Χρόα δέ ἐστι γένους εἰδικὴ διαίρεσις. χρόαι δέ εἰσιν αἱ ῥηταὶ καὶ γνώριμοι ἕξ, ἁρμονίας μία, χρώματος τρεῖς, διατόνου δύο. Ἡ μὲν οὖν τῆς ἁρμονίας τῇ αὐτοῦ τοῦ γένους διαιρέσει κέχρηται· μελῳδεῖται γὰρ κατὰ δίεσιν καὶ δίεσιν τὴν ἴσην καὶ δίτονον. Τῶν δὲ χρωματικῶν διαιρέσεων βαρυτάτη μέν ἐστιν ἡ τοῦ μαλακοῦ χρώματος χρόα, μελῳδεῖται δὲ κατὰ δίεσιν τριτημόριον τόνου καὶ δίεσιν τὴν ἴσην καὶ τὸ ἴσον τόνῳ καὶ τῷ ἡμίσει καὶ τρίτῳ. τὸ δὲ ἡμιόλιον 1 ἑτέρου VNWB , et mg. L, ὀξυτέρου M4L, add. τόνου W. τετραχόρδων WL. 2 δί///τονον M. καὶ om. W. 3 ἐστι] ἤ W. μὲν] μέση L. δίεσιν ἀπὸ om. W, qui pergit τοῦ βαρυτέρου τὸ τῶν τετραχόρδων περιεχόντων δίτονον ἀπέχουσα, ὀξυτάτη δὲ ἡ τόνον ἀπέχουσα ἀπὸ τῶν τετραχόρδων περιεχόντων. 4 τετραχόρδων L. 5 ἡ om. B. ad lin. 6 ascribit M scho- lion fere hoc: μία δὲ καὶ χρ(όα ?) ἁρμονία καλεῖται παρὰ (τὸ) πυ(κνὸν) καὶ (τό τῆς) διὰ τεσσάρων· συμφωνί(ας ἐλλεῖπον ?) an παρὰ τῶν Πυ(θαγορείων)? VN om. 6 ἡ γένους W. χροιαί B, in M prius ι erasum. 7 ἁρμονίας] ἡ τοῦ ἐναρ- μονίου γένους supra M 9 αὐτοῦ M1, αὐτῇ WBM3L. 10 διαιρέσει N B, διαθέσει W, διαιρ. τῇ αὐτῇ M1 L, δ. καὶ αὐτὴ M4Bry. pos primam δίεσιν add. τὸ τεταρτημόριον τόνου M4, τεταρτημόριον N B, om. haec M1WL. 11 καὶ δίεσιν M2, om. M1. τὴν ἴσην om. W. δι///τονον M. 12 Possevini codex addit quae leguntur apud Ar Qu. p. 14, 32 δίεσις μὲν οὖν ἐκαλεῖτο τὸ μικρότατον κ. τ. λ.— 15, 1. 13 κατὰ δσ.] κατὰ τὴν δσ. M. 14 τριτημ, MB, τὸ τριτημ WVNL. τὸ V NB, videtur om. M, om. L. 15 καὶ M4N2L, om. rel. post τρίτῳ add. ἀσύνθετον διάστημα M4L, W autem inde a 14 τριτημόριον τόνου haec Cum cap 7 cf. Aristox. p. 24 Mb Ar Qu 1, 9 (p. 19,28 M). κατὰ δίεσιν ἡμιόλιον τῆς ἐναρμονίου διέσεως καὶ δίεσιν τὴν ἴσην καὶ ἑπτὰ τεταρτημορίων διέσεων (p. 11) ἀσύνθετον διάστημα. τὸ δὲ τονιαῖον χρῶμα τῇ αὐτῇ τοῦ γένους χρόᾳ κέχρηται· μελῳδεῖται γὰρ κατὰ ἡμιτόνιον καὶ ἡμιτόνιον καὶ τριημιτόνιον. κέκληται δὲ τὰ εἰρημένα χρώματα ἀπὸ τῶν ἐνυπαρχόντων αὐτοῖς πυκνῶν· τό τε γὰρ τονιαῖον ἀπὸ τοῦ ἐνυπάρχοντος αὐτῷ (κατὰ σύνθεσιν) τόνου, καὶ ἡμιόλιον ἀπὸ τῶν habet: καὶ δίεσιν τὴν ἡμίσειαν ἡμιτονίου (recidit in harmoniam) τόνου τριημιτόνιον (an τριτημόριον ref. ad chroma molle?) καὶ τὸ διὰ πέντε καὶ τὴν ἴσην τόνῳ καὶ τὴν τετάρτην (5 sunt dieses sive, 1/4 tonus in molli diatono). τὸ δὲ ἡμιόλιον κτλ. eadem im marg. L. Mon Baroc. 