Ὅν τρόπον τὸ νυμφέων διαιρεῖται, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τὸ
αὐτέων, ὁπότε θηλυκὸν ϲημαίνει. καὶ ἔτι αὐτάων. Δῆλοϲ ἡ ἀπὸ τοῦ ἐκεῖνοϲ καὶ τῶν ὁμοίων κλίϲιϲ. Ἡμῖν Ἴωνεϲ, ᾦ  καὶ Ἀττικοί. Τὸ ἐγκλινόμενον παρ’ Ἴωϲι ϲυϲτέλλει
τὸ ι ϲημειῶδεϲ, καθὸ αἱ ἐγκλινόμεναι τὸν αὐτὸν χρόνον φυλάττουϲι B 
ταῖϲ ὀρθοτονουμέναιϲ. Ἡ ἁμίν Δωρικὴ ϲυϲτέλλει τὸ ι, ἐν οἷϲ ἐγκλινομένη
προπεριϲπᾶται,
 αἰ γὰρ ἁμιν τούτων μέλοι (Alem. fr. I7 Bergk 3)· 
 ARGVM. 7 Genetivus pluralis tertiae personae. Pro ϲφείων Syracusani dicunt
ψείων (ψέων ?). — 15 Syracusani ὧν eadem notione usurpant atque αὐτῶν. —
21 Dativus plurulis primae personae. Notabile est ἡμῶν pronominis, ubi inclinatur,
ultimam corripi quantitas enim vocum inclinatione mutari non solet. Ἀμίν
doricum ultimam corripit, nam inclinatum properispomenon est. 
 DISCE. SCRIPT. 1. ὑμμέων b. υμεων Α | 3 οιτινεϲ Α, οῖ τινεϲ b. ὅττινεϲ HLΑhrens,
οἰτινεϲ ThBergk | ἔϲλοι FWSϲhneidewin HLAhrens ThBergk, ἐϲθλοὶ Ab |
4. ὐμμέων b, υμεων Α |5. in priore οὑμίων non liquet utrum ι ex ε, an ε ex ι
factum sit in Α; pro altero in Α ουμμιων a priore incipit fol. 187 v. | in margine
adiecit Α Κοριννα |ον κυρῖ ϲυγγραφέωϲ | 7. inscriptio περι τηϲ ϲφων maiusc.
Α | 11. ϲφείων] quod in ϲφέων mutaverim HLAhrens | 13. ἐπὶ δὲ b, επι γαρ A
| 11. ἔνια Ab in textu, corr. forsan ἔνιαιʳ id. in var. lect | 16. ἐκ τω Α, ἐκ b |
17. ζυγαϲτροφεῖ Α b in textu et HLAhrens adiecto, corr. ζυγοϲτροφεῖ b in
var. lect., ζυγοϲτοιχεῖ FVReiz | 19. αὐτέων ChALobeck, αὐτῶν Ab b | 21. inscriptio
περί τηϲ ημίν maiusc. Α | ῷ scripsit RSchneider, οι Α, ή b |ιωϲιν Α ϲυϲτέλλει]
Malim ϲυϲτέλλον᾿ b in var. lect. 1 22. φυλαττουϲιν Α | 23. ἁμίν HLΑbrens, ἁμὶν b
23 — 24. ϲυϲτέλλει τὸ ι, ἐν οἶϲ ἐγκλινομένη προπεριϲπᾶται RSkrzeczka, ἐγκλινομένη
ϲυϲτέλλει τὸ ι, ἐν οἷϲ προπεριϲπᾶται Ab | 24. dimidia pars primae π litterae
in voce προπεριϲπαται erasa in Α | 25, τούτων b ThBergk, τωυτων A, τωυτῶ
LCValckenaer 

 
ὀξυνομένη τε
 ἁμδ’ ὑπαυλήϲει μέλοϲ, 
Ἀλκμάν (fr. 78 Bergk 3). οἰκεῖοϲ ὁ χρόνοϲ πληθυντικῇ διὰ τοῦ ι ἐκφερομένῃ.
Αἰολεῖϲ ἄμμι·
 ἀλλά τιϲ ἄμμι δαίμων (Sapph.fr. 113. Ahrens, adesp. 56 Berqk 3). 
τοιοῦτον ἦν καὶ τὸ
 C ἄμμι δ’ ἀρήγει (Ο 493). 
