Καὶ ϲὺν τῷ ᾱ λέγεται παρ᾿ Αἰολεῦϲιν·
 ὅτα πάννυχοϲ ἄϲφι κατάγρει, 
Ϲαπφῶ (fr. 98 Ahrens, 43 Berpk3). C Ἡμἃϲ. Ταύτηϲ ὁλοκληροτέραν φαϲὶ τὴν παρὰ τοῖϲ Ἴωϲι διήρημένην, 
λέγω δὲ τὴν ἡμέαϲ. «ὃν γὰρ τρόπον παρὰ τὸ ταχεῖϲ ταχέαϲ,
οὕτωϲ ἡμεῖϲ ἡμέαϲ, καὶ Ἀττικῶϲ ἡμᾶϲ. ὡϲ Εὐβοέαϲ Εὐβοᾶϲ.» Ἀλλ᾿
οὕτε ἡ ἡμεῖϲ ὁμοία τῇ ταχεῖϲ, ὡϲ ἀπεδείχθη, οὕτε Ἀττικοὶ τὸ ε καὶ
τὸ ᾱ ϲυναιροῦϲιν, ὅτε μὴ καθαρεύοι τὸ ε, ὡϲ ἐπὶ τοῦ ἱέαϲιν ἱᾶϲιν· οὐ
γὰρ ἔτι ἐπὶ τοῦ τιθέαϲι. καὶ Εὐβοᾶϲ φαϲίν, ἀλλ᾿ οὐκέτι ταχᾶϲ. ARGVM. 3 Alii ϲφίν ex ἵν natum esse putant, ut ϲφόϲ ex ὅϲ, ϲφέ ex ϲφί.
At ϲφέ et ϲφί nativas esse formas persuasum nobis est. 15 Syracusani ψίν,
Aeoles ἄϲφι dicunt. 20 Accusativi pluralis primae personae. Pleniorem
formam ἡμέαϲ ionicam esse ex ταχέαϲ forma colligunt. At pronomina nominum
analogiam non sequuntur; neque Attici ε et ᾱ (in a longam) contrahunt, nisi
praecedente vocali. DISCR. SCRIPT. 1. ενδεουϲιν A | 2. εὐεπέκτατοι scripsit RSchneider, ἀνεπέκτατοι
Ab | 3. inscriptio περι τηϲ ϲφοϲ maiusc. A | Αί τοῦ τρίτου] :ol. 188 v.
πρόϲωπον διὰ b, evan. in A praeter πρ litteras | 4. v nocis τον evan. in A
κκτητωρα A | 5 καὶ ἐπὶ | b, κ’ επι A | 7. ϲ in voce ϲφε supra lin. A | 8. τὴν b,
τηι A | 9. post παραδεξομεθα iteratur ευδιαϲειϲτον οντα in A | αυτην τε A, αὐτὴν
δὲ b 10. ζ in εξουμαλιζεται ex ϲ facta videtur in A | 15. αματι ψιν A, Ἀμὶν ἢ ψίν
PWSturz, Saltem corr. Ἁμῖν b in var. lect, | 18 ὅτα b HLAhrens, ὄτα ThBergk
κατάγρει HLAhrens ThBergk, καταγρεῖ b ‘Fortasse scribendum 〈ὁππατ᾿ ἄωροϲ〉
δτα πάννυχοϲ ἄϲφι κατάγρει ThBergk | 20 inscriptio περι τηϲ ημαϲ maiusc. A.
φαϲιν A | ιωϲιν A 23 τὸ ε G GKoen b, τὸ ϲ A | 21. ante ϲυναιροῦϲι inserendum
esse ⟨είϲ μακρὸν ᾱ〉 conicit RSchneider | 25. τιθεαϲιν A Τὸ 127 A 
 μηδ’ ἦμαϲ ὑπεκφύγοι (π 372) 
Ἰώνων ἔθει φαϲὶ ϲυνεϲτάλθαι κατὰ τὴν ἀπόλυτον ϲημαϲίαν. Ἀμὲ Δωριεῖϲ ἀ δ’ ἄρ’ ἅμ’ ἐλωβ βῆτο, Ϲώφρων Γυναικείοιϲ
 (fr. 66 Ahrens). Ἄμμε Αίολεῖϲ·
 ὄπταιϲ ἄμμε, 
Ϲαπφὼ πρώτῳ (fr. 93 Ahrens, 115 Bergk3). τινὲϲ δὲ ἀποκεκόφθαι
φαϲὶν ἀπὸ τοῦ ἀμμέαϲ καὶ ἁμέαϲ, ἐπεὶ οἰκεία αἰτιατικαῖϲ ἡ εἰϲ αϲ κατάληξιϲ. Ὑμᾶϲ. Καὶ ὑμέαϲ, ἀκολούθωϲ τῇ ἡμέαϲ. Δωριεῖϲ ὑμέ· ἐμὲ B 
δ’ Ἀρχωνίδαϲ ἴαλλε παρ’ ὑμὲ, Ἀνδρείοιϲ Ϲώφρων (fr. 25 Ahrens).
ὔμμε Αἰολεῖϲ·
 τὸ γὰρ θέων ἰότητ’ ὔμμε λαχόντων γέραϲ ἄφθιτον ἀνθήϲει, 
 Ἀλκαῖοϲ πρώτῳ (fr. 63 Ahrens, 83 Bergk3).