Πολλῶν ὄντων καὶ μεγάλων, ἃ τὴν ῥητορικὴν συνίστησι
καὶ τέχνην ποιεῖ, καταληφθέντα τε ἐξ ἀρχῆς δηλαδὴ
καὶ συγγυμνασθέντα τῷ χρόνῳ σαφῆ τε τὴν ὠφέλειαν 
παρεχόμενα τῷ βίῳ κἀν ταῖς βουλαῖς κἀν τοῖς
δικαστηρίοις καὶ πανταχοῦ, μέγιστον εἶναί μοι δοκεῖ τὸ
περὶ διαιρέσεως αὐτῶν καὶ ἀποδείξεως, λέγω δὲ οὐ τῆς
ἀπὸ τῶν γενῶν εἰς εἴδη καὶ ἀπὸ τῶν ὅλων εἰς μέρη·
μικρὸν μὲν γὰρ οὐδὲ τοῦτο μέρος ῥητορικῆς· ἀλλʼ οὐ 
περὶ τούτων νυνί, περὶ δὲ τῆς τῶν πολιτικῶν ζητημάτων
διαιρέσεως εἰς τὰ λεγόμενα κεφάλαια ὁ λόγος γινέσθω·
 2 ἔστι δὲ σχεδὸν ὁ αὐτὸς τῷ περὶ εὑρέσεως, πλὴν
ὅσον οὐ πάντα ἔχει τὰ περὶ εὑρέσεως. Καὶ πρῶτόν γε, ὅ τι ἔστι πολιτικὸν ζήτημα, ῥητέον· 
 P = Pa Pc 
 V = Vc Ac Ba 
 Ph, Py 
 1 de titulo v. Praef. 4 sq. cf J. ab Arnim, Stoic vet. fragn l
p 21. lI p 30. 31 5 | συγ m. po.] γυμνασθέντα Ba; συγ supr. Ph
8—1 cf. Π εὑρ. 205 206. 201 Sp. 8 τῆς διαιρέσεως Vc Ba Ph
δὴ Vc Ba, Sop. 9 schol. Wc (Glöckner, Über den Kommmentar des
Joh. Doxapatres, l 31): πρὸς τὸν Ἑρμαγόραν . . καὶ τὸν Μινου-
κιανὸν . ἀποτεινόμενος κτλ ; cf Marc. (sic) lV 63, 10 W, de Her-
magora, 63, 14 de Lolliano οὔτε (pro καὶ) Sop. 10 μὲν om.
Ac | ῥητορικῆς μέρος Ac Phy, Syr 13 σχεδὸν ὁ αὐτὸς V Phy,
Syr.; ὁ αὐτὸς σχεδὸν P: ὁ αὐτὸς λόγος Sop 14 περὶ τῆς εὑ-
ρέσεως Ph 15 Sop W V 26, 24 (9, 15): Μινουκιανοῦ ἐπιλαμ-
βάνεται |γε om. Vc Ac; μὲν Marc IV 69, 9 W. |ὅ τί ποτέ Ac 

 
ἔστι τοίνυν ἀμφισβήτησις λογικὴ ἐπὶ μέρους ἐκ τῶν
παρʼ ἑκάστοις κειμένων νόμων ἢ ἐθῶν περὶ τοῦ νομισθέντος
δικαίου ἢ τοῦ καλοῦ ἢ τοῦ συμφέροντος ἢ
καὶ πάντων ἅμα ἢ τινῶν· τὸ γὰρ ὡς ἀληθῶς τε καὶ
 καθόλου καλὸν ἢ συμφέρον ἢ τὰ τοιαῦτα ζητεῖν οὐ
ῥητορικῆς. Τὴν δὲ ἀμφισβήτησιν ταύτην ἀνάγκη περί τε πρόσωπα
γίνεσθαι καὶ πράγματα· ὧν πλείστη δήπου διαφορά,
ἣν τοῖς ἐπιγνοῦσι ῥᾴδιον ἤδη τὰς διαιρέσεις
 συνιδεῖν τὰς εἰς τὰ κεφάλαια τῶν ζητημάτων καὶ ὅσα
ὅλως διαιρεῖσθαι δύναται. Τῶν οὖν προσώπων τὰ μέν ἐστιν οἷα καὶ δύνασθαι
ἐξετάζεσθαι, τὰ δὲ οὔ, τόπον δὲ ἄλλως ἐπέχει προσώπου.
