[μία] κ(αθ‘) ὡς [ἂν ἀγαθοῦ ἐπιθυμοῦμεν γ(ὰρ) πάντες προσδοκῶντες] III τἀγαθόν. * ἥ τε λύπη καὶ <ὁ> φόβος κ(αθ’) ὡς κακοῦ φαντασίαν γί(νονται), ὧν ὁ μ(ὲν) φόβος <καθ'> ἂν κακοῦ προσδοκίαν γί(νεται)· φοβούμεθα γὰρ προσδοκῶντες τὸ κακόν. * ἡ δὲ λύπη κ(αθ’) ὡς ἂν κακοῦ παρουσίαν· λυπούμεθα γ(ὰρ) ἐπὶ τοῖς παροῦσι κακοῖς. καὶ ταῦτα μ(ὲv) οὕπως. * * πάθος δὲ λεκτέον [(ειναι) (εἶναι) σωματικὸν διάθεσιν κατὰ κείνησιν ἢ σχέσιν. * * τῶν δὲ σωματικῶν παθῶν ἃ μ(έν) (ἐστιν) τεταγμένα, ἃ δὲ καὶ ἄτακτα μ(έν) (ἐστιν) πάθη τὰ ἄλλοτε ἄλλως οἷον ποτὲ μ(ὲν) κ[ατ’ ὀλ]ίγον, ποτὲ δὲ ἁθρόως. * τῶν δὲ τεταγμέν[(ων)] παθῶν ἃ μ(ὲν) ἰδίως λέγεται πάθη, ἃ δὲ νοσήματα. * καὶ ἰδίως πάθη ἐστὶν τεταγμένα τὰ κατ’ ὀλίγον λυόμενα. τῶν δὲ νοσημάτ(ων) ἃ μ(έν) (ἐστιν) ἰδίως ἃ δὲ ἀρρωστήματα. καὶ νοσήματα μ(έv) (ἐστιν) τὰ ἐμμόνους τὰς κ(ατα)σκευὰς ἔχοντα περὶ τὰ σώματα ὑποληπτούς τε χρόνους φερόμενα τῆς λύσεως κατ’ ἐλάχιστο(ν). καὶ γὰρ νοσήματα εἴρηται [αποτου] ἀπὸ ἐννενεοσσευκέναι περὶ τὰ σώματα, ᾗ καὶ διοίσει τὸ τεταγμένον πάθος τοῦ νοσήματο(ς), καθὸ τὸ μ(ὲν) πάθος κατ’ ὀλίγον τὴν λύσιν λαμβάνει, τὸ δὲ νόσημα κατ’ ἐλάχιστον. II 43 K 45 an orovxat? cf. Andronic. de aff. p. 12,6 Kreuttner 46 χαρά
excludit P ΙΙΙ 13 K III τὸ μ(ὲν) γ(ὰρ) ὀλίγον ἐκ πολλῶν ἐλαχίστων συνέστηκεν· * τὸ δὲ ἐλάχιστον μέρος οὐκ ἔχει, [ὥ]στε νόσημα [οὐ