1 κατὰ δίεσιν WBM4L, καὶ δ. V N, om. M1. ἡμιόλιον τῆς ἐναρμ. διέσεως LM4, ἡμιολίου τῆς ἐναρμ. δ. B (ἡμιολίαν Cram. Hamb.) ὁμοιολίαν τῆς ἐ. δ. N, om. M1W et mg. L. 2 τὴν ἴσην om. W et mg. L. καὶ BM4L, om. M1W ἑπτὰ τεταρτ. διέσεων BN, ἑπτὰ διέσεων M1, ζ μὲν ἡμιτονίων W, ἑπτὰ διέσεων τετραμορίων L, ἑ. δ. τεταρτημ. M4. 3 ἀσύν- θετον τὸ διάστ. V, ἀσ. καὶ διάστ. Ν, σύνθετόν ἐστι διάστ. W et mg. L. pergit ὁ τρίτω ὁ τεταρτημορίῳ V, dein τρὶς (τρεῖς B) καὶ ἑπτὰ (καὶ ins. W et mg. L) εἴκοσι καὶ ἕν VN WB et mg. L, in M litura fere 36 litterarum. scholium fuisse apparet eius, qui 41/2 + 41/2 + 21= 30 demonstraret. 4 χρόᾳ κεχρ κέχρ. χρόᾳ WL . 5 κέκληνται WL. 7 ἐνυπ. καὶ αὐτῷ B. 8 αὐτῷ τόνου erasa cernuntur M1, πυκνοῦ W, αὐτῷ κατὰ σύν- θεσιν τόνου NB, αὐτῷ τόνου rep. M1 mg. et supra κατὰ συν- θέσεωος, αὐτῷ κ. συνθέσεως τόνου L. καὶ ἡμιόλιον ἀπὸ τῶν ἐνυπαρχόντων αὐτῷ διέσεων, ἡμιολίων τῶν ἐναρμονίων διέσεων M4 L, καὶ ἡμιόλιον ἀπὸ NB, ἡμιόλιον δέ ἐστι W, ἡμιόλιόν ἐστι V. reliqua omm. Continent partes toni duodecimas: e f g a Genus enarmonium 3 + 3 + 24 Chroma molle 4 + 4 + 22 ᾿᾿ hemiolium 41/2 + 41/2 + 21 tonicum 6 + 6 + 18 Diatonicum molle 6 + 9 + 15 altum 6 + 12 + 12 mi fa sol la. ἐνυπαρχουσῶν αὐτῷ διέσεων, ἡμιολίων τῶν ἐναρμονίων διέσεων, μαλακὸν δὲ τὸ τοῦ ἐλαχίστου πυκνοῦ ὡσαύτως χρῶμα, ἐπειδὴ τὸ ἐν αὐτῷ πυκνὸν ἀνίεταί τε καὶ ἐκλύεται. Τῶν δὲ διατονικῶν διαιρέσεων τὸ μὲν διάτονον μαλακὸν καλεῖται, τὸ δὲ σύντονον. ἡ μὲν οὖν τοῦ μαλακοῦ διατόνου χρόα μελῳδεῖται κατὰ ἡμιτόνιον καὶ τριῶν διέσεων ἀσύνθετον διάστημα καὶ πέντε διέσεων ὁμοίως ἀσύνθετον διάστημα. ἡ δὲ τοῦ συντόνου διατόνου τῇ αὐτῇ τοῦ γένους ἐπικοινωνεῖ διαιρέσει· μελῳδεῖται γὰρ καθʼ ἡμιτόνιον καὶ τόνον καὶ τόνον. Δείκνυνται δὲ καὶ διʼ ἀριθμῶν αἱ χρόαι τὸν τρόπον τοῦτον. ὑποτίθεται γὰρ ὁ τόνος εἰς δώδεκά τινα ἐλάχιστα μόρια διαιρούμενος, ὧν ἕκαστον δωδεκατημύριον τόνου καλεῖται· ἀναλόγως δὲ τῷ τόνῳ καὶ τὰ λοιπὰ διαστήματα, τὸ μὲν γὰρ ἡμιτόνιον εἰς ἕξ δωδε κατημόρια, ἡ δὲ δίεσις ἡ μὲν τεταρτημόριος εἰς τρία, ἡ δὲ τριτημόριος εἰς τέσσαρα, ὅλον δὲ τὸ διὰ τεσσάρων εἰς τριάκοντα. ἡ μὲν οὖν ἁρμονία μελῳδηθήσεται (p. 12) τριῶν δωδεκατημορίων μέγεθος καὶ καὶ κδ, τὸ δὲ μαλακὸν χρῶμα κατὰ δ καὶ δ καὶ κβ, τὸ δὲ ἡμιόλιον χρῶμα κατὰ τέτταρα ἥμισυ καὶ δ?? καί κα, τὸ δὲ τονιαῖον χρῶμα κατὰ Ϛ καὶ Ϛ καὶ ιη, τὸ δὲ μαλακὸν 2 μαλακὸν δὲ τὸ M4L, om. rel. ἐλάχιστον πυκνόν W 3 ὡσαύτως καὶ χ. WL. πυκνὸν χρῶμα ἀν. libb. 4 ἐκ- λύεται NL, ἐκ Μ1, addit λύεται M3, κλύεται B, διατήκεται W 5 τῶν δὲ M2B, καὶ ἐκ τῶν W διάτονον καὶ μ. W. 8 δι- έσεων] διαιρέσεων W καὶ κατὰ π. WL. 11 καθʼ] θ in litura M4, καθὼς V. καὶ τόνον M3, om. M1. 