Ὅτι τοὺς παρʼ Ὁμίρῳ Ἐρεμβοὺς τοὺς Τρωγλοδύτας
δεῖ Ἄραβας ἐξακούειν, παρὰ τὸ ἐν τῇ ἔρᾳ, τῇ
γῆ, ἐμβαίνειν. Ὅτι ἡ γεωγραφίκ, οὐ μόνον διὰ φιλοσοφίαν
μεγάλα συντελεῖ, ἀλλὰ καὶ διὰ πολιτικὰς καὶ στρατηγικὰς
φρονήσεις τε καὶ πράξεις. Ὅτι τὸ πολλῶν ἀνθρώπων ἰδεῖν ἄστεα καὶ νοῦν
γνῶναι καὶ τὸ ἐπὶ τοῦ Ἡρακλέους « μεγάλων ἐπιίστορα
ἔργων εἰρημένον τὴν ἐκ τῆς γεωγραφικῆς ἱστορίας
διαγινομένην φρόνησιν ἐμφανίζει. Ὅτι ἡ μὲν γεωγραφία, τῆς ὅλης οὖσα οἰκουμένης
ἶστορία, περὶ τὸ ποσὸν μᾶλλον καταγίνεται, ὡς
μαθηματικωτέρα· ἡ δὲ χωρογραφία τόπου τινὸς οὖσα,
οἶον ὡς Ὅμηρος λέγει· « εἵ θ’ Ὑρίην ἐνέμοντο καὶ
Αὐλίδα πετρήεσσαν, » καὶ πολύκνημον Ἐτεωνὸν καὶ
πολυτρήρωνα Θίσβην καὶ πολυστάφυλον Ἄρνην, περὶ
τὸ ποιὸν τῆς χώρας· οἶον εἰ βαθύγειος, εἰ ὀρεινὴ, εἰ
πεδιὰς, εἰ ἄξυλος, εἰ μέταλλα ἔχουσα. Ὅτι ἄλλος μὲν ὁ τῆς Ἰνδικῆς χωρογράφος,
ἀγνοῶν τὴν Ἐλλάδα τυχὸν, καὶ ἄλλος ὁ τῆς Αἰγύπτου,
ἀγνοῶν τὰ τῆς Περσίδος καὶ Βακτριανῆς.