Τοὺς κατὰ ἀλήθειαν εὐσεβεῖς καὶ φιλοσόφους μόνον
τἀληθὲς τιμᾶν καὶ στέργειν ὁ λόγος ὑπαγορεύει, παραιτουμένους
δόξαις παλαιῶν ἐξακολουθεῖν, ἂν φαῦλαι ὦσιν· οὐ γὰρ μόνον
 
μὴ ἕπεσθαι τοῖς ἀδίκως τι πράξασιν ἤ δογματίσασιν ὁ σώφρων
λόγος ὑπαγορεύει, ἀλλ᾿ ἐκ παντὸς τρόπου καὶ πρὸ τῆς ἑαυτοῦ
ψυχῆς τὸν φιλαλήθη, κἂν θάνατος ἀπειλῆται, τὰ δίκαια λέγειν
τε καὶ πράττειν αἱρεῖσθαι δεῖ. Ὑμεῖς μὲν οὖν ὅτι λέγεσθε
εὐσεβεῖς καὶ φιλόσοφοι καὶ φύλακες δικαιοσύνης καὶ ἐρασταὶ
παιδείας, ἀκούετε πανταχοῦ· εἰ δὲ καὶ ὑπάρχετε, δειχθήσεται.
Οὐ γὰρ κολακεύσοντες ὑμᾶς διὰ τῶνδε τῶν γραμμάτων οὐδὲ
πρὸς χάριν ὁμιλήσοντες, ἀλλ᾿ ἀπαιτήσοντες κατὰ τὸν ἀκριβῆ
καὶ ἐξεταστικὸν λόγον τὴν κρίσιν ποιήσασθαι προσεληλύθαμεν,
μὴ προλήψει μηδ᾿ ἀνθρωπαρεσκείᾳ τῇ δεισιδαιμόνων κατεχομένους
ἢ ἀλόγῳ ὁρμῇ καὶ χρονίᾳ προκατεσχηκυίᾳ φήμῃ κακῇ τὴν
καθ᾿ ἑαυτῶν ψῆφον φέροντας. Ἡμεῖς μὲν γὰρ πρὸς οὐδενὸς
πείσεσθαί τι κακὸν δύνασθαι λελογίσμεθα, ἢν μὴ κακίας ἐργάται
ἐλεγχώμεθα ἢ πονηροὶ διεγνώσμεθα· ὑμεῖς δ᾿ ἀποκτεῖναι μὲν
δύνασθε, βλάψαι δ᾿ οὔ.