καὶ σὺ τοίνυν, φαῖεν ἄν, οὐχ ὑποκριτής,
ἀλλὰ ποιητὴς τῶν καλλίστων καὶ νομοθέτης
γενόμενος ὑπὸ ἰσχάδος ταυτησὶ παραφανείσης
ἠλέγχθης πίθηκος ὢν καὶ ἀπ' ἄκρου χείλους
φιλοσοφῶν καὶ ἕτερα μὲν κεύθων ἐνὶ φρεσίν, ἄλλα
δὲ λέγων· ὡς εἰκότως ἄν τινα ἐπὶ σοῦ εἰπεῖν ὅτι
ἃ λέγεις καὶ ἐφ' οἷς ἐπαινεῖσθαι ἀξιοῖς, χείλεα
μέν σου ἐδίηνεν, ὑπερῴην δὲ αὐχμῶσαν καταλέλοιπεν.
τοιγαροῦν παρὰ πόδας εὐθὺς ἔτισας δίκην,
προπετῶς μὲν θρασυνάμενος πρὸς τὰς ἀνθρώπων
χρείας, μετὰ μικρὸν δὲ μονονουχὶ ὑπὸ κήρυξιν
ἐξομοσάμενος τὴν ἐλευθερίαν. καὶ ἐῴκει ἡ Ἀδράστεια
τότε κατόπιν ἐφεστῶσά σοι εὐδοκιμοῦντι ἐφ'
οἷς κατηγόρεις τῶν ἄλλων, καταγελᾶν ὡς ἂν θεὸς
εἰδυῖα τὴν μέλλουσάν σοι ἐς τὰ ὅμοια μεταβολὴν
καὶ ὅτι οὐκ εἰς τὸν κόλπον πτύσας πρότερον
ἠξίους κατηγορεῖν τῶν διὰ ποικίλας τινὰς τύχας
τοιαῦτα πράττειν ὑπομενόντων.
 
εἰ γοῦν ὑποθοῖτό
τις τῷ λόγῳ τὸν Αἰσχίνην μετὰ τὴν κατὰ τοῦ Τιμάρχου
κατηγορίαν αὐτὸν ἁλῶναι καὶ φωραθῆναι
τὰ ὅμοια πάσχοντα, πόσον ἂν οἴει παρὰ τῶν
ὁρώντων γενέσθαι τὸν γέλωτα, εἰ Τίμαρχον μὲν
ηὔθυνεν ἐπὶ τοῖς καθ' ὥραν ἡμαρτημένοις, αὐτὸς
δὲ γέρων ἤδη τοιαῦτα εἰς ἑαυτὸν παρενόμει; τὸ
δ’ ὅλον ἐκείνῳ τῷ φαρμακοπώλῃ ἔοικας ὃς
ἀποκηρύττων βηχὸς φάρμακον καὶ αὐτίκα καταπαύσειν
τοὺς πάσχοντας ὑπισχνούμενος αὐτὸς μεταξὺ
σπώμενος ὑπὸ βηχὸς ἐφαίνετο.

 
 Ταῦτα μὲν καὶ τὰ τοιαῦτα πολλὰ ἕτερα εἴποι
τις ἂν οἷος σὺ κατηγορῶν ἐν οὕτως ἀμφιλαφεῖ τῇ
ὑποθέσει καὶ μυρίας τὰς ἀφορμὰς παρεχομένῃ.
ἐγὼ δὲ ἤδη σκοπῶ ἥντινα καὶ τράπωμαι πρὸς τὴν
ἀπολογίαν. ἆρά μοι κράτιστον, ἐθελοκακήσαντα
καὶ τὰ νῶτα ἐπιστρέψαντα καὶ ἀδικεῖν οὐκ
ἀρνούμενον ἐπὶ τὴν κοινὴν ἐκείνην ἀπολογίαν
καταφυγεῖν,—λέγω δὲ τὴν Τύχην καὶ Μοῖραν καὶ
Εἱμαρμένην—καὶ παραιτεῖσθαι συγγνώμην ἔχειν
μοι τοὺς ἐπιτιμῶντας εἰδότας ὡς οὐδενὸς ἡμεῖς
κύριοι, ἀλλ’ ὑπό τινος κρείττονος, μᾶλλον δὲ μιᾶς
τῶν προειρημένων ἀγόμεθα οὐχ ἑκόντες, ἀλλ’
ἀναίτιοι παντάπασιν ὄντες ὧν ἂν λέγωμεν ἢ
ποιωμεν;
 So Γ-2: om. ὧν Γ-1: ἃ ἂν λ. ἢ π. Ν. 
 ἢ τοῦτο μὲν κομιδῇ ἰδιωτικόν, καὶ
οὐδ’ ἂν σύ με, ὦ φιλότης, ἀνάσχοιο τοιαύτην
ἀπολογίαν προϊσχόμενον καὶ συνήγορον τὸν Ὅμηρον
παραλαμβάνοντα καὶ τὰ ἐκείνου ἔπη ῥαψῳδοῦντα,
 Μοῖραν δ’ οὔτινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀν- δρῶν
 So F and Homer: ἀνδρῶν εἶναι other MSS. 
 
