εἰ ὁ κόσμος εἰς τὸ μὴ ὂν
φθείρεται, ἀλλ’ εἰ δέχεται τὴν ἐκ τῆς διακοσμήσεως μεταβολήν, τὰς
ποικίλας μορφὰς στοιχείων τε καὶ συγκριμάτων εἰς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν 
ἰδέαν ἀναλυθεὶς ἢ ὥσπερ ἐν τοῖς θλάσμασι καὶ τοῖς κατάγμασι δεξάμενος
παντελῆ σύγχυσιν. 1 δέ ἐστιν Μ ἡ] ὁ U περὶ κόσμου ΜU: περὶ τοῦ κόσμου HP (v) 
 2 ζῴων Bernays: ἐξ ὧν codd.; εἷς ὢν coni. Mang.
 3 συνέστηκεν M 
 4 λέγεται δὲ seclusit Diels ἐκ τοῦ ὄντος MU: ἐκ oin. HP (v)
 6 φθείρεταί Cumont, φθείρεται ipse conieceram; sed nihil mutandum 
 7 ἔκ τε Diels: ἐκ τοῦ codd. οὐδάμ’ ἐόντος Diels: οὐδαμῆ ὄντος codd. ἐστι om. M γενέσθαι τι codd., τι seclusit Diels
 8 καί τ’ ἐόν Diels: τό τε ὂν codd. ἐξαπολέσθαι U (coni. Diels): ἐξαπολεῖσθαι MHP (v) ἀνήνυστον] ἀνήνυτον Μ; ἀνήκουστον coni. Mang. ἄπυστον Mang.: ἄπαυστον codd.: cf. Parmenid. frg. 8,
 21 (Diels) ἄπυστος ὄλεθρος
 10 γινομένων codd. (v) 
 11 κρινόμενον codd. (cf. § 144) δὲ M πρός ἄλλο codd.: πρὸς ἄλλου Nauck, πρὸς ἄλλῳ Bernays
 13 οὐδέ (οὐδέν scripsi) γε οὕτως ἐστὶν εὔηθες codd.: οὐδεὶς γοῦν οὕτως ἐστὶν εὐήθης Bernays, οὐδεὶς οὕτως ἐστὶν εὐήθης Cumont ὡς τὸ scripsi: ὥστε MHP (Bernays Cumont), τὸ U (v)
 14 τῆς om. H 
 15 μίαν καὶ MU: μίαν τε καὶ HP (v)
 16 ἐν] πάν Η τοῖς ante κατάγμασι om. U 4 ἀνύπαρκτον: cf. Doxogr. p. 462,
 13 Ποσειδώνιος δὲ φθοράς καὶ γενέσεις τέτταρας εἶναί φησιν ἐκ τῶν ὄντων εἰς τὰ ὄντα γιγνομένας. τὴν μὲν γάρ ἐκ τῶν οὐκ ὄντων καὶ τὴν εἰς τὰ οὐ·κ ὄντα . . . ἀπέγνωσαν ἀνύπαρκτον οὖσαν.
 5 sq. cf. Doxogr. p. 279a
 3 (de Anaxagora) ἐδόκει γὰρ αὐτῷ ἀπορώτατον εἶναι, πῶς ἐκ τοῦ μὴ ὄντος δύναταί τι γίνεσθαι ἢ φθείρεσθαι εἰς τὸ μὴ ὄν. 7.
 8 Empedocl. frg.
 12 Diels; cf. [Arist.] de Melisso
 2 p. 975 b 1 . . . ὡς καὶ Ἐμπεδοκλῆς λέγει· ἅπαντα γὰρ κἀκεῖνα ταῦτα ὁμολογήσας, ὅτι ἔκ τε τοῦ μὴ ὄντος ἀμήχανόν ἐστι γενέσθαι, τό τε ὂν ἐξόλλυσθαι ἀνήνυστον καὶ ἄπρηκτον, ἀεὶ γὰρ ἔσεσθαι, ὅπῃ κέ τις αἰὲν ἐρείδῃ. 10—12 Eurip. frg. 839. Τριτταὶ δὲ περὶ τοῦ ζητουμένου γεγόνασι δόξαι, τῶν μὲν ἀίδιον τὸν κόσμον φαμένων, ἀγένητόν τε καὶ ἀνώλεθρον, τῶν δὲ ἐξ ἐναντίας
γενητόν τε καὶ φθαρτόν· εἰσὶ δ’ οἳ παρ’ ἑκατέρων ἐκλαβόντες, τὸ μὲν
γενητὸν παρὰ τῶν ὑστέρων παρὰ δὲ τῶν προτέρων τὸ ἄφθαρτον, μικτὴν
 δόξαν ἀπέλιπον, γενητὸν καὶ ἄφθαρτον οἰηθέντες αὐτὸν εἶναι. Δημόκριτος μὲν οὖν καὶ Ἐπίκουρος καὶ ὁ πολὺς ὅμιλος τῶν ἀπὸ τῆς Στοᾶς φιλοσόφων
γένεσιν καὶ φθορὰν ἀπολείπουσι τοῦ κόσμου, πλὴν οὐχ ὁμοίως·
οἱ μὲν γὰρ πολλοὺς κόσμους ὑπογράφουσιν, ὧν τὴν μὲν γένεσιν ἀλληλοτυπίαις
καὶ ἐπιπλοκαῖς ἀτόμων ἀνατιθέασι, τὴν δὲ φθορὰν ἀντικοπαῖς
 καὶ προσράξεσι τῶν γεγονότων· οἱ δὲ Στωικοὶ κόσμον μὲν ἕνα, γενέσεως
δ’ αὐτοῦ θεὸν αἴτιον, φθορᾶς δὲ μηκέτι θεόν, ἀλλὰ τὴν ὑπάρχουσαν ἐν
τοῖς οὖσι πυρὸς ἀκαμάτου δύναμιν χρόνων μακραῖς περιόδοις ἀναλύουσαν
τὰ πάντα εἰς ἑαυτήν, ἐξ ἧς πάλιν ἀναγέννησιν κόσμου συνίστασθαι προμηθείᾳ
τοῦ τεχνίτου. δύναται δὲ κατὰ τούτους ὁ μέν τις κόσμος ἀίδιος,
 1 περὶ] παρά HP γεγόνασιν Η
 2 ἀγένητον E: ἀγέννητον codd. 
