ματέρα Τειρεσίαο, καὶ οὔποκα χωρὶς ἔγεντο· ἀλλὰ καὶ ἀρχαίων εὖτʼ ἐπὶ Θεσπιέων ¯˘˘¯˘˘¯˘; ἢ εἰς Ἁλίαρτον ἐλαύνοι ἵππως, Βοιωτῶν ἔργα διερχομένα, ἢ ʼπὶ Κορωνείας, ἵνα οἱ τεθυωμένον ἄλσος καὶ βωμοὶ ποταμῶι κεῖντʼ ἐπὶ Κουραλίωι· πολλάκις ἁ δαίμων νιν ἑῶ ἐπεβάσατο δίφρω, οὐδʼ ὄαροι νυμφᾶν οὐδὲ χοροστασίαι ἁδεῖαι τελέθεσκον, ὅκʼ οὐχ ἁγεῖτο Χαρικλώ· ἀλλʼ ἔτι καὶ τήναν δάκρυα πόλλʼ ἔμενεν, καίπερ Ἀθαναίαι καταθύμιον ἔσσαν ἑταίραν. δή ποκα γὰρ πέπλων λυσομένα περόνας ἵππω ἐπὶ κράναι Ἑλικωνίδι καλὰ ῥεοίσαι λῶντο· μεσαμβρινὰ δʼ εἶχʼ ὄρος ἁσυχία. ἀμφότεραι λώοντο, μεσαμβριναὶ δʼ ἔσαν ὧραι, πολλὰ δʼ ἁσυχία τῆνο κατεῖχεν ὄρος. Τειρεσίας δʼ ἔτι μῶνος ἁμᾶ κυσὶν ἄρτι γένεια περκάζων ἱερὸν χῶρον ἀνεστρέφετο· διψάσας δʼ ἄφατόν τι ποτὶ ρῥόον ἤλυθε κράνας, σχέτλιος· οὐκ ἐθέλων δʼ εἶδε τὰ μὴ θεμιτά· τὸν δὲ χολωσαμένα περ ὅμως προσέφασεν Ἀθάνα τίς σε, τὸν ὀφθαλμὼς οὐκέτʼ ἀποισόμενον, ὦ Εὐηρείδα, χαλεπὰν ὁδὸν ἄγαγε δαίμων; ἃ μὲν ἔφα, παιδὸς δʼ ὄμματα νὺξ ἔλαβεν. ἑστάκη δʼ ἄφθογγος, ἐκόλλασαν γὰρ ἀνῖαι γώνατα καὶ φωνὰν ἔσχεν ἀμηχανία. ἁ νύμφα δʼ ἐβόασε τί μοι τὸν κῶρον ἔρεξας πότνια; τοιαῦται δαίμονες ἐστἐ φίλαι; ὄμματά μοι τῶ παιδὸς ἀφείλεο. τέκνον ἄλαστε εἶδες Ἀθαναίας στήθεα καὶ λαγόνας,