Γῆ. τὰ εἰϲ η λήγοντα θηλυκὰ ὀνόματα ἐπ᾿ εὐθείαϲ περιϲπώμενα 
 κατὰ τὴν ϲυνήθειαν καὶ τὴν τῶν παλαιῶν χρῆϲιν ἀεὶ θέλει ὑπὲρ μίαν
ϲυλλαβὴν εἶναι ἔχειν τε καὶ ἐντελέϲτερα προυποκείμενα. ϲυκέα ϲυκῆ,
λεοντέα λεοντῆ, φακέα φακῆ Ἐπίχαρμοϲ
 χύτρα δὲ φακέαϲ ἥψετο, 
παγῆ, γαλῆ, μυγαλῆ, ἀμυγδαλῆ Εὔπολιϲ Βάπταιϲ 
 ἀλλ᾿ ἐξολεῖϲ με ναὶ μὰ τὴν ἀμυγδαλῆν, 
κωλῆ Ἀλμειψίαϲ Κόννῳ
 ἐντευθενὶ δίδοται μάλιϲθ᾿ ἱερώϲυνα, κωλῆ, τὸ πλευρόν, ἡμίκραιῤ ἀριϲτερά. 
 ϲηϲαμῆ Ἀριϲτοφάνηϲ (Pac. 857) 
 πλακοῦϲ πέπεπται, ϲηϲαμῆ ϲυμπλάττεται. 
χαιρέτω ἄρα ἡ γῆ μονοϲύλλαβοϲ οὖϲα καὶ ϲυνήθηϲ τῇ νῦν χρήϲει καὶ
τῇ τῶν παλαιῶν πάντων. εἰ δέ τιϲ λέγει, καὶ ἡ Ῥέα Ῥῆ κέκληται
ὑπὸ τοῦ Ϲυρίου, ἴϲτω ὅτι αὐτοῦ ἴδιοϲ ἡ χρῆϲιϲ καὶ οὐ πᾶϲιν ἴϲωϲ ἢ
 1. 1 τοῦ pro τοῦ δὲ em. Ls. simul monens etiam τοῦδε τοῦ scribi posse.
l. 3 ϲεύϲ pro εὔϲ scr. Ls. collato Choer. 209, 9. l. 4 Φλεύϲ pro Φεύϲ idem
em. ex Choer. l. c. l. 5 μῆν Δνεὺϲ χείμερραν cod., em. Ls. coll. Lobeck. Parall.
p. 92. l. 8 Zάϲ pro Zεύϲ em. Ls. ex Eust.1387, 26, idem Φερεκύδει pro Φερεκύδῃ
κύδῃ et κατὰ κίνηϲιν ἰδίαν καὶ pro κατὰ κίνηϲίν τινα ὑπὸ Βοιωτῶν. Nunc Lebrsius
dubitat, num hoc κίνηϲιϲ rectum sit. inserendum fortasse ex Aristoph. Av. 570
censet καὶ Ζάν. cf. Abrensius Phlol. XXIII p. 206, qui rectius Ζῆϲ scribendum
esse putat pro Ζήϲ, sed accentus Herodianeus est acutus, ut ex Theogn. 134, 28
περιϲπᾶται τὸ Δρῆϲ καὶ Τρῆϲ, ὡϲ δέ τινεϲ βούλονται καὶ τὸ Ζῆϲ, quae verba ex.
Herodiano exscripta sunt, intellegitur. Herodianus docuerat Ζῆϲ acuendum esse,
sed esse quosdam, quibus non adstipulandum iudicat, qui Ζῆϲ circumflecterent.
l. 14 λεκέαϲ ἥψατο cod. Bl. suspicatus erat φακέαϲ ἥψετο, quod confirmaverat
Dindorfus allato Athenaeo V p. 158. Ἐπίχαρμοϲ δ’ἐν Διονύϲοιϲ « χύτρα δὲ φακέαϲ
ἥψετο». recepit Ls l. 16 ἀλλ᾿ ἐξομέλειϲ με ναὶ μὰ τὴν ἀμυγδαλῆ. cod.
Dindorf. allato Athenaeo II p. 53 A ἀπολεῖϲ με ναὶ μὰ τὴν ἀμυγδολῆν suspicatus
erat ἀλλ᾿ ἐξαπολεῖϲ με κτλ., Meinek. fragm. Com. p. 169 min. ἀλλ᾿ ἐξολεῖϲ.
l. 17 in cod. scriptum est ἀμειψίαϲ κοινῷ· ἐντεῦθεν ὅϲαι μάλιϲτα ἱερωϲανακωλεῖτο
πλευρὸν ἢ μικρᾶϲ ἀριϲτερᾶϲ. Athen. IX p. 368 E Ἀμειψίαϲ Κόννῳ·
δίδοται μάλιϲτα ἱερωϲύνα
κωλῆ, τὸ πλευρὸν, ἡμίκραιῤ ἀριϲτερά
unde Hermanno corrigendum videbatur
ἐντεῦθεν ἐδίδοθ᾿ ὅϲα μάλιϲθ᾿ ίερώϲυνα
κωλῆ, τὸ πλευρὸν κτλ.
Quae cum Lehrsio exhibui, sunt Meinekii p. 404 ed. min., qui P Fritzschii emendationem
ἐντευθενί recepit. l. 21 cod. πλακόεϲϲα ἕπεται, apud Aristoph.,
cuius locum indicavit Dindorf, legitur πλακοῦϲ πέπεπται. 

 
καὶ Ἀττικοῖϲ ἡ γνῶϲιϲ ἐϲτί. τὸ δὲ πλῆ εἰρημένον παρὰ Διογένει τῷ
Ἀπολλωνιάτῃ ἀντὶ τοῦ πλέη θηλυκοῦ ἐπιθετικῶϲ ἄγνωϲτον τοῖϲ ἄλλοιϲ.
ἀλλὰ καὶ ἡ νέα νῆ εἰρημένον ἐν Ϲαμίων ὥροιϲ· «τῇ δὲ νῇ τῶν Πυθιογειτόνων 
τιϲ ϲυγκυρέων ἐλάμβανε»: καὶ παρὰ Ἀριϲτοφάνει ἐν
 Αἰολοϲίκωνι
 καί κ᾿ ἐπιθυμήϲειε νέοϲ νῆϲ ἀμφιπόλοιο. · 
ἡ δὲ γῆ κοινὴ ϲυνήθηϲ. ἔτρεψάν τε τὸ η εἰϲ α Δωριεῖϲ καὶ Αἰολεῖϲ 
καὶ Βοιωτοὶ γᾶ λέγοντεϲ, ὡϲ ἀϲυναλείπτου αὐτοῦ ὑτάρχοντοϲ. οὐκ
ἀγνοῶ δὲ ὅτι κατὰ ποιητὰϲ εἴρηται καὶ γέα καὶ γαῖα καὶ αἶα.