ab Oceano feruntur Astraea virgo (290) et Venus cum love (316), non Luna. praeterea ex metaphrasi ὁ ὡροσκόπος(?) ἢ ἡ Σελήνη... βλάπτουσι certe hoc sequitur non Lunam solam subiectum esse. dubitanter proposui Πληιὰς εἰαρόεσσʼ ἢ coll. Maneth. lV 275 Κριοῦ τʼ εἰαρόεντος. fortasse praestat Πληιὰς ἀστερόεσσʼ ἢ (cfr. Arat. 358 βαιὸν ὑπὲρ Ποταμοῦ βεβλημένον ἀστερόεντος, Nonn. Dio- nys. XII 94 et XLI 335 Παρθένος ἀστερόεσσα, XXXVIII 356 σύνδρομος ἀστερόεντι Δράκων ἐπεσύρισε Ταύρῳ, XL 288 ναίων ἀστερόεντος ὑπὸ σφυρὰ δύσνιφα Ταύρου, VI 244 Ἰχθύας ἀστε- ρόεντας. et vide quae de Nonno Maximi imitatore disserui in libello ‘Beitraege zur Κritik des Nonnosʼ p. 111 sq.). — 282 ἑνιδρομέουσα (sed ι in ras. scripsit l) fg, ἐπιδρομέουσα k, vulgatam retinui ob vs. 570 et 95. — καὶ οὐρανὸν f (quod corr. Dorvill p. 674). — 283 ὁδεύῃ g, sed cfr. 82 sqq. εἰ δὲ . . . ἀνύῃσι . . . ἰνδάλληται . . . ἀρτύνοιο et Koechlyi praefat. in Ma- xim. p. LXII. — 284 φείδεο μοι Lgk, φείδεο μὴ f. — χάλυ- βος: in margine σιδήρου l. — 285 Incipit fol. 4 L. — 286 μὴ δὲ τέμοι L, μηδέ τε μοι f, μηδὲ τέμοι gk cum Hermanno Orph. p.715, ‘epico sermoni potius responderet τάμοιʼ g, quod recepi coll. 287 296 469 508. — ἐπὶ Lf, ἐπεὶ gk ex em. Hermanni l. l. — 287 καὶ δʼ Lfg, μὴ δʼ k. cfr. 295 sq.— αὔτως δʼ ἢν φορέηται ἐπʼ ἄστρασιν Ἰκαριώνης παρθένου, ἡσυχίην ἀγέμεν, καὶ λώιον εἴη. μὴ μὲν δὴ κελάδοντος ἀπʼ Ὠκεανοῖο φέροιτο Ἀστραίη κούρη σταχυηφόρος· ἦ γὰρ ἀνίας τεύξει τεμνομένοισι καὶ ἄλγεα δακρυόεντα. ὥς δʼ αὕτως τροπικοῖσιν ἐν εἰδώλοις ἀλέασθαι πανδῖον στείχουσαν, ἐπεὶ πολὺ βέλτερον ἔσται ἀτρεμίην ἐχέμεν, μηδʼ ἐν συνόδοισιν ἐούσης θηγαλέῳ γε τάμοιο δέμας μορόεντι σιδήρῳ. αὕτως δʼ οὖ διχόμηνον ἀλεύεσθαι ἐπέοικε. φράζεσθαι δʼ, εἴ κεν στυγερῷ Πυρόεντι συνείη, μὴ θαμάκις χρειώ σε τομῆς ἐπὶ φωτὶ λάβῃσιν. ὣς δʼ αὕτως τοῖς ἐστιν Ἄρης ἐνὶ δεικήλοισιν ὡρονομῶν, πολλῇ μὲν ἐφημερίους κακότητι βλάψει, εἴ κεν ἀκμὴν χαλυβηίδα σώματος ἄγχι δέξωνται, καὶ δʼ ἄν κε καὶ αἵματος ἄσχετον ὁρμὴν 288 ἀστράσιν κ. — 289 καὶ Lfg, πολύ vel simile quid volebat anon. Hal. p. 828. ‘particula insolenti loco posita. scripsi πολὺ ex 120 294 et 447, haud veritus ne quis male acutus commate post ἀγέμεν fixo, eum infintivum pro imperativo habeat, cui per copulam καί novum addatur membrumʼ k. lenius esset τοι (cfr. 58 201 441 597), attamen praeferendum quod k reiecit. vide ad vs. 471. καὶ non insolentius dictum quam 447 et 486. — 290 κελαδόντοσ L. — 291 ἀνειασ L, ί suprascr. l. — 294 στείχουσαν, sed ει ex ι corr. L. — ἐπὶ Lf, ἐπεὶ gk ex em. Dorvillii p. 659 et Spitzneri de vers. her. p. 45. — 296 γε Lfg. σὺ κ, sed cfr. 287. — πυρόεντι Lfg, ‘set candente ferro, quemadmodum voluit interpres, ubi tandem secantur venae? hinc μορόεντι dedi, vocem Nicandream. corruptio