12 καὶ om. W διʼ ἀριθμῶν B, ἀριθμῶ M, ἀριθμῶν VL, ἀριθμῷ W, ἐν ἀριθμῷ N. 15 τόνου τόνος κ. W. 18 τέσ- σαρα] τρία W. διάτονον κατὰ Ϛ καὶ θ καὶ ιε, τὸ δὲ σύντονον κατὰ Ϛ καὶ ιβ καὶ ιβ. Τῶν δὲ συστημάτων διαφοραί εἰσιν ἑπτά. τέσσαρες μὲν αἱ αὐταὶ τοῖς διαστήμασιν, ἣ τε κατὰ μέγεθος καὶ ἡ κατὰ γένος καὶ ἡ τοῦ συμφώνου καὶ ἡ τοῦ ῥητοῦ καὶ ἀλόγου· τρεῖς δὲ ἴδιαι τῶν συστημάτων διαφοραί εἰσιν, ἡ τοῦ ἑξῆς καὶ ὑπερβατοῦ καὶ ἡ τοῦ συνημμένου καὶ διεζευγμένου καὶ ἡ τοῦ ἀμεταβόλου καὶ ἐμμεταβόλου. — Μεγέθει μὲν οὖν διαφέρει τὰ μείζω συστήματα τῶν ἐλαττόνων καθάπερ τὸ διὰ πασῶν τοῦ τριτόνου ἢ διαπέντε ἢ διὰ τεσσάρων ἢ τῶν ὁμοίων. — Γένει δὲ τὰ διατονικὰ τῶν ἐναρμονίων ἢ χρωματικῶν, ἢ τὰ χρωματικὰ ἢ ἐναρμόνια τῶν λοιπῶν. — Τῆ δὲ τοῦ συμφ ώνου καὶ διαφώνου διοίσει τὰ 2 ιβ] ult. loco ια B. Habent B et Par. 2460 haec dia- grammata: κδ δ δ κβ δ?? δ?? κα μαλακὸν διάτονον σύντονον διάτονον ιη Ϛ θ ιε Ϛ ιβ ιβ quamquam in 2 falso scribunt κ δ pro κβ et in 3 bis δ, om. ?? et quartum schema male inscribunt ἡμιτόν. ἡμιτόν. 9 καὶ ἐμμεταβόλου om. L. 10 συστήματα ] | συστημάτων W. 12 γένει ] γένη M1. διατονικὰ διαφέρει τῶν W. 13 χρωμ. καὶ ἐν. B.14 διοίσει] διαφορᾷ W. Cap 8. De systemate cf. Aristox. p. 6 et 17. A Qu. 1, 8 (p. 15 M). Bryenn. I 6. ὑπὸ τῶν συμφώνων φθόγγων περιεχόμενα τῶν ὑπὸ διαφώνων. σύμφωνα δέ ἐστιν ἐν τῷ ἀμεταβόλῳ συστήματι ἕξ· ἐλάχιστον μὲν τὸ διὰ τεσσάρων, τόνων δύο ἡμίσεος, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ ὑπάτης ὑπάτων ἐπὶ ὑπάτην μέσων· δεύτερον δὲ τὸ διὰ πέντε, (p. 13) τόνων τριῶν ἡμίσεος, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ ὑπάτην μέσων· τρίτον δὲ τὸ διὰ πασῶν, τόνων ἕξ, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ μέσην· τέταρτον δὲ τὸ διὰ πασῶν καὶ διὰ τεσσάρων, τόνων ὀκτὼ καὶ ἡμίσεος, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ προσλαμβανομένο ἐπὶ νήτην συνημμένων ἢ παρανήτην διεζευγμένων διάτονον· πέμπτον τὸ διὰ πασῶν καὶ διὰ πέντε, τόνων ἐννέα ἡμίσεος, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ νήτην διεζευγμένων· ἕκτον τὸ δὶς διὰ πασῶν, τόνων δώδεκα, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ νήτην ὑπερβολαίων. — τὸ δὲ συνημμένον σύστημα πρόεισι μέχρι τετάρτου συμφώνου πρῶτον γὰρ ἐν αὐτῷ τὸ διὰ τεσσάρων, δεύτερον τὸ διὰ πέντε, τρίτον τὸ διὰ πασῶν, τέταρτον τὸ διὰ πασῶν καὶ διὰ τεσσάρων. — ὁ δὲ τῆς φωνῆς τόπος αὔξεται μέχρι τοῦ ὀγδόου συμφώνου ὅπερ ἐστὶ δὶς 4 ἡμίσεως W, item 6. 5 μέσην B. 6 τριῶν καὶ Ν. 7 ὑπάτην] ν M4, ὑπάτ V WBL. 8 τόνων ἕξ — 9 διὰ πασῶν om. W. 10 ἡμίσους MW, ἡμίσεως M4. 11 νήτη L. συνημ- μένων] μέσων W. 12 διάτονον om. W 16 τὸ δὲ συνημ- μένον — μέχρι BM3L (συνημμένων Par. Hamb.), om. M1W 18 πρῶτον W3L, πρώτων M1. γὰρ ἐν αὐτῷ N B, γὰρ αὐτῶν M4, γραφῶν M1, γὰρ γραφῶν L, γράφε W. δεύτερον M3, δευτέρων M1, item τρίτων. 19 τέταρτον τὸ διὰ πασῶν M3, om. M1. add. WL πέμπτον τὸ διὰ πασῶν καὶ διὰ πέντε, ἕκτον τὸ δὶς διὰ πασῶν, M facit signum rei omissae λυ. 21 αὔξεται] αὔξει W. δὶς om. M1WB, item p.195,1,habent LM3. De vocis spatio cf. Aristox. p. 14. 20. διὰ πασῶν καὶ διὰ τεσσάρων καὶ δὶς διὰ πασῶν καὶ διὰ πέντε. — διάφωνα δέ ἐστι τά τε ἐλάττω τῶν διὰ τεσσάρων καὶ μεταξὺ τῶν εἰρημένων συμφώνων πάντα. Γίνεται δὲ καὶ σχήματα τοῦ αὐτοῦ μεγέθους ἐκ τῶν αὐτῶν ἀσυνθέτων συγκείμενα καὶ ἀριθμοῦ, εἰ ἡ τάξις αὐτῶν ἀλλοίωσιν λάβοι ἐνυπάρχοντός τινος ἀνομοίου· τὰ γὰρ ἐξ ἴσων πάντων ἢ ὁμοίων σχημάτων ἀλλοίωσιν (p. 14) οὐ ποιεῖ. τοῦ μὲν οὖν διὰ τεσσάρων τρία ἐστὶν εἴδη. πρῶτον μὲν τὸ ὑπὸ βαρυπυκνῶν περιεχόμενον, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ ὑπάτης ὑπάτων ἐπὶ ὑπάτην μέσων· δεύτερον τὸ ὑπὸ μεσοπύκνων περιεχόμενον, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ παρυπάτης ὑπάτων ἐπὶ παρυπάτην μέσων· τρίτον δὲ τὸ ὑπὸ ὀξυπύκνων περιεχόμενον, οἷόν ἐστι τὸ ἀπὸ λιχανοῦ ὑπάτων ἐπὶ λιχανὸν μέσων. ἐν μὲν οὖν ἁρμονίᾳ καὶ χρώματι πρὸς τὴν τοῦ πυκνοῦ σχέσιν τὰ σχήματα τῶν συμφώνων λαμβάνεται, ἐν δὲ διατόνῳ ἐπὶ πυκνοῦ οὐ γίνεται, διαιρεῖται δὲ τὸ γένος τοῦτο εἰς ἡμιτόνια καὶ τόνους. ὑπάρχει δὲ ἐν τῇ διὰ τεσσάρων συμφωνίᾳ ἡμιτόνιον μὲν ἓν, τόνοι δὲ δύο· ὁμοίως δὲ κἀν τῷ διὰ πέντε 2 τε om. W. ἐλ. καὶ τῶν δ. L. 3 πάντα] πάντων B. 4 καὶ om. B. 5 συγκείμενα B M4L, συγκειμένων M1W, συγ- γειμένω Ν. 6 εἰ ἡ τάξις W M4L, ἡ τάξις M1, εἴπερ ἡ τάξις B. εἰ περὶ ἄξις N. 7 ἢ] καὶ B. 9 ὑπὸ] ἀπὸ M1WL 11 ὑπάτην μέσων BLM3. ὑπάτων μέσην M1W 13 παρυ- πάτην BLM3. ὑπάτων M1W 15 μέσων WN B, μέσον M1. 