οὐχ ὁ μέν τις λίθος ἐστίν, ὅμοιος τῷ πατουμένῳ,
ὁ δ̓ ἐστὶ χαλκός, οὐ κρείσσων τῶν εἰς τὴν χρῆσιν
ἡμῖν κεχαλκευμένων σκευῶν, ὁ δὲ ξύλον, ἤδη καὶ
σεσηπός, ὁ δὲ ἄργυρος, χρῄζων ἀνθρώπου τοῦ
φυλάξαντος, ἵνα μὴ κλαπῇ, ὁ δὲ σίδηρος, ὑπὸ ἰοῦ
διεφθαρμένος, ὁ δὲ ὄστρακον, οὐδὲν τοῦ κατεσκευασμένου
πρὸς τὴν ἀτιμοτάτην ὑπηρεσίαν εὐπρεπέστερον;