orta ex vs. 298ʼ k. — 297 δʼ ἄν f. — ἐπέοικεν Lυ. — 298 εἴκεν L, spiri- tum lenem add. l, εἶκεν f, corr. Dorvill. p. 669. — 299 μήθ’ αμάκισ L, μήθʼ ἁμάκις f (ἀμ. h), corr. Dorvill. l. l. — 301 πολλοὺς μὲν Lfg, πολλούς κεν anon. Hal. p. 828, πολλῇ μὲν k. — 302 βλάψει’ anon. Hal. l. l. — 303 δέξονται h (non f). — τεύξειεν βλύζοντος ἄδην στυγερῇ ὑπʼ ἀκωκῇ. εἰ δὲ Κρόνῳ συνίῃσι φαεσφόρος ἀργέτα Μήνη, καί τε τομὴν ἐπάγῃσιν ἀνὴρ Παιῶνι μεμηλώς, δηρὸν μοχθήσειε, τέλος δʼ ἀναδέξεται αἰνόν, καί τε δυσαχθέα νοῦσον ἐπʼ ἀνέρι τῷδʼ ὀπάσειεν. εἰ δέ τʼ ἄνευ καμάτοιο καὶ αἰνοτλήτου ἀνίης βούλεαι ἐντύνασθαι ἀοσσητῆρα σίδηρον, Μήνην αὐγάζοιο σὺν αἰγιόχῳ Κρονίωνι ἠὲ Διωναίῃ, καί τʼ εἰ φάος ἐλλιπὲς εἴη λῆγον ἀπὸ διχομήνου ἐπʼ εἰκάδι καὶ δʼ ἔτι πρόσσω πλὴν συνόδου· λῷον γὰρ ἀκεσφορίην ἀνύσαιο, ἢν ἀλέῃ συνόδοισι μεμηλότα φάεα Μήνης. ὣς δʼ αὔτως συνιόντες ἀπʼ Ὠκεανοῖο ῥοάων Φωσφόρος ἢ Φαέθων τελέουσʼ εὐήρεα τμῆσιν. αὕτως δʼ, εἰ φλέβα κεῖραι ὑφʼ αἵματι πεπληθυῖαν ἱμείρεις, ταύτῃσιν ἐφημοσύναις πεπίθοιο. VIII. Περὶ δραπετῶν. Εἰ δʼ ἄρα καὶ δμώων ὀλοφώια ἔργα πύθοιο, 304 ἅδην L. — ἐπʼ Lfg, ὑπʼ k ex Gerhardii coniectura — 306 καίγε Lf, corr. g. — παίωνι L, Παιῶνι υ. vide Lentzii Herod. l p. 21, 13 not. — 307 μοχθήσειεν Lf. — 312 καὶ εἰ Lfg, εἰ καὶ coni. Gerhard. Lect. Apoll. p.160, ‘sed scribendum fuisse καὶ δʼ εἰ membrorum cohaerentia docere poteratʼ k, καί τʼ εἰ ego. — ἐλλειπὲς L. — 313 ἀπὸ διχομήνου: cfr. Hermann. Orph.p.715. — 314 λῶιον L, λώιον υ. — ἀκεστορίην Lυ, scripsi ἀκεσφορίην coll. 167 178 207. — 315 συνόδοιο Lfg, συνόδοισι k. — μεμυκότα Lυ (‘silentia lumina lunaeʼ Dorvill. p. 652), correxi μεμηλότα. cfr. vs. 429 et 306 (48 381). Κoechly. ad Quint. Sm. IV 500 et Nauck. in Mélanges Gréco-Romains lV 1 p. 162 sq. — 318 πεπληθεῖαν (quod corr. Dorvill. p. 342). — 319 ἐφημοσύνησ Lf, ἐφημοσύνῃς g, ἐφημοσύναις k ex coni. Fabricii. 320 Post ὁλοφώια ras. L. — οἵτε γʼ ἑοὺς λείποντες ἐνὶ μεγάροισιν ἄνακτας γαῖαν ἐς ὀθνείην ποσὶ καρπαλίμοις ἀλάληνται, δρῆσται ἀταρτηροί, φιλίην λείποντες ἐδητύν, οὔτε τραπέζης μνῆστιν ἐφεστίου, οὐ Κρονίωνος Ἑρκείου σέβας ἁγνὸν ἐνὶ πραπίδεσσι σέβοντες· ἀλλὰ σὺ καὶ τοίων μερόπων ἐπιφράζεο μοῖραν. ἢν μὲν ἔῃ πανδῖα μετʼ εὐπόκου Ἀρνειοῖο, ὦκά μιν εἰσανάγοιο· τάχʼ ἂν δὲ καὶ αὐτὸς ἵκοιτο δεσπόσυνον ποτὶ δῶμʼ ὑποδείελος, ἠύτε τις φώρ, παλλόμενος κραδίην ὑπὸ δείματι, καὶ δέ κεν ὦπας ταρβαλέοις δακρύοισι πεφυρμένος ἰνδάλλοιτο. ἢν δέ γε Ταῦρον ἔχῃσι παλίμφοιτος κερόεσσα, ἀνέρος ἀφνειοῦ ἐνὶ δώμασιν ἠλασκάζων δμὼς ὀλοὸς κρύπτοιτο· μόλις δὲ καὶ εἰς ἑὸν οἶκον σπουδῇ ἀναγκαίῃ μιν ἄναξ ὑποδέξεται αὖτις, ὀτλήσας μάλα πολλὰ καὶ ἐν πραπίδεσσι μογήσας. ἢν δʼ ἐν Ἀμυκλαίοισιν ἴδῃς κεραῶπα Σελήνην ἠιθέοις, ταχέως μιν ἑὸν δόμον εἰσανάγοιο· ἢ δʼ ἄρʼ ἀλεύηται πέντʼ ἤματα κρυπταδίῃ τε 321 οίτε