Καὶ ἐμοὶ μέν, ὅτι τοὺς πολεμίους κακῶς ἐποίησα, 
δειλίαν ὀνειδίζεις· σὺ δὲ ὅτι φανερῶς ἐμόχθεις καὶ
μάτην, ἠλίθιος ἦσθα. ἢ ὅτι μετὰ πάντων τοῦτο ἔδρασας,
οἴει βελτίων εἶναι; ἔπειτα περὶ ἀρετῆς πρὸς ἐμὲ λέγεις;

ὃς πρῶτον μὲν οὐκ οἶσθα οὐδ᾿ ὅπως ἔδει μάχεσθαι,
ἀλλ᾿ ὥσπερ ὗς ἄγριος ὀργῇ φερόμενος τάχ᾿ ἄν
ποτε ἀποκτενεῖς σεαυτὸν κακῶς περιπεσὼν τῷ ξίφει .

οὐκ οἶσθα ὅτι τὸν ἄνδρα τὸν ἀγαθὸν οὔθ᾿ ὑφ᾿ αὑτοῦ
χρὴ οὔθ᾿ ὑφ᾿ ἑτέρου οὔθ᾿ ὑπὸ τῶν πολεμίων κακὸν
οὐδ᾿ ὁτιοῦν πάσχειν; σὺ δὲ ὥσπερ οἱ παῖδες χαίρεις 
ὅτι σέ φασιν οἵδε ἀνδρεῖον εἶναι· ἐγὼ δὲ δειλότατόν
 
γε ἁπάντων τε καὶ δεδιότα τὸν θάνατον μάλιστα· ὅστις
γε πρῶτον ὅπλα ἔχεις ἄρρηκτα καὶ ἄτρωτα, δι᾿ ἅπερ
σέ φασιν ἄτρωτον εἶναι. καίτοι τί ἂν δράσαις, εἴ τις
σοὶ τῶν πολεμίων τοιαῦτα ὅπλα ἔχων προσέλθοι; ἦ που
καλόν τι καὶ θαυμαστὸν ἂν εἴη, εἰ μηδέτερος ὑμῶν
μηδὲν δρᾶσαι δύναιτο. ἔπειτα οἴει τι διαφέρειν τοιαῦτα
ὅπλα ἔχειν ἢ ἐντὸς τείχους καθῆσθαι; καὶ σοὶ
μόνῳ δὴ τεῖχος οὐχ ἔστιν, ὡς σὺ φής· μόνος μὲν οὖν
σύ γε ἑπταβόειον περιέρχῃ τεῖχος προβαλλόμενος ἑαυτοῦ·

 ἐγὼ δὲ ἄοπλος οὐ πρὸς τὰ τείχη τῶν πολεμίων
ἀλλ᾿ εἰς αὐτὰ εἰσέρχομαι τὰ τείχη, καὶ τῶν πολεμίων
τοὺς προφύλακας ἐγρηγορότας αὐτοῖς ὅπλοισιν αἱρῶ,
καὶ εἰμὶ στρατηγὸς καὶ φύλαξ καὶ σοῦ καὶ τῶν ἄλλων
ἁπάντων, καὶ οἶδα τά τ᾿ ἐνθάδε καὶ τὰ ἐν τοῖς πολεμίοις,
οὐχὶ πέμπων κατασκεψόμενον ἄλλον, ἀλλ᾿ αὐτὸς
 ἰών · ὥσπερ δὲ οἱ κυβερνῆται τὴν νύκτα καὶ τὴν
ἡμέραν σκοποῦσιν ὅπως σώσουσι τοὺς ναύτας, οὕτω
δὲ καὶ ἔγωγε καὶ σὲ καὶ τοὺς ἄλλους ἅπαντας σῴζω.

 οὐδ᾿ ἔστιν ὅντινα κίνδυνον ἔφυγον αἰσχρὸν ἡγησάμενος,
ἐν ᾧ μέλλοιμι τοὺς πολεμίους κακόν τι δράσειν·
οὐδ᾿ εἰ μὲν ὄψεσθαί μέ τινες ἔμελλον, γλιχόμενος ἂν
τοῦ δοκεῖν ἐτόλμων· ἀλλ᾿ εἴτε δοῦλος εἴτε πτωχὸς καὶ
 

μαστιγίας ὢν μέλλοιμι τοὺς πολεμίους κακόν τι δράσειν,
ἐπεχείρουν ἄν, καὶ εἰ μηδεὶς ὁρῴη. οὐ γὰρ
δοκεῖν ὁ πόλεμος ἀλλὰ δρᾶν ἀεὶ καὶ ἐν ἡμέρᾳ καὶ
ἐν νυκτὶ φιλεῖ τι. οὐδὲ ὅπλα ἐστί μοι τεταγμένα,
ἐν οἷς προκαλοῦμαι τοὺς πολεμίους μάχεσθαι, ἀλλ᾿
ὅντινα ἐθέλει τις τρόπον, καὶ πρὸς ἕνα καὶ πρὸς 
πολλοὺς ἕτοιμός εἰμ᾿ ἀεί. οὐδ᾿ ἡνίκ᾿ ἂν κάμνω 
μαχόμενος, ὥσπερ σύ, τὰ ὅπλα ἑτέροις παραδίδωμι,
ἀλλ᾿ ὁπόταν ἀναπαύωνται οἱ πολέμιοι, τότε αὐτοῖς τῆς
νυκτὸς ἐπιτίθεμαι, ἔχων τοιαῦτα ὅπλα ἃ ἐκείνους βλάψει
μάλιστα. καὶ οὐδὲ νὺξ πώποτέ με ἀφείλετο, ὥσπερ
σὲ πολλάκις μαχόμενον ἄσμενον πέπαυκεν· ἀλλ᾿ ἡνίκα
ἂν ῥέγχῃς σύ, τηνικαῦτα ἐγὼ σῴζω σέ, καὶ τοὺς πολεμίους
ἀεὶ κακόν τι ποιῶ, ἔχων τὰ δουλοπρεπῆ ταῦτα
ὅπλα καὶ τὰ ῥάκη καὶ τὰς μάστιγας, δι᾿ ἃς σὺ ἀσφαλῶς
καθεύδεις.