Παγκρατίδῃ. Καὶ ἐκ τῶν ἀπαγγελλομένων
 ἡμῖν περὶ σοῦ καὶ ἐξ ὧν αὐτὸς ἀπέστειλας τοῖς υἱοῖς σου τεκμαιρόμενος μὴ τὰ αὐτὰ τοῖς
 λαώδεσιν, ἀλλ᾽ ἅπερ οἰκεῖόν ἐστι σὲ φρονεῖν περὶ φιλοσοφίας, προεθυμήθην κατὰ μὲν τὸ
 παρὸν συνησθῆναί σοι ἐπ᾽ αὐτοῖς, εἰς δὲ τὸ ἐπιὸν συνεύξασθαι, μὴ ἐφ᾽ ἕτερόν τι
 αὐτοὺς ἀποκλῖναι, τηροῦντας δὲ ἢν ἔχουσι νῦν πρόθεσιν ἄχρι τέλους φιλοσοφῆσαι, ἴν᾽
 αὐτοί τε εὖ ἀπαλλάττωσι καὶ σὲ ἀνθ᾽ ὧν ἐκ σοῦ ἔπαθον ἀμείψασθαι δυνηθῶσι. δυοῖν γὰρ ὡς
 καθόλου εἰπεῖν οὐσῶν αἰτιῶν, παρ᾽ ἅς ἄνθρωποι εὐτάκτως καὶ ὁδῷ ζῶσιν, ἐμπειρίας τε
 καὶ ἐγκρατείας, πῶς ἂν δυναίμεθα ἢ πρὸς ἑαυτοὺς ἢ πρὸς ἑτέρους ποιεῖν τὰ δέοντα ὑπ᾽
 ἀγνοίας ἄμα καὶ ἀκρασίας κατεχόμενοι;