L, spiritum asperum add. l, οἵτε fg, οἵ ῥά θʼ k ex coni. Hermanni Orph. p. 749, scripsi οἵτε γʼ coll. 416. — ἐνιμ- μεγάροισιν Lf (cfr. Dorvill p. 649). — 323 δρησταὶ Lυ. — λείποντες, sed ει ex ι corr L. — 324 ἐφέστιον Lfg, ἐφεστίου k ex em. Dorvillii p. 657. — 325 Incipit fol. 5 L. — ἑρκείου· οὐ Lf, ἑρκίου, οὐ g, Ἑρκείου k ex em. Dorvillii l. l. (idem in- venit g). — 326 τοιῶν L. — 327 εὐσκόπου Lfg, εὐπόκου k ex em. Lobeckii Paralip. gr. Gr. p. 330 not. — ἀρνιοῖο L. — 328 ἐξανάγοιο Lf, corr. g coll. 338. — ἂν δέ κεν (coll. vs. 303) reponendum censebat Hermann ad Orph. Lith. vs. 247, sed cfr. 384. — 329 ὑπὸ δείλεοο Lf, corr. Dorvill. p. 662. — φώρ, sed post φ ras. L. — 330 κενπασ L, ω et circumflexum su- prascr. l. — 332 παλέμφοιτος f. — 334 δμῶσ Lf. — δέ κεν Lfg, δὲ καὶ k. — 336 πραπήδεσσι L. — 337 ἴδοισ Lf, corr. g (improbante anon. Ien. p. 252). — κεράωπα Lυ. — 339 κρυπτὰ λανθάνῃ, ἦ τʼ ἄν μιν τρίτατον μετὰ μῆνα δέχοιο. εἰ δέ γε Καρκίνον οἶκον ἑὸν βασίλεια Σελήνη οἰχνεύοι, τέτμοις κεν ἐν ἱερῷ ἄίσει δμῶα, ἠὲ καὶ ἐν τεμένει κρυφίην ποιεύμενον αὖλιν, δευτέρῃ εἰν ἠοῖ· θεόθεν δʼ ἱκέτην ἀνάγοιο ὀρθῇσιν χαίτῃσι πεφρικότα βαμβαίνοντα. ἤν δὲ Νεμειήταο πέλῃ κατὰ μέτρα Λέοντος, εἰ μὲν ἐπὶ πρώτῃ ἠοῖ δρόμον ἐντύνειε, λήσεται, οὐδέ μιν αὖτις ἐφʼ ἑστίῃ οἷο ἄνακτος ἀθρήσαις θεράποντα φυγόπτολιν· εἰ δέ γʼ ἐν ἠοῖ δευτατίῃ αἴροιτο φυγήν, οὐ πάντα τελέσσει δρησμοσύνης· εὕροις δʼ ἂν ἐνὶ μεγάροισί μιν ἀνδρὸς ἀφνειοῦ, γαίοντος ἀγηνορίῃσι νόοιο· δίητε L, κρυπταδίητε f. — 340 λανθάνοι Lf, corr. g (impro- bante anon. len. p. 252). — 341 καρκίνον Ld, quod e con- iectura dedit k (‘ipse Cancer enim est Lunae domus, ut Leo Solisʼ), καρκίνου fg. — ‘Scripserat fortasse εἰ δέ γε (subaud. ἀλεύηται), καρκίνου οἶκον ἐὰν β. Σ. ἰχνεύῃʼ g. — 342 οἰχνεύηι L, οἰχνεύῃ fgdk*, ἰχνεύῃ k e coni. Gerhardii, ἰχνεύοι Witting. p. 49, οἰχνεύοι ego. cfr. 231 et 349. — 344 δʼ ἱκέτην δʼ f. — 345 χαίτηισιν Lf. — 346 καταάστρα L, κατὰ ἄστρα l (in marg. νεμειήτης l) et fg. ‘hunc versum accessione interpretationis corruptum puto, poetam autem κατὰ δῶμα vel οἴκοισι vel aliud simile nomen posuisseʼ Hermnann. Orph. p. 749. κατὰ μέτρα k. cfr. 56. — 347 η L, ἡ corr. l, ἡ f, ‘εί pro ἢ legendum viderat Fr. Spitznerus de product. sylla b. p. 39 et de versu heroico p. 46ʼ g. idem G. Hermannus invenerat Opusc. l p. 283 et IV p. 362). — ἐντύνειεν Lυ. — 348 ἐφεστίοισιν Lf, ἐφέστιον οἷο ex versu 363 corr. Hermannus et Spitzner ll. ll., ἐφʼ ἑστίῃσιν g, ἐφ’ ἑστίῃ οἷο k cum Dorvillio p. 657 coll. Theocr. ld. XXII 205 οὐ μὰν οὐδὲ τὸν ἄλλον ἐφ’ εστίῃ εἶδε πατρῴῃ. — 349 ἀρθρήσαισ L, ἄρθρήσας f, ἀρθρήσας h, ἀθρήσαις gk ex em. Dorvillii l. l. et Spitzneri l. l.; ‘fortasse scribendum erat ἀθρήσειςʼ g. idem iam Hermann. ll. ll. proposuerat. — εἰ δέ κʼ Hermann. Opusc. lV p. 362. — ἐπʼ ἠοῖ idem Opusc. l p. 283. — 351 δρησμοσύνην sic id. ib. — ἐνὶμμεγάροισι L, sed accentum gravem pinxit l. — 352 ναίοντος fg, vertitur, quasi ναίοντα legeretur, forte recteʼ Dorvill. l. l., γαίοντος [sic L] δίζεο δʼ ἐν χώρῃ μιν ἢ εἰν ἐριθηλέι κήπῳ. εἰ δὲ Σεληναίης ἐνὶ Παρθένῳ οἰχνευούσης λείποι οἶκον ἄνακτος, ἕλοις κέ μιν ἐν πολέεσσιν ἤμασι· δηθύνει γὰρ ἀπόκρυφος, εἴ κʼ ἐνὶ τῷδε δεικήλῳ Μήνης εὐφεγγέος αἰθροπολεύσης φύξιμον ἦμαρ ἕλῃσι, καὶ ἐν θαλεροῖσι πετήλοις πεπτηὼς ἀλέηται ἑὸν δηναιὸν ἄνακτα. Χηλῇσιν δʼ εἴ κεν σὺ Σεληναίην ἐσαθρήσαις, θαρσαλέος δρήστην προτιόσσεο· δὴ γὰρ ἄνεισιν αὐτόματος, σκήψει δὲ καὶ αἱμυλίοισι λόγοισι πρηυνέει θυμὸν δυσπέμφελον οἷο ἄνακτος. ἢν δὲ Σκορπιόεν δέμας ἴσχῃ δῖα Σελήνη, ἦ τʼ ἂν ἔοι θεράπων ἐν ἀνακτόρῳ ἢ τεμένεσσι κρυπτόμενος· καὶ δʼ ἄν κεν ἑκών οἶκόνδε νέοιτο. scripsi, quamquam propter genitivum dubitanterʼ k. — 353 χωορηϊ (ϊ im ras. ) L. — 354 οἰχνευούσης Ldk*, ἰχνευούσης υ. — 355 λειπει L, λείπει corr. l, λείποι υ (et k*). hiatus in λείποι οἶκον ab Homero excusationem habet ut in ἐπὶ ἤθεα 57, περικαλλέα ἕδνα 69, ὀλοφώια ἔργα 320, ὄμπνια ἔργα 528 ἐρικυδέα ἔργα 536, ἐναίσιμα ἔργα 539, ἐπὶ ἔργοις 543, Διωνύ- σοιο ἕκητι 493, οἷο ἄνακτος 363. — ἔλοισ L. — 357 ἐϋφεγγεοσ L, εὐφεγγέος f, εὐφεγγέος gk, quod praetuli, cum Maximus εὐ- semper scripsisse videatur, ἐυ- tantum metro postulante (56 276 285 529 541). — αἰθροπολεύσης Lfgdk*, αἰθροπολούσης k. cfr. 497 598 et μογεῦσα 155, ποιεύμενον 343. Lobeck. Rhemat. p. 200 et Patholog. elem. ll p. 132. — 358 ἔληισι L. — θαλε- ροῖσι, sed ρ ex o corr. L. — 359 δηναιον L, δήναῖον sic corr. l, δηναιὸν fg, δηναιὸς k ex coniectura Spitzneri de vers. her. p.46. — 360 χηλαῖσιν Lυ, sed cfr. 589. — 361 θαρσαλέοσ L, θαρσα- λέως υ, sed θαρσαλέος rescribendum esse ex 163 et 585 patet k*. — 362 σκέψει Lυ (‘studebit’), ‘malim σκήψειʼ Dorvill. p. 662, recte, opinor, modo intellegatur τῇ σκήψει i. e. προ- φάσει. — λόγοισιν k. — 363 πρηϋνέει Lf, πρηύνειν Dorvill. l.l., πρηϋνέειν gk ex coniectura Wesselingii p. 339. — 365 τεμέ- νεσσι (supra τε ras.) L, τεμένεσσιν k. — 366 Incipit fol. 5 L. — οἶκον δὲ Lf. — εἰ δʼ ἄρα Τοξευτῆρα διοιχνεύοι κερόεσσα, ἢν μὲν ἐνὶ πρώτοις πέντʼ ἤμασιν αἰσυλοεργὸν δμῶ᾿ ἀνάγῃ, δοίη κε δίκην δρησμοῖο ταχεῖαν· ἢν δʼ ἄρ᾿ ὑπερβάλλῃ πέντʼ ἤματα, δηρὸν ἂν αὔτως πλάζοιτʼ, οὐδέ μιν ὦκα κιχήσεαι, ἀλλὰ χρόνοιο πολλοῦ μεσσάτιον τελέει δρόμον ἠλασκάζων. ἢν δʼ ἄρʼ ἐν Αἰγόκερῳ φεύγῃ δμώς, οἷο ἄνακτος ἐν ξείνῃ ληφθεὶς ἄγεται ποτὶ δώματα θᾶσσον. Ὑδροχόῳ δʼ εἴ κεν κεραὴν εὐῶπιν ἀθρήσαις νισσομένην, ὅτε δρῆστιν ἐπεντύνῃσι κέλευθον λαιδρὸς ἀνήρ, τότʼ ἄνακτος ἑοῦ πάτρην ἀπολείπων ἐν πόλει ὀθνείῃ βίον ἄρνυται, οὐδʼ ἐπὶ δηρὸν λήσεται, ἀλλά μιν ὦκα τέτμοις ἐπὶ φωτὶ κυροῦντα, ὃς δήμου θεράπων