ἔθηκαν. ἣ δὲ τὸν ἐμὸν ὠδίνων πόνον μαστοῖς ὑφεῖτο καὶ πόσιν πείθει τεκεῖν. ἤδη δὲ πυρσαῖς γένυσιν ἐξανδρούμενος παῖς οὑμὸς ἢ γνοὺς ἤ τινος μαθὼν πάρα ἔστειχε τοὺς φύσαντας ἐκμαθεῖν θέλων πρὸς δῶμα Φοίβου, Λάιός θʼ, οὑμὸς πόσις, τὸν ἐκτεθέντα παῖδα μαστεύων μαθεῖν εἰ μηκέτʼ εἴη. καὶ ξυνάπτετον πόδα ἐς ταὐτὸν ἄμφω Φωκίδος σχιστῆς ὁδοῦ. καί νιν κελεύει Λαΐου τροχηλάτης· ὦ ξένε, τυράννοις ἐκποδὼν μεθίστασο. ὃ δʼ εἷρπʼ ἄναυδος, μέγα φρονῶν. πῶλοι δέ νιν χηλαῖς τένοντας ἐξεφοίνισσον ποδῶν. ὅθεν — τί τἀκτὸς τῶν κακῶν με δεῖ λέγειν; — παῖς πατέρα καίνει καὶ λαβὼν ὀχήματα Πολύβῳ τροφεῖ δίδωσιν. ὡς δʼ ἐπεζάρει Σφὶγξ ἁρπαγαῖσι πόλιν ἐμός τʼ οὐκ ἦν πόσις, Κρέων ἀδελφὸς τἀμὰ κηρύσσει λέχη, ὅστις σοφῆς αἴνιγμα παρθένου μάθοι, τούτῳ ξυνάψειν λέκτρα. τυγχάνει δέ πως μούσας ἐμὸς παῖς Οἰδίπους Σφιγγὸς μαθών· ὅθεν τύραννος τῆσδε γῆς καθίσταται καὶ σκῆπτρʼ ἔπαθλα τῆσδε λαμβάνει χθονός. γαμεῖ δὲ τὴν τεκοῦσαν οὐκ εἰδὼς τάλας οὐδʼ ἡ τεκοῦσα παιδὶ συγκοιμωμένη. τίκτω δὲ παῖδας παιδὶ δύο μὲν ἄρσενας, Ἐτεοκλέα κλεινήν τε Πολυνείκους βίαν, κόρας τε δισσάς· τὴν μὲν Ἰσμήνην πατὴρ ὠνόμασε, τὴν δὲ πρόσθεν Ἀντιγόνην ἐγώ. μαθὼν δὲ τἀμὰ λέκτρα μητρῴων γάμων