I. Τίϲ ἐϲτιν ἐπιτήδειοϲ πρὸϲ τὸ γενέϲθαι μαῖα. 3. θὕχρηϲτοϲ μὲν ὁ λόγοϲ πρὸϲ τὸ μὴ διὰ κενῆϲ πονεῖν καὶ τὰϲ. ἀνεπιτηδείουϲ διδάξαι προϲδεχομένωϲ. ἐπιτήδειοϲ δέ ἐϲτιν ἡ γραμμά- των ἐντόϲ, ἀγχίνουϲ, μνήμων, φιλόπονοϲ, κόϲμιοϲ καὶ κατὰ τὸ κοινὸν ἀπαρεμπόδιϲτοϲ ταῖϲ αἰϲθήϲεϲιν, ἀρτιμελήϲ, εὔτονοϲ, ὡϲ δ᾿ ἔνιοι λέ- γουϲιν καὶ μακροὺϲ καὶ λεπτοὺϲ ἔχουϲα καὶ τοὺϲ τῶν χειρῶν δακτύ- λουϲ καὶ | ὑπεϲταλκόταϲ ταῖϲ ῥαξὶν τοὺϲ ὄνυχαϲ. τραμμάτων μὲν ἐντόϲ [ϲἰναι], ἵνα καὶ διὰ θεωρίαϲ τὴν τέχνην ἰϲχύϲῃ παραλαβεῖν· ἀγχίνουϲ δὲ πρὸϲ τὸ ῥᾳδίωϲ τοῖϲ λεγομένοιϲ καὶ γινομένοιϲ παρακολουθεῖν· μνήμων δέ, ῖνα καὶ τῶν παραδιδομένων ἀποκρατῇ μαθημάτων (μάθ- ϲιϲ γὰρ ἐκ μνήμηϲ γίνεται [καὶ] καταλήψεωϲ)· φιλόπονοϲ δὲ πρὸϲ τὸ ἐπιμένειν τοῖϲ ϲυμβεβηκόϲι (δεῖ γὰρ ἀνδρώδουϲ τληπαθείαϲ τῇ βουλο- μένη τοϲοῦτον μάθημα παραλαβεῖν]· κόϲμιοϲ δὲ διὰ τὸ μέλλειν οἰκίαϲ πιϲτεύεϲθαι καὶ μυϲτήρια βίου, καὶ ὅτι ταῖϲ φαύλαιϲ τὸ ἦθοϲ εἰϲ τὸ ἐπιβουλεύειν ἐφόδιόν ἐϲτι τὸ δοκεῖν ἰατρικὰϲ ἔχειν κατηχήϲειϲ· ἀπαρ- εμπόδιϲτοϲ δὲ ταῖϲ αἰϲθήϲεϲιν, ἐπεὶ τὰ μὲν ὁρᾶν δεῖ, τῶν δὲ ἐξ ἀνακρίϲεωϲ ἀκούειν, τὰ δὲ διὰ τῆϲ ἁφῆϲ καταλαμβάνειν· ἀρτιμελὴϲ δὲ πρὸϲ τὸ τῆϲ ἐν τοῖϲ ἔργοιϲ ὑπηρεϲίαϲ ἀπαρεμπόδιϲτοϲ εἶναι· εὔτονοϲ δέ, διὰ γὰρ τῆϲ ἐν τῷ περιοδεύειν κακοπαθείαϲ διϲϲὴν τὴν πρᾶξιν παραλαμβάνει· μακροὺϲ δὲ καὶ λεπτοὺϲ ἔχουϲα τούϲ δακτύλουϲ καὶ 6 τὸν μὲν οῦν φυϲικόν] scil. περὶ ϲπέρματοϲ καὶ ζψογονίαϲ (cf, p. 3, 18sq.; cf. p. 9, 18; 10, 22) 32, 4; M. Wellmanm, Eragm. d. griech. Arste I 8 14—16] Must. I 3 2 τε add. Kind 3 ϲτραγκῆϲ P (ut solet) 4 τῶν alt. Ermerins: τὸν ἔν P 5 〈οὐ〉 φαρμακείαιϲ Rose, falso (cf. ‘Gynak. d. Sor.’ p. 70) 6 ἐμφερόντων P: corr. Ermerons κεχωρήκαμεν P: corr. Daremberg 8 ante ἐντεῦθεν distinguit P 13 in mg. β΄ P 14 πρὸϲ| δεχομένωϲ P. —μένουϲ Ermerins 15 τὸ Ermerins: τὸν P 17 καὶ ate τοὺϲ om. edd. 19 εἰναι,ῖ να P: εἰναι del. Ermerins 22 καὶ del. Schoene (cf. Plutarch. p. 1061 c) 23 τὴν βουλο- μένην P: correxi 24 κόϲμειον P. corr. Dietz 30 διϲϲὴν Kalbfleisch: δὶϲ P 30 sq. διὰ 〈τὸ μέλλειν 〉 παρὰ τῆϲ ἐν τ. π. κ. δύϲτηνον πρ. παραλαμβάνειν coui. Schoenr 31 παραμβάνειν P: παραλαμβάνει edd. ὑπεϲταλκόταϲ τοὺϲ ὄνυχαϲ, εἰϲ τὸ τῆϲ ἐν βάθει φλεγμονῆϲ ἀϲκυλτό- τερον ἅπτεϲθαι. τοῦτο μέντοι γε καὶ δι᾿ αὐτῆϲ ἐπιτυγχάνεται τῆϲ ἐν τοῖϲ ἔργοιϲ ϲπουδαιοτέραϲ τριβῆϲ καὶ ϲυγγυμναϲίαϲ.