κοινὸς πέλει, ἠὲ φερόπλῳ 367 διϊχνεύοι, sed post δι una littera (certe ο) erasa L, διϊχνεύοι v, διοιχνεύοι dk*. — 369 δμῶαναγη L, δμῶἀνάγη corr. l, δμῶ ἂν ἄγῃ f, ‘forte δμῶʼ ἀνάγῃ᾿ Dorvill. p. 662, δμῶ ἀνάγῃς gk, sufficit δμῶʼ ἀνάγῃ. cfr. vs. 581. — τε Lf, κε gk. — 370 ἠν δ᾿ ἂν L, εἰν δʼ ἂν f, εἰ δʼ ἂν hgk cum Dorvillio p. 669, qui addit ubi potes etiam ἢν δʼ ἂνʼ. at neque εἰ ἂν neque ἢν ἂν nostro placuit. itaque scripsi ἢν δʼ ἄρʼ cum k (cfr. 72 339 373), sed nescio an propter ὑπερβάλλοι praeferendum sit εἰ δʼ ἄρʼ coll. 25 131 208 253 320 367 509 544. — ὑπερβάλλοι Lv, ὑπερβάλλῃ k*. — αὕτως Lv. — 371 κιχήσεται L, κιχήσεαι v. — 372 χρόνον Lfg. ‘Dorvill. p. 657 interpunctione post πολλοῦ po- sita, uL χρόνοιο πολλοῦ oppositio esset adverbii ὦκα, locum sanari putabat assentiente anon. Hal. p. 828]. frustra’ k, qui μέτρον scripsit. restitui δρόμον. cfr vs. 30 et 347. — 373 φυγη L, φύγηι corr. l, φυγῇ f, φεύγῃ gk cum Dorvillio p. 663. ‘poterat etiam scribi αἰγοκερῆι’ g. — 374 ληφεὶς f. — 375 ὑδροχόωι δʼ, sed prius ο in ras. L, Ὑδροχόῳ (sine δ᾿) fg, desideratur δʼ post ὑδροχόῳ᾿ g, Ὑδροχόῳ δ k. — 376 νεισομένην Lf, νισσο- μένην gk. — δρήστησ L, δρῆστις f, δρῆστιν gk cum Ruhnkenio Epist. crit. I (Lips. 1827) p. 143 et Dorvillio p. 662. — ἐπ᾿ ἐν- τυνῃσι habet Ruhnken. l. l. et coni. Dorvill. l. l. — 378 οὔτ᾿ Lf, οὐδʼ gk. — 379 τέτμοι Lf, corr. Dorvill. l. l. — ἀνέρι, τῷ στρατιαί τε βοηδρομίαι τε μέλονται. εἰ δʼ ἄρʼ ἐν εἰαρινοῖσι φαεινομένη φορέηται Ἰχθύσιν, ἠοῖ μὲν προτέρῃ κίνδυνον ἰάψει δρήστῃ ἀταρτηρῷ, τάχα δʼ ἂν καὶ ὀλέθριον ἦμαρ, αἶψα δʼ ἄρα φίφεϊ τμηθεὶς ἀμφήκεϊ δειρὴν * * * * * * * * δευτέρῃ εἰν ἠοῖ δὲ φυγὼν σῶός κε πέλοιτο, καί κεν ἄνακτος ἵκοιτο δόμον περίαλλα πεπονθώς. χρή δὲ περίφρονα μῆτιν ἐνὶ φρεσὶν αἶψα τίθεσθαι· εἰ μὲν γὰρ μούνην σὺ Σεληναίην ὁρόῳο, οὔτι φέρει δρησμὸν βροτῷ ἀνέρι, μαψιδίην δὲ οἴσει ἄλην τῇ καὶ τῇ ἀλυσκάζοντι κέλευθον ἀγχόθι δεσποσύνων μεγάρων καὶ ὁμήθεος οἴκου. εἰ δὲ τύχοι πανδῖα σὺν ἀστέρι δινεύουσα, ὅντε πλάνητα λέγουσιν ἐπὶ χθονὶ φῦλʼ ἀνθρώπων, ἦ τʼ ἂν προσσοτέρω θεράπων ὁδὸν ἐντύνοιτο, φεύγων νείκεʼ ἄνακτος ὁμοκλήν τʼ ἀλγινόεσσαν. ἀλλʼ ἢν μὲν Φαίνοντι συνῇ κερόεσσα Σελήνη φλογερῷ Πυρόεντι, φυγὴν ἀνεμώλιον ἴσχει δοῦλος ἀνὴρ κενεῇσιν ἐπʼ ἐλπωρῇσι γεγηθώς· ἦ γὰρ ἂν ἐς δόμον αἶψα λυγρῇ πεπεδημένος ἄτῃ 381 στρατίαι Lv. — 382 fort. φορέοιτο coll. 208 544 al.; an ἢν δʼ ἄρ᾿? — 385 ξίφει Lf, corr. Dorvill l. l. — ἀμφηκέϊ Lf. — ‘vellem aut εἰσανίδοι scripsisset vel simile qud, aut addi- disset versum’ g, ante hunc versum quaedam excidisse vide- bantur anonymo Hal. p 828, ‘post hunc versum lacunae signa posui’ k. in codice prima manus ad versum 387 signum. ?? pinxit. — 386 τὸ δὲ σῷος ἔλεγεν ὁ Δίδυμος σὺν τῷ ῑ γράφεσθαι . . . δεῖ δὲ γινώσκειν, ὅτι τὸ σῶος ἄνευ τοῦ ῑ ἡ παράδοσις οἶδε. Et. M. p. 741, 43. cf. Lentzii Herodian. II p. 420, 23. — 389 οροςο L, ὁρόωο lf, ὁροῷο gk. — 391 αλην L, ἀλὴν lf. — 393 δΠνεύουσα δῖνεύουσα L, sed ῖ e corr. l. — 395 προσσοτέρωι L. — 397 In margine signa Lunae Saturni Martis pinxit l. — βαίη ἀναγκαίῃ βεβιημένος ἀλγινοέσσῃ. εἰ δὲ Ζηνὸς ἄνακτος ἢ ἁγνῆς Ἀφρογενείης ἴχνια βαίνῃσιν Θειαντιὰς ἀγλαόφοιτος, ἦ τʼ ἂν κρυπταδίην εὐήρεα φύξιν ἕλοιτο ὀτρηρὸς θεράπων ποσὶ καρπαλίμοισι πιθήσας. μὴ μὲν ἀταρτηρῇσιν ἐνὶ φρεσὶ μητίσαιτο δεσπότεω φερέμεν κειμήλιον· ἦ γὰρ ἂν εἴη διχθαδίη ἄτη καὶ κτήματος οἰχομένοιο καὶ δμωὸς προφυγόντος ἀμειλίχου. ἀλλά σʼ ἄνωγα μιμνέμεν εἰν οἴκοισι φέρειν τʼ εὐήρεϊ θυμῷ φωρίδιον βλάβος αἰνόν, ἐπεὶ μετὰ ποσσὶ διώκων οὔ κε κίχοις, οὐδʼ εἰ μὲν ἔχοις πόδας Εὐφήμοιο Εὐρωπηιάδαο, τὸν ἐν πολυηχέι πόντῳ ὦκα θέειν ἐνέπουσιν ὁδῷ πεφορημένον ὑγρῇ, — οὐδ᾿ εἴ σοι πτερύγεσσιν ἐπήρεα νῶτα γένοιτο, οἷά γʼ ἐνὶ μελέεσσι Βορήιοι υἷες ἔχεσκον, οὓς ὑποκυσαμένη ῥαδινὴ τέκεν Ὠρείθυια, ὁππότε μιν χορὸν ἁγνὸν ἐπʼ Ἰλισσοἱο ῥοῇσιν ἱσταμένην Βορέης ἀνερείψατο, τῆλε δὲ γαίης 401 βαίη L, βαιῇ f, quod corr. Dorvill. p. 659. — In mar- gine signa Lunae Iois Veneris pinxit l. — 404 ἔλοιτο L. — 406 ἀταρτηρῃισιν L, sed ηι in ras. scripsit l. — 407 Incipit fol. 6r L. — 409 ὠροφυγόντος f. — 410 εὐήρεα L, εὐήρεϊ v. — 412 οὔ κε κιχηισ L, οὐκ ἐκίχης fg; vellem scripsisset οὔτι κίχοιςʼ g; sed sufficiebat οὔ κε κίχοιςʼ k, quod iam G. H. Schaefer Meletem. crit. specim. I (Lips. 1806) p. 127 pro- posuerat. cfr. 426. — 413 εὐρωπηϊάδα L, ο adscr. l, Εὖρω- πηϊάδα f, quod corr. Schaefer l. l. et Spitzner de vers. her. p. 46. — 415 σοι Lfg, τοι k. — 416 ἐνὶμμελέεσσι L, sed prio- rem accentum add. l, ἐνιμμελέεσσι f. — 417 ὑποκυσαμένη L, ι supra υσ scripsit l, ὑποκυσσαμένη habet Ruhnkenius Epist. crit. p. 235 (194). — ὠρειθυϊα L, -υῖα corr. l, ὠρειθυῖα f. — 418 χόρον f. — ἐπιλλίσσοιο L, ἐπʼ Ἰλλίσσοιο f, corr. Wesseling. p. 139 et Iacobs. ad AG. XVI 51, 14. — 419 ἀνεράψατο Lf, corr. Wesseling. l. l., Ruhnken. l. l., Toup. Emend. in Suid. Ἀτθίδος ἐν νεφέεσσι μεταχρονίην φορέεσκε, μέσφʼ ὅτʼ ἐπὶ Θρῄκης χιονώδεας ἷξεν ἐναύλους, — οὐδ’ εἴ κʼ Ἰφίκλοιο θοώτερος αὐγάζοιο, ὅστε καὶ ἀνθερίκοισιν ἐπέτρεχεν, οὐδέ τι καρπὸν σίνετʼ ἀήσυρα γυῖα φέρων ἐπὶ λήιον ἄκρον. t. IV p. 212, Iacobs. l. l. — 420 μετὰχρόνιον L, μεταχρόνιον v, μεταχθόνιον Iacobs. l. l., μεταχρονίην est apud Ruhnken. Epist. crit. p. 246 (207). — φορέεσκεν Lv. — 421 μεσφοτ᾿ L, μεσφότ᾿ f. — χιονωδέας Lf. — ϊξεν L, ἵξεν corr. l. — 422—424 affert Tzetzes in Chil. II 610—612 (Ὀρφεύς που λέγων) et in Exeg. in Il. p. 26, 24 Herm. (760, 38 Bachm.). quo auctore inter Or- phica receperunt Hermann. p. 512, Lobeck. Agl. p. 422, Mul- lach. Frgm. philos. Gr. I p. 189. cf. Wesseling. p. 136. — 422 οὐδʼ ἢν Lv, οὐδ᾿ ἦν est in Kiesslingii ed. Chil., οὐδʼ ἂν apud Mullachium. perperam. vulgatam lectionem οὐδʼ ἢν αὐ- γάζοιο sanam esse equidem mihi persuadere non potui (vide vs. 11 εἰ δέ κʼ . . . αὐγάζοιτο et 412 et 415), quamvis cognita habeam quae de particula ἢν cum optativo iuncta disseruerunt Thomas M. p. 267 sq., Schaefer Melotem. p. 87, Hermannus Opusc. I p. 282 sqq., alii. Maximus nunquam ἤν, haud raro εἴ κεν optativo iunxit (11 21 298 360 520), in hoc certe secu- tus Homerum (E 273 50 Θ 196 Ι 141 283 K 381 al.). eun- dem Homerum nostro loco imitatus esse mihi videtur cum scriberet οὐδʼ εἴ κ᾿ . . . αὐγάζοιο (cfr. Hom. I 445 οὐδʼ εἴ κέν μοι ὑποσταίη θεὸς αὐτός. T 322 οὐδ᾿ εἴ κεν τοῦ πατρὸς ἀπο- φθιμένοιο πυθοίμην. X 220 351 Ψ 346). — αὐδάζοιο Tzetzes et in Chil. et in Exeg.; ‘videtur legendum esse αἰζηοῖο, nisi versus initium est depravatum’ Kiessling. ‘cum neque αὐδάζοιο nequd αὐγάζοιο ferri queat, vs. 10 probabiliter emendasse videor scribendo αἷψα γένηται᾿ Mullach. — In margine ῒφικλος l. — 423 ἀνθερικοῖσιν L, ἀνθερίκεσσιν v (ἀθερ. h) cum Tzetza. — οὐδʼ ἔτι Tzetzes in Chil. (ubi vero cod. B οὐδέ τι). — 424 ἀήσυρα: in margine κοῦφα, ἐκ τοῦ ἀείρω L. post ἀήσυρα in- sertum legitur ἐλαφρὰ in Tzetzae Exeg., sed in Chil. ‘adiectivo ἀήσυρα superscriptum ἐλαφρὰ in cod. B’ teste Kiesslingio. cfr. Hesych. et Et. M. s. v. ἀήσυρον et Suid. I 1 p. 129 Bernh. — 424 αὐον L, αὖον v cum Tzetza, ἄκρον em. Wakefield in Silva crit. III p. 141. cf. Hom. Υ 227 ἄκρον ἐπ᾿ ἀνθερίκων καρ- πὸν θέον, οὐδὲ κατέκλων. Hesiod. ap. Eustath. ad Il. p. 245 26 (323, 47) ἄκρον ἐπʼ ἀνθερίκων καρπὸν θέεν, οὐδὲ κατέκλα, | εἰ δέ τʼ ἔοι κερόεσσα σὺν εὐσκόπῳ Ἑρμάωνι, οὔ κε φύγοι θεράπων ὀλοφώιος, ἀλλὰ τάχιστα εὕροις, εἰ καὶ γοῦνα θοώτερα καὶ πόδας ἴσχοι κουφοτέρους Λᾴδαο καὶ ὠκυδρόμοιο Φαΰλλου. μὴ μὲν δὴ συνόδοισιν ἐπιστείχουσα Σελήνη ἢ καὶ πλησιφαὴς εἴη δρησμοῖο τυχόντος· ἦ γὰρ ἂν ἠλασκάζοι ἐπὶ ξείνης τότε γαίης, ἢ δεσμοῖσιν ἔχοιτο παρʼ ὀθνείοισι βροτοῖσιν. εἰ δὲ Κρόνῳ κρυόεντι συνείη δῖα Σελήνη, καί τε δμὼς προφύγῃσιν ἔχων κλωπήιον ἄχθος, ἄλλοις φώρεσι κέρδος ἀποίσεται· οὐ γὰρ ὄνησιν ἁρπακτοῖς κτεάτεσσι φέρει τηλεσκόπος ἀστήρ, ἀλλʼ ἐπὶ πυραμίνων ἀθέρων δρομάασκε πόδεσσι (ὅς ῥʼ ἐπὶ πυρα- μίνους ἀθέρας φοίτασκε πόδεσσιν schol. B ad Hom. l. l.) | ; . ; καὶ οὐ σινέσκετο καρπόν. Apollon. Rhod. II 1101 τυτθὸν ἐπʼ ἀκροτάτοισιν ἀήσυρος ἀκρεμόνεσσιν. Lucian. Quom. hist. conscr. c. 8 κἂν ἵππων ὑποπτέρων ἅρμα ζεύξασθαι ἐθέλῃ, κἂν ἐφʼ ὕδατος ἄλλους ἢ ἐπʼ ἀνθερίκων ἄκρων θευσομένους ἀνα- βιβάσηται. Nonn. Dion. XXVIII 284 εἰς δρόμον Ἰφίκλῳ πανο- μοίιος, ὅστις ἐπείγων | ταρσὰ ποδῶν ἀβάτοιο κατέγραφεν ἄκρα γαλήνης, | καὶ σταχύων ἐφύπερθε μετάρσιον εἶχε πορείην, | ἀν- θερίκων στατὸν (βάτον?) ἄκρον ἀκαμπέα ποσσὶν