ἐν μὲν γὰρ τοῖς ἀσθενέσι καὶ ταπεινοῖς καὶ ἰδιώταις τῷ ἀδυνάτῳ μιγνύμενον μιγνόμενον ] δεδεμένον melius Stob. 46, 102 τὸ ἀνόητον εἰς τὸ ἀναμάρτητον τελευτᾷ τελευτᾷ ] om. mei. Fort. hoc omisso corr. τὸ ἀνόητον εἴργει τὸ ἀμαρτάνειν , ὥσπερ ἐν ib. ἐν Stobaeus ὀνείρασι φαύλοις τις ἀνι τις ἀνι **] lac. 7-8 in Amb. 11-12 in V 4 . τοῖς πάθεσι Stobaeus. Fort. τοῖς ἀνιάτοις πάθεσι τὴν ψυχὴν διαταράττει συνεξαναστῆναι ταῖς ἐπιθυμίαις μὴ δυναμένην ἡ δʼ ἐξουσία παραλαβοῦσα τὴν κακίαν νεῦρα τοῖς νεῦρα τοῖς Stobaeus: ἀνιάτοις πάθεσι προστίθησι καὶ τὸ τοῦ Διονυσίου ἀληθές ἐστιν· ἔφη γὰρ ἀπολαύειν μάλιστα τῆς ἀρχῆς, ὅταν ταχέως ἃ βούλεται ποιῇ. μέγας οὖν ὁ κίνδυνος βούλεσθαι ἃ μὴ δεῖ τὸν ἃ βούλεται ποιεῖν δυνάμενον· αὐτίκʼ ἔπειτά γε ib. ἔπειτά γε ] ἔπειθʼ ἅμα ? μῦθος ἔην, τετέλεστο δὲ ἔργον. Hom. T 242 ὀξὺν ἡ κακία διὰ τῆς ἐξουσίας δρόμον ἔχουσα πᾶν πάθος ἐξωθεῖ ἐξωθεῖ ] ἐξανθεῖ ? , ποιοῦσα τὴν ὀργὴν φόνον τὸν ἔρωτα μοιχείαν τὴν πλεονεξίαν δήμευσιν. αὐτίκʼ ἔπειθʼ ἅμα μῦθος ἔην,ʼ Hom. T 242 καὶ ἀπόλωλεν ὁ προσκρούσας· ὑπόνοια, καὶ τέθνηκεν ὁ διαβληθείς. ἀλλʼ ὥσπερ οἱ φυσικοὶ λέγουσι τὴν ἀστραπὴν τῆς βροντῆς ὑστέραν μὲν ἐκπίπτειν ὡς αἷμα τραύματος, προτέραν δὲ φαίνεσθαι, τὸν μὲν ψόφον ἐκδεχομένης τῆς ἀκοῆς τῷ δὲ φωτὶ τῆς ὄψεως ἀπαντώσης· οὕτως ἐν ταῖς ἀρχαῖς φθάνουσιν αἱ κολάσεις τὰς κατηγορίας καὶ προεκπίπτουσιν αἱ καταδίκαι τῶν ἀποδείξεων. εἴκει εἴκει p. 446a: ἐκεῖ γὰρ ἤδη θυμὸς οὐδʼ ib. οὐδʼ eadem: οὐκ ἔτʼ ἀντέχει, Nauck. p. 911 θινῶδες ὡς ἄγκιστρον ἀγκύρας σάλῳ σάλῳ eadem: σάλον ( σάλων V 2 ) , ἂν μὴ βάρος ἔχων 5 λογισμὸς ἐπιθλίβῃ καὶ πιέζῃ τὴν ἐξουσίαν, μιμουμένου τὸν ἥλιον τοῦ ἄρχοντος, ὃς ὅταν· ὕψωμα λάβῃ μέγιστον, ἐξαρθεὶς ἐν τοῖς βορείοις, ἐλάχιστα κινεῖται, τῷ σχολαιοτέρῳ τὸν δρόμον εἰς ἀσφαλὲς καθιστάμενος. οὐδὲ γὰρ λαθεῖν οἷόν τε τὰς κακίας ἐν ταῖς ἐξουσίαις· ἀλλὰ τοὺς μὲν ἐπιληπτικούς, ἂν ἐν ὕψει τινὶ γένωνται καὶ περιενεχθῶσιν, ἴλιγγος ἴσχει καὶ σάλος, ἐξελέγχων τὸ πάθος αὐτῶν, τοὺς δʼ ἀπαιδεύτους καὶ ἀμαθεῖς ἡ τύχη μικρὸν ἐκκουφίσασα πλούτοις τισὶν ἢ δόξαις ἢ ἀρχαῖς μετεώρους γενομένους εὐθὺς,ἑπιδείκνυσι πίπτοντας· μᾶλλον δʼ.ʼ, ὥσπερ τῶν κενῶν ἀγγείων οὐκ ἂν διαγνοίης τὸ ἀκέραιον καὶ καὶ ] ἢ Coraes πεπονηκός, ἀλλʼ ὅταν ἐγχέῃς, φαίνεται τὸ ῥέον οὕτως; αἱ σαθραὶ ψυχαὶ τὰς ἐξουσίας μὴ στέγουσαι ῥέουσιν ἔξω ταῖς ἐπιθυμίαις, ταῖς ὀργαῖς, ταῖς ἀλαζονείαις, ταῖς ἀπειροκαλίαις καίτοι καίτοι R: καὶ τί δεῖ ταῦτα λέγειν, ὅπου καὶ τὰ σμικρότατα τῶν ἐλλειμμάτων περὶ τοὺς ἐπιφανεῖς καὶ ἐνδόξους συκοφαντεῖται; Κίμωνος ἦν ὁ οἶνος διαβολή, Σκιπίωνος ὁ ὕπνος, Λεύκολλος ἐπὶ τῷ δειπνεῖν πολυτελέστερον ἤκουε κακῶς.