ΓΛΥΚΕΡΑ Τὸν στρατιώτην, Θαΐ, τὸν Ἀκαρνᾶνα, ὃς
πάλαι μὲν Ἀβρότονον εἶχε, μετὰ ταῦτα δὲ ἠράσθη
ἐμοῦ, τὸν εὐπάρυφον λέγω, τὸν ἐν τῇ χλαμύδι, οἶσθα
αὐτόν, ἢ ἐπιλέλησαι τὸν ἄνθρωπον; ΘΑΙΣ Οὔκ, ἀλλὰ οἶδα, ὦ Γλυκέριον, καὶ συνέπιε μεθ'
ἡμῶν πέρυσιν ἐν τοῖς Ἁλώοις. τί δὲ τοῦτο; ἐῴκεις
γάρ τι περὶ αὐτοῦ διηγεῖσθαι. ΓΛΥΚΕΡΑ Γοργόνα αὐτὸν ἡ παμπόνηρος, φίλη δοκοῦσα
εἶναι, ἀπέσπασεν ἀπ' ἐμοῦ ὑπαγαγοῦσα. ΘΑΙΣ Καὶ νῦν σοὶ μὲν ἐκεῖνος οὐ πρόσεισι,
 πρόσεστι β. 
 Γοργόναν
δὲ ἑταίραν πεποίηται; ΓΛΥΚΕΡΑ Ναί, ὦ Θαΐ, καὶ τὸ πρᾶγμα οὐ μετρίως μου ἥψατο. ΘΑΙΣ Πονηρὸν μέν, ὦ Γλυκέριον, οὐκ ἀδόκητον δέ,
ἀλλ’ εἰωθὸς γίγνεσθαι ὑφ' ἡμῶν τῶν ἑταιρῶν.
οὔκουν χρὴ οὔτε ἀνιᾶσθαι ἄγαν οὔτε μέμφεσθαι τῇ
Γοργόνῃ· οὐδὲ γὰρ σὲ Ἀβρότονον ἐπ' αὐτῷ πρότερον
ἐμέμψατο, καίτοι φίλαι ἦτε. ἀτὰρ ἐκεῖνο
θαυμάζω, τί καὶ ἐπῄνεσεν αὐτῆς ὁ στρατιώτης
οὗτος, ἐκτὸς εἰ μὴ παντάπασι τυφλός ἐστιν, ὃς οὐχ
ὡράκει τὰς μὲν τρίχας αὐτὴν ἀραιὰς ἔχουσαν καὶ
ἐπὶ πολὺ τοῦ μετώπου ἀπηγμένας· τὰ χείλη δὲ
 πελιδνὰ καὶ τράχηλος λεπτὸς καὶ ἐπίσημοι ἐν
αὐτῷ αἱ φλέβες καὶ ῥὶς μακρά. ἓν μόνον, εὐμήκης
ἐστὶ καὶ ὀρθὴ καὶ μειδιᾷ πάνυ ἐπαγωγόν. ΓΛΥΚΕΡΑ Οἴει γάρ, ὦ Θαΐ, τῷ κάλλει ἠρᾶσθαι
 ᾑρῆσθαι recc., edd.. 
 τὸν Ἀκαρνᾶνα;
οὐκ οἶσθα ὡς φαρμακὶς ἡ Χρυσάριόν ἐστιν ἡ μήτηρ
αὐτῆς, Θεσσαλάς τινας ᾠδὰς ἐπισταμένη καὶ
τὴν σελήνην κατάγουσα; φασὶ δὲ αὐτὴν καὶ πέτεσθαι
τῆς νυκτός· ἐκείνη ἐξέμηνε τὸν ἄνθρωπον πιεῖν
τῶν φαρμάκων ἐγχέασα, καὶ νῦν τρυγῶσιν αὐτόν. ΘΑΙΣ Καὶ σὺ ἄλλον, ὦ Γλυκέριον, τρυγήσεις, τοῦτον
δὲ χαίρειν ἔα.