Εἴπερ ἄλλο τι τῷ ῥήτορι τὰς ἰδέας οἶμαι τοῦ λόγου 1 τῶν ἀναγκαιοτάτων εἶναι γινώσκειν, ὅπῃ ποτὲ ἔχουσι καὶ ὅπως γίνονται. καὶ γὰρ τὸ τὰ τῶν ἄλλων εἰδέναι κρίνειν, καθʼ ὅ τι τε καλῶς ἂν ἔχοι καὶ ἀκριβῶς καὶ καθʼ ὅ τι μή, εἴτ’ οὖν τῶν ἀρχαίων εἴη τινὸς εἴτε καὶ τῶν νεωτέρων, οὐκ ἄνευ τῆς περὶ ταῦτα ἐπιστήμης γένοιτ’ ἄν· εἴτε καὶ αὐτός τις γενέσθαι βούλοιτο λόγων ἐργάτης καλῶν τε καὶ γενναίων καὶ παραπλησίων τοῖς τῶν ἀρχαίων, τό γε τῆς ἐπιστήμης ταύτης ἀναγκαιότατον, εἰ μέλλοι μὴ σφόδρα πόρρω τἀκριβοῦς τις ἀπενεχθήσεσθαι. ἡ γάρτοι μίμησις καὶ ὁ ζῆλος ὁ πρὸς ἐκείνους μετὰ μὲν ἐμπειρίας ψιλῆς καί τινος ἀλόγου τριβῆς γινόμενος οὐκ ἂν οἶμαι δύναιτο τυγχάνειν τοῦ ὀρθοῦ, κἂν P ═ PaPc (p. 386,8—387,23 Sp.: Vh pro Pa; folium deest Pa) V ═ VcAcBa (p. 417, 28 Sp. usque ad finem: Sf pro Ba) 1—3 de titulo v. Praef. 4 καὶ ante τὰς add. Ac, Syr., m.2Vc m.po.P 5 ὅπη ποτὲ PcAc, Syr., (πο er.) Pa; ὅπ⌊η m.po.; ex ως?⌉ τε Vc; ὅπως τε Ba 8 τινὸς εἴη εἴτε (καὶ om.) Ac 10 τῶν λόγων Ac 18 πόρρω τἀκριβοῦς τις Ac, (τοῦ ἀκρ.) Syr., (om. τις) VcBa; τ’ ἀκριβοῦς τις πόρρω P 15. 16 γενό- μενος Pc πάνυ τις ἔχῃ φύσεως εὖ· τοὐναντίον γὰρ ἴσως ἂν αὐτὸν καὶ σφάλλοι μᾶλλον τὰ τῆς φύσεως πλεονεκτήματα χωρὶς τέχνης τινὸς ἀλόγως ᾄττοντα, πρὸς ὅ τι καὶ τύχοι· μετὰ μέντοι τῆς περὶ ταῦτα ἐπιστήμης καὶ γνώσεως ὅτε τις τοὺς ἀρχαίους ἐθέλοι ζηλοῦν, κἂν μετρίως ἔχῃ φύσεως, 190 οὐκ ἂν ἁμαρτάνοι τοῦ σκοποῦ. κράτιστον μὲν γάρ, εἰ καὶ τὰ τῆς φύσεως συλλαμβάνοιτο· πλείονι γὰρ ἂν οὕτως ἀγαθόν τις ἐργάσαιτο· εἰ δὲ μή, ἀλλ᾿ ὅ γε μαθητόν ἐστι καὶ διδακτόν, οὐκ ἐν ἄλλοις ἐφʼ ἡμῖν δὲ ὄν, πειρατέον 266 κτᾶσθαι· τάχα γὰρ ἂν οὕτω καὶ τοὺς εὖ πεφυκότας οἱ μὴ τοιοῦτοι μελέτῃ καὶ τῇ κατʼ ὀρθὸν ἀσκήσει παρέλθοιεν. οὕτω δὲ ὄντος μεγάλου τε καὶ ἀναγκαίου τοῦ περὶ τῶν ἰδεῶν λόγου καὶ τοῖς ἐργάζεσθαι ταῦτα καὶ τοῖς εἰδέναι κρίνειν βουλομένοις, τοῖς δὲ ἄμφω καὶ πολὺ μᾶλλον, οὐ χρὴ θαυμάζειν, εἰ μὴ ῥᾴδιον αὐτὸν μηδʼ οἷον ἁπλῆς τινος δεῖσθαι πραγματείας ὄντα εὑρίσκοιμεν· ἐπεὶ μηδὲ ἄλλο τι τῶν χρηστῶν ἐκ τοῦ ῥᾴστου περιγίνεσθαι πέφυκε, λόγων δὲ καλῶν τε καὶ γενναίων καὶ πάσης ἀπλῶς ἰδέας αὐτῶν εἰ μέλλοι τι χρηστότερον ἀνθρώποις οὖσι καὶ ζῴοις λογικοῖς γενήσεσθαι, θαυμάζοιμιʼ ἄν. Μέλλων δὲ ἐπʼ αὐτὸ χωρεῖν ἤδη τὸ διδάσκειν περὶ ἑκάστου τούτων, τοσοῦτον προδιορισάμενος αὐτὸ ποιήσω, ὅτι νῦν ἐστιν ἡμῖν οὐ περὶ τῆς Πλάτωνος ἢ Δημοσθένους 2 σφάλοι Vc 5 ἔχη Pa; ἔχοι PcAc 6 ἁμαρτάνοι Pa; ἁμαρτάνοι (η m.2) Vc; ἁμάρτοι PfSc 7 πλείονι PAc, (m.2 γρ´ καὶ πλεῖον) Ba, (πλειόνως m.po. supr.) Vc 9 Syr. 1 p. 6, 6 su- spicatur haec ex Dion. Hal. Π. μιμ. petita esse; cf. Dion. II 1 p. 201 Us. 10 ἂν Ac; om. PVcBa 12 οὕτως (δὲ om. m.1) Vc 16 ὄντα om. Ac 17 cf. p. 8, 11 sim. 18 παραγίνεσθαι Pa V 20 γενήσεσθαι λογικοῖς Pc 22 αὐτὸ προδιωρισμένος (γρ προδι- ορισάμενος) P (alt. v. l. γρ προσδιορισάμενος Pa) | ἀυτὸ, ους m. po. supr., Pa; om. PbVa ἢ τοῦ δεῖνος ἰδέας ὁ λόγος· λελέξεται μὲν γὰρ ἐν ὑστέρῳ καὶ περὶ τούτων, τὸ δὲ νῦν οὐ περὶ τούτων, ἀλλʼ αὐτὸ ἕκαστον καθʼ αὐτὸ πρόκειται, ὁποῖόν τί ἐστι σεμνότης δεῖξαι καὶ ὅπως γίνεται, ὁποῖόν τί ἐστι τραχύτης ἢ ἀφέλεια καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων εἴδη. ἐπειδὴ δὲ ἐκείνων δήπουθεν ἕνεκα — λέγω τῶν κατʼ ἄνδρα εὐδοκιμούντων — καὶ ταύτης δεόμεθα τῆς πραγματείας, 191 ἀνάγκη προχειρισαμένους ἡμᾶς τὸν μάλιστα τῶν ἄλλων ποικίλως χρησάμενον τῷ λόγῳ καὶ σχεδὸν ἐξ ἀπάσης ἰδέας συμμιγεῖ διὰ τούτου περὶ ἀπασῶν εἰπεῖν τῶν ἰδεῶν· ἀνάγκη γὰρ τά τε μέρη καθʼ ἕκαστον καὶ τὸ ὅλον εἶδος τοῦ τοιούτου δεικνύντας, ὅθεν τε καὶ ἐξ ὧν συνἐστηκεν, ὁποῖόν τέ ἐστι καὶ διʼ οὗ τοιοῦτον, περὶ πάσης τε ἰδέας λόγων ἀκριβῶς εἰπεῖν καὶ τίς ἡ μῖξις αὐτῶν καὶ πῶς μιγνυμένων τῶν αὐτῶν τοτὲ μὲν ποιητικός, τοτὲ δὲ οὐ ποιητικός, καὶ τοτὲ μὲν πανηγυρικός, τοτὲ δὲ 267 συμβουλευτικὸς ἢ δικανικὸς ἢ ὅλως τοιόσδε ἢ τοιόσδε ὁ λόγος γίνεται. Ἐστιν οὖν ὁ μάλιστα παρὰ τοὺς ἄλλους τοῦτον μεταχειρισάμενος τὸν τρόπον τὰ περὶ τοὺς λόγους καὶ καταποικίλας τὸν αὐτοῦ διηνεκῶς οὐκ ἄλλος τις κατʼ ἐμὴν δόξαν ἢ Δημοσθένης· διὰ τοίνυν τούτου καὶ τῶν παρὰ τούτῳ λεκτέον ἂν εἴη δήπουθεν καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἰδεῶν ἀπασῶν τοῦ λόγου. ἐπιτιμήσῃ δὲ μηδεὶς μήτε τῇ 1 ἢ τοῦ δεῖνος om. Syr. 2 p. 398 sq Sp. 4 ἐστι om. V 9 ποικίλως V, Syr.; om. m 1Pa; ποικίλως (ω m. po. supr.) Pc 10 συμμιγῆ V, Syr, m. 2Pc 15 τῶν om Pc, Syr 16 οὐ Vc Ba, m po P: ὡς Ac, m 1P, m 2Vc Ba; P mg τοτὲ (ποτὲ Pa) δʼ αὖ οὐ ποιητικός; Syr. 1 p. 10, 3 ὡς ποιητικός (cod. S οὐ, supr. ὡς), sed addit ὡς οὐ ποιητικὸν δέ καὶ γὰρ τὴν οὔ ἄρνησιν τῷ ῥητῷ προσετίθεσαν κτλ 19 τοῖς ἄλλοις m.1Vc Ba 22 cf l. 10; τού- του, v l. τοῦτο, Sic 24 ἐπιτιμήσῃ Ac; -σειε Pc; -σ⌊η⌉ Pa, (ex ει m 2) Ba; -σει Vc μεθόδῳ ταύτῃ μήτε τῇ κρίσει, πρὶν ἅποσιν ὁμιλῆσαι τοῖς ῥηθησομένοις· οἶμαι γὰρ θαυμάσεσθαι ἂν εἰκότως μᾶλλόν τινας ἡμᾶς διὰ ταῦτα καὶ τὸ μέγιστον ἐπʼ εὐκρινείᾳ ἤ τινος ἐπιτιμήσεως ἕνεκα τούτων ἀξίους νομιεῖν, μόνον εἰ προσέχειν τοῖς ἐφεξῆς ἐθελήσαιεν. ὁ τοίνυν Δημοσθένης ὅτιπερ κεφάλαιον ἦν τὸν πολιτικὸν 192 ἠκριβωκὼς τὸ μὲν ὡς διὰ πάντων ἥκει πανταχοῦ ταῖς μίξεσι μήθʼ, ὅτε συμβουλεύοι, πάντῃ χωρίζων τοῦ δικανικοῦ τε καὶ πανηγυρικοῦ τὸν λόγον αὐτοῦ μήθʼ, ὅτε τι τῶν ἄλλων ποιεῖ, τὰ λοιπὰ ἀφιείς, τάχʼ ἂν οὐ τῶν σφόδρα γένοιτο χαλεπῶν εὑρεῖν τοῖς οὐχ ἀπλῶς αὐτὸν μετιοῦσιν· οἶς μέντοι καθαπερεὶ στοιχείοις τισὶ χρησάμενος εἴδεσι λόγου τοιοῦτον εἴργασται τὸν ἑαυτοῦ, ἂδὴ καὶ τὸν πανηγυρικὸν αὐτὸν καὶ τἆλλα πάντα τῶν λόγων εἴδη ποιεῖ συνιστάμενα πρὸς ἄλληλα, τοῦτο δὴ παγχάλεπον εὑρεῖν ἔμοιγε εἶναι δοκεῖ. χαλεπὸν δὲ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ εὑρόντα εἰπεῖν καὶ δεῖξαί τι σαφὲς περὶ αὐτῶν· οὐδὲ γὰρ ἔστιν, ὅστις πρὸ ἡμῶν ὅσα ἐμὲ γινώσκειν εἰς τήνδε τὴν ἡμέραν ἀκριβές τι περὶ τούτων πραγματευσάμενος φαίνεται, ὅσοι δὲ καὶ ἥψαντο, τεταραγμένως καὶ λίαν ἀπιστοῦντες σφίσιν αὐτοῖς περὶ ὧν εἶπον εἰρηκόσιν, ὥστε αὐτοῖς συγκεχύσθαι τὰ πάντα. πρὸς γὰρ αὖ τοῖς ἄλλοις καὶ οἱ δόξαντές τι λέγειν περὶ τἀνδρὸς τὸ κατὰ μέρος θεωρήσαντες 5 ἐθελήσαιεν Vc Ba; σειεν Pa, (αι m.2 supr ) Pc; - σειαν Ac 6 τῶν πολιτικῶν PV corr. Portus 8 συμβουλεύει Dox 16 ποιῆι Vc, m 1Ba 11 χαλεπὸν Pa 12 καθάπερ Vc Ba; κα⌊ll–III⌉θαπερεὶ Pa; cf. 217, 12 13 εἴδεσι om. Lb d 14 αὐτοῦ Pc τῶν om. V; γρ καὶ τᾶλλα τῶν λόγων m po. Ac 15 δὲ Ba, (mm po. δὴ) Vc (τοῦτο suppl. mg.) ⌊δὴ παγ ⌉χάλεπον Pa 15–17 cf. Plat Tim. 28 C: ct. 217,9; 247, 5 16 ἡττον m.2 suppl. Pc 17 αὐ- τοῦ Ac 19 περὶ τούτων post 20 φαίνεται Ac 22 Syr. 1 p 13, 6; εἰς τοὺς ὑπομνηματίσαντας τῶν Δημοσθενεκῶν λόγων ἐνίους ἀποτείνεται ... Βασιλικόν τε καὶ Zήνωνα καὶ τοὺς ὁμιοίους καὶ τοῦτο ὅπως ἐδύναντο, τῶν δʼ ἐν τῷ καθόλου 268 βραχέα ἢ οὐδὲν φροντίσαντες, λέγω περὶ αὐτῆς σεμνότητος, περὶ αὐτῆς ἀφελείας, τῶν ἄλλων ἰδεῶν, τάχα ἄν περὶ Δημοσθένους τι διδάσκοιεν ἡμᾶς καὶ τούτου νὴ Δία τῶν μερῶν, ὧν τὰς θεωρίας συγγράψαι φασί, περὶ μέντοι παντὸς τοῦ λόγου καὶ πάσης ἰδέας, εἴτε ἐν μέτροις εἴτε ἐν ποιήσει εἴτε ἐν τῷ καταλογάδην εἴδει, παντάπασιν ἡμᾶς ἀδιδάκτους εἴασαν τὸ ὅσον ἐπʼ αὐτοῖς. χαλεπὸν μὲν οὖν ὅπερ ἔφην ταῦτα καὶ εὑρεῖν 193 καὶ εὑρόντα διδάξαι σαφῶς μετʼ εὐκρινείας, ἀλλὰ μιὴ κατʼ ἐκείνους· πειρατέον δὲ ὅμως, καθʼ ἣν προὐθέμεθα ὁδόν. τὰ γάρτοι τοῦ Δημοσθενικοῦ λόγου καθαπερεὶ στοιχεῖα καὶ ἀρχὰς εἰ δυνηθείημεν ἀκριβῶς αὐτὰ ἕκαστα ἐφʼ ἑαυτῶν πόσα τέ ἐστι δεῖξαι καὶ ὁποῖα καὶ ὅπως γίνεται τίς τε ἡ πρὸς ἄλληλα μῖξις αὐτῶν καὶ τί δύνανται τόνδε ἢ τόνδε μιγνύμενα τὸν τρόπον, τάχα ἂν περὶ ἀπάντων τῶν λόγων εἰρηκότες