18 δέ] an γάρ 20 τόνοι WB (L mg), τονιαῖα MNL. Cap. 9. De his consonantiarum formis cf. Aristox. p. 74 Dia tessaron. Hc d e 1. forma Si do re mi c d ef 2. „do re mi fa d ef g 3. „ re mi fa sol. ἡμιτόνιον μὲν ἕν, τόνοι δὲ τρεῖς· ἐν δὲ τῷ διὰ πασῶν ἡμιτόνια μὲν δύο, τόνοι δὲ πέντε· πρὸς δὲ τὴν τῶν ἡμιτονίων σχέσιν τὰ σχήματα θεωρεῖται. τοῦ οὖν διὰ τεσσάρων πρῶτον μέν ἐστιν εἶδος οὗ τὸ ἡμιτόνιον ἐπὶ τὸ βαρὺ τῶν τόνων κεῖται, δεύτερον δὲ οὗ πρῶτον ἐπὶ τὸ ὀξὺ, τρίτον οὗ μέσον τῶν τόνων. ἔστι δὲ καὶ ταῦτα ὁμοίως τοῖς λοιποῖς γένεσιν ἀπὸ τῶν αὐτῶν φθόγγων ἐπὶ τοὺς αὐτούς. Τοῦ δὲ διὰ πέντε τέσσαρά ἐστι σχήματα. πρῶτον μὲν τὸ ὑπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον, οὗ πρῶτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ ὑπάτης μέσων ἐπὶ παραμέσην. δεύτερον δὲ τὸ ὑπὸ μεσοπύκνων περιεχόμενον, οὗ δεύτερος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστιν ἀπὸ (p. 15) παρυπάτης μέσων ἐπὶ τρίτην διεζευγμένων. τρίτον δὲ τὸ ὑπὸ ὀξυπύκνων περιεχόμενον, οὗ τρίτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξὺ· ἔστι δὲ ἀπὸ λιχανοῦ μέσων ἐπὶ παρανήτην διεζευγμένων. τέταρτον τὸ ὑπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον, οὗ πρῶτος ὁ τόνος (ἐπὶ τὸ βαρύ)· ἔστι δὲ ἀπὸ μέσης ἐπὶ νήτην διεζευγμένων ἢ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ ὑπάτην μέσων: ἐν δὲ διατόνῳ πρῶτον μέν 2 πρὸς δὲ τὴν] προσδέοι M 5 πρῶτον ἐπὶ τὸ ὀξὺ Μ1W N B, μέσον τῶν τόνων M4, ita et L qui addit τὸ ὀξύ. 6 μέσον τῶν τόνων W B, μέσων τ. τ. M1N, πρῶτον ἐπὶ τὸ ὀξὺ τῶν τόνων M4L. ἔστι ] ἔχει M4L. 7 τ. λ. τὴν L (M4 mg.). 9 τοῦτο δὲ 13 ἔστιν M1, ἔστι δὲ rel. 14 παρυπάτης] βαρυτάτης B. 17 τέταρτον δὲ τὸ M4WL. 18 πρῶτος ego collata p. 197, 3, τέταρτος libri. ἐ. τ. βαρὺ BL. om. M1W ἐ. τ. ὀξὺ M4. 19 (πρλβ)μένων MWL. 20 ὑπάτη B. Dia pente. ef g a — h 1. forma mi fa sol la — si f g a — hc΄ 2. fa sol la — si do a — hc΄ d΄ 3. sol la — si do re a — hc΄ δ΄ e΄ 4. la — si do re mi. ἐστι σχῆμα οὗ πρῶτον τὸ ἡμιτόνιον ἐπὶ τὸ βαρ κεῖται, δεύτερον δὲ οὗ πρῶτον ἐπὶ τὸ ὀξὺ, τρίτον οὗ δεύτερον ἐπὶ τὸ ὀξὺ, τέταρτον οὗ πρῶτον ἐπὶ τὸ βαρύ. Τοῦ δὲ διὰ πασῶν εἴδη ἐστὶν ἑπτά. πρῶτον μὲν τὸ ὑπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον, οὗ πρῶτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξὺ· ἔστι