1. Π. Pros. Ν 102 φυζακινῇϲ ὁμοίωϲ ἀναγνωϲτέον τῷ ἐαρινῇϲ.
πῶϲ δ’ ἐϲχημάτιϲται, δεδήλωται ἐν τῷ περὶ παρωνύμων. 2. Schol. ad Dionys., Βekk. An. 850, 28: τὰ εἰϲ ὄηϲ ἀποβάλλοντα
τὴν δη ποιεῖ θηλυκόν, Τανταλίδηϲ Τανταλίϲ,Πηληϊάδηϲ Πηλϊάϲ, Αἰνειάδηϲ
Αἰνειάϲ —καὶ τὸ μὲν Χρυϲηΐϲ καὶ Nηρηΐϲ ἀπὸ τοῦ Χρυϲεύϲ Νηρεύϲ·
τὸ δὲ Εὐξαντιάϲ ἀπὸ τοῦ Εὐξάντιοϲ. τὸ δὲ Εὐξαντίδοϲ παρὰ Καλλιμάχ
ὕφεϲιν ἔχει τοῦ α. τὸ Ἑλικωνιάϲ πλεονάζει. οὕτωϲ ἀπὸ τῶν εἰϲ δηϲ 
ἀρϲενικῶν ϲχηματίζουϲι τὰ θηλυκὰ πατρωνυμικὰ οἱ περὶ Ἀπολλώνιον.
Ἡρωδιανῷ δὲ τοῦτο οὐ δοκεῖ φάϲκοντι μὴ δύναϲθαι τοιοῦτον παραϲχηματιϲμὸν
εἶναι διὰ τὴν κατάληξιν, διὰ τὸν χρόνον, διὰ τὴν γένεϲιν.
τὰ γὰρ παρεϲχηματιϲμένα ἀρϲενικοῖϲ ἀπὸ τῆϲ γενικῆϲ κανονίζεται. ἐκ
μὲν μακροκαταλήκτου γίνεται μακροκατάληκτα οἷον φίλου φίλη καὶ 
 1. 13 post διφρεύω omisi verba χωρὶϲ τῶν ἀπὸ μελλόντων γινομένων ἀποβολῇ
τὸῦ ω οἶον ἐλπίζω ἐλπίϲω ἐλπίϲ, ἰϲχύω ἰϲχύϲω ἰϲχύϲ, quae ab Herodiani,
qui potius verba ex nominibus propagavit, doctrina abhorrent. Reliqu ab Herodiano
profecta esse demonstrari potest, de μόνοϲ μονῶ ef. Arcad. 149 περιϲπᾶται
τὰ ἔχοντα προυπάρχοντα ὀνόματα φόβοϲ φοβῶ, κόποϲ κοπῶ, κτύποϲ κτυπῶ,
a qua norma declinasse Herodianum in Schol. Dionys. 649 ὅροϲ ab ὁρῶ ducentem
monuit Lobeck. Rhemat. p. 288. De λέγω λόγοϲ, φέρω φόροϲ cf. Arcad. 68
17. l. 18 cf. περὶ ποϲότητοϲ p. 297, 28 τὰ εἰϲ νοϲ ὀξύτονα παρώνυμα διὰ τῆϲ
εῖ διφθόγγου γράφεται εἰ μὴ καιρὸν ϲημαίνει οἶον ἐλεεινόϲ, ὀρεινόϲ, φωτεινόϲ,
τὸ δὲ χειμερινόϲ θερινόϲ ἐπὶ καιροῦ διὰ τοῦ ῑ —p. 298, 9 τὸ φυζακινόϲ λεπτακινόϲ
διὰ τοῦ ῑ γραφόμενα οὐκ ἀντίκειται ἡμὶν. ἀπὸ οὖν τοῦ φύζα τοῦ ϲημαίνοντοϲ
τὴν φυγήν γέγονε φυζεινόϲ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου καὶ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ
ακ γέγονε φυζακινόϲ διὰ τοῦ ῑ τὸ λεπτακινόϲ καὶ αὐτὸ γέγονεν ἀπὸ τοῦ λεπτόϲ
λεπτεινόϲ διὰ διφθόγγου καὶ κατὰ πλεοναϲμὸν τοῦ ακ λεπτακινόϲ διὰ τοῦ ῑ.
l. 21 cf. Lobeck. Proll. p. 48. 

 
βραχυκαταλήκτου ὁμοίωϲ μέλανοϲ μέλαινα. εἰ οὖν Πριαμίδου, πῶϲ μὴ
εἰϲ η τὸ θηλυκόν, οὐ γὰρ καθαρὸν ἢ τὸ ρ ἔχει ὡϲ τὸ ῥοδιά φοβερά.
πῶϲ καὶ εἰϲ ιϲ καὶ βραχύ; πῶϲ δὲ καὶ τὸ νοητὸν ἔχει; Πριαμίϲ γὰρ
οὐχ ἡ Πριαμίδου. οὐκοῦν ἀπὸ γενικῆϲ τοῦ πρωτοτύπου καὶ τὸ Πριαμίδηϲ
 καὶ τὸ Πριαμίϲ καὶ τὸ Θηϲηΐϲ ἡ Θηϲέωϲ θυγάτηρ.