καὶ τὸ
 γεινομένῳ ἐπένησε λίνῳ, ὅτε μιν τέκε μήτηρ. 
 Εἰ δὲ τοῦτον ἀφεὶς τὸν λόγον ὡς οὐ πάνυ
ἀξιόπιστον ἐκεῖνο λέγοιμι, μήτε ὑπὸ χρημάτων
μήτε ὑπ' ἄλλης τινὸς ἐλπίδος τοιαύτης δελεασθεὶς
ὑποστῆναι τὴν παροῦσαν συνουσίαν, ἀλλὰ τὴν
σύνεσιν καὶ ἀνδρείαν καὶ μεγαλόνοιαν τοῦ ἀνδρὸς
θαυμάσας ἐθελῆσαι κοινωνῆσαι πράξεων τῷ
τοιούτῳ, δέδοικα μὴ πρὸς τῇ ἐπιφερομένῃ κατηγορίᾳ
κολακείας αἰτίαν
 So F: πρὸς . . . αἰτίαν om. Γ: δέδοικα μὴ καὶ ταῦτα ἐλέγχωμαι προσλαβὼν Ν. 
 προσλαβὼν κᾆτα

 

εὑρίσκωμαι ἥλῳ, φασίν, ἐκκρούων τὸν ἧλον, καὶ
μείζονί γε τὸν σμικρότερον, ὅσῳ κολακεία τῶν
ἄλλων ἁπάντων κακῶν τὸ δουλοπρεπέστατον εἶναι—καὶ ταύτῃ χείριστον—νενόμισται.
 Τί οὖν ἄλλο, εἰ μήτε ταῦτα μήτε ἐκεῖνα λέγειν
δοκεῖ, ὑπόλοιπόν ἐστιν ἢ ὁμολογεῖν μηδὲ ἓν ὑγιὲς
εἰπεῖν ἔχειν; μία μοι ἴσως ἐκείνη ἄγκυρα ἔτι
ἄβροχος, ὀδύρεσθαι τὸ γῆρας καὶ τὴν νόσον καὶ
μετὰ τούτων τὴν πενίαν πάντα ποιεῖν καὶ πάσχειν
ἀναπείθουσαν ὡς ἐκφύγοι τις αὐτήν. καὶ ἐν τῷ
τοιούτῳ οὐκ ἄκαιρον ἴσως καὶ τὴν τοῦ Εὐριπίδου
Μήδειαν παρακαλέσαι παρελθοῦσαν εἰπεῖν ὑπὲρ
ἐμοῦ ἐκεῖνα τὰ ἰαμβεῖα μικρὸν αὐτὰ παρῳδήσασαν·
 καὶ μανθάνω μὲν οἷα δρᾶν μέλλω κακά, πενία δὲ κρείσσων τῶν ἐμῶν βουλευμάτων. 
τὸ μὲν γὰρ τοῦ Θεόγνιδος κἂν ἐγὼ μὴ λέγω, τίς
οὐκ οἶδεν, οὐκ ἀπαξιοῦντος καὶ ἐς βαθυκήτεα
πόντον σφᾶς αὐτοὺς ῥιπτεῖν καὶ κατὰ κρημνῶν
ἠλιβάτων, εἴ γε
 So Fritzsche: κρ. γε ἡλ. εἰ μέλλει MSS. (μέλλοι F). 
 μέλλει τις οὕτως ἀποδράσεσθαι
τὴν πενίαν;