Τὰ αὐτὰ δὲ κατὰ τὴν ἰδιάζουσαν
ἕνωσιν ἔσται, τῶν διαλυθέντων πάλιν ἑνωθέντων πρὸς τὴν
τοῦ ζώου σύστασιν. Ἡ δὲ τῶν αὐτῶν ἀνθρώπων σύστασις
ἐξ ἀνάγκης ἑπομένην δείκνυσι τὴν τῶν νεκρωθέντων
καὶ διαλυθέντων σωμάτων ἀνάστασιν· ταύτης γὰρ χωρὶς
οὔτ᾿ ἂν ἑνωθείη τὰ αὐτὰ μέρη κατὰ φύσιν ἀλλήλοις, οὔτ᾿
ἂν συσταίη τῶν αὐτῶν ἀνθρώπων ἡ φύσις. Εἰ δὲ καὶ
νοῦς καὶ λόγος δέδοται τοῖς ἀνθρώποις πρὸς διάκρισιν
νοητῶν, οὐκ οὐσιῶν μόνον ἀλλὰ καὶ τῆς τοῦ δόντος ἀγαθότητος
καὶ σοφίας καὶ δικαιοσύνης, ἀνάγκη, διαμενόντων
 

ὦν ἕνεκεν ἡ λογικὴ δέδοται κρίσις, καὶ αὐτὴν διαμένειν τὴν
ἐπὶ τούτοις δοθεῖσαν κρίσιν.