 3 γενητόν E: γεννητόν codd. δὲ M
 4 γενητόν E: γεννητόν codd. παρὰ] ἀπὸ E ὑστέρων UE: ὕστερον MHP (v) προτέρων codd.: πρότερον v ἄφθαρτον] φθαρτὸν H μικτὴν] μικρὴν H, μικρὰν L
 5 γενητὸν E: γεννητὸν codd, αὐτὸν εἶναι MUE: εἶναι αὐτόν HP (v)
 7 γενέσεις καὶ φθορὰς Turn. τοῦ κόσμου MUE: τόν κόσμον HP (τῶν κόσμων Turn., sed corr. in append.)
 10 προσράξεσι] ἀποστάσεσι Turn. (sed corr. in append.) μὲν ἕνα MUE: μὲν om. HP (v) γενέσεως] γενέσθαι M
 11 δὲ MP τὸν θεὸν αἴτιον E
 12 πυρός ἀκαμάτου] πρὸς ἀκαμάστου U, πρός ἀκαμάτων Ε (Turn. in append.) ἀναλύουσαν MHP: ἀναλέγουσαν UE; ἀναλίσκουσαν coni. Mang. 
 13 ἀναγέννησιν Ε: ἀναγέννησιν νῦν U, νῦν ἀναγέννησιν M (Cumont), αὖ ἀναγέννησιν HP (v) ; αὗ νέαν γένεσιν coni. Dieis, τιν’ ἀναγέννησιν coni. Buecheler κόσμου συνίστασθαι MPE: συνίστασθαι κόσμου U, κόσμου ἵστασθαι Η (Τurn.)
 14 δύναται —ληγούσαις (76, 3) om. Ε 1 incipit E: Τριτταὶ τοίνυν δόξι παρά τοῖς φιλοσόφοις περὶ τούτου γεγόνασι, τῶν μὲν ἀίδιον φαμένων, ἀγένητόν τε καὶ ἀνώλεθρον κτλ.
 2 ἀγένητόν τε καὶ ἀνώλεθρον: Parmenid. frg. 8,3 Diels. Plat. Tim. 52a.
 5 sqq. Dionys. ap. Euseb. Pr. Ev. XIV 23,
 2 (Diels, Fragm. d. Vorsokr. Ι2 360, 30) . . . ταύτας δή φασι τὰς ἀτόμους ὡς ἔτυχεν ἐν τῷ κενῶ φερομένας αὐτομάτως τε συμπιπτούσας ἀλλήλαις διὰ ῥύμην ἄτακτον καὶ συμπλεκομένας διὰ τὸ πολυσχήμονας οὔσας ἀλλήλων ἐπιλαμβάνεσθαι, καὶ οὕτω τόν τε κόσμον καὶ τὰ ἐν αὐτῷ, μᾶλλον δὲ κόσμους ἀπείρους, ἀποτελεῖν. ταύτης δὲ τῆς δόξης Ἐπίκουρος γεγόνασι καὶ Δημόκριτος.
 10 sqq. Diog. La. VII 137 . . . λέγουσι δὲ κόσμον τριχῶς· αὐτόν τε τὸν θεὸν τὸν ἐκ τῆς πάσης οὐσίας ἰδίως ποιόν, ὃς δὴ ἄφθαρτός ἐστι καὶ ἀγένητος, δημιουργὸς ὤν τῆς διακοσμήσεως, κατὰ χρόνων ποιὰς περιόδους ἀναλίσκων εἰς ἑαυτόν τὴν ἅπασαν οὐσίαν καὶ πάλιν ἐξ ἑαυτοῦ γεννῶν.
 12 πυρὸς ἀκαμάτου: Hom. ΙΙ. Ε
 4 al. 

 
ὁ δέ τις φθαρτὸς λέγεσθαι, φθαρτὸς μὲν ὁ κατὰ τὴν διακόσμησιν, ἀίδιος
δὲ ὁ κατὰ τὴν ἐκπύρωσιν παλιγγενεσίαις καὶ περιόδοις ἀθανατιζόμενος
 οὐδέποτε ληγούσαις. Ἀριστοτέλης δὲ μήποτ’ εὐσεβῶς καὶ ὁσίως ἐνιστάμενος
ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον ἔφη τὸν κόσμον εἶναι, δεινὴν δὲ ἀθεότητα
κατεγίνωσκε τῶν τἀναντία διεξιόντων, οἳ τῶν χειροκμήτων οὐδὲν ᾠήθησαν 
διαφέρειν τοσοῦτον ὁρατὸν θεόν, ἥλιον καὶ σελήνην καὶ τὸ ἄλλο τῶν
 πλανήτων καὶ ἀπλανῶν ὡς ἀληθῶς περιέχοντα πάνθειον·