ὁδεύων. Ver- gil. Aen. VII 808 illa vel intactae(?) segetis per summa volaret | gramina, nec teneras cursu laesisset aristas. Georg. III 195 ac per aperta volans ceu liber habenis | aequora vix summa vestigia po- nat harena. Ovid. Met. X 653 summam celeri pede libat harenam. — 425 εἰδετεοι L, εἰδέτεοἱ corr. l. — ln marginne signa Lunae et Mercuri pinxit l. — 426 οὔ κε φύγοι Lgk, οὐκ ἐκφύγοι f, quod corr. Dorvill. p. 663 et Schaefer Melotem. p. 127, οὐ προφύγοι Wesseling. p. 138. — 428 λάδᾱο L, Λάδαο v, scripsi Λάδαο ob- secutus Lobeckio Paralipom. gr. Gr. p. 229 et Meinekio Delect. poetar. Anth. Gr. p. 114. — φαάλλου Lf, corr. Wesseling. p. 138 et Schaefer Meletem p. 127. — 431 ἠ (ut 430 et 432. cfr. ad vs. 8), ἢ v, scripsi ἦ coll. 99 400 407 (37 291 557). — τόγε L, τότε v. — 432 βροτοῖσι Lfg. — 433 In margine signa Lunae et Saturni pinxit l. — 434 προφύγησιν L, προφύσῃσιν f, quod corr. Spitzner de vers. her. p. 46. — 436 ἀρπακτοῖσ L. — ἀλλʼ ἐπάγει θεράποντι δολόφρονι πολλάκις ἄνδρα λαιδρότερον Φαίνων, καὶ φὼρ ἐπὶ φωρὶ κυρήσει. IX. Περὶ παίδων διδασκαλίας. Εἰ δὲ τέχνης ἐθέλεις δεδαηκότας ἐντύνασθαι ἢ σοφίης υἱῆας ἢ ὀτρηροὺς θεράποντας, χρυσοφαὴς εἴη τοι ἐπʼ Ἀρνειοῖο Σελήνη, ἠὲ καὶ ὠκυπόροισιν ἐπʼ Ἰχθύσι καλὰ φαείνοι, ἢ κούρης ἐπέχοι φιαρὸν δέμας Ἰκαριώνης, ἠὲ καὶ αἰπυτάτῳ ἐνὶ Καρκίνῳ ἰνδάλλοιτό, Ζηνὸς μητιέταο κεχαρμένη ἀκτίνεσσιν, ἢ Παφίης αἴγλῃσιν ἐρευθομένη τετραγώνοις ἠὲ τριπλεύροισιν — καί τʼ ἂν πολὺ λώιον εἴη — ἠὲ κατʼ ἰθὺν ἴῃσιν ἐφʼ ἑβδομάτοιο βεβῶσα δεικήλου, καὶ γὰρ τὸ πέλει τέχνῃσιν ὄνειαρ. μὴ μὲν δὴ σύνοδον τούτοις ἐνὶ τείρεσι θείη, ἢ διχόμηνον ἄγοι σέλας ἔκφατον, εὖτέ σε χρειὼ τέχνην ἢ σοφίην δεδαήμεναι ὀτρύνῃσιν· 438 φῶρʼ ἐπὶ φώρεϊ κύρσει Lf, φὼρ ἐπὶ φωρέϊ (φώρεϊ Dor- vill) κύρσει g cum Dorvillio p. 662 (qui addit ut Charito III 3 p. 64, 11 τοὺς συλλῃστὰς ἐλῄστευεν. φώρευς pro φὼρ nescio an alias exstet’). ‘φώρεσι substituant, quibus forma φωρεὺς improba videtur. cf. v. 599’ g; verum etiam subita subiecti mutatio perquam inelegans est. hinc scripsi, quod multo signa- tius, φῶρ᾿ ἐπὶ φωρὶ κορύσσει᾿ k, praetuli φὼρ ἐπὶ φωρὶ κυρή- σει, de subiecti mutatione securus coll. 105 106 sq. 124 sq. 131 sq. 571 sq., al. 443 ἱκαριώνησ L. — 446 ἐρευθομένη L, sed ἐ in ras. scripsit l. — τετραγώνοισ L, τετραγώνοι f, quod corr. Dorvill. p. 646. — 447 Incipit fol. 6v L. — 448 ηϊσιν L, ἤϊσιν corr. l, ἴησιν fg. — ἐπἐβδομάτοιο L, ἐπ᾿ ἑβδομάτοιο corr. l, ἐπʼ ἐκδο- μάτοιο fg, ὑπὲκ δόμα τοῖο Dorvill. p. 678 (‘i. e. ὑπεκβεβῶσα δόμα δικήλου τοῖο’) et k, correo ἐφʼ ἑβδομάτοιο. — 450 Supra hunc versum novus titulus περὶ συνόδου L. — θεν L, θείη corr. l. — 451 εὔτέ L. — οὐ γὰρ ἂν ἐκτελέσειας, ἃ βούλεαι, οὐδέ τινʼ ἐσθλὴν παιδὶ δαημοσύνην διχομηνιὰς ἐντύνειεν, οὐδέ τι λειψιφαής· ἀνεμώλια δʼ ἔργα τίθησιν.