τὰεἰϲ τηϲ λήγοντα ἀρϲενικὰ φύϲει διϲύλλαβα βαρύνεται
οἷον δότηϲ, πλύτηϲ, θύτηϲ, πράτηϲ· διὰ τοῦτο τὸ ψάλτηϲ ἀναλογώτερόν
 1. 10 caussa autem nulla alia videtur nisi quod a verbo monosyllabo ζῶ,
unde etiam Plato Cratyl. p. 326 repetit, proagatum sit. cf. Cram Ep. I 182
E. Gud. 230, 16. Similiter qui θεόϲ a ἀῶ τὸ καταϲκευάζω duxerunt. primigeniam
formam θόϲ esse voluerunt, quae in θεόϲ mutata esset, quεia praeter τίϲ
nullum nomen consona fuitum esset breve. Choer. Ep. in Psalm. 22, 1. 1. 13
cf. Eust. ad Hom. 1741, 26 ubi Herodianus ἀλγηδών ἀηδών dicit ῥηματικὰ εἰϲ
δων λήγοντα et de ἀηδών Theogn. 32, 18. 
 
ἐϲτι κατὰ τὴν κοινὴν διάλεκτον βαρυνόμενον τοῦ παρὰ τοῖϲ
Ἀττικοῖϲ ὀξυνομένου. τὸ δὲ λῃϲτήϲ ἀπὸ τριϲυλλάβου ληιϲτήϲ ἐγένετο. τὰ εἰϲ τηϲ λήγοντα ἀρϲενικὰ καθαρὸν ἔχοντα τὸ τ
βραχείᾳ παραληγόμενα ὑπὲρ δύο ϲυλλαβὰϲ βαρύνεται καὶ ἁπλᾶ ὄντα,
 ἀρότηϲ, ἐργάτηϲ. ϲεϲημείωται τὸ εὑρετήϲ. τὸ μέντοι λυριϲτήϲ, λεπιϲτήϲ,
χλευαϲτήϲ ὀξύνεται, ὅτι οὐ καθαρὸν τὸ τ τὸ ἀθλητήϲ, μαχητήϲ,
μαθητήϲ, ὅτι οὐ βραχεῖαν ἔχει τὴν παραλήγουϲαν. τὰ εἰϲ ατηϲ τὸ α μακρὸν ἔχοντα ῥηματικὰ θεατήϲ,
πειρατήϲ ὀξύνεται. τὰ εἰϲ υτηϲ τὸ υ μακρὸν ἔχοντα ῥηματικὰ ὀξύνεται
κωλυτήϲ, μηνυτήϲ. τὰ εἰϲ
ηϲ ἐπίθετα παρὰ ῥῆμα ϲύνθετα εἰϲ ουϲ ποιοῦντα τὴν γενικὴν ὀξύνεται
εὐϲεβήϲ, εὐλαβήϲ, θεοφιλήϲ, αὐτοϲφαγήϲ, πολυδευκήϲ, Πολυδεύκηϲ δὲ
 τὸ κύριον βαρύνεται. βαρύνεται δὲ τὰ παρὰ τὸ ὄλω πανώληϲ, ἐξώληϲ,
προώληϲ καὶ τὰ παρὰ τὸ ἀρκῶ αὐτάρκηϲ καὶ τὰ παρὰ τὸ ἀντῶ
προϲάντηϲ καὶ τὰ παρὰ τὸ ἅδω αὐθάδηϲ. τὰ μέντοι παρὰ ῥῆμα ϲύνθετα
εἰϲ ου ἔχοντα τὴν γενικὴν βαρύνεται οἰον πωλῶ παντοπώληϲ,
μετρῶ γεωμέτρηϲ, παιδοτρίβηϲ, χρεωφείληϲ, ναυβάτηϲ, ἐργομίϲηϲ,
 προγύπτηϲ.