δὲ ἀπὸ ὑπάτης ὑπάτων ἐπὶ παραμέσην, ἐκαλεῖτο δὲ ὑπὸ τῶν ἀρχαίων μιξολύδιον. Δεύτερον τὸ ὑπὸ μεσοπύκνων περιεχόμενον οὗ δεύτερος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ παρυπάτης ὑπάτων ἐπὶ τρίτην διεζευγμένων, ἐκαλεῖτο δὲ λύδιον. Τρίτον τὸ ὑπὸ ὀξυπύκνων περιεχόμενον, οὗ τρίτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ λιχανοῦ ὑπάτων ἐπὶ παρανήτην διεζευγμένων, ἐκαλεῖτο δὲ φρύγιον. Τέταρτον τὸ ὑπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον, οὗ 1 οὗ πρῶτον — 3 δεύτ. ἐπὶ τὸ ὀξύ om. M1N. ἐπὶ τὸ βαρύ om. L. κεῖται W B, om. rel. 2 τρίτον οὗ — ὀξύ om. WL. 3 τέταρτον οὐ M. πρῶτον ἐπὶ] τρίτον ἐπὶ libri, cf. 196, 18. βαρύ libb., ὀξύ Meib. 6 ἔστι δὲ] W. 8 δεύ- τερο δὲ τὸ L. 12 ἀπὸ] ὑπὸ L. 13 ad 198, 14 scholion τὸ δὲ ὑπὸ διατόνου ἤτοι λιχανοῦ φρύγιον. M2. Dia pason. Forma 1. Hc d ef g a — h mixolydia. c d ef g a — hc lydia d ef g a — hc d΄ phrygia 4. doria ef g a — hc d΄ doria ᾿᾿ 5. hypolydia f g a — hc΄ d΄ e΄ f 6. hypophrygia g a — hc΄ d΄ e΄f΄ g 7. hypodoria a — hc΄ d΄ e΄ f΄ gʹ a΄. De his modis agit Bellermann Anon. p. 9. 35. Tonleitern p. 7. Gevaert Histoire l 127. Jan ad Bacchium p. 10. Westphal Harmonik p. 136. quae tamen hic de dynami sonorum som- niavit, ea refelli in Berliner Wochenschrift 1886, p. 1134. et quae de variorum modorum exitu statuerat Gevaertusque ab illo recepit, ea falsa esse W. declaravit in Aristoxeno (1893) p. 1. τέταρτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ ὑπάτης μέσων ἐπὶ νήτην διεζευγμένων, ἐκαλεῖτο δὲ δώριον. Πέμπτον τὸ ὑπὸ μεσοπύκνων περιεχόμενον οὗ πέμπτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ παρυπάτης (p. 16) μέσων ἐπὶ τρίτην ὑπερβολαίων, ἐκαλεῖτο δὲ ὑπολύδιον. Ἕκτον τὸ ὑπὸ ὀξυπύκνων περιεχόμενον, οὗ ἕκτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἔστι δὲ ἀπὸ λιχανοῦ μέσων ἐπὶ παρανήτην ὑπερβολαίων, ἐκαλεῖτο δὲ ὑποφρύγιον. Ἕβδομον τὸ ὐπὸ βαρυπύκνων περιεχόμενον, οὗ πρῶτος ὁ τόνος ἐπὶ τὸ βαρύ· ἔστι δὲ ἀπὸ μέσης ἐπὶ νήτην ὑπερβολαίων ἢ ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ μέσην· ἐκαλεῖτο δὲ κοινὸν καὶ λοκριστὶ καὶ ὑποδώριον. Ἐν δὲ διατόνῳ πρῶτον μέν ἐστιν εἶδος τὸ διὰ πασῶν, οὗ πρῶτον μὲν ἐπὶ τὸ βαρὺ, τέταρτον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ ἐστι τὸ ἡμιτόνιον· δεύτερον δὲ οὗ τρίτον μὲν ἐπὶ τὸ βαρὺ, πρῶτον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ· τρίτον δὲ οὗ δεύτερον ἐφʼ ἑκάτερα· τέταρτον δὲ οὗ πρῶτον μὲν ἐπὶ τὸ βαρὺ, τρίτον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ· πέμπτον δὲ οὗ τέταρτον μὲν ἐπὶ τὸ βαρὺ, πρῶτον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἕκτον δὲ οὗ τρίτον μὲν ἐπὶ τὸ βαρὺ, δεύτερον δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ· ἕβδομον δὲ οὗ δεύτερον μὲν ἐπὶ τὸ βαρὺ, τρίτον δὲ 8 μέσων om. N ἐπ M4B in lit.), M1W. 13 λο- κριστί W, λοκροστί M1, λοκρικὸν BM3L. καὶ om. W. 14 δὲ τῷ δ. M3. εἶδός ἐστι W. τὸ δ. MWBL, τοῦ δ. N. 15 οὗ] οὐ M. μὲν ἐπὶ τὸ βαρύ BM3L, τε καὶ M1W. δὲ ἐπὶ τὸ ὀξύ ἐστι] ἐπὶ M1W 16 τρίτον μὲν ἐπὶ τὸ βαρὺ om. M1W δὲ om. eid. 19 τρίτον] τέταρτον VWL, βαρὺ, τρίτον δὲ ἐπὶ τὸ om. B. τέταρτον μὲν ] πρῶτον M1W 20 πρῶτον δὲ ] τέταρτον M1, δεύτερον WL. πρῶτον δὲ ἐ. τὸ ὀξύ et τέταρτον μὲν ἐ. τὸ β. invertit B. 21 ο τρίτον μὲν ἐ. τὸ βαρὺ, δεύ- τερον δὲ M in lit. et L, δεύτερον δὲ πέμπτον V, οὗ πρότερον μὲν ἐ. τὸ βαρὺ, δεύτερον δὲ W 22 δεύτερον] πρότερον W βαρὺ] ὀξὺ M1WB. τρίτον] δεύτερον W, πέμπτον LM4. ἐπὶ τὸ ὀξύ. ἔστι δὲ καὶ ταῦτα ἀπὸ τῶν αὐτῶν φθόγγων ἐπὶ τοὺς αὐτοὺς καθάπερ ἐπὶ τῆς ἁρμονίας καὶ τοῦ χρώματος καὶ ἐκαλεῖτο τοῖς αὐτοῖς ὀνόμασι. Τῇ δὲ τοῦ ῥητοῦ καὶ ἀλόγου διαφορᾷ διοίσει συστήματα, ὅσα ἐκ ῥητῶν διαστημάτων σύγκειται, τῶν ἐξ ἀλόγων. ὅσα μὲν γὰρ ἐκ ῥητῶν ῥητά ἐστιν, ὅσα δὲ ἐξ ἀλόγων ἄλογα. Τ δὲ τοῦ ἑξῆς καὶ ὑπερβατοῦ διαφορᾷ διοίσει (p. 17) συστήματα τὰ διὰ τῶν ἑξῆς φθόγγων μελῳδούμενα τῶν καθʼ ὑπερβατόν. Τ δὲ τοῦ συνημμένου καὶ διεζευγμένου διαφορᾷ διοίσει συστήματα, ὅσα διὰ τῶν συνημμένων τετραχόρδων τὴν σύνθεσιν ἔχει τῶν διὰ τῶν διεζευγμένων. ἔστι δὲ συναφὴ μὲν δύο τετραχόρδων ἑξῆς μελῳδουμένων, ὁμοίων κατὰ σχῆμα, φθόγγος κοινός. διάζευξις δέ ἐστι δύο τετραχόρδων ἑξῆς μελῳδουμένων, ὁμοίων κατὰ σχῆμα, τόνος ἀνὰ μέσον. εἰσὶ δὲ αἱ πᾶσαι συναφαὶ τρεῖς· μέση, ὀξυτάτη, βαρυτάτη. καὶ 1 ὀξ βαρύ W. καὶ om. WL, item l. 3 W 5 τῶν] ἢ W. 6 γὰρ om. W. γὰρ ῥητὰ ἐκ ῥητῶν ἐ. libri. 9 τα inserit M1, hab. NL, om. WB. 10 τῶν Βry. p. 385, τῇ libri. 