ὅθεν δὲ νικᾶν χρῆν σε, δυστυχεῖς, ἄναξ· ὅθεν δέ σ’ οὐ χρῆν, εὐτυχεῖς. δούλοισι γὰρ τοῖς σοῖσι νικᾷς, τοῖς δ’ ἐλευθέροισιν οὔ. σοφὸς μὲν οὖν εἶ, Πρίαμ’, ὅμως δέ σοι λέγω· δούλου φρονοῦντος μᾶλλον ἢ φρονεῖν χρεὼν οὐκ ἔστιν ἄχθος μεῖζον οὐδὲ δώμασιν κτῆσις κακίων οὐδ’ ἀνωφελεστέρα. ἤλεγχον· οὕτω γὰρ κακὸν δούλων γένος· γαστὴρ ἅπαντα, τοὐπίσω δ’ οὐδὲν σκοπεῖ. δούλων ὅσοι φιλοῦσι δεσποτῶν γένος, πρὸς τῶν ὁμοίων πόλεμον αἴρονται μέγαν. δούλους γὰρ οὐ καλὸν πεπᾶσθαι κρείσσονας τῶν δεσποτῶν.