δύναμις δὲ καὶ ἡ κοσμοποιητικὴ
πηγὴν ἔχουσα τὸ πρὸς ἀλήθειαν ἀγαθόν. εἰ γάρ τις ἐθελήσειε
τὴν αἰτίαν ἧς ἕνεκα τόδε τὸ πᾶν ἐδημιουργεῖτο διερευνᾶσθαι, δοκεῖ μοι
μὴ διαμαρτεῖν σκοποῦ φάμενος, ὅπερ καὶ τῶν ἀρχαίων εἶπέ τις, ἀγαθὸν 
εἶναι τὸν πατέρα καὶ ποιητήν· οὗ χάριν τῆς ἀρίστης αὑτοῦ φύσεως οὐκ
ἐφθόνησεν οὐσίᾳ μηδὲν ἐξ αὑτῆς ἐχούσῃ καλόν, δυναμένῃ δὲ πάντα
 γίνεσθαι. ἦν μὲν γὰρ ἐξ αὑτῆς ἄτακτος ἄποιος ἄψυχος ἀνόμοιος ,
ἑτεροιότητος ἀναρμοστίας ἀσυμφωνίας μεστή· τροπὴν δὲ καὶ μεταβολὴν
ἐδέχετο τὴν εἰς τἀναντία καὶ τὰ βέλτιστα, τάξιν ποιότητα ἐμψυχίαν 
 1 συνσφραγισάμενος V, ἐνσφαγισάμενος A
 2 κατασκευάζειν VMR: κατασκευάζειν εὐκρασίαν ceteri
 3 εἰδέων V ἐξ ὁμοιῶν V
 4 περὶ om. ABP1 ὡς V: ὃς ceteri
 5 αὐτοῦ FGH
 6 ἀποτελεῖ FGH καὶ om. FGH ἐκείνῳ] οἰκείῳ Β
 7 προτυπωθεῖσα B τὴν χώραν ABP1
 8 ἀλλ’ om. M
 9 εἰδέων V ἔχει AP, ἔχῃ G
 10 τὸν ταῦτα διακοσμήσαντα om. V τίς] ποῖος MABP
 11 ὃς γένοιτ’] προσγένοιτ’ M, ποῖος γένοιτ’ ABP1 11.
 12 ἡντινοῦν ἄκρατον Β
 12 ἡντινοῦν ἦν M 12.
 13 κοσμοποιητικὴν ἔχουσα πηγὴν V
 13 ἔχουσα τυγχάνει Christophorson Mang. τὸ om. V ἐθελήσειεν V
 14 τόδε om. M ἐδημιουργήσατο M, δημιουργεῖται G
 15 διαμαρτάνειν MABP, διαμαρτὼν G τοῦ σκοποῦ FH φαμὲν ὡς, ὅπερ M, φαμὲν ὥσπερ ABP εἶπεν V
 16 αὐτοῦ codrl.
 17 αὑτῆς V: αὐτῆς M, ἑαυτῆς ceteri 17.
 18 πάντα γενέσθαι FG, γενέσθαι πάντα Η
 18 αὐτῆς VM, ἑαυτῆς ceteri ἄτακτος om. V ἀνόμοιος add. Markland 18.
 19 ἑτερότητος M
 20 εὐψυχίαν ΜΑΒP 10—12 DC fol. 138r τοῦ αὐτοῦ (scil. Φίλωνος) ἐκ τῆς αὐτῆς πραγματείας (scil. περὶ κατὰ Μωϋσέα κοσμοποιίας): τίς ἂν εἴη τῶν δυνάμεων τοῦ θεοῦ τόπος ἕτερος, ὃς γένοιτ’ ἄν ἱκανός οὐ λέγω πάσας ἀλλὰ μίαν ἀκροτονεῖν (οτ in ras.) τινὰ οὑν δέξασθαι καὶ ἢ ὁ θεῖος λόγος,
