δραματουργεῖ δὲ τὸν διάλογον ὁ Ἀθήναιος ζήλῳ Πλατωνικῷ
 ( cf. Plat. Phaed. init. )· οὕτως γοῦν
 ἄρχεται· ‘αὐτός, ὦ Ἀθήναιε, μετειληφὼς τῆς καλῆς ἐκείνης συνουσίας τῶν νῦν ἐπικληθέντων δειπνοσοφιστῶν,
 ἥτις ἀνὰ τὴν πόλιν πολυθρύλητος ἐγένετο, ἢ παρ’ ἄλλου μαθὼν
 τοῖς ἑταίροις διεξῄεις’; ‘αὐτός, ὦ Τιμόκρατες, 
 μετασχών’. ‘ἆρ’ οὖν ἐθελήσεις καὶ ἡμῖν τῶν καλῶν
 ἐπικυλικίων λόγων μεταδοῦναι — τρὶς δ’ ἀπομαξαμένοισι θεοὶ διδόασιν ἄμεινον, ὥς πού φησιν ὁ Κυρηναῖος ποιητής ( Eratosth.
 fr. 37 Hill ) — ἢ παρ’ ἄλλου τινὸς ἡμᾶς
 ἀναπυνθάνεσθαι δεῖ;’