6. καρίϲ παρὰ τὸ ϲκαίρειν ϲκαρίϲ τιϲ οὖϲα. 7. παρὰ τὸ ὄθω τὸ δηλοῦν τὴν. 
ἔνθεν «κοὐδ’ ὄθομαι κοτέοντοϲ » (Α 181) καὶ «ψεδνὴ δ’ ἐπενήνοθε λάχνη»
(Β 219) ἐνόθω ἤνοθεν ἐνήνοθεν ἀντὶ τοῦ ἐκινεῖτο. ὀθόνη οὖν
εὐκίνητοϲ διὰ λεπτότητα. Ἡρωδιανὸϲ ἐν τῷ Ϲυμποϲί ῳ. 8. ἐπεὶ τέμνει καὶ κεντίζει ὡϲ εἰπεῖν τὴν γεῦϲιν. 
καὶ ὀξεῖαν ϲταφυλὴν λέγομεν τὴν κεντρίζουϲαν ἡμῶν τὴν γεῦϲιν.
Κυρηναῖοι δὲ τὸ ὄξοϲ ἧδοϲ λέγουϲι κατ’ ἀντίφραϲιν. δύναται δὲ παρὰ
τὸ ὀξύ ὄξοϲ ὁ εἰϲ ὀξὺ μεταβεβληκὼϲ οἶνοϲ εἰρῆϲθαι ὀξύϲ ὄξοϲ ὡϲ ταχύϲ
τάχοϲ, εὐρύϲ εὐροϲ. οὕτω Φιλόξενοϲ. 9. παρὰ τὸ πέλωρον. μεῖζον γάρ ἐϲτι
τῆϲ χήμηϲ καὶ τῶν ἄλλων ὁμοίων ὀϲτρέων. οὕτωϲ Ἡρωδιανὸϲ ἐν
Ϲυμποϲί ίῳ. 10. ὁ οἶνοϲ. παρὰ τὸ πάλλειν καὶ ϲείειν 
ἡμᾶϲ πίνονταϲ. Ἐν Ϲυμποϲί ῳ οὕτωϲ Ἡρωδιανόϲ. 1. 2 proposui adnotamentum, ut servatum est in An. Ox., nam hic et accuratius
et retentis Herodiani propriis verbis (e. g. προϲφυέϲτερον) quam in E.
M. ἧλοϲ scripsi pro ἧ δαϲυνθὲν ex Arc. 198, 16. cf. 11. Pr. Α 576 I 6
 8 κάρᾳ ante βαίνειν ex E. M. 490, 29 addidi, ἐπὶ a τῆϲ κεφαλῆϲ ad τῷ ἐδά-
φει transmisi. cf. περὶ ϲχημάτων fr. 3. I 13 haec duo fragmenta (5 et 6)
quamvis titulo destituta, ex hoc libro suapta videntur. 1. 17 ἤνοθεν scripsi
ex E. M. 354 , 48 pro ἔνοθεν, ἐκινεῖτο pro ἔκειτο. —Secutus est Herodianus
Philoxenum in Schol. ad ΙΙ. 8 919. Anecd. Paris. III 279, 17: ἐπενήνοθεν: κατὰ
φιλόξενον ἐκ τοῦ ὅθω τοῦ ϲημαίνοντοϲ τὸ κινῶ μετὰ τῆϲ ἐν ἐνόθω, ἐνόϲω ὁ
μέλλων, ὅθεν Ἐνοϲίχθων καί ἐνοϲίφυλλοϲ. ἤνοκα καὶ ἤνοθα ὁ μέϲοϲ καὶ ἀναδιπλαϲιαϲμὸϲ
Ἀττικὸϲ ἐνήνοθα. cf. E. M. 1. c. (maxime cod. V) et 616, 2.
1. 20 vidutur haec Philoxeni notatio ex Herodiani Symposio in Etym. Orionis
translata esse. cf. E. M. 626, 49, ub falso Ὦροϲ pro Ὠρίων subscriptum est. 1. 26 cf. E. M. 659, 54, E. Gud. 485, 55, ubi χείμηϲ pro χήμηϲ scriptum est. 1. 30 cf. E. M. 670, 36, lex. Cyrill. in Cram. Anecd. Paris. IV 188.