εἴημεν. ‘ἡ μὲν οὖν ὑπόσχεσιςʼ κατʼ αὐτὸν φάναι τὸν ῥήτορα ‘οὕτω μεγάλη, τὸ δὲ πρᾶγμα ἤδη τὸν ἔλεγχον κἀνταῦθα δώσει, κριτὴς δὲ ἡμῖν ὁ βουλόμενος ἔστωʼ. Φημὶ τοίνυν, ὅτι τὸν Δημοσθενικὸν λόγον τὰ ποιοῦντά ἐστιν, εἰ μέλλοι τις ὡς ἕν ἅπαντα ἀκούσεσθαι, τάδε· σαφήνεια, μέγεθος, κάλλος, γοργότης, ἦθος, ἀλήθεία, 1 τοῦ⌊το m po suppl ⌉Pa ἠδύναντο c 2 λέγω δὴ Ac 3 καὶ τῶν Vg γράψαι Ba,(συγ m 2)Vc 6 τοῦ supr. Pa; om. Ac 8 τὸ om. Md 9 p 216, 16 ⌊καὶ om. Vf 10 σαφῶς διδάξαι Vc Ba 18 τὰς ἀρχὰς Vc Ba 15. 10 δύναται V, Syr. 18 ὑπό⌉σχ m.1 εσις Pd, cf Dem. 4, 15. Anon W VII 34, 21; ὑπόσχεσις, θ supr. m 2, Of: ὑπόθεσις PV 22 ἓν ἅπαντα Ac, Syr., m po. Vc, v l. m 2 Ba; ἔν ἅπαν P; ἐν ἅποσιν Vc Ba 23 cf 225, 9; «ἀλήθεια genus hic est cum ceteris, infra p 350, 30 tertia est species τοῦ ἤθους, cf. p. 375—384, ut ἀλήθεια hic aut vacet, aut parum sibi constet autor Spengel; posteriorem sententiam amplector, cf. 410, 13. 412, 7 Sp. etiam Syr 1 p. 14,7 illud ἀλήθεια legit δεινότης· λέγω δὲ ὡς ἕν ταῦτα πάντα οἱονεὶ συμπεπλεγμένα καὶ διʼ ἀλλήλων ἥκοντα· τοιοῦτος γὰρ ὁ λόγος ὁ Δημοσθενικός. τούτων δὲ τῶν Ἰδεῶν αἳ μὲν ἐφʼ ἑαυτῶν εἰσι καὶ καθʼ ἑαυτὰς συνιστάμεναι, αἳ δὲ ἔχουσιν ὑφʼ ἑαυτάς τινας ἄλλας ἰδέας ὑποβεβηκυίας, διʼ ὧν δὴ γίνονται, αἳ δὲ κοινωνοῦσιν ἀλλήλαις μέρει τινὶ ἢ καὶ μέρεσιν· ὅλως τε αὃ μὲν γένη εἰσὶν εἰδῶν, αἳ δὲ ὥσπερ κατὰ διαφοράν τινα κοινωνοῦσιν ἑτέραις ἰδέαις τοῖς ἄλλοις κεχωρισμέναι πᾶσιν, αἳ δὲ ὅπερ ἔφην μένουσιν ἐφʼ ἑαυτῶν οὐδενὸς ἄλλου προσδεόμεναι. προϊοῦσι δʼ ἔσται φανερώτερον, ὃ λέγω, ὅτε καὶ καθʼ ἐκάστην 269 194 αὐτῶν προχειριζόμεθα. Πρῶτον δʼ, ἐξ ὧν ἅπας λόγος πέφυκε γίνεσθαι καὶ ὧν ἄνευ οὐκ ἄν ποτε συσταίη τι λόγων εἶδος, ῥητέον, ἵνʼ ἐκ τούτων εὐμαθέστερον ἔχοντες μᾶλλον παρακολουθοίημεν, ὅτε καὶ τὰς ὑποβεβηκυίας τινὰς τῶν προειρημένων ῖδεῶν προτιθέντες, ἐξ ὧν πεφύκασι γίνεσθαι, λέγομεν.