καὶ αὐτὸς τὰ περισσώματα αἴτια λέγει τῆς νόσου (εἶναι), συμφέρεται· καθ’ ὃ δέ μὴ διὰ <τὸ> τὴv κοιλίαν καθαρὰν εἶναι ἢ διαλλάσσει χρώμενος αἰ(τίᾳ) τοιαύτῃ· ὅταν γ(ὰρ) ἀκεινη<τή>σαντες οἱ προσενέγκωνται τροφήν, συμβαίνει ταύτην μὴ διοικεῖσθαι, ἀλ(λὰ) λιτὴν καὶ ἀκατέργαστον παρακειμένην εἰς περισσώματα ἀναλύεσθαι. * ἐγ μ(έν)τοι γε τῶν περισσωμάτ(ων) ἀποτελεῖσθαι δισσὰς ὑγρότητας, μίαv μ(ὲν) ὀξεῖαν, τὴν δὲ ἑτέραν πικράν, καὶ παρὰ τὴν ἑκατέρας ἐπικράτειαν διάφορα γ(ίνεσθαι) τὰ πάθη. λέγει δὲ ὡς παρ<ὰ> τὴν τούτ(ων) ἐπίτασιν ἢ διάφορα ἀπογενν[ᾶ]σθαι τὰ πάθη, οἷόν τι λέγω, ἐὰν ἀνειμένη μᾶλλον ᾖ [ἠ] καὶ μὴ ἄκρατος, ἀναλόγως δὲ καὶ ἡ πικρὰ μὴ ἄγαν ᾖ πικρά, ἀλ(λὰ) ως ἔχῃ, ἢ ἐπιτεταμέναι ὦσιν, διάφορα θ(αι) καὶ τὰ πάθη κατὰ τὰς τ(ῶν) ὑγροτήτ(ων) ις. καὶ παρὰ τοὺς τόπους δὲ διάφορα ἔσται τὰ πάθη· ἐὰν μ(ὲν) λόγου εἵνεκα ἐπὶ κεφαλὴν οἰσθῇ ἡ πικρὰ ὑγρότης, τἀτὸ γενήσεται πάθος, * ἐὰν δὲ νῦν μ(ὲν) ἡ πικρᾶ [της] εἰς τὴv ἐνεχθῇ, νῦν δὲ ἡ ὀξεῖα, γεν[ή]σεται διαλλάσσοντα τὰ πάθη. * ἀλ(λὰ) γ(ὰρ) καὶ πάρ’ αὐτοὺς [τοὺς] τόπους γενήσεται IV 42. 43 K V 4 μὴ] supplendum videtur ex v. 38 δεόντως γίνεσθαι τὴν πέψιν λεπί i. e.
λεπτων P 6 ἀκεινητήσαντες K 15 παρὰ K 16 απογεννεσθαι P
20 γενήσεσθαι] cf. v. 25. 27. 29 21 κράσεις K 25 τατο P cf. Henn. Ι. c. 411 1
26 πικροτης expuactis της et correcta ο in α P 27 K 29 τους ex την γ(αρ) correxit
superscripto τους P V τὰ πάθη, ὅταv διάφοροι ὦσιν, ἐφ’ οὓς ἡ ἐπιφορά· πρὰ γ(ὰρ) τὸ ἐπὶ κεφαλὴν ἢ ἐπὶ ἧπαρ