ἀλλ’ ὅτι καὶ Ἀριστοτέλης ταῦτα μαρτυρεῖ περὶ Πλάτωνος, διὰ τὴν τῆς φιλοσοφίας αἰδῶ μηδὲν ἂν ψευσάμενος, καὶ διότι
πιστότερος οὐδεὶς ὑφηγητῇ γνωρίμου μαρτυρεῖν καὶ μάλιστα τοιούτου,
ὃς οὐ πάρεργον ἔθετο παιδείαν ἁψικόρῳ ῥᾳθυμίᾳ, προσυπερβαλεῖν δὲ
σπουδάσας τὰς τῶν παλαιῶν εὑρέσεις ἔνια τῶν ἀναγκαιοτάτων εἰς ἕκαστον
 φιλοσοφίας μέρος καινοτομήσας προσεξεύρετο. πατέρα δὲ τοῦ
 1 ἐμοῦ γε μὴ θέλοντος scripsi (sic etiam Platonis cod. Paris. Α): ἐμοῦ μὴ θέλοντος MHP, ἐμοῦ γε θέλοντος U (Mang.) δὴ δεθέν Plato (Turn.): μὴ δεθὲν codd. 1,
 2 πάνλυτον U
 2 τό γε] τότε U
 3 δι’ ἁ· U Plato): διὸ MHP (v) 3.
 4 τὸ πάμπαν] τῶν πάμπαν M
 4 73 μὴν] μὲν δὴ Plato λυθήσεσθαι M 
 5 ἐκείνων MU: ἐκείνω Η, ἐκείνου P
 6 ὅτε HP: ὄντες MU συνεδεῖσθε ἑ Plato (Turn.): συνέδησθε HP, συνεδῆσθαι U, συνδέδεσθε M (Beniays) δὲ MUE: δ’ HP
 7 γενητὸν ME: γεννητόν UHP τόν ante κόσμον om. U οὐ τό λαβεῖν γενέσεως ἀρχόν M
 8 ἢ aute διὰ om. P
 12 καλεῖ, ἔργον Bernays: καλλίεργον MUE, φησιν καλλίεργον HP (Turn. Mang.) τουτονὶ] τουτουὶ Bernays καὶ add. Mang., om. codd.
 13 ἐν ἐκείνω MU: ἐκείνω HPE (ἐκεῖνο V)
 14 αἰσθητὰ om. Η (Turu.) αὑτῷ] ἑαυτῶ P, αὐτῶ ceteri τελειοτάτου UHP: τελειότατον ME πρὸς νοῦν HP: πρός νοῦ MUE (Bernays) τελειότατον] τελειότητα E
 15 ταῦτα] ταὐτά coni. Mang. περὶ] παρὰ HP 
 16 ψευσάμενος om. in lac. M 16—20 καὶ διότι—προσεξεύρετο om. E
 17 ὑφηγητῇ Bernays: ὑφηγητὴς codd. (v) γνωρίμων M (Bernays)
 18 προσυπερβαλεῖν codd.: προσυπερβάλλειν v
 19 ἔνια τῶν] ἑνὶ αὐτῶν U, καὶ ἐνιαυτῶν mg U 
 20 προσεξεύρατο U 6 cf. Doxogr. p. 485, 17.
 15 cf. Arist. de coelo I
 10 p. 280a 28. Phys. VIII 1 p. 251 b 17. 

