ἕως μὲν οὖν φῶς ἡλίου τόδʼ ἔβλεπεν Πρωτεύς, ἄσυλος ἦ γάμων· ἐπεὶ δὲ γῆς σκότῳ κέκρυπται, παῖς ὁ τοῦ τεθνηκότος θηρᾷ γαμεῖν με. τὸν πάλαι δʼ ἐγὼ πόσιν τιμῶσα Πρωτέως μνῆμα προσπίτνω τόδε ἱκέτις, ἵνʼ ἀνδρὶ τἀμὰ διασῴσῃ λέχη, ὡς, εἰ καθʼ Ἑλλάδʼ ὄνομα δυσκλεὲς φέρω, μή μοι τὸ σῶμά γʼ ἐνθάδʼ αἰσχύνην ὄφλῃ. Τεῦκρος τίς τῶνδʼ ἐρυμνῶν δωμάτων ἔχει κράτος; πλούτου γὰρ οἶκος ἄξιος προσεικάσαι, βασίλειά τʼ ἀμφιβλήματʼ εὔθριγκοί θʼ ἕδραι. ἔα· ὦ θεοί, τίνʼ εἶδον ὄψιν; ἐχθίστην ὁρῶ γυναικὸς εἰκὼ φόνιον, ἥ μʼ ἀπώλεσεν πάντας τʼ Ἀχαιούς. θεοί σʼ, ὅσον μίμημʼ ἔχεις Ἑλένης, ἀποπτύσειαν. εἰ δὲ μὴ ʼν ξένῃ γαίᾳ πόδʼ εἶχον, τῷδʼ ἂν εὐστόχῳ πτερῷ ἀπόλαυσιν εἰκοῦς ἔθανες ἂν Διὸς κόρης. Ἑλένη τί δʼ, ὦ ταλαίπωρʼ — ὅστις ὤν μʼ ἀπεστράφης καὶ ταῖς ἐκείνης συμφοραῖς ἐμὲ στυγεῖς; Τεῦκρος ἥμαρτον· ὀργῇ δʼ εἶξα μᾶλλον ἤ με χρῆν· μισεῖ γὰρ Ἑλλὰς πᾶσα τὴν Διὸς κόρην. σύγγνωθι δʼ ἡμῖν τοῖς λελεγμένοις, γύναι. Ἑλένη τίς δʼ εἶ; πόθεν γῆς τῆσδʼ ἐπεστράφης πέδον; Τεῦκρος εἷς τῶν Ἀχαιῶν, ὦ γύναι, τῶν ἀθλίων. Ἑλένη οὐ τἄρα σʼ Ἑλένην εἰ στυγεῖς θαυμαστέον. ἀτὰρ τίς εἶ πόθεν; τίνος δʼ αὐδᾶν σε χρή; Τεῦκρος ὄνομα μὲν ἡμῖν Τεῦκρος, ὁ δὲ φύσας πατὴρ Τελαμών, Σαλαμὶς δὲ πατρὶς ἡ θρέψασά με. Ἑλένη τί δῆτα Νείλου τούσδʼ ἐπιστρέφῃ γύας;