ὁμόλογον ὅτι, κἂν ὀρθοτονῆται, μίαν καὶ τὴν ⟨αὐτὴν⟩ τάϲιν ἔχει. Ὁμολογουμένηϲ δὲ τῆϲ διὰ τοῦ ι γραφῆϲ, πάλιν τινὲϲ ἐπιθανεύϲαντο,
εἰϲηγούμενοι τὸ ε ἐγκεῖϲθαι· καθάπερ γὰρ τῷ ταχεῖϲ παράκειται 
τὸ ταχέϲιν, οὕτω καὶ τῷ ἡμεῖϲ τὸ ἡμέϲιν. τό τε ἐν τετάρτῳ Ἀλκαίου
(fr. 91 Ahrens, 100) Berpk 3)
 ἄμμεϲιν πεδάορον 
 124 A οὕτω φέρεϲθαι ἀπὸ τοῦ ἡμέϲιν. ἀπὸ δὴ τοῦ ἡμέϲιν κατὰ ἀφαίρεϲιν
τοῦ ϲ καὶ ϲυνέλευϲιν τοῦ ε ἐγίνετο ἡμεῖν, εὐλόγωϲ καὶ τοῦ χρόνου 
μηκυνθέντοϲ καὶ τοῦ τόνου περιϲπαϲθέντοϲ, εἴγε πᾶϲα δοτικὴ πληθυντικὴ
τεινομένη διὰ δύο φωνηέντων ἐκφέρεται». Πρῶτον τὰ τῆϲ γραφῆϲ
διαφέρεται. ἔπειτα θεματικαὶ πᾶϲαι ἐδείχθηϲαν, πρὸϲ τῷ τὰϲ δοτικὰϲ
ἐν πλεονάϲματι ἔχειν τὸ ν, οὐ αἰρομένου ἀλύμαντα τὰ τῆϲ προφορᾶϲ·
 B ὅπερ τῷ ἡμῖν οὐ παρέπεται. τὰ γὰρ παρ’ Αἰολεῦϲιν ἕνεκα τῆϲ ϲυντάξεωϲ 
πολλάκιϲ ἀποβάλλει τὸ ν δι’ εὐφωνίαν,
 ἄειϲον ἄμμι τὰν ἰόκολπον (Alcaei fr. 4 Ahrens, 63 Bergk 3)· αἰ δέ κ’ ἄμμι Ζεὺϲ τελέϲῃ νόημα 
Ἀλκαῖοϲ (fr. 60 Ahrens, 77 Bergk 3), καὶ ἐπ’ ἄλλων. μένει τε ἐπὶ τοῦ
 ἄμμιν ἀθάνατοι θέοι νίκαν 
Ἀλκαῖοϲ τρίτῳ (fr. 86 Ahrens, 80 Bergk 3), καὶ ἐπ’ ἄλλων πλειόνων. Ὑμῖν. Πάλιν παρ’ Ἴωϲι προπεριϲπᾶται ἐγκλινομένη, καθὸ ϲυϲτέλλει
 C τὸ ι. καὶ ἔτι παρὰ Δωριεῦϲιν· ὅϲαιϲ ὑμίν αἰνέϲω, Cώφρων (fr. 81
 ARGM. 9 Ἡμεῖν genuinam formam esse quidum ita probare student, ut
ἡμέϲιν formam statuant, quae aeolicae ἀμμέϲι respondeat, ex qua ἡμεῖν orta sit.
— 17 At illa inter se non possunt conferri; omnino personalia suis tenentur
legibus. — 27 Ut ὑμιν , ita ἥμιν apud lones properispomenon est, quia ultimam.
corripit. 
 DISCE. SCRIPT. 1. ὀξυνομένη scripsit ECValckenaer, οξυνονομεν Α in fine
versus, ὁξὐνομέν b | 8. ωρθοτονηται Α αὐτὴν b, om. Α | 11 τετταρω Α | 13. ϲ
in αμμεϲιν ab Ae ἀμμεϲιν HLAhrens, ἀμμέϲιν b ThBergk, πεδάορον LCValckenaer
b, HLAhrens ThBergk, παιδα ορον Α | 14. κατα Α, κατ’ b | 18. comma post
ἐδείχθηϲαν posuit RSkrzeczka, punetum b | 19 πλεοναϲματι A, πλεοναϲμῷ b | 
21 ἀποβάλλει τὸ ν] fol. 188 r. | 22. nisi forte hoc prius fragmentum Sapphus
est᾿ ThBergk | 23. τελέϲη b ThBergk, τελέϲη HLAhrens, τελεϲϲη Α | 24—25. sic
locum restituit HLAhrens, μένει etiam b in var. lect. et ἀθάνατοι θεοὶ GHermanu,
ἄλλων μὲν ειτε ἐπὶ τοῦ υμμιν αθανατοιο εοινικαν Ab | 28. περί τηϲ υμίν inscriptio
maiusc. Α | ιωϲιν Α | προπεριϲπᾶται b, περιϲπαται Α, sed vid. quae 98, 7 I in Α
leguntur | 28. ὅϲαιϲιν GHermann 

 
Ahrens). καὶ ἐν ὀρθῇ τάϲει· οὐ μάν τοι δίφρον ἐπημμένον
ὑμίν (Sophr. fr. 82 Ahrens). Ὑμμιν Αἰολεῖϲ·
 ταῖϲ κάλαιϲ ὕμμιν τὸ νόημα τῶμον οὐ διάμειπτον (Sapph. fr. 114 Ahrens, 14 Hergk3). 
 ὁμοίωϲ αἱ Αίολικαί, ἀποβάλλουϲαι τὸ ν καὶ φυλάϲϲουϲαι, τὴν ἐν ὀνόμαϲι
δοτικῆϲ πληθυντικῆϲ ϲύνταξιν ἀναδέχονται.