Οὔτε γὰρ ἐν ὑγροῖς ἔτι τοῖς σπέρμασι
τούτων ἔστιν ἰδεῖν οὐδέν, οὔτε μὴν τοῖς νηπίοις ἐμφαίνεταί
τι τῶν τοῖς τελείοις ἐπιγινομένων, ἢ τῇ τῶν τελείων
ἡλικίᾳ τὰ τῶν παρηβηκότων, ἢ τούτοις τὰ τῶν γεγηρακότων.
 Ἀλλὰ δὴ καίτοι τῶν εἰρημένων τινῶν μὲν οὔθ᾿
ὅλως τινῶν δὲ ἀμυδρῶς ἐμφαινόντων τὴν φυσικὴν ἀκολουθίαν
καὶ τὰς τῇ φύσει τῶν ἀνθρώπων ἐπιγινομένας μεταβολάς,
ὅμως ἴσασιν ὅσοι μὴ τυφλώττουσιν ὑπὸ κακίας ἢ
ῥᾳθυμίας περὶ τὴν τούτων κρίσιν, ὅτι δεῖ πρῶτον μὲν γενέσθαι
τῶν σπερμάτων καταβολήν, διαρθρωθέντων δὲ τούτων
καθ᾿ ἕκαστον μέρος καὶ μόριον καὶ προελθόντων εἰς φῶς
τῶν κυηθέντων ἐπιγίνεται μὲν ἡ κατὰ τὴν πρώτην ἡλικίαν
αὔξησις, ἥ τε κατ᾿ αὔξησιν τελείωσις, τελειωθέντων δὲ ὕφεσις
τῶν φυσικῶν δυνάμεων μέχρι γήρως, εἶτα πεπονηκότων
τῶν σωμάτων ἡ διάλυσις.