Μεγαβάτου δὲ τοῦ Σπιθριδάτου παιδός, ὃς· ἦν κάλλιστος τὴν μορφήν,
 προσελθόντος αὐτῷ ὡς ἀσπασομένου καὶ φιλήσοντος διὰ
 τὸ σφόδρα δοκεῖν ἀγαπᾶσθαι, ἐξέκλινεν· ὡς δʼ ἐπαύσατο ἐκεῖνος
 προσιών, ἐπεζήτησεν αὐτὸν ὁ Ἀγησίλαος· τῶν δὲ φίλων φαμένων ὡς
 αὐτὸς εἴη αἴτιος, τρέσας τὸ τοῦ καλοῦ φίλημα,
 
 τοῦ μὴ ἐντὸς
 φιλήματος φίλημα, τοῦ μὴ ἐντὸς φιλήματος *: φιλήματος 
 ἐλθεῖν, καὶ εἰ εἰ * 
 μὴ ἀποδειλιάσει, ἥξειν ἐκεῖνον· χρόνον οὐκ ὀλίγον πρὸς αὑτῷ
 γενόμενος ὁ Ἀγησίλαος καὶ διασιωπήσας οὐδέν ἔφη δεῖν
 πείθειν ἐκεῖνον ἡμᾶς· ἐγὼ γάρ μοι δοκῶ τῶν τοιούτων βούλεσθαι
 ἐπάνω εἶναι ἢ τὴν εὐανδροτάτην τῶν ἀντιτεταγμένων
 πόλιν κατὰ κράτος ἑλεῖν· ἄμεινον γὰρ ἑαυτῷ
 φυλάττειν τὴν ἐλευθερίαν τοῦ ἑτέρων ἀφαιρεῖσθαι. τὰ δὲ ἄλλα ἀκριβὴς ὢν καὶ νόμιμος, ἐν τοῖς φιλικοῖς πράγμασιν
 ἐνόμιζε πρόφασιν εἶναι τὸ λίαν δίκαιον πρὸς αὐτούς. πρὸς
 αὐτούς delevit Huttenus φέρεται γοῦν ἐπιστόλιον
 αὐτοῦ
 
 παραιτουμένου τινὰ
 τῶν φίλων. πρὸς Ἱδριέα τὸν Κᾶρα, οὕτω· Νικίας εἰ μὲν οὐκ
 ἀδικεῖ, ἄφες· εἰ δὲ ἀδικεῖ, ἐμοὶ ἄφες· πάντως δὲ ἄφες.