τῶν δʼ αὖ ἐξεταζομένων ἰσχυροτάτην μὲν ἔχει δύναμιν
 134 τὰ ὡρισμένα καὶ κύρια, οἷον ὁ Περικλῆς, ὁ Δημοσθένης
 καὶ τὰ τοιαῦτα· δευτέραν δὲ τὰ πρός τι, οἷον πατήρ,
υἱός, δοῦλος, δεσπότης· τρίτην τὰ διαβεβλημένα, οἷον 3 
ἄσωτοι, μοιχοί, κόλακες· τετάρτην τὰ ἠθικά, οἷον γεωργοί,
λίχνοι καὶ τὰ ὅμοια· πέμπτην τὰ κατὰ συμπλοκὴν
 δύο προσηγοριῶν, οἷον νέος πλούσιος, τούτων γὰρ ἑκάτερον
ἰδίᾳ μὲν σμικρὸν ἢ οὐδὲν ἰσχύει, συμπλακέντα
δὲ εἰς ἓν ἄμφω δύναται κρίσιν ἀναδέξασθαι· ἕκτην τὰ
 1 γὰρ (pro τοίνυν) Syr. 3 τοῦ (ante καλοῦ et συμφ.) om.
Syr. 2 p. 15, 7 16, 22 Sοp. V 27. 30 W. Marc IV 80, 23 81, 7
W. 4 ἢ καὶ τινῶν Sop. 5 ἢ συμφέρον PV Ph; om. Py, Syr. 2
p, 17, 22 (at 35, 14) 5 σκοπεῖν Py 7 schol. P (W VII 117, 7)
τὸ δὲ ῾ ἀνάγκηʼ προσθεὶς πρὸς Μινουκιανὸν ἀποτείνεται, cf
Sop. IV 82, 20 W 8 καὶ πράγματα εἶναι (om γίνεσθαι) Py
9 ῥᾶιον Vc 10. 11 καὶ ὅλως εἰ (om ὅσα) Marc. IV 85, 8. Sop.
V 38, 19 W, 12 μὲν etian ante οὖν Ba | μέν οἶά τέ ἐστι
Sop. | δύνασθαι Pc h Sr, Syr., (τ supr.) Vc; δύναται Pa y Ac Ba
13 ἐπέχει Pa h y Ac Ba, Syr., Sop ; ἔχει Pc, (ἐπ m 2 supr.) Vc
16 τοιαῦτα Pc h V, cf. Sop.; ὅμοια Pa 17 δὲ τὰ Vo Py; δὲ
τάξιν ἔχουσι τὰ Sr 18 δὲ τὰ Pγ 19 καὶ λίχνοι Ph 22 καὶ
mo.2 supr. ante κρίσιν Vc 

 
κατὰ συμπλοκὴν προσώπου καὶ πράγματος, οἷον μειράκιον
καλλωπιζόμενον φεύγει πορνείας· ἑβδόμην τὰ
ἁπλᾶ προσηγορικά, οἷον στρατηγός, ῥήτωρ. ταυτὶ δὲ
δῆλον μὲν ὡς καὶ καθʼ ἓν ἐμπίπτει τοῖς ζητήμασι καὶ
κατὰ πλείονα. αὐτίκα ὁ Δημοσθένης καὶ πατὴρ ἦν δήπου 
καὶ ῥήτωρ καὶ πρεσβευτής, ἤδη δὲ καὶ στρατιώτης·
ὅθεν καὶ μείζονα ἔχει δύναμιν τὰ ὡρισμένα καὶ
κύρια· ἀλλὰ δεῖ περὶ ἑκάστου τῆς δυνάμεως ἰδίᾳ γνόντα
χρῆσθαι, ὡς ἂν ὁ καιρὸς διδῷ. Τὰ μὲν οὖν ἐξεταζόμενα τῶν προσώπων ταῦτα, καὶ 
δεῖ τοῖς ἐγκωμιαστικοῖς ἀκολουθοῦντα τόποις χρῆσθαι
τοῖς ἐμπίπτουσιν. οὐκ ἐπιδέχεται δὲ ἐξέτασιν τά τε
ἀόριστα, οἷον τὸ τίς, καὶ τὰ ἱσάζοντα διόλου, οἷον δύο
νέοι πλούσιοι εἰ ἐπί τῳ κρίνοιεν ἀλλήλους· ὃ γὰρ ἄν
τις εἴπῃ κατὰ τοῦ ἑτέρου, ἔσται τοῦτο καὶ κατὰ τοῦ 
ἑτέρου. 4