 15 Plat. Tim.
 29 E 

 
ὁμοιότητα ταυτότητα, τὸ εὐάρμοστον, τὸ σύμφωνον, πᾶν ὅσον τῆς κρείττονος
ἰδέας. οὐδενὶ δὲ παρακλήτῳ — τίς γὰρ ἦν ἕτερος; — μόνῳ δὲ αὑτῷ χρησάμενος ὁ θεὸς ἔγνω δεῖν εὐεργετεῖν ἀταμιεύτοις καὶ πλουσίαις
χάρισι τὴν ἄνευ δωρεᾶς θείας φύσιν οὐδενὸς ἀγαθοῦ δυναμένην
 ἐπιλαχεῖν ἐξ ἑαυτῆς. ἀλλ’ οὐ πρὸς τὸ μέγεθος εὐεργετεῖ τῶν ἑαυτοῦ
χαρίτων — ἀπερίγραφοι γὰρ αὗταί γε καὶ ἀτελεύτητοι —, πρὸς δὲ τὰς
τῶν εὐεργετουμένων δυνάμεις· οὐ γὰρ ὡς πέφυκεν ὁ θεὸς εὖ ποιεῖν,
οὕτως καὶ τὸ γινόμενον εὖ πάσχειν, ἐπεὶ τοῦ μὲν αἱ δυνάμεις ὑπερβάλλουσι,
τὸ δ’ ἀσθενέστερον ὂν ἢ ὥστε δέξασθαι τὸ μέγεθος αὐτῶν
 ἀπεῖπεν ἄν, εἰ μὴ διεμετρήσατο σταθμησάμενος εὐαρμόστως ἑκάστῳ τὸ
ἐπιβάλλον. εἰ δέ τις ἐθελήσειε γυμνοτέροις χρήσασθαι τοῖς ὀνόμασιν, οὐδὲν ἂν ἕτερον εἴποι τὸν νοητὸν κόσμον εἶναι ἢ θεοῦ λόγον ἤδη κοσμοποιοῦντος·
οὐδὲ γὰρ ἡ νοητὴ πόλις ἕτερόν τί ἐστιν ἢ ὁ τοῦ ἀρχιτέκτονος
λογισμὸς ἤδη [νοητὴν]ν [[νοητὴν]ητὴν]. πόλιν κτίζειν διανοουμένου. τὸ δὲ δόγμα τοῦτο Μωυσέως ἐστίν, οὐκ ἐμόν· τὴν γοῦν ἀνθρώπου γένεσιν ἀναγράφων
ἐν τοῖς ἔπειτα διαρρήδην ὁμολογεῖ, ὡς ἄρα κατ’ εἰκόνα θεοῦ διετυπώθη
(Gen. 1,27). εἰ δὲ τὸ μέρος εἰκὼν εἰκόνος [δῆλον ὅτι] καὶ τὸ ὅλον
 1 σύμφωνον] συμφυές F
 2 εἰδέας V οὐδενὶ γὰρ τῶν παρακλήτων M 
 3 αὑτῷ G: αὐτῷ VM, ἑαυτῷ ceteri δεῖν εὐεργετεῖν] δὲ ἵν’ εὐεργετεῖν Μ, ἵν᾿ εὐεργετῇ ABP
 4 θείαν P
 5 ἐπιλαβεῖν FGH αὑτῆς FH τῶν om. F ἑαυτοῦ V: αὐτοῦ ceteri
 6 ἀπερίγραπτοι ABP αὗταί codd.: αὐταί v γε om. VR
 8 οὕτως AP: οὕτω ceteri γενόμενον MD τοῦ μὲν] τοῦ θεοῦ P 8.
 9 ὑπερβάλλουσιν VD
 9 δὲ ED ὃν ἢ] ἐστὶν MABPD ὥστε om. D
 10 εἰ μί’ V διεμερίσατο FG εὐαρμόστῳ Β ἑκάστῳ τὸ ἐπιβάλλον codd.: τὸ ἑκάστῳ ἐπιβάλλον v
 11 ἐθελήσειεν V, θελήσειε M, ἐθέλοι DC, θέλοι DR γυμνότερον Eus τοῖς ὀνόμασιν περὶ τῆς κοσμοποιίας D 
 12 οὐδὲν ἄν] οὐδένα ABP οὐδὲν ἕτερον εὑρίσκει τοῦ τὸν νοητὸν DC, οὐδὲν ἄν ἕτερον εὑρήσει τοῦτον τὸν νοητὸν DR εἶναι κόσμον FGH, εἶναι om. Eus
 13 γὰρ τοῦδε DR ὁ om. MBDR
 14 τὴν νοητὴν πόλιν] τὴν αἰσθητὴν πόλιν τῇ νοητῇ MABP νοητὴν seclusi δυναμένου Β 14.
 15 Μώσεως γάρ ἐστι τὸ δόγμα τοῦτο Η
 15 Μωϋσέως DC, Μωϋσέος DR, Μώσεως ceteri ἐστίν] ἔσθ’ (sic) V ἀνθρώπων ABP ἄνω γράφων ABP
 16 ὁμολογεῖ διαρρήδην Η ἄρα V διετυπώθη τὸ πᾶν MABP
 17 δῆλον ὅτι VM: δηλονότι ceteri, secl. Wendl. 5—11 ἀλλ’ οὐ—ἐπιβάλλον R fol. 90r 7—9 DC fol. 259v τοῦ Φίλωνος) ἐκ τῆς κατὰ ωσέα κοσμοποιίας: οὐχ ὡς πέφυκεν—τὸ μέγεθος αὐτῶν: eadem DR fol. 277r et fol. 142v 11—15 DR fol. 192v Φίλωνος ἐκ τῆς κατὰ κοσμοποιίας: εἴ τις—οὐκ ἐμόν: eadem DC fol. 151v 11—8,14 Euseb. Pr Ev. 
 24 . . . λέγει δ’ οὑν ὁ Ἑβραῖος Φίλων τὰ πάτρια διερμηνεύων αὐτοῖς ῥήμασιν: Εἰ δέ τις— ἐποίησε τὸν οὐρανόν. 

 
εἶδος, σύμπας οὗτος ὁ αἰσθητὸς κόσμος, εἰ μείζων τῆς ἀνθρωπίνης
ἐστίν, μίμημα θείας εἰκόνος, δῆλον ὅτι καὶ ἡ ἀρχέτυπος σφραγίς, ὅν
φαμεν νοητὸν εἶναι κόσμον, αὐτὸς ἂν εἴη [τὸ παράδειγμα, ἀρχέτυπος
ἰδέα τῶν ἰδεῶν] ὁ θεοῦ λόγος.