Papyrus Rylands 13 ; cf. Wilam.
 Hermes, xlvi. (1911), 471-3. Frag. 127 possibly belongs to the same context. ἀρνεῖος M 
 ἀρνῆ‹ι›δας
 καὶ θάνε 
 τοῦ μὲν ἀ 
 καὶ τὸν ἐπ [ὶ ῥάβδῳ μῦθον ὑφαινόμενον 
 ἀνέρες ε 
 πλαγκτὺν
 ἠνεκὲς ἀε [ίδω δειδεγμένος] 
 οὐδὲ μεὺ α 
 νύμφης αι
 παιδοφόνω 
 ἧκεν ἐπ’ Ἀρ[γείους]
 ἥ σφεων 
 μητέρας [ἐξεκένωσεν ἐκούφισθεν δὲ τιθῆναι.
 οὐχ οὕτω
 Ἄργος ανα. γηράσκει δὲ γέρων κεῖνος ἐλαφρότερον, 
 κοῦροι τὸν φιλέουσιν, ἑὸν δέ μιν οἷα γονῆα 
 χειρὸς ἐπ’ οἰκείην ἄχρις ἄγουσι θύρην. Stobaeus, Serm. cxv. ; cf.
 Lucian, Amor. 48, Apollon. De pron. p. 143 Bekker.