1. πᾶν ὄνομα μονοϲύλλαβον μακροκαταληκτεῖν θέλει
εἴτε φύϲει εἶτε θέϲει· φύϲει μὲν οἷον Γρᾶϲ, πᾶϲ, Κρήϲ, Τρώϲ, ϲήϲ ὁ
ϲκώληξ, νοῦϲ, παῖϲ, βοῦϲ, θέϲει δὲ οἷον νύξ, Ϲτύξ, φλόξ, Φρύξ, ἅλϲ
χωρὶϲ τοῦ τίϲ τοῦτο γὰρ ϲυϲτέλλει τὸ ῑ, καὶ χωρὶϲ τοῦ πόϲ, ὅπερ ἀπὸ 
τοῦ πούϲ γέγονε κατ’ ἀποβολὴν τοῦ ῦ κῷ πὸϲ ἄγ’ ἱεμένοιϲι» καὶ τοῦ
ἕν καὶ τοῦ θέν, ὅπερ ἰϲοδυναμεῖ τῷ τί, ὅπερ ϲυνεχῶϲ εὑρίϲκεται μετὰ
τῆϲ οὐ ἀποφάϲεωϲ καὶ τῆϲ μή ἀπαγορεύϲεωϲ οἷον οὐδέν, μηδέν, καὶ
χωρὶϲ τοῦ ὅϲ «ὃϲ ἆν ἐθέλῃ, μεινάτω με» καὶ χωρὶϲ τοῦ πάν παρ’ Αἰολεῦϲιν
(οἱ γὰρ Αἰολεῖϲ τοῦ πᾶν τὸ α ϲυϲτέλλουϲι) καὶ χωρὶϲ τοῦ Δί, 
ὅπερ ἀπὸ τοῦ Δία γέγονε κατ’ ἀποκοπήν, ὅπερ καὶ μετὰ τοῦ νή ἐπιρρήματοϲ
γίνεται νὴ Δί. 2. τὰ εἰϲ ειϲ μονοϲύλλαβα διὰ τῆϲ ει διφθόγγου γραφόμενα
ϲπάνιά ἐϲτιν, ἔϲτι γὰρ τὸ θείϲ ὀξύτονον, ὅπερ ἀεὶ μετὰ τῆϲ 
οὐ ἀποφάϲεωϲ ἢ τῆϲ μή ἀπαγορεύϲεωϲ ϲύνεϲτιν, οὐδείϲ καὶ μηδείϲ.
 1. 32 et. Arc. 193, 1, Dichron. 282, 12, Mon. 19, 1, Lob. Parall. 70 et 86
et de νὴ Δί El. II 273. fragmentum prius sic resbtuit Lobecx. 1. c.; in altero,
ficticio ut videtur, E. M. 635, cod. V habet ἔλθῃ. 

 
ἔϲτι δὲ καὶ τὸ κλείϲ θηλυκὸν καὶ τὸ εἰϲ ἀρϲενικὸν ἐπὶ τοῦ ἀριθμοῦ
περιϲπώμενον ὑγιῶϲ. αἱ γὰρ εἰϲ ειϲ ὀξυνόμεναι καὶ ἔχουϲαι εἰϲ εν οὐδέτερον
μετοχαί εἰϲιν οἷον τιθείϲ τιθέν, νυγείϲ νυγέν. βαρυνόμενα δὲ
ὀνόματά ἐϲτιν οἰον τιμήειϲ, ἐρόειϲ. ἐπεὶ οὖν τὸ εἰϲ εἶχεν οὐδέτερον τὸ
 ἕ, ἐχρῆν βαρύνεϲθαι· οὐκ ἦν δὲ τοῦτό πωϲ διὰ τὴν μονοϲυλλαβίαν.
ἀναγκαίωϲ περιϲπᾶται, ἵνα δυνάμει βαρύνηται· ἀμέλει εἰϲ διϲυλλαβίαν
μετελθὸν βαρύνεται ἐν τῷ ὀφθαλμὸϲ ἕειϲ ἐπέκειτο μετώπῳ» (Hes.
Theog. 145), ἵνα τὴν ὀνοματικὴν ϲημαϲίαν ἀποφήναι. οὕτωϲ Ἥρωδιανὸϲ
περὶ μονοϲυλλάβων.