12 διοίσει ὁμοίως σ. W. ὅσα] ἃ W διὰ τῶν διέσεων συν. M1WN. 13 τετρ.] τῶν τετρ. W. διὰ τῶν om. MNBL. 17 ἀνὰ μέσων N. Systema synemmenon. hypatom meson synemmenon Proslamb. bypate parypate lichanos hypate parypate lichanos Mese trite paranete nete ἔστι βαρυτάτη μὲν ἡ ἐκ τοῦ ὑπάτων καὶ μέσων τετραχόρδου· κοινὸς δὲ αὐτῇ συνάπτει φθόγγος ὑπάτη μέσων. μέση δέ ἐστι συναφὴ ἡ τοῦ μέσων καὶ νητῶν συνημμένων· κοινὸς δὲ αὐτῇ συνάπτει φθόγγος μέση. ὀξυτάτη δέ ἐστι συναφὴ ἡ τοῦ διεζευγμένων καὶ τοῦ ὑπερβολαίων· κοινὸς δὲ αὐτῇ συνάπτει φθόγγος νήτη διεζευγμένων. διάζευξις δέ ἐστι μία ἡ τοῦ μέσων καὶ νητῶν διεζευγμένων· κοινὸς δὲ αὐτὰ διαζεύγνυσι τόνος ὁ μεταξὺ μέσης καὶ παραμέσης. Τέλεια δέ ἐστι συστήματα δύο, ὧν τὸ μὲν ἔλαττον, τὸ δὲ μεῖζον. καὶ ἔστι τὸ μὲν ἔλαττον κατὰ συναφὴν ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ νήτην συνημμένων. ὑπάρχει δὲ ἐν αὐτῷ τετράχορδα τρία συνημμένα τάδε· ὑπάτων μέσων συνημμένων, καὶ τόνος ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ ὑπάτην ὑπάτων· συμφώνῳ δὲ ὁρίζεται τῷ (p. 18) διὰ πασῶν καὶ διὰ τεσσάρων. Τὸ δὲ μεῖζόν ἐστι κατὰ διάζευξιν ἀπὸ προσλαμβανομένου 1 τετραχόρδων N. 2 αὐτῇ MW Bry., αὐτὰ BM3L. ὑπ. τῶν μ. N. 3 a μέση 3 ad μέση 4 aberrat W ἡ ego ἐκ (vel u) libri, cf. lin. 1. 5. 7. νητῶν in M erasum, hab. VWNB. 4 συνημμένων MNL, συνημμέν MWB. αὐτῇ ut l. 2, item l. 6. 5 ἡ N2, ἡ ἐκ B, ἐκ N rel. 6 ἡ νήτη τῶν δ. 7 ἡ ἐν N B, ἐκ M W 8 νητῶν M (et νη in lit. WBL, τῶν N. αὐτὰ WBM3, αὐτὴν VL. τόπος W 10 ὦν οm. WΒ, ἔστι hab. Ν. 12 ἀπὸ om. W, πο M4 supra. νήτην M4, νήτη M1L. 14 ὑπάτων] ὑπὸ τῶν Ν. ὑπάτη B. 15 συμφώνῳ LM4, σύμφωνον B (M1?) συμφόνου συμφώνου 16 τῷ] τὸ L. Unum novisse videtur systema perfectum Aristox. p. 6 (et apud Porphyrium in Ptol. p. 258), sicuti Ptolemaeus barm. II1. eadem, quae hic Cleonides, docet Gaudentius p. 8. eadem habet systemata, nomina alia Nicomachus harm. c. 11: eadem sunt nomina, minus systema diezeugmenon apud Bacchium § 74, cf. annot. meas (1891) p. 9b. ἐπὶ νήτην ὑπερβολαίων. ὑπάρχει δὲ ἐν αὐτῷ τετράχορδα μὲν τέσσαρα διὰ δυοῖν διεζευγμένα, ἀλλήλοις δὲ συνημμένα, τό τε ὑπάτων καὶ μέσων, καὶ διεζευγμένων καὶ ὑπερβολαίων, καὶ ἔτι τόνοι δύο, ὅ τε ἀπὸ προσλαμβανομένου ἐπὶ ὑπάτην ὑπάτων καὶ ὁ ἀπὸ παραμέσης ἐπὶ μέσην. συμφώνῳ δὲ διορίζεται τῷ δὶς διὰ πασῶν. Πέντε δὲ ὄντων τετραχόρδων ἐν τῷ ἀμεταβόλῳ συστήματι ὅπερ ἐστὶν ἐξ ἀμφοῖν τελείοιν σύνθετον, τὰ μὲν δύο κοινά ἐστιν ἑκατέρῳ τῶν τελείων, τό τε ὑπάτων καὶ μέσων· ἴδια δὲ τοῦ μὲν κατὰ συναφὴν τὸ νητῶν συνημμένων, τοῦ δὲ κατὰ διάξευξιν τὸ νητῶν διεζευγμένων καὶ νητῶν ὑπερβολαίων.