 
Πλατωνείου δόγματος ἔνιοι νομίζουσι τὸν ποιητὴν Ἡσίοδον, γενητὸν καὶ
ἄφθαρτον. οἰόμενοι τὸν κόσμον ὑπ’ ἐκείνου λέγεσθαι, γενητὸν μέν, ὅτι φησὶν
„ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ’, αὐτὰρ ἔπειτα
γαῖ’ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεί,“
 ἄφθαρτον δέ, ὅτι διάλυσιν καὶ φθορὰν οὐ μεμήνυκεν αὐτοῦ. χάος δὲ 
ὁ μὲν Ἀριστοτέλης τόπον οἴεται εἶναι, ὅτι τὸ δεξόμενον ἀνάγκη προϋποκεῖσθαι σώματι, τῶν δὲ Στωικῶν ἔνιοι τὸ ὕδωρ παρὰ τὴν χύσιν τοὔνομα
πεποιῆσθαι νομίζοντες. ὁποτέρως δ’ ἂν ἔχοι, τὸ γενητὸν εἶναι τὸν
 κόσμον ἐναργέστατα παρ’ Ἡσιόδῳ μεμήνυται. μακροῖς δὲ χρόνοις πρότερον ὁ τῶν Ἰουδαίων νομοθέτης Μωϋσῆς γενητὸν καὶ ἄφθαρτον ἔφη τὸν
κόσμον ἐν ἱεραῖς βίβλοις· εἰσὶ δὲ πέντε, ὧν τὴν πρώτην ἐπέγραψε Γένεσιν, 
ἐν ᾗ ἄρχεται τὸν τρόπον τοῦτον· „Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν
 1 πλατωνείου MU: πλατωνικοῦ HPE (v) ποιητὴν om. HP (Turn.) γεννητὸν UHP γενητόν τε καὶ Μ (Bernaye Cumont)
 2 ἐπ᾿ ἐκείνου Μ γεννητὸν UHP
 3 γένετ᾿ Ε: ἐγένετο MUH, γένετο Ρ
 4 γαῖ᾿ Ε: γαῖα MUHP εὐρύσθενος U ἕδος] εἶδος Η
 5 μεμύνηκεν Η 5.6 δὲ ὁ UΕ: δ’ ὁ ΜΗΡ 7.
 8 τῶν δὲ Στωικῶν—ὁποτέρως δ’ ἂν ἕχοι om. E1M 
 8 τὸ γενητὸν] τὸ τοίνυν γενητὸν Ε γεννητὸν UΗΡ
 9 παρ᾿ ῾Ησιόδου Ε μεμύνηται Η
 10 τῶν Ἰουδαίων] τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους Ε μωυσῆς UΗΡ: Μωσῆς Ε, om. M γεννητὸν UΗΡ ἔφη corr. (ex εἶναι vel ἔγων?) Μ 
 11 ὧν om. MU (Bernays) 1 Πλατωνείου: cf. schol. Dionys. Thrac. r. 224,
 1 Hilg. Φααὶ δέ τινες (Ἅβρων καὶ Φρύνιχος) ὡς οὐ δεῖ λέγειν Πλατωνικὸν βιβλίον, ἀλλὰ Πλατώνειον· Πλατωνικὸν γὰρ βιβλίον λέγεται τὸ περιέχον περὶ Πλάτωνος, ὥσπερ καὶ Φιλιππικοὶ λόγοι λέγονται οἱ περὶ Φιλίππου περιέχοντες καὶ Τυρσηνικαὶ ἱστορίαι αἱ περὶ Τυρσηνῶν περιέχουσαι. 3.
 4 Hesiod. Theogon. 116. 117.
 5 sqq. Arist. Phys. IV
 1 p.208b
 29 δόξειε δ’ ἂν καὶ ῾Ησίοδος ὀρθῶς λέγειν ποιήας πρῶτον τὸ χάος· λέγει ὑπάρξαι χώραν τοῖς οὖσι, χάος γένετ᾿, αὐτὰρ ἔπειτα γαῖ᾿ εὐρύστερνος“, ὡς δέον πρῶτον ὑπάρξαι χώραν τοῖς οὖσι, διὰ τὸ νομίζειν, ὥσπερ οἱ πολλοί, πάντα εἶναί που καὶ ἐν τόπῳ. cf. [Arist.] de Melisso 20 p. 976b
 15 (συνδοκεῖ) εἶναί τι κενόν, οὐ μέντοι τοῦτό γέ τι σῶμα εἶναι, ἀλλ’ οἷον καὶ ὁ ῾Ησίοδος ἐν τῇ γενέσει πρῶτον τὸ χάος φησὶ γενέσθαι, ὡς δέον χώραν πρῶτον ὑπάρχειν τοῖς οὖσομ. τοιοῦτον δέ τι καὶ τὸ κενόν, οἶον ἀγγεῖόν τι ἀνὰ μέσον εἶναι ζητοῦμεν. Sext. Emp. adv. Mathem. X
 11 οἵ τε παλαιοὶ καὶ τὰ ὅλα διακοσμήσαντες ἀρχὴν τῶν πάντων ὑπέθεντο τόπον, κἀντεῦθεν ὁρμηθεὶς ὁ ῾Ησίοδος ἀνεφώνησεν· „ἤτοι—ἀσφαλὲς αἰεί“, χάος λέγων τὸν χωρητικὸν τῶν ὅλων τόπον· μὴ ὑποκειμένου γὰρ τούτου, οὔτε γῆ οὔτε ὕδωρ οὕτε τὰ λοιπὰ τῶν στοιχείων, οὐχ ὁ σύμπας κόσμος ἐδύνατο συστῆναι. Pyrrh. Hypotyp. III 121 . . . ἔτι καὶ τῶν ἀρχαίων ἀκούων λεγόντων „ἤτοι μὲν γὰρ πρῶτα χάος ἐγένετο“. εἶναι γάρ φασι χάος τὸν τόπον ἀπὸ τοῦ χωρητικὸν αὐτὸν εἶναι τῶν ἐν αὐτῷ γινομένων. εἴ γε μὴν ἔστι τι σῶμα, φασίν, ἔστι καὶ ὁ τόπος· ἄνευ γὰρ τούτου οὐκ ἂν εἵη τὸ σῶμα. 
 7 cf. Cornut. Theol. c.
 17 (p. 28,
 7 Lang) ἔστι δὲ χάος μὲν τὸ πρὸ τῆς διακοσμήσεως γενόμενον ὑγρόν, ἀπὸ τῆς χύσεως οὕτως ὠνομασμένον. Schol. Apollon. Rh. I 498 καὶ Ζήνων δὲ τὸ παρ᾿ ῾Ησιόδῳ χάος ὕδωρ εἶναί φησιν (Zeno frg. 103. 104 Arnim). 

 
καὶ τὴν γῆν· ἡ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύαστος“ (Gen. 1,1.2.),
εἶτα προελθὼν ἐν τοῖς ἔπειτα μηνύει πάλιν, ὅτι ἡμέραι καὶ νύκτες καὶ
ὧραι καὶ ἐνιαυτοὶ σελήνη τε καὶ ἥλιος, οἳ χρόνου μετρήσεως φύσιν
ἔδειξαν, μετὰ τοῦ παντὸς οὐρανοῦ μοίρας ἀθανάτου λαχόντες διατελοῦσιν
 ἄφθαρτοι (cf. Gen. 1,14. 8,22). Τοὺς δὲ ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον κατασκευάζοντας λόγους ἕνεκα τῆς πρὸς τὸν ὁρατὸν θεὸν αἰδοῦς προτέρους τακτέον οἰκείαν ἀρχὴν λαβόντας.
ἅπασι τοῖς φθορὰν ἐνδεχομένοις αἰτίαι διτταὶ τῆς ἀπωλείας, ἡ μὲν ἐντός,
ἡ δὲ ἐκτός, προϋπόκεινται· σίδηρον γοῦν καὶ χαλκὸν καὶ τὰς τοιουτοτρόπους
 οὐσίας εὕροις ἂν ἀφανιζομένας ἐξ ἑαυτῶν μέν, ὅταν ἑρπηνώδους
νοσήματος τρόπον ἰὸς ἐπιδραμὼν διαφάγῃ, πρὸς δὲ τῶν ἐκτός, ὅταν
ἐμπιπραμένης οἰκίας ἢ πόλεως συναναφλεχθεῖσαι τῇ πυρὸς βιαίῳ ῥιπῇ
διαλυθῶσιν· ὁμοιοτρόπως δὲ καὶ ζῴοις ἐπιγίνεται τελευτὴ νοσήσασι μὲν
ἐξ ἑαυτῶν, ὑπὸ δὲ τῶν ἐκτὸς σφαττομένοις ἢ καταλευομένοις ἢ ἐμπιπραμένοις
 ἢ θάνατον οὐ καθαρὸν τὸν δι’ ἀγχόνης ὑπομένουσιν.