(XXIX). περὶ δὲ τοῦ παραδείσου ὅς καλεῖται κόσμος. ἔστι
δὲ τὰ φυτὰ τὰ ἐν αὐτῷ, ἐπιθυμίαι κοὶ ἄλλαι ἀπάται διαφθείρουσαι
τοὺς λογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων. τὸ δὲ ἐν κπαραδείσῳ φυτὸν
ἐξ οὗ γνωρίζουσι τὸ καλόν, αὐτός ἐστι ὁ Ἰησοῦς, ἡ γνῶνσις αὐτοῦ, ἡ
 ἐν τῷ κόσμῳ. ὁ δὲ λαμβάνων διακρίνει τὸ καλὸν καὶ τὸ κονηρόν.
ὁ μέντοι κόσμος οὐδ' οὐτός ἐστι τοῦ θεοῦ, ἀλλ' ἢ ἀπὸ μερους τῆς
ὕλης ἐπλάσθη, καὶ διὰ τοῦτο πάντα ἀφανίζεται. ὅ δὲ ἀσύλησαν οἱ 
ἄρχοντες ἀπὸ τοῦ πρώτου ἀνθρώκου αὐτό ἐστι τὸ γεμίζον τὴν
σελήνην, τὸ καθαριζόμενον καθημερινὸν ἀπὸ τοῦ κόσμου· καὶ ἐὰν
 ἐξέλθῃ ἡ ψυχὴ μὴ γνοῦσα τὴν ἀλήειαν, παραδίδοται τοῖς δαίμοσιν,
ὅπως δαμάσωσιν αὐτὴν ἐν ταῖς γεένναις τοῦ πυρός, καὶ μετὰ τὴν
παίδυσιν μεταγγίζεται εἰς σώματα, ἵνα δαμασθῇ, καὶ οὕτω βάλλεται
εἰς τὸ μέγα πῦρ ἄχρι τῆς συντελείας. (ΧΧΧ.) περὶ δὲ τῶν παρ' ὑμῖν 
 προφητῶν οὕτως λέγει· πνεῦμα εἱναι ἀσεβείας ἤτοι ἀνομίας τοῦ
 ACM und Epiph. 
 1 δς] Zacagni, οὐ J, Dindorf nimmt mit Unrecht eine Lücke an; vgl. Epiphanius
Cap. 54 | 3 ἐκείνων] ἐκεῖνο (mit φυτὸν zu verbinden) Oehler, wοhl mit
Reeht | 4 αὐτός] Oehler, αὐτό J; vgl. Epiphanius a. a. Ο. | nach Ἰησοῦς +
καὶ Zacagni, Oehler und Dindorf, ober vgl. Epiphanius a. a. Ο. | 13 ὑμῖν]
υ aus η hergestellt J ἡμῖν Petavius; vgl. 19, 9, | 14 πνεῦμα] πνεύματα Oehler,
wohl mit Recht; viellcicht liegt eine Verwechselung der Abkürzungen vor |
15/16 ungenaue Übersetzung | paradisi Μ | nach mnndus + et C | 16 concupiscentia
M | agitationes C | 17/18 qua agnoscitur] quo cognoscitur Α | 18 est
Iesus] estis C. Der Schreiber hat dic Abkürxung IS = Iesus verlesen | eius] illius
C | 19 bono A | 20 dei] deus aus dei corr. M2 | parte] r übergesch. Α < C
| materia C | plasmatur Μ | 21 hominem A | ipsut A ipsum Μ | 22 luna
C | animam Α | 38 tradetur Α | gehenna] das erste e übergesch. Α gehennam
CM | 24 postquam Α | correpta] correptam Α correcta Μ | transfundetur M
| alia] fehlt bei Epiphanius | 26 illud Μ | 27 qui ΑΜ 

 
σκότους τοῦ ἀκ' ἀρχῆς ἀνελθόντος. καὶ διὸ τοῦτο πλανηθέντες
οὐκ ἐλάλησαν, ἐτύφλωσεν γὰρ αὐτῶν ὁ ἄρχων τὴν διάνοιαν· καὶ
εἴ τις ἀκολουθεῖ τοῖς λόγοις αὐτῶν, ἀποθνήσει εἰς τοὺς αἰῶνας,
δεδεμένος εἰς τὸν βῶλον, ὅτι οὐκ ἔμαθε τὴν γνῶσιν τοῦ παρακλήτου.
 ἐνετείλατο δὲ τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ μόνοις, οὐ πλέον ἑπτὰ οὖσι τὸν 
ἀριθμόν· ἐὰν παύσησθε ἐσθίοντες, εὔχεσθε καὶ βέλλετε ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
ἔλαιον ἐξωρκισμένον ἀνόμασι πολλοῖς, πρὸς στηριγμὸν τῆς
πίστεως ταύτης· τὰ δὲ ὀνόματά μοι οὐχ ἐφανερώθη μόνοι γὰρ οἱ
ἑπτὰ τούτοις χρῶνται. καὶ πάλιν τὸ παρ' ὑμῖν τίμιον καὶ μίγα 
 ὄνομα Σαβαὼθ αὐτὸ εἴναι τὴν φύσιν τοῦ ἀνθρώπου καὶ πατέρα τῆς
ἐκιθυμίας· καὶ διὰ τοῦτο ἁπλάριοι προσκυνοῦσι τὴν ἐπιθυμίαν, θεὸν
αὐτὴν ἡγούμενοι. Περὶ δὲ τοῦ Ἀδὰμ πῶς ἐκτίσθη, λέγει οὕτως· ὅτι ὀ εἰπών,
δεῦτε, καὶ ποιήσωμεν ἔνθρωπον κατ' εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ'
 14 — 27 Gen. 1, 26 
 ACM und Epiph. 
 1 τοῖτο] der Übersetxer hat τούτων gelesen | 2 nach ἐλάλησαν + ἐν ἀληθείᾳ
Zacagni mit Recht | 9 ὑμῖν] Cornarius und Zacagni, vgl. 18, 13; ἡμῖν J
| 14 καὶ (nach δεῦτε)] fehlt in den Acta und bei Epiphanius Cap. 56 | 15 a #x003C; Α
| deceptio Α | in] i übergeseh. Α | 16 mentes C | illorum Α | et si . . . ipsorum
#x003C; M | 17 morientur Μ | seculo M | deuictus Α | non #x003C; Μ | 18 paraclyti Α wie
immer, paracliti M wie immer | non #x003C; A | 19 desinerint Α | orarent et] orantes
M | 20 oleum super caput CM | extorcidiatum Α exorcizatorum suorum M |
21 horum C | mihi] hi übergesch. Α | 22 enim] autem C | nominibus] fehlt
bei Epiphanius | hoc #x003C; Α | 23 magnum . . nomen] magnum esset honorabilem
nomen Α | ille dicit] fehlt bei Epiphanius | natura Α | esse] aus esset gleich
corr; Α | 24 partam M | inquid Α wie immer; fehlt bei Epiphanius | 25 concupiscentia
Α | 26 quia qui dicit #x003C; Α | 27 et (nach nostram) #x003C; CM 

 
ὁμοίωσιν, ἤ καθ' ἢν εἴδομεν μορφήν ἄρχων ἐστίν, ὁ εἰπὼν τοῖς
ἑτέροις ἄρχουσιν ὅτι, δεῦτε, δότε μοι ἐκ τοῦ φωτὸς οὗ ἐλάβομεν, καὶ 
ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατὰ τὴν ἡμῶν, τῶν ἀρχόντων, μορφήν, καθ'
ἥν εἴδομεν, ὅ ἐστι πρῶτος ἄνθρωπος· καὶ οὕτως ἔκτισε τὸν ἄνθρω-
 πον. τὴν δὲ Εὕαν ὁμοίως ἵκτισαν, δόντες αὐτῇ ἐκ τῆς ἐπιθυμίας
αὐτῶν πρὸς τὸ ἐξαπατῆαι τὸν Ἀδάμ, καὶ διὰ τούτων γέγονεν ἡ
πλάσις τοῦ κόσμου ἐκ τῆς τοῦ ἄρχοντος δημιουργίας. (XXXI.) τὸν 
δὲ θεὸν μὴ ἔχειν μέρος μετ’ αὐτοῦ τοῦ κόσμου μηδὲ χαίρειν ἐκ'
αὐτῷ, διὰ τὸ ἐξ ἀρχῆς σεσυλῆσθαι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀρχόντων καὶ
 γενέσθαι αὐτῷ θλίψιν. τούτου χάριν πέμπει καὶ συλᾷ ἀπ' αἰτῶν
τὴν ψυχὴν αὐτοῦ καθ' ἡμέραν διὰ τῶν φωστήρων τούτων, ἡλίου
καὶ σελήωης, ὑφ' ὧν ὅλος ὁ κόσμος καὶ πᾶσα ἡ κτίσις ἁρκάζεται.
τὸν δὲ λαλήσαντα μετὰ Μωϋσέως καὶ τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν ἱερέων 
τὸν ἄρχοντα λέγει εἷναι τοῦ σκότους, ὥστε ἕν εἰσι καὶ τὸ αὐτὸ οἵ
 τε Χριστιανοὶ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ ἰθνικοἱ, τὸν αὐτὸν θεὸν σέβοντες·
ἐν γὰρ ταῖς ἐπιθυμἱαις αὐτοῦ ἐξαπατᾷ αὐτούς, οὐκ ὢν ἀληθείας
θεός. διὰ τοῦτο οὖν ὅσοι ἐπ' ἐκεῖνον ἐλπίζουσι τὸν θεὸν τὸν μετὰ 
 ACM und Epiph. 
 1 ἤ] et dic Acta | 3 nach μορφὴν + καὶ Routh | 4 ἔκτισε] ω. e. sch. zu
ἔκτισαν zu corr., so Cornarius | 18 uidemus Α | qui] quia A | 18/20 nicht wortlich
übersetzt | 20 accipimus Α | 21 uidemus Α | 22 creaverunt] fecerunt Μ
| nach creaverunt + qui Α | euuam Α | 23 per haec] διὰ τούτων Epiphanius,
per hos Cornarius | esse Α | 24 mundum C | conditionis M | nach vero +
dicit M | patrem Α | 25 eo C | in*itio Ras. von einem Buchst. Α | 26 aborta
A | haec Α | 27 mittet C | 27/28 id est] fehlt bei Epiphanius | 28 nach est
+ per C | omnes Α | rapatur Α aptatur Μ | 29 moysen Α | 31 gentes C 

 
Μωῦσέως λαλήσαντα καὶ τῶν προφητῶν, μετ’ αὐτοῦ ἔχουσι δεθῆναι,
ὅτι οὐ. ἤλπισαν ἐπὶ τὸν θεὸν τὴς ἀληθείας· ἀκεῖνος γὰρ κατὰ τὰς
ἐπιθυμίας αὐτῶν ἐλάλησε μετ᾿ αὐτῶν. Μετὰ δὲ πάντα ταῦτα ἐπὶ τέλει λέγει καθὼς αὐτὸς ἔγραψεν
 ὁ πρεσβύτης· ὅταν προφάνῃ αὐτοῦ τὴν εἰκόνα, τότε ὁ Ὠμοφόρος
ἀφίησιν ἔξω τὴν γῆν, καὶ οὕτως ἀπολύεται τὸ μέγα πᾶρ καὶ ὅλον
ἀναλίσκει τὸν κόσμον· εἶτα πάλιν ἀφίησι τὸν βῶλον μετὰ τοῦ νἐου
αἰῶνος. ὅπως πᾶσαι αἱ ψυχαὶ τῶν ἁμαρτωλῶν δεθῶσιν εἰς τὸν
αἰῶνα. τότε δὲ ταῦτα γενήσεται, ὅταν ὁ ἀνδριὰς ἔλθῃ. αἱ δὲ προβολαὶ 
 πᾶσαι, ὁ Ἰησοῦς ὁ ἐν τῷ μικρῷ πλοίῳ, καὶ ἡ μήτηρ τῆς ζωῆς,
καὶ οἱ δώδεκα κυβερωῆται, καὶ ἡ παρθένος τοῦ φωτός, καὶ ὁ πρεσβύτης
ὁ τρίτος ὁ ἐν τῷ μεγάλῳ πλοίῳ, καὶ τὸ ζῶν πνεῦμα, καὶ τὸ
τεῖχος τοῦ μεγάλου κυρός, καὶ τὸ τεῖχος τοῦ ἀνέμου καὶ τοῦ ἀέρος
καὶ τοῦ ὕδατος καὶ τοῦ ἔσωθεν πυρὸς τοῦ ζῶντος πρὸς τὸν μικρὸν
 φωστῆρα οἰκοῦσιν, ἄχρις ὂν τὸ πῦρ καταναλώσῃ τὸν κόσμον ὅλον·
ἐν ποσοῖς ποτε ἔτεσιν, ὧν οὐκ ἔμεθον τὴν πασότητα. καὶ μετὰ 
 ACM und Epiph. 
 17 moysen Α | 18 quoniam Μ | 21 feceris AM | humoforus C bomoforus
M | 22 derelinquet Α reliquid M | 28 consummat A | dimittur anima
Α | statt animam βῶλον Epiphanius | 23/24 quae obicitur] fehlt bei Epiphanius
| 24 uincantur AM | 25 fiet A | statua venerit] Beausobre, ista tota uenerit Α
statuta uenerit dies C statuta uenerit probatio Μ | prolationes] probationes AM |
26/80 eine ziemlich ungenaue Paraphrase | 26 modica] od a. Ras. C | uita C
27/28 maiori in navi] maior in naui Α maiori naui CM | 28 navi vivens] a. Ras.
M | ignis illius ∾ C | 29 et aquae] ea quae C | et #x003C; Α | ignis vivi quae]
ignis uiuensque Α uiui quae C | 30 habitabant Μ | obsumat Α | quod AC 

 
ταῦτα ἀποκατάστασις ἔσται τῶν δύο φύσεων καὶ οἰ ἄρχοντες οἰκήσουσι
τὰ κατώτερα μέρη ὁαυτῶν, ὁ δὲ πατὴρ τὰ ἀνώτερα. τὸ ἵδιον
ἀπολαβών. ταύτην δὲ πᾶσαν τὴν διδασκαλίαν παρέδωκε τοῖς τρισὶν 
αὐτοῦ μαθηταῖς, κελεύσας ἕκαστον εἰς κλίματα ὁδεύειν· κοὶ ὁ μὲν
 Ἀδδᾶς τὰ τῆς ἀνατολῆς μέρη ἔλαχεν, ὁ δὲ Θωμᾶς τὴν Σύρων γὴν
κεκλήρωται, Ἑρμείας δὲ ἄλλος τὴν εἰς Αἴγυπτον πορείαν ἐποιήσατο·
καὶ μέχρι σήμερον ἐκεῖσε διατρίβουσι, τὴν τοῦ δόγματος ὑπόθεσιν
στῆαι θέλοντες.