1. E. M. 741, 52: λέγει ὁ τεχνικὸϲ ὅτι οὐδέν ἐϲτιν εἰϲ ωϲ μονοϲύλλαβον
πλέον ἀρϲενικόν, εἰ μὴ τοῦτο (sc. ϲῶϲ), πρὸϲ ὃν ἔϲτιν εἰπεῖν,
 ὅτι ϲὺ ἐδίδαξαϲ ἡμᾶϲ ἐν τῇ περὶ τοῦ ζώϲ μονοϲυλλάβου βίβλῳ,
 ὅτι ἔϲτι τὸ ζώϲ καὶ τὸ Κῶϲ καὶ Γλῶϲ. 2. Mon. 41, 34 θοόϲ: τὰ εἰϲ οϲ καθαρὰ διϲύλλαβα τῷ ο παραληγόμενα
φιλεῖ βαρύνεϲθαι κόοϲ, ϲόοϲ, νόοϲ, χνόοϲ, γόοϲ, πλόοϲ, ῥόοϲ,
 θρόοϲ. διὸ καὶ τὸ ζόοϲ παῤ Ἐπιχάρμῳ οἱ πλείουϲ ἐβάρυναν «τρὶϲ ἀπεδόθη
ζόοϲ» ὁμοίωϲ καὶ τὸ ϲόοϲ. τὸ μέντοι θοόϲ ἄντικρυϲ ὀξυνόμενον
μονῆρεϲ. τὰ δὲ αἴτια τούτων ἐν ἑτέροιϲ δηλοῦμεν. 1. 8 cf. Il. Pr. Ε 887, Arcad. 126, 24.