ΠΑΝ Καὶ μὴν οὐ καταισχυνῶ σε, ὦ πάτερ· μουσικός
τε γάρ εἰμι καὶ συρίζω πάνυ καπυρόν, καὶ ὁ
Διόνυσος οὐδὲν ἐμοῦ ἄνευ ποιεῖν δύναται, ἀλλὰ
ἑταῖρον καὶ θιασώτην πεποίηταί με, καὶ ἡγοῦμαι
αὐτῷ τοῦ χοροῦ· καὶ τὰ ποίμνια δὲ εἰ θεάσαιό μου,
ὁπόσα
 ὁπόσα β: ὅσα τε γ. 
 περὶ Τεγέαν καὶ ἀνὰ τὸ Παρθένιον ἔχω,
 ἀνὰ . . . ἔχω om. γ. 

πάνυ ἡσθήσῃ· ἄρχω δὲ καὶ τῆς Ἀρκαδίας ἁπάσης·
πρῴην δὲ καὶ Ἀθηναίοις συμμαχήσας οὕτως

 
ἠρίστευσα Μαραθῶνι, ὥστε καὶ ἀριστεῖον ᾑρέθη
μοι τὸ ὑπὸ τῇ ἀκροπόλει σπήλαιον. ἢν γοῦν εἰς
Ἀθήνας ἔλθῃς, εἴσῃ ὅσον ἐκεῖ τοῦ Πανὸς ὄνομα. ΕΡΜΗΣ Εἰπὲ δέ μοι, γεγάμηκας, ὦ Πάν, ἤδη; τοῦτο
γάρ, οἶμαι, καλοῦσίν σε. ΠΑΝ Οὐδαμῶς, ὦ πάτερ· ἐρωτικὸς γάρ εἰμι καὶ οὐκ
ἂν ἀγαπήσαιμι συνὼν μιᾷ. ΕΡΜΗΣ Ταῖς οὖν αἰξὶ
 ταῖς γυναιξὶ γ. 
 δηλαδὴ ἐπιχειρεῖς. ΠΑΝ Σὺ μὲν σκώπτεις, ἐγὼ δὲ τῇ τε Ἠχοῖ καὶ τῇ
Πίτυϊ σύνειμι καὶ ἁπάσαις ταῖς τοῦ Διονύσου
Μαινάσι καὶ πάνυ σπουδάζομαι πρὸς αὐτῶν. ΕΡΜΗΣ Οἶσθα οὖν, ὦ τέκνον, ὅ τι χαρίσῃ τὸ πρῶτον
αἰτοῦντί μοι; ΠΑΝ Πρόσταττε, ὦ πάτερ· ἡμεῖς μὲν ἴδωμεν ταῦτα. ΕΡΜΗΣ Καὶ πρόσιθί μοι καὶ φιλοφρονοῦ· πατέρα δὲ ὅρα
μὴ καλέσῃς